Википедија

Jasper Filipsen

Jasper Filipsen (hol. Jasper Philipsen; Mol, 2. mart 1998) belgijski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Alpesin—dekunink.[7][8] Osvojio je po dva puta klasike Šeldeprajs i Briž—De Pan, kao i po jednom Gran pri de Danen, Ešborn—Frankfurt, klasifikaciju po poenima na Tur de Fransu i Milano—Sanremo. Ostvario je šest etapnih pobjeda na Tur de Fransu i tri na Vuelta a Espanji.

Jasper Filipsen
Filipsen na Tur de Fransu 2023.
Lični podaci
Puno imeJasper Filipsen
Nadimak„Katastrofalni Jasper“,[1] „Jasper gospodar“[2]
Datum rođenja(1998-03-02)2. mart 1998. (26 god.)
Mjesto rođenjaMol, Flandrija, Belgija
DržavljanstvoFrancuska
Visina1,76 m[3]
Masa69 kg[3]
Timske informacije
Trenutni tim
Alpesin—dekunink
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačasprinter
Juniorska karijera
2017BMC razvojni tim
Profesionalna karijera
2018Hagens Berman akseon[4]
2019—2020UAE tim emirejts[5][6]
2021—Alpesin—feniks
Uspjesi
Tur de Frans
Klasifikacija po poenima1 (2023)
Monumentalni klasici
Milano—Sanremo1 (2024)
Klasici
Klasik Briž—De Pan2 (2023, 2024)
Ešborn—Frankfurt1 (2021)
Druge trke
Gran pri de Danen 1 (2021)
Šeldeprajs 2 (2021, 2023)
Ažurirano: 20. mart 2024.

Tokom juniorske karijere dva puta je osvajio prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar. Profesionalnu karijeru počeo je 2018. godine u timu Hagens Berman akseon i tokom prve sezone ostvario je jednu pobjedu. Godine 2019. prešao je u UAE tim emirejts, sa kojim je prve sezone ostvario jednu pobjedu, a 2020. je ostvario tri, uključujući i etapnu pobjedu na Vuelta a Espanji, prvu na nekoj grand tur trci.

Godine 2021. prešao je Alpesin—feniks tim, sa kojim je prve sezone osvojio klasike Ešborn—Frankfurt i Šeldeprajs i ostvario je dvije etapne pobjede na Vuelta a Espanji. Godine 2022. osvojio je klasik Pariz—Burž i ostvario je dvije etapne pobjede na Tur de Fransu. Godine 2023. osvojio je Šeldeprajs po drugi put, klasik Briž—De Pan, završio je Pariz—Rube na drugom mjestu i ostvario je četiri etapne pobjede na Tur de Fransu, gdje je osvojio i klasifikaciju po poenima. Godine 2024. osvojio je Milano—Sanremo, osvojivši svoj prvi monumentalni klasik.

Djetinjstvo i juniorska karijera uredi

Biciklizmom je počeo da se bavi od djetinjstva, a sa 12 godina počeo je da vozi za tim Rojal balen. Godine 2015. osvojio je prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar za juniore, dok je Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar za juniore završio na šestom mjestu, a Evropsko na osmom.[9] Godine 2016. osvojio je klasik Gido Rejbruk, E3 Harelbeke za juniore i prvenstvo Belgije u vožnji na hronometar za juniore drugu godinu zaredom. Iste godine je završio juniorski Pariz—Rube na petom mjestu i Omlop der Flamse gevesten na 11 mjestu. Na Svjetskom prvenstvu u Dohi bio je izabran i za drumsku i vožnju na hronometar za juniore. Nakon hronometra, koji je završio na 18 mjestu, dva minuta i 40 sekundi iza Brendona Maknaltija,[10] odveden je u bolnicu zbog iscrpljenosti. Iako se fizički oporavio, nije startovao drumsku trku tri dana kasnije.[11]

Godine 2017. potpisao je ugovor sa razvojnim timom vorld tur tima BMC, sa kojim je 1. aprila ostvario prvu pobjedu na nekoj trci u UCI kategoriji, pobijedivši u sprintu na drugoj etapi trke Triptik de Mont et Šato, ispred Milana Mentena i Martena van Trajpa.[12] Hronometar na trećoj etapi završio je na petom mjestu i preuzeo je lidersku majicu, dok je poslednju etapu završio na četvrtom mjestu i osvojio je trku, uz osvojene klasifikaciju za najboljeg mladog vozača i klasifikaciju po poenima. Rodne van Flanderen za vozače do 23 godine završio je na drugom mjestu, iza Edija Danbara, nakon čega je u junu ostvario etapnu pobjedu na Bejbi Điro trci, gdje je osvojio i klasifikaciju po poenima, poen ispred Nilsona Paulesa. U julu je ostvario pobjedu na drugoj etapi na Tur de Alkas trci, nakon čega je vozio na trkama za mlade nade na Evropskom i nacionalnom prvenstvu. U septembru, ostvario je pobjedu u sprintu na petoj etapi Olimpija tura, ispred Patrika van der Duina i Fabia Jakobsena, dok je u finišu sezone osvojio Pariz—tur za vozače do 23 godine.[13]

