Sava Bojić

Sava Bojić (Čačak, 1953) srpski je gitarista, aranžer, producent, kompozitor, prateći vokal i tekstopisac.

Sava Bojić
Lični podaci
Datum rođenja	1953
Mesto rođenja	Čačak (SR Srbija), SFR Jugoslavija
Zanimanje	gitarista, aranžer, kompozitor, prateći vokal
Muzički rad
Žanr	rok, folk, evergrin
Instrumenti	električna gitara, žičani instrumenti
Izdavačke kuće	Južni vetar, Juvekomerc, PGP-RTS, ZAM, SJ-Studio
Ostalo
Povezani članci	Južni vetar

Biografija

Rođen je i prvih 18 godina je živeo u Čačku gde je napravio svoje prve ljudske i muzičke korake i gde je završio osnovnu školu i Gimnaziju, a prva grupa u kojoj je svirao zvala se “Question Mark” (R&R band).

Uzori su mu bili mnogi inostrani rok muzičari tog doba, kao nrp. Džimi Hendriks. Prve akorde mu je pokazao stariji kolega, komšija, a kasnije i bliski saradnik Predrag Vuković Vukas. Pošto je potekao iz čačanske rok generacije (Radomir Mihajlović Točak, Bora Đorđević…), Bojić se tada opredeljuje isključivo za rok muziku, pa je prve svirke i snimke ostvario sa pionirima roka u grupama Tako i Pop mašina.

Krajem šezdesetih godina, preselio se u Beograd i završio Filološki fakultet, a kao i mnogi muzičari tog doba, svirao je u mnogim renomiranim hotelima na moru.

Prvi veći uspesi

Iako po vokaciji roker, Sava je ipak ostavio najdublji trag u srpskoj narodnoj muzici, pre svega kao član legendarne grupe Južni vetar.

Prekretnica u životu i karijeri desila se krajem 1977. godine,kada je zajedno sa basistom (kasnije kumom) Miodragom M.Ilićem, poznatijim kao Mile Bas, ostvario saradnju sa tada veoma aktivnim i aktuelnim narodnim orkestrom pod upravom harmonikaša Aleksandra Ace Stepića. Pored stalnog angažmana u orkestru Aleksandra Ace Stepića, Sava u to vreme svira i na mnogim albumima na kojima je bio član studijskih orkestara Branimira Đokića, Tomice Miljića, Dragana Kneževića i drugi.

Zajedno sa Miodragom M. Ilićem, snimao je sa orkestrom Aleksandra Ace Stepića i Miletove prve autorske hitove (Dušan Kostić Ne idi od mene, Hoću, babo itd), pa se 1978. godina smatra kao preteča kasnije velikog estradnog buma zvanog Južni vetar.

Južni vetar

Nakon prvih hitova, 1979. godine, Miodrag M. Ilić, zajedno sa Savom, osniva studijski ansambl „Košutnjak”, sastavljen većinom od muzičara ansambla Ace Stepića, pod čijim potpisom izlaze tri singla, a sredinom 1980. godine menjaju ime i zvanično počinje da se piše muzička istorija pod imenom Južni vetar.

Osamdesete godine

Sa manjim pauzama, Sava je deo Južnog vetra, ali je želeo da radi i na narodnjačkim stilovima. Dana 1. januara 1981. godine napustio je orkestar Aleksandra Ace Stepića i počeo da svira sa koncertnim orkestrom Zlatne strune, sa kojim je dosta nastupao po inostranstvu, pa je 1981. godine pauzirao i u radu sa Južnim vetrom.

Posle kraće pauze se vraća u Južni vetar i tada počinju snimanja sa prvim članovima buduće velike petorke - Sinanom Sakićem i Šemsom Suljaković.

Godine 1983. se kristališe i muzički četverac - Miodrag Ilić, Sava Bojić, Perica Zdravković i Momčilo Moša Jovanović (bubnjevi), a na Savinu preporuku, na kratko ih je pojačao i klavijaturista Lazar Ristovski, ali već krajem 1984. godine usled nabavke ritam mašine Moša odlazi, pa Južni vetar u narednom periodu nastupa kao trojac (Mile, Sava i Perica).

Sava je najčešće u svom studijskom i turnejskom radu sa Južnim vetrom i ostalim bendovima koristio električne gitare marke Ibanez i Charvel Charvel, a povremeno i Fender Stratocaster i Telecaster. Često je koristio i tradicionalne instrumente, buzuki, šargiju, saz, klasičnu i akustičnu gitaru kojim je unosio prijatan mediteranski, orijentalni i grčki zvuk u pesmama.

I pored velikog uspeha, krajem 1985. godine, usled prvih nesuglasica i želje za studijskim radom sa ostalim muzičarima, Sava Bojić ponovo na kratko napušta Južni vetar, kad ga menja Josip Boček. U tom periodu Sava snima par albuma u saradnji sa Raletom Ćajićem i Draganom Kneževićem, međutim, ubrzo se vraća 1986. godine za veliku turneju Južnog vetra širom Jugoslavije, snima par albuma sa Južnim vetrom, ali ponovo dolazi do nesuglasica i većim delom 1987. i početkom 1988. godine ponovo pauzira (ponovo ga menja Josip Boček). U tim kraćim pauzama u radu, Sava je radio kao studijski muzičar na mnogim projektima, a najznačajniji su od ranije rad na saundtreku za seriju Vruć vetar, kao i kasnija saradnja sa Mikijem Jevremovićem, sa kojim je snimio više albuma, a najpoznatija saradnja je na par verzija Mikijevog hita Pijem.

