Marin Drinov
Marin Stojanov Drinov (bug. Марин Стоянов Дринов; 20. oktobar 1838 — 13. mart 1906) bio je bugarski istoričar i filolog iz perioda Narodnog preporoda koji je veći deo svog života živeo i radio u Rusiji.[1] Bio je jedan od začetnika bugarske istoriografije[2] i osnivač Bugarske akademije nauka (tada Bugarskog književnog društva), kao i njen prvi predsednik.
| Marin Drinov | |
|---|---|
 Marin Drinov | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 20. oktobar 1838. |
| Mesto rođenja | Panađurište, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 13. mart 1906. (67 god.) |
| Mesto smrti | Harkov, Ruska Imperija |
| Obrazovanje | Carski moskovski univerzitet |
Biografija uredi
Rođen je u Panađurištu 1838. Otišao je u Rusiju 1858. godine da nastavi školovanje. Studirao je istoriju i filologiju u Kijevu i na Moskovskom državnom univerzitetu, putovao je i radio u Austriji i Italiji između 1865. i 1871. Godine 1869. postao je jedan od suosnivača i aktivni član Bugarskog književnog društva. Drinov je magistrirao i postao čitalac slavistike na Harkovskom univerzitetu, počevši da radi kao redovni profesor krajem 1876. godine.
Tokom perioda ruske vlade Bugarske (1878—1879) Drinov je bio ministar narodnog prosvetiteljstva i duhovnih poslova. Učestvujući aktivno u organizaciji novooslobođene bugarske države, Marin Drinov poznat je kao jedan od autora Trnovskog ustava, kao osoba koja je predložila Sofiju umesto Tarnova (koju favorizuju austrijske diplomate) za novu bugarsku prestonicu i osoba koja je uvela standardizovano izdanje ćirilice od trideset i dva slova koje se koristilo u Bugarskoj do pravopisne reforme 1945. Odigrao je presudnu ulogu u standardizaciji bugarskog jezika. Već 1870. odbacio je predlog Kuzmana Šapkareva za mešovitu istočnu i zapadnu bugarsko-makedonsku osnovu za standardni jezik, navodeći u svom članku u novinama: „Takav veštački sklop pisanog jezika je nešto nemoguće, nedostižno i za koje se nikada nije čulo“.[3][4][5] Ovaj stav Drinova kritikovali su neki savremeni bugarski lingvisti kao Blagoj Šklifov.[5]
Prvi pravopis standardnog bugarskog jezika, osnovan sa odlukom ministra prosvete Todora Ivančova 1899. godine, pripisuje se Drinovu. Bugarski jezik je pretrpeo tri pravopisne reforme: 1921, 1923 i 1945.
Čast uredi
Vrh Drinov na ostrvu Smit, Južna Šetlandska ostrva, nazvan je po Marinu Drinovu.
Dve nagrade Bugarske akademije nauka nazvane su po njemu.[6]
Reference uredi
- ^ J. D. B. (1910). „Bulgaria”. The Encyclopaedia Britannica; A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information. IV (BISHARIN to CALGARY) (11th izd.). Cambridge, England: At the University Press. str. 786. Pristupljeno 11. 9. 2018 — preko Internet Archive.
- ^ Crampton, R. J. (2005). A Concise History of Bulgaria (2nd izd.). Cambridge, New York, Melbourne, Madrid, Cape Town, Singapore, São Paolo: Cambridge University Press. str. 48.
- ^ Makedoniya 31 July 1870
- ^ Tchavdar Marinov. In Defense of the Native Tongue: The Standardization of the Macedonian Language and the Bulgarian-Macedonian Linguistic Controversies. in Entangled Histories of the Balkans - Volume One. Marinov, Tchavdar (2013). „In Defense of the Native Tongue: The Standardization of the Macedonian Language and the Bulgarian-Macedonian Linguistic Controversies”. Entangled Histories of the Balkans - Volume One. str. 443. ISBN 9789004250765. doi:10.1163/9789004250765_010.
- ^ a b Blagoй Šklifov, Za razširenieto na dialektnata osnova na bъlgarskiя knižoven ezik i negovoto obnovlenie. "Makedonskata" azbuka i knižovna norma sa nelegitimni, družestvo "Ogniщe", Sofiя, 2003 g. . str. 7-10.
- ^ „Statute of the Marin Drinov decoration of honor of the Bulgarian Academy of Sciences” (PDF). Bulgarian Academy of Sciences. 12. 6. 1996. Pristupljeno 21. 3. 2019.
Literatura uredi
- Crampton, R. J. (2005). A Concise History of Bulgaria (2nd izd.). Cambridge, New York, Melbourne, Madrid, Cape Town, Singapore, São Paolo: Cambridge University Press. str. 48.
- J. D. B. (1910). „Bulgaria”. The Encyclopaedia Britannica; A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information. IV (BISHARIN to CALGARY) (11th izd.). Cambridge, England: At the University Press. str. 786. Pristupljeno 11. 9. 2018 — preko Internet Archive.
Bibliografija uredi
- Pogled vrukh proiskhozhdanʹe-to na bŭlgarskii narod i nachalo-to na bŭlgarska-ta istorii͡a︡. Namira si︠a︡ za prodan v Knizhi︠a︡rnit︠s︡u̐ -tu̐ na Khr. G. Danova i C-ie. 1869.
- Istoricheski pregled na bŭlgarska-ta ts'rkva ot samo-to i nachalo i do dnes'. L. Sommerovu̐. 1869.
- Zaselenie Balkanskago poluostrova slavяnami (1872)
- Юžnыe slavяne i Vizantiя v H veke (1876)
- Drinov, M. Novый cerkovno-slavяnskiй pamяtnik s upominaniem o slavяnskih pervoučitelяh. – Žurnal Ministerstva Narodnogo Prosvящeniя, Č. 238. Sankt-Peterburg, 1885, 174-206 (otd. otp.)
- Drinov, M. O nekotorыh trudah Dimitriя Homatiana, kak istoričeskom materiale. I. – Vizantiйskiй vremennik, T. I (1894), 319-340
- Drinov, M. O nekotorыh trudah Dimitriя Homatiana, kak istoričeskom materiale. II. – Vizantiйskiй vremennik, T. II (1895), 1-23
- Schineniia. Sofiia Blgarskoto knizhovno druzhestvo. 1909.
- Drinov, M. Izbrani sъčineniя. T. I-II. Pod red. na Ivan Duйčev, Sofiя, 1971
Literatura uredi
- Imperial Moscow University: 1755-1917: encyclopedic dictionary. Moscow: Russian political encyclopedia (ROSSPEN). A. Andreev, D. Tsygankov. 2010. str. 223. ISBN 978-5-8243-1429-8.
- Sborniche za i︠u︡bilei︠a︡ na profesora Marin S. Drinov, 1869-1899. Dŭrzhavna pech. 1900.
- Izsledvaniя v čest na Marin Stoяnov Drinov. Sofiя, 1960.
- Kirilo-Metodievska enciklopediя. T. I. Sofiя, 1985, 614-616.
- Gjuzelev, V. Marin Drinov (1838-1906) - Begründer der bulgarischen Slawistik und Mediävistik, Palaeobulgarica, XVII (1993), № 4, 107-126.
Spoljašnje veze uredi
- Članak o Marinu Drinovu, Nikole Filipova
- Članak o Marinu Drinovu
- Marin Drinov na sajtu WorldCat (jezik: engleski)