Profesionalna karijera uredi

2018 uredi

Godine 2018. počeo je profesionalnu karijeru u timu Hagens Berman akseon, a tokom godine je ostvario ostvario nekoliko pobjeda, uključujući i etapu na trci Bejbi Điro i osvojio je trku Triptik de Mont et Šato drugu godinu zaredom.[14][15] U oktobru je potpisao ugovor sa vorld tur timom UAE tim emirejts.[6]

2019—2020 uredi

Sezonu 2019. počeo je na Tur daun ander trci, gdje je ostvario pobjedu na petoj etapi u sprintu ispred Petera Sagana.[16] U februaru je vozio Volta ao Algarve, gdje mu je najbolji rezultat bilo treće mjesto na četvrtoj etapi, iza Dilana Grunevegena i Arnoa Demara.[17] Na Tur of Kaliforniji u maju, četvrtu etapu je završio na drugom mjestu, iza Jakobsena,[18] nakon čega je poslednju, sedmu etapu, završio na trećem mjestu, iza Sesa Bola i Sagana.[19] U julu je vozio Tur de Frans po prvi put, što mu je takođe bila i prva grand tur trka koju je vozio.[20][21] Sedmu etapu završio je na petom mjestu u sprintu, dok je pobjedu ostvario Grunevegen,[22] nakon čega je desetu etapu završio na šestom mjestu a pobijedio je Vaut van Art.[23] Etapu 11 završio je na sedmom mjestu,[24] nakon čega nije startovao etapu 12.[25] U finišu sezone je Brisel sajkling klasik završio na trećem mjestu, iza Kejleba Juana i Paskala Akermana,[26] dok je Gran pri de Furmje završio na drugom mjestu, iza Akermana.[27]

Sezonu 2020. počeo je na trci Santos tur daun ander, gdje je prvu etapu završio na drugom mjestu, iza Sema Beneta.[28] Do kraja je još tri etape završio u prvih deset i osvojio je klasifikaciju po poenima ispred Derila Impija.[29] Zbog pandemije kovida 19 u martu je prekinuta čitava sezona u biciklizmu, a trke su ili odložene ili otkazane.[30][31][32] Sezonu je nastavio u avgustu, na Tur de Polonje trci, gdje je tri etape završio u prvih deset i završio je na drugom mjestu u klasifikaciji, dva poena iza Luke Mezgeca.[33] Krajem avgusta vozio je Tur de Limuzen, gdje je ostvario pobjedu na trećoj etapi ispred Džeka Stjuarta, što mu je bila prva pobjeda u sezoni.[34] Krajem septembra vozio je Binkbank tur, gdje je pobijedio na prvoj etapi ispred Madsa Pedersena i uzeo je prvu lidersku majicu na trci.[35] Treću etapu je završio na drugom mjestu, iza Pedersena i izgubio je lidersku majicu.[36] Sezonu je nastavio u Belgiji, gdje je Šeldeprajs završio na petom mjestu u sprintu.[37] U finišu sezone vozio je Vuelta a Espanju po prvi put.[38] Četvrtu etapu je završio na drugom mjestu u sprintu, iza Beneta,[39] nakon čega je devetu etapu prvobitno završio na petom mjestu, ali mu je dodijeljeno četvrto mjesto jer je Benetu oduzeta pobjeda zbog agresivne pripreme za sprint i udaranja ramenom Emilsa Liepinša.[40] Na etapi 15 pobijedio je u sprintu ispred Akermana, ostvarivši prvu pobjedu na nekoj grand tur trci.[41] Poslednju etapu završio je na četvrtom mjestu u sprintu, a nakon trke završio je sezonu.[42]

2021 uredi

 
Filipsen slavi pobjedu na Šeldeprajsu 2021.