U to vreme, 1987/88. godine, Sava je bio standardni gitarista studijskog orkestra Miše Mijatovića, sa kojim je snimio pregršt albuma, a gostovao je i kod ostalih, pošto je bio studijski muzičar i aranžer. U tom periodu osniva, zajedno sa kolegom Zlatkom Zlajom Timotićem bend Oaza, sa kojim snima par albuma, a najpoznatiji je debi Džeja Ramadanovskog - Zar ja da ti brišem suze za koji Sava Bojić radi aranžman i koji sa tom pesmom osvaja treću nagradu publike na MESAM festivalu zabavne i narodne muzike kao i na albumu Vesne Zmijanac.

Nakon toga, sredinom 1988. godine ponovo se vraća u Južni vetar, gde ponovo niže albume sa prvom petorkom i Luisom, a rat na prostorima eks-Jugoslavije i pre svega, još narušeniji međuljudski odnosi su učinili da se zlatna, estradna pevačko-muzička osmorka definitivno raspadne 1991. godine.

Devedesete godine

Južni vetar nastavlja sa radom na mesto Perice Zdravkovića (na preporuku legendarnog tekstopisca Nikole Grbića) dolazi virtuoz na harmonici Branislav Bane Vasić, a Savu menja tadašnji gitarista Luisovog orkestra, Dragan Adamović Kajga, koji nakon dva odrađena albuma nije ispunio očekivanja, pa je Južni vetar nastavio kao dvojac Ilić-Vasić.

Sava i Perica nastavljaju zajedno, osnivajući grupu Žar, koja objavljuje nekoliko albuma, među kojima je i album, Dragane Mirković Kaži mi,Sunce moje, kao i albume Vesne Zmijanac Ako me umiriš sad, Nataše Đorđević Kad-tad i Radiše Uroševića Milena.

Ipak umetnički putevi im se razilaze, pa Perica, pod uticajem novih muzičkih talasa, prelazi u komercijalnu muziku i počinje da radi za Zamovu i Grand produkciju.

Sava tada počinje da radi u sopstvenoj režiji, najviše radeći sa starim drugarom iz doba Južnog vetra, Miroljubom Brzakovićem Brzijem, sa kojim je i ranije uradio par albuma, a obnovio je saradnju i sa Zlatkom Timotićem Zlajom i njegovim bendom kao i sa Draganom Mirković i Vesnom Zmijanac, a tu su i albumi Marte Savić Kad sam srela ,Bube Miranović i drugih. Često je kao gost sarađivao i sa bendom Aleksandra Radulovića Fute.

Uporedo je nastavio sa studijskim radom u drugim orkestrima, a na kratko je (na insistiranje Mileta Kitića, koji je naknadno napustio Južni vetar) obnovio saradnju i sa Pericom Zdravkovićem, radeći na dva Miletova albuma, Ostaj ovde i Priviđenje, kao i jedan za Marinka Rokvića, međutim tu je više bio u svojstvu gosta, pa je produkcija ipak više vukla na stil koji je Perica Zdravković u međuvremenu razvio. U to vreme snimao je i nekoliko albuma sa orkestrima Miroljuba Aranđelovića Kemiša, Miće Nikolića i ostalima, ali krajem te decenije dobija ponovo poziv od Miodraga Ilića i odlučuje da se vrati tamo gde je ostavio najveći pečat, u Južni vetar.

Povratak u Južni vetar

Na opšte zadovoljstvo fanova, 1999. godine Sava ponovo dolazi u Južni vetar, gde ga je dočekao virtuoz Bane Vasić, ali sve je kratko trajalo, pa zajedno snimaju samo albume Acka Nezirovića Od raja do pakla i Sinana Sakića (koji se 1994. god. vratio u JV), Ne, ne daj da te ljubi.

Bane je usled želje za izgradnjom solo karijere napustio bend, ali je dvojac Ilić-Bojić nastavio da radi albume, međutim ubrzo sve kreće nizbrdo jer produkcija i potražnja za novim pevačima, tiražima i albumima opada i jer je Miodrag Ilić napravivši reorganizaciju definitivno prednost dao kompjuterizaciji aranžmana i produkcije, pa je (još 1995. godine) i sam prestao da svira svoj matični instrument, bas gitaru, a harmoniku i klavijature je zamenio kompjuter. Zbog toga ih 2001. godine napušta Sinan Sakić.

Od poznatijih i vernih pevača ostao je samo Ivan Kukolj Kuki, koji je u međuvremenu snimio veliki broj albuma i postao po mnogima šesta JV zvezda, ali i se i on odlučuje da ih napusti 2009. godine. I u ovom periodu, dvehiljaditih, uporedo sa JV, Sava radi kao studijski muzičar u drugim orkestrima, ali znatno manjim intezitetom u odnosu na devedesete, a naročito osamdesete. Uz Južni vetar u ovo vreme najviše je radio sa Miroljubom Aranđelovićem Kemišem i Banetom Vasićem.

Zbog daljeg insistiranja na kompjuterizaciji i narušenih međuljudskih odnosa, ubrzo ponovo i ovaj put definitivno, krajem 2009. godine odlazi iz JV-a, ali po sopstvenom izboru. Tokom 2010-ih je često sarađivao sa produkcijskom kućom Saše Jelića, SJ studio.

Spoljašnje veze

• Sava Bojić na sajtu Diskogs