Tito Kirigin
Tito Kirigin — Tajo (Mirca, 16. april 1920 — Split, 7. april 1987), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske i predsednik „Hajduka”, na čijem je čelu osvojio devet trofeja i najtrofejniji je predsednik u istoriji ovog kluba.
| tito kirigin | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. april 1920. |
| Mesto rođenja | Mirca, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 7. april 1987. (66 god.) |
| Mesto smrti | Split, SR Hrvatska, SFR Jugoslavija |
| Profesija | društveno-politički radnik |
| Porodica | |
| Supružnik | Jasmina Kirigin |
| Delovanje | |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
Biografija
urediRođen je 16. aprila 1920. godine u Mirci, na Braču. Odrastao je u porodici poznatih poslastičara, a otac Miroslav i majka Dinka Kirigin, rođena Jutronić, su pored njega imali još troje dece.[1][2] Nakon završene osnovne škole, učio je i završio poslastičarski zanat u porodičnoj radionici. Nakon Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije 1941. godine, pridružuje se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP). Kao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), po zadatku Partije, 22. juna 1944. godine je učestvovao u atentatu u Splitu na Vojka Krstulovića, novinara i člana Hrvatske seljačke stranke (HSS), sumnjičenog za kolaboracionizam i potkazivanje sugrađana Nemcima i Italijanima.
Posle oslobođenja Jugoslavije, Kirigin se posvetio radu u privredi. Po struci poslastičar, najpre se zaposlio u „Gradskoj slastičarni”, poznatoj po radovima od šećera. Godine 1949. učestvovao je u osnivanju i obavljao dužnost generalnog direktora „Bobisa”, konditorske kompanije, koja će u godinama koje dolaze postati najveća takva kompanija na području Splita i Dalmacije, ali i SFRJ. Kompanija se pod upravom Kirigina širila, kako po asortimanu kolača, peciva i torti, tako i po broju poslastičarnica koje su se otvarale.[1][2]
Kirigin je, pre nego što će 1966. godine ući u upravu splitskog „Hajduka”, bio predsednik Atletskog kluba „ASK”, kao i aktivni član uprave Vaterpolo kluba „Mornar”. Sa iskustvom stečenim u ovim sportskim kolektivima, Kirigin je postao član Upravnog odbora i Sekretarijata „Hajduka”, a 1968. godine potpredsednik Kluba. U tom periodu, „Hajduk” je osvojio Kup Maršala Tita 1967. godine. Predsednik „Hajduka” postao je 3. marta 1970. godine i na toj poziciji ostao do 25. februara 1980. godine. Za deset godina na njegovom čelu, sa „Hajdukom” je osvojio devet trofeja, četiri titule šampiona Jugoslavije (1970/71, 1973/74, 1974/75, 1978/79) i pet uzastopnih nacionalnih Kupova (1971/72, 1973, 1974, 1975/76, 1976/77), što ga čini najuspešnijim predsednikom ovog kluba u njegovoj istoriji. Dva puta je „Hajduk” u to vreme igrao četvrtfinala Kupa evropskih šampiona (1975/76, 1979/80). Po napuštanju predsedničke funkcije, Kirigin je nastavio da pomaže klub, kroz učešće u pojedinim transferima igrača.[2]
Preminuo je 7. aprila 1987. godine u Splitu, gde je i sahranjen.[2]
Nosilac je brojnih društvenih priznanja i jugoslovenskih odlikovanja.[2]
Reference
uredi