Sezonu 2021. počeo je na UAE turu, ali je zajedno sa čitavim timom napustio trku prije početka druge etape zbog izbijanja pozitivnih rezultata na kovid 19.[43] Krajem marta vozio je Briž—De Pan, koji je završio na drugom mjestu, iza Beneta,[44] dok je početkom aprila pobijedio na Šeldeprajsu ispred Beneta i osvojio prvi klasik u karijeri.[45] Sezonu je nastavio na Tur of Turki trci, gdje je tri etape zaredom, od druge do četvrte, završio na drugom mjestu, iza Marka Kevendiša.[46] Na šestoj etapi pobijedio je ispred Andrea Grajpela,[47] dok je na sedmoj etapi ostvario drugu pobjedu zaredom, ispred Grajpela i Kevendiša.[48] Poslednju, osmu etapu, završio je na drugom mjestu, iza Kevendiša.[49] Početkom juna je vozio Belgijum tur, ali ga je napustio prije početka četvrte etape.[50]

U julu je vozio Tur de Frans, gdje je treću etapu završio na drugom mjestu, iza suvozača Tima Merlijea.[51] Četvrtu etapu je završio na trećem mjestu, iza Kevendiša i Nasera Buanija,[52] dok je šestu etapu završio na drugom mjestu, ponovo iza Kevendiša.[53] Ukupno je šest etapa završio na podijumu, a poslednju, etapu 21, završio je na drugom mjestu, iza Van Arta a ispred Kevendiša i u klasifikaciji po poenima završio je na četvrtom mjestu.[54] Sezonu je nastavio na Vuelta a Espanji, gdje je ostvario pobjedu na drugoj etapi, ispred Jakobsena i Majkla Metjuza i preuzeo je zelenu majicu, za lidera klasifikacije po poenima.[55] Na petoj etapi je ostvario drugu pobjedu, ponovo ispred Jakobsena,[56] nakon čega je osmu etapu završio na trećem mjestu, iza Jakobsena i Alberta Dainezea i Jakobsen je preuzeo zelenu majicu.[57] Prije početka etape 11, napustio je trku zbog bolesti.[58]

Sredinom septembra, za deset dana je osvojio četiri klasika; na Kampionšap van Flanderenu je pobijedio ispred Grunevegena,[59] dok je dva dana kasnije osvojio Ešborn—Frankfurt, pobijedivši ispred Džona Degenkolba i Aleksandera Kristofa, čime je osvojio prvi vorld tur klasik u karijeri.[60] Dana 21. septembra, dva dana nakon klasika Ešborn—Frankfurt, osvojio je Gran pri de Danen klasik u Francuskoj, ispred Jordija Meusa,[61] dok je 26. septembra osvojio Pariz—Šoni klasik, što mu je bio četvrti osvojeni klasik zaredom.[62]

2022 uredi

Sezonu 2022. počeo je na UAE turu, gdje je pobijedio na prvoj etapi ispred Beneta i uzeo je lidersku majicu.[63] Drugu etapu završio je na drugom mjestu, iza Kevendiša,[64] dok je na petoj etapi pobijedio ispred Olava Koja i Beneta, ostvarivši drugu pobjedu na trci.[65] Poslednja etapa je bila brdska, koju je završio preko 11 minuta iza Tadeja Pogačara i osvojio je klasifikaciju po poenima.[66] U martu je vozio Pariz—Nicu, gdje je prvu etapu završio na devetom mjestu, u grupi koja je na cilj došla 22 sekunde iza Kristofa Laporta, Primoža Rogliča i Van Art iz tima Jumbo—vizma, koji su napali na 5 km do cilja.[67] Treću etapu je završio na četvrtom mjestu u sprintu,[68] a prije početka šeste etape napustio je trku.[69] U aprilu je vozio Tur of Turki, gdje je prve dvije etape završio na drugom mjestu; prvu iza Juana,[70] a drugu iza Kejdena Grouvsa.[71] Na trećoj etapi je pobijedio ispred Grouvsa, ostvarivši prvu pobjedu na trci i treću u sezoni, čime je takođe preuzeo majicu za lidera trke i za lidera klasifikacije po poenima.[72] Petu i šestu etapu je završio na drugom mjestu, petu iza Sema Velsforda,[73] a šestu iza Juana, što je bila peta etapa koju je završio na podijumu.[74] Poslednja etapa je prekinuta poslije 25 km zbog lošeg vremena i osvojio je klasifikaciju po poenima.[75] Sezonu je nastavio na klasiku Ešborn—Frankfurt, koji je završio na 11 mjestu u sprintu, a pobijedio je Benet.[76] U junu je vozio Belgijum tur, gdje je prvu etapu završio na trećem mjestu, iza Madsa Pedersena i Tima Velensa.[77] Na drugoj etapi pobijedio je ispred Denija van Popela i Pedersena,[78] dok je poslednju etapu završio na drugom mjestu, iza Jakobsena i klasifikaciju po poenima završio je na drugom mjestu, iza Pedersena.[79]

 
Filipsen na Tur de Fransu 2022.

