Salomon Levi
Salomon Moni Levi (Travnik, 17. februar 1896 — Sarajevo, 20. maj 1986) bio je lekar, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i sanitetski general-major JNA.
| salomon levi | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Salomon Levi | ||||||
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 17. februar 1896. | |||||
| Mesto rođenja | Travnik,  Austrougarska | |||||
| Datum smrti | 20. maj 1986. (90 god.) | |||||
| Mesto smrti | Sarajevo,  SR Bosna i Hercegovina,  SFR Jugoslavija | |||||
| Profesija | lekar | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1922. | |||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1956. | |||||
| Čin | general-major | |||||
| U toku NOB | referent saniteta Trećeg korpusa NOVJ | |||||
| Načelnik Vojnomediciske akademije | ||||||
| Period | 1953. — 1954. | |||||
| Prethodnik | Herbert Kraus | |||||
| Naslednik | Herbert Kraus | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Biografija uredi
Rođen je 17. februara 1896. godine u Travniku. Medicinski fakultet je završio 1927. godine u Beču. Za vreme studija aktivno je učestvovao u radničkom pokretu u Beču i 1922. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).
Po povratku u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, 1928. godine postao je član rejonskog i Mesnog komiteta KPJ u Zagrebu, a jedno vreme je rukovodio tehnikom Centralnog komiteta KPJ. Zbog revolucionarnog rada, posle zavođenja Šestojanuarske diktature, Državni sud za zaštitu države osudio ga je 1929. na 10 godina robije koju izdržavao u Sremskoj Mitrovici, Lepoglavi i Mariboru. Za vreme boravka u Lepoglavi nalazio se u istoj ćeliji sa Jospipom Brozom Titom i Jovanom Trajkovićem. Iz zatvora je izašao 1939. godine.
Učesnik je Narodnooslobodilačke borbe od 1941. godine. Na počeku ustanka bio je najpre politički komesar čete, a potom upravnik bolnice u Drvaru. Nakon toga 1941. i 1942. godine bio je zamenik političkog komesara Prvog krajiškog partizanskog odreda. Krajem 1942. godine postaje referent saniteta Sedme krajiške udarne brigade, a tokom 1943. i 1944. godine referent saniteta Šesnaeste vojvođanske divizije i Trećeg bosanskog korpusa NOVJ.
Posle rata je na raznim dužnostima u sanitetu Jugoslovenske narodne armije (JNA), među kojima i načelnik Vojnomedicinske akademije od maja 1953. do novembra 1954. godine.
Demobilisan je 1956. godine u činu general-majora Sanitetske službe JNA, nakon čega je postavljen za predsednika Saveta za zdravstvo Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine. Na toj dužnosti je ostao do 1958. godine, kada je otišao u penziju.
Autor je mnogih članaka koji su se uglavnom odnosili na nastanak i razvoj sanitetske službe u toku Narodnooslobodilačkog rata. Godine 1982. je izdao knjigu Doživljaji i susreti na stazama revolucije u kojoj je izneo događaje i ličnosti sa kojima se susretao tokom svog dugogodišnjeg revolucionarnog rada. To su i susreti sa Josipom Brozom Titom, Rodoljubom Čolakovićem, Miroslavom Krležom, Đurom Pucarom Starim i dr.
Umro je 20. maja 1986. godine u Sarajevu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i dr.
Reference uredi
Literatura uredi
- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Vojna enciklopedija tom V. Beograd. 1973. COBISS.SR 72960519