U julu je vozio Tur de Frans, gdje je bio lider tima zajedno sa Metjuom van der Pulom.[80] Drugu etapu je završio na petom, a treću je završio na trećem mjestu, iza Grunevegena i Van Arta.[81] Na četvrtoj etapi, tim Jumvo—vizma je radio na čelu na poslednjem usponu i u prvoj grupi su ostali samo Van Art, Jonas Vingegor i Adam Jejts. Van Art je pri vrhu uspona napao u žutoj majici, prednost je zadržao do kraja i pobijedio je osam sekundi ispred grupe.[82] Filipsen je odsprintao grupu i završio na drugom mjestu, ali nije znao da je Van Art bio ispred i slavio je misleći da je pobijedio.[83] Na etapi 15, tim Trek—segafredo je radio na čelu na poslednjem usponu za Pedersena i otpala je većina sprintera. U sprintu, Filipsen je pobijedio ispred Van Arta i Pedersena i ostvario je prvu pobjedu na Tur de Fransu u karijeri.[84][85] Na etapi 19, nakon što je smanjen zaostatak iza bjegunaca na 2 km do cilja, Laport je napao iz glavne grupe i dostigao ih. Na 500 metara do cilja, Laport je ponovo napao, grupa je dostigla preostale bjegunce i smanjivala je zaostatak iza Laporta, ali je uspio da pobijedi sekundu ispred grupe, koju je odsprintao Filipsen, završivši na drugom mjestu.[86] Na poslednjoj, etapi 21, pobijedio je ispred Grunevegena, ostvarivši drugu pobjedu na trci i svoju prvu na etapi na Jelisejskim poljima.[87]

Poslije Tur de Fransa vozio je Denmark rundt, gdje je ostvario pobjedu na četvrtoj etapi.[88] Do kraja sezone je vozio klasike u Belgiji i Francuskoj, završivši Gojkse pajl na drugom mjestu, iza Gerbena Tajsena,[89] a dva dana kasnije osvojio je Omlop van het Utlan ispred Arnoa de Lija.[90] U oktobru je osvojio Pariz—Burž klasik, ispred Demara i Brajana Kokara, što mu je bila deveta pobjeda u sezoni.[91]

2023 uredi

Sezonu 2023. je počeo krajem februara, na klasicima Omlop het Nijuvsblad i Kirn—Brisel—Kirn, poznatim kao „vikend otvaranja“,[92] ali je na Omlopu završio minut i 40 iza Dilana van Barlea, nakon što je otpao na usponu,[93] dok Kirn—Brisel—Kirn nije završio.[94] U martu je vozio Tireno—Adrijatiko, gdje je drugu etapu završio na drugom mjestu, iza Jakobsena,[95] nakon čega je ostvario pobjedu na trećoj etapi, ispred Fila Bauhausa i Binijama Grmaja.[96] Na poslednjoj, sedmoj etapi, pobijedio je ispred Grunevegena i završio je na drugom mjestu u klasifikaciji po poenima, dva poena iza Rogliča.[97] Na klasiku Briž—De Pan napao je na 16 km do cilja i pratili su ga samo Iv Lampar, Olav Koj i Frederik Frison. Pobijedio je u sprintu i osvojio drugi klasik u karijeri.[98] Dvije nedelje kasnije osvojio je Šeldeprajs po drugi put, pobijedivši ispred Velsforda i Kevendiša.[99] Sezonu je nastavio na Pariz—Rubeu, gdje je Van Art napao na sektoru 20, na 100 km do cilja, što je pratilo pet vozača, a Filipsen je ostao u grupi od deset vozača iza.[100] Prve dvije grupe su se spojile na sektoru 18 i u vodećoj grupi bilo je 13 vozača, koji su imali prednost preko minut ispred glavne grupe.[100] Na sektoru 16 izašao je na čelo grupe da radi za Van der Pula, zajedno sa Florijanom Vermešom, nakon čega je Van der Pul napadao nekoliko puta na sektoru 11, što su u početku pratili Degenkolb, Van Art i Filipsen, ali su ih dostigli i drugi i u vodećoj grupi je bilo sedam vozača.[100] Van Art je napao na četvrtom sektoru, što je pratio samo Van der Pul, koji je izašao ispred, a Van Art je prvo počeo da zaostaje, a zatim mu je pukla guma.[100] Van der Pul je stekao prednost od 35 sekundi, dok je Van Art napao iz druge grupe i pratio ga je samo Filipsen.[101] Njih dvojica su na cilj došli zajedno, 46 sekundi iza Van der Pula, a u sprintu je pobijedio Filipsen i završio je na drugom mjestu, što mu je bio prvi podijum na nekom monumentalnom klasiku.[102] U junu je vozio Belgijum tur, gdje je pobijedio na prvoj etapi ispred Jakobsena i uzeo je prvu lidersku majicu.[103] Na drugoj etapi, učestvovao je u padu na 4 km do cilja i završio je 50 sekundi iza Jakobsena, koji je preuzeo lidersku majicu.[104] Poslednju etapu završio je na drugom mjestu, iza Jakobsena.[105]

 
Filipsen u zelenoj majici na Tur de Fransu 2023.

U julu je vozio Tur de Frans, zajedno sa Van der Pulom.[106] Na trećoj etapi, koja je bila uglavnom ravna, pobijedio je ispred Bauhausa, nakon što ga je Van der Pul sproveo do poslednjih 200 metara.[107] Na četvrtoj etapi je ostvario drugu pobjedu zaredom, ispred Kejleba Juana i Bauhausa, nakon lid-auta od Van der Pula,[108] koji je kažnjen zbog guranja sa Grmajom u borbi za poziciju u sprintu.[109] Zbog teške prve dvije etape i zbog toga što su slijedile etape u Pirinejima, grupa je išla lagano na četvrtoj etapi, a niko nije pokušavao da ode u bijeg u prvih 100 km, o čemu je Filipsen izjavio da je to bila najdosadnija etapa nakon mnogo vremena.[110] Na sedmoj etapi je ostvario treću pobjedu, odsprintavši Kevendiša na cilju; Kevendišu su zupčaniici proklizali nekoliko metara do cilja i morao je da prestane da sprinta dok je bio ispred.[111] Nakon etape, direktor Astane — Aleksandar Vinokurov i tima Intermarš — Žan Fransoa Burlar žalili su se na sprint Filipsena koji je sa lijeve strane prešao na desnu, iza Kevendiša, pritom poremetivši sprint Grmaja koji je u tom trenutku bio iza Kevendiša i onemogućivši mu da se bori za etapnu pobjedu.[112] Njihova žalba je odbačena a navijači su Filipsenu slali brojne uvredljive poruke preko društvenih mreža.[113] Osmu etapu završio je na drugom mjestu, iza Pedersena, što je bila prva sprinterska etapa na kojoj nije pobijedio.[114] Na etapi 11, pobijedio je u sprintu ispred Grunevegena i Bauhausa i ostvario je četvrtu etapnu pobjedu na trci, postavši prvi vozač nakon Kevendiša koji je to uspio.[115] Etapa 18 je bila uglavnom ravna i očekivalo se da se sorinteri bore za pobjedu, a najveće šanse su davate Filipsenu, koji je pokušavao da ostvari petu pobjedu na jednom izdanju Tura.[116] Odmah na početku napao je Kasper Asgren, a pridružili su mu se Viktor Kampenarts i Jonas Abrahamsen, koji su brzo stekli prednost od 35 sekundi.[117] Bjegunci su stekli prednost od minut i po, ali je glavna grupa smanjila na 50 sekundi.[117] Na drugom usponu četvrte kategorije vozači su počeli da napadaju kako bi dostigli bjegunce. Paskal Enkhorn je pokušao da ode u bijeg, ali je Filipsen sprintao pored njega, pričao mu, a zatim otišao ispred njega kako bi ga blokirao; Enkhorn je otišao na drugu stranu, ali je Filipsen ponovo izašao ispred njega dok ih grupa nije dostigla.[118] Na 3 km do cilja prednost bjegunaca je pala na deset sekundi, ali grupa nije mogla da ih dostigne; Asgren je pobijedio u sprintu bjegunaca, dok je Filipsen odsprintao glavnu grupu i završio na četvrtom mjestu.[119] Na etapi 19 su vožena dva brdska cilja, a poslednjih 20 km bilo je ravno i očekivala se ponovo borba između sprintera i bjegunaca.[120] Bjegunci su imali 40 sekundi prednosti na 75 km do cilja, a na prolaznom cilju sprinteri u glavnoj grupi su sprintali za bodove iza bjegunaca i odvojili se od grupe, a zatim nastavili da voze kako bi dostigli bjegunce; u grupi je bilo oko 30 vozača, među kojima su bili Filipsen i Van der Pul.[121] Grupe u bijegu su se spojile na 65 km do cilja, nakon čega su napali Kampenarts i Sajmon Klark.[121] Na početku poslednjeg uspona, Klark je otpao a iz grupe su napali Asgren, Ben o Konor i Matej Mohorič, koji su dostigli Kampenartsa, otišli od njega i stekli prednost od 20 sekundi.[121] Vozači iz druge grupe su napadali kako bi dostigli vodeću trojicu, jer nisu htjeli da rade u grupi i da Filipsen dođe sa njima na cilj.[121] Prednost vodeće trojice se konstantno povećavala i na 3 km do cilja su imali 30 sekundi prednosti, dok se u grupi iza Filipsen žalio što ostali neće da rade na dostizanju, već je najviše njegov suvozač Van der Pul radio.[121] Mohorič je pobijedio u sprintu prve grupe, dok je Filipsen odsprintao drugu grupu i završio na četvrtom mjestu.[121] Poslednju, etapu 21, završio je na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Jordija Meusa u foto finišu i osvojio je klasifikaciju po poenima.[122]

Poslije Tur de Fransa vozio je Drumsku trku na Svjetskom prvenstvu, ali je napustio nakon što je otpao od grupe na više od 100 km do cilja.[123] Sezonu je nastavio na Renevi turu, gdje je pobijedio na prvoj etapi ispred Merlijea.[124] Četvrtu etapu je završio na trećem mjestu, iza Velsforda i Koja,[125] a trku je završio na drugom mjestu u klasifikaciji po poenima, pet poena iza Arnoa De Lija.[126] Sredinom septembra osvojio je tri klasika za deset dana. Na Kampionšap van Flanderenu je pobijedio ispred Grunevegena i Jakobsena, osvojivši ga po drugi put u karijeri,[127] nakon čega je na Gojkse pajlu pobijedio ispred Koja i Grunevegena, osvojivši ga prvi put u karijeri,[128] a nedelju dana kasnije je osvojio Pariz—Šoni ispred Žasona Tesona, što mu je bio treći osvojeni klasik zaredom i 14 pobjeda u sezoni.[129] U oktobru je vozio Tur of Turki, gdje je pobijedio na prvoj etapi ispred Gleba Siritsa i uzeo je lidersku majicu.[130] Na drugoj etapi je pobijedio ispred Sesa Bola,[131] dok je na četvrtoj pobijedio ispred Timotija Dupona.[132] Na poslednjoj etapi pobijedio je ispred Bola i osvojio je klasifikaciju po poenima.[133]

Sezonu je završio sa najviše pobjeda od svih biciklista, ukupno 19, dvije više od Tadeja Pogačara.[134] Mediji su opisali njegovu saradnju sa Van der Pulom kao veomu dobru, zahvaljujući kojoj je ostvario brojne pobjede, jer mu je Van der Pul bio lid aut vozač na Tireno—Adrijatiku, Tur de Fransu i Belgijum turu.[135]

2024 uredi

Sezonu 2024. počeo je na klasiku Omlop het Nijuvsblad, gdje je bio u bijegu 80 km, ali je završio preko četiri minuta iza grupe.[136] U martu je vozio Tireno—Adrijatiko, gdje je ostvario pobjedu na drugoj etapi u sprintu, ispred Tima Merlijea,[137] dok je četvrtu etapu završio na drugom mjestu, iza Džonatana Milana.[138] Nedelju dana nakon Tireno—Adrijatika vozio je Milano—Sanremo, zajedno sa Van der Pulom, koji je osvojio trku 2023.[139] Na 6,3 km do cilja, Pogačar je napao, što je prvobitno pratio samo Van der Pul. Na spustu ih je dostigla grupa od deset vozača u kojoj je bio i Filipsen. U sprintu, u foto finišu je pobijedio ispred Majkla Metjuza i Pogačara, osvojivši svoj prvi monumentalni klasik.[140]

Stil vožnje uredi

U medijima se često poredi sa Tomom Bonenom, pošto su iz istog regiona i sprinteri su specijalizovani za klasike.[141] Smatra se jednim od najeksplozivnijih vozača svoje generacije,[142] a tokom 2022. i 2023. označen je kao najbolji sprinter na svijetu.[143][144] Tokom Tur de Fransa 2023. kritikovan je zbog svog načina vožnje, jer je djelovalo da namjerno ometa druge vozače na nekoliko etapa.[145]

Bivši biciklista Edi Plankart izjavio je o njemu tokom Tur de Fransa 2023: „Filipsen nije samo brz, on se takođe uvijek dobro pozicionira tokom grupnog sprinta. Govorimo o donošenju dobrih odluka u djeliću sekunde, dok se ide brzinom većom od 70 kilometara na sat. To takođe dokazuje da je još uvijek u vrhunskoj kondiciji u tim trenucima. Čovjek lakše griješi kada je iscrpljen."[146]

Reference uredi

  1. ^ Fotheringham, William. „No more 'Jasper disaster': Philipsen is now sprint king in a fast-moving business”. The Guardian. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  2. ^ „Jasper the Master”. letour.fr. 12. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  3. ^ a b „Jasper Philipsen”. eurosport.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  4. ^ „UCI approves Axeon Pro Continental status”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 4. 12. 2017. Pristupljeno 18. 1. 2024. „The team has announced eight riders so far for the 2018 roster, including João Almeida from Portugal, William Barta from the US, U23 time trial world champion Mikkel Bjerg from Denmark, Cole Davis from the US, Zeke Mostov from the US, Jasper Philipsen from Belgium, Thomas Revard from the US and Maikel Zijlaard from the Netherlands.” 
  5. ^ „UAE Team Emirates”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Arhivirano iz originala 6. 1. 2019. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  6. ^ a b „UAE Team Emirates complete 2020 roster with re-signing of former world champion Rui Costa”. cyclingnews.com. Future plc. 8. 10. 2019. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  7. ^ „Alpecin-Fenix”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 3. 1. 2021. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  8. ^ Fletcher, Patrick (9. 9. 2020). „Jasper Philipsen signs for Alpecin-Fenix”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  9. ^ „Junior Jasper Philipsen wil zich meten met internationale top”. De Morgen (na jeziku: holandski). 22. 9. 2015. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  10. ^ „World Championships: McNulty wins junior men time trial”. Cycling News. 12. 10. 2016. Arhivirano iz originala 13. 8. 2018. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  11. ^ „Oververhitte Jasper Philipsen afgevoerd na tijdrit: "Heb mezelf opgeblazen"”. Sporza (na jeziku: holandski). 11. 10. 2016. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  12. ^ „Jasper Philipsen wint tweede rit in Triptyque des Monts et Châteaux (foto's)”. cyclingsite.be (na jeziku: holandski). 2. 4. 2017. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  13. ^ „Jasper Philipsen wint Parijs-Tours bij beloften”. Het Nieuwsblad (na jeziku: holandski). 8. 10. 2017. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  14. ^ „Le Triptyque des Monts et Châteaux - Jasper Philipsen pakt opnieuw de bloemen”. metrotime.be (na jeziku: holandski). 1. 4. 2018. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  15. ^ „Raak voor Jasper Philipsen in de Baby Giro: Belg sprint naar de zege in derde etappe”. Het Nieuwsblad (na jeziku: holandski). 10. 6. 2018. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  16. ^ „Result Stage 5” (PDF). MATSport.fr. MATSport Timing. 19. 1. 2019. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  17. ^ „Volta ao Algarve: Groenewegen wins stage 4”. cyclingnews.com. 23. 2. 2019. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  18. ^ „2019 - Stage 4 results (men's)”. amgentourofcalifornia.com. Arhivirano iz originala 17. 5. 2019. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  19. ^ Weislo, Laura (18. 5. 2019). „Tour of California 2019: Stage 7”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  20. ^ „2019 Tour de France: Start List”. ProCyclingStats. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  21. ^ „Jasper Philipsen eyes Vuelta debut”. velo.outsideonline.com. 29. 5. 2020. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  22. ^ Benson, Daniel (12. 7. 2019). „Tour de France: Groenewegen wins stage 7”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  23. ^ Benson, Daniel (15. 7. 2019). „Tour de France: Wout van Aert wins stage 10”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  24. ^ Benson, Daniel (17. 7. 2019). „Tour de France: Ewan wins stage 11”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  25. ^ Ostanek, Daniel (18. 7. 2019). „Tour de France: Simon Yates wins stage 12”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  26. ^ „Caleb Ewan wins Brussels Cycling Classic”. cyclingnews.com. 7. 9. 2019. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  27. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2019 GP de Fourmies-Le Voix du Nord”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  28. ^ Malach, Pat (20. 1. 2020). „Bennett takes Tour Down Under opening stage”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  29. ^ Malach, Pat (25. 1. 2020). „Porte takes Tour Down Under crown from Impey on Willunga Hill”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  30. ^ „The UCI takes strong measures faced with the development of the coronavirus”. Union Cycliste Internationale. 15. 3. 2020. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  31. ^ „The UCI and its partners unite to face the consequences of the coronavirus for road cycling”. Union Cycliste Internationale. 18. 3. 2020. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  32. ^ „The UCI prolongs the suspension of cycling events until 1 June 2020 and continues consultations for the reorganisation of the UCI International Road Calendar”. Union Cycliste Internationale. 1. 4. 2020. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  33. ^ Gadzała, Paweł (9. 8. 2020). „Remco Evenepoel wins Tour de Pologne”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  34. ^ Benson, Daniel (20. 8. 2020). „Tour du Limousin: Philipsen wins stage 3”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  35. ^ Ostanek, Daniel (29. 9. 2020). „Philipsen takes sprint on BinckBank Tour stage 1”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  36. ^ Farrand, Stephen (1. 10. 2020). „Pedersen claims BinckBank Tour stage 3 sprint”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  37. ^ Farrand, Stephen (14. 10. 2020). „Caleb Ewan wins shortened 2020 Scheldeprijs”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  38. ^ „2020 La Vuelta ciclista a España: Startlist”. ProCyclingStats. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  39. ^ Puddicombe, Stephen (23. 10. 2020). „Vuelta a España: Sam Bennett wins stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  40. ^ Farrand, Stephen (29. 10. 2020). „Vuelta a España: Ackermann wins stage 9 as Sam Bennett is relegated”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  41. ^ Fletcher, Patrick (5. 11. 2020). „Vuelta a España: Jasper Philipsen wins stage 15”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  42. ^ Benson, Daniel (8. 11. 2020). „Primoz Roglic wins 2020 Vuelta a España”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  43. ^ „Van der Poel and Alpecin-Fenix exit UAE Tour due to coronavirus case”. cyclingnews.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  44. ^ Weislo, Laura (24. 3. 2021). „Sam Bennett wins Classic Brugge-De Panne”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  45. ^ Fletcher, Patrick (7. 4. 2021). „Philipsen beats Bennett to win Scheldeprijs”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  46. ^ Ostanek, Daniel (14. 4. 2021). „Tour of Turkey: Mark Cavendish wins stage 4 after huge crash in sprint finish”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  47. ^ Ostanek, Daniel (16. 4. 2021). „Tour of Turkey: Jasper Philipsen wins sprint in Marmaris”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  48. ^ „Tour of Turkey: Philipsen beats Greipel and Cavendish in Turgutreis”. CyclingNews. 17. 4. 2021. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  49. ^ Puddicombe, Stephen (18. 4. 2021). „Mark Cavendish wins final stage of Tour of Turkey”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  50. ^ Puddicombe, Stephen (12. 6. 2021). „Baloise Belgium Tour: Caleb Ewan survives the climbs to win stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  51. ^ Ostanek, Daniel (28. 6. 2021). „Tour de France: Tim Merlier wins crash-marred stage 3”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  52. ^ Fletcher, Patrick (29. 6. 2021). „Tour de France: Mark Cavendish takes miraculous stage 4 victory”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  53. ^ Puddicombe, Stephen (1. 7. 2021). „Tour de France: History repeats as Cavendish wins stage 6 in Châteauroux”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  54. ^ Ostanek, Daniel (18. 7. 2021). „Tadej Pogacar wins 2021 Tour de France as Van Aert takes final stage”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  55. ^ Puddicombe, Stephen (15. 8. 2021). „Vuelta a España: Jasper Philipsen sprints to stage 2 victory”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  56. ^ Benson, Daniel (17. 8. 2021). „Vuelta a España: Fabio Jakobsen wins stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  57. ^ Ostanek, Daniel (21. 8. 2021). „Vuelta a España: Fabio Jakobsen wins stage 8 sprint at La Manga del Mar Menor”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  58. ^ „jasper-philipsen-abandons-vuelta-a-espana-due-to-illness/”. Cycling News. 24. 8. 2021. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  59. ^ Farrand, Stephen (17. 9. 2021). „Philipsen wins Kampioenschap van Vlaanderen 2021”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  60. ^ „Jasper Philipsen wins Eschborn–Frankfurt”. CyclingNews. 19. 9. 2021. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  61. ^ „Jasper Philipsen wins GP de Denain”. CyclingNews. 21. 9. 2021. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  62. ^ Angulo Guirao, Javier (16. 12. 2021). „Glicko rating system: A new method of evaluating sprinting performance”. eltiodeldato.medium.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  63. ^ „Philipsen sprints to victory in UAE Tour opener”. cyclingnews.com. Future plc. 20. 2. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  64. ^ Fletcher, Patrick (21. 2. 2022). „UAE Tour: Mark Cavendish takes sprint win on stage 2”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  65. ^ Farrand, Stephen (24. 2. 2022). „UAE Tour: Philipsen sprints to stage 5 victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  66. ^ Goddard, Ben (26. 2. 2022). „Tadej Pogačar seals UAE Tour victory atop Jebel Hafeet”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  67. ^ „Jumbo-Visma sweeps opening stage of Paris-Nice”. cycling.today. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  68. ^ Fletcher, Patrick (9. 3. 2022). „Van Aert moves into Paris-Nice lead with time trial victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  69. ^ Ryan, Barry (11. 3. 2022). „Paris-Nice: Mathieu Burgaudeau holds off bunch sprint to win stage 6”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  70. ^ Quénet, Jean-François (10. 4. 2022). „Caleb Ewan wins opening stage at Tour of Turkey”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  71. ^ Ryan, Barry (11. 4. 2022). „Tour of Turkey: Kaden Groves wins stage 2 sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  72. ^ Farr, Stephen (12. 4. 2022). „Tour of Turkey: Jasper Philipsen wins stage 3 sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  73. ^ Farr, Stephen (14. 4. 2022). „Tour of Turkey: Welsford wins stage 5 sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  74. ^ Farr, Stephen (15. 4. 2022). „Tour of Turkey: Ewan wins stage 6 uphill finish”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  75. ^ „Final Tour of Turkey stage cancelled, Patrick Bevin takes overall win”. cyclinguptodate.com. 17. 4. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  76. ^ Ostanek, Daniel (1. 5. 2022). „Sam Bennett wins Eschborn-Frankfurt”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  77. ^ „Uitslag - Results - Resultat 1e etappe/étape 15/06/2022 Merelbeke Maarkedal” (PDF). Tour of Belgium. Royal Belgian Cycling League. 15. 6. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  78. ^ „Uitslag - Results - Resultat 2e etappe/étape 16/06/2022 Beveren Knokke-heist” (PDF). Tour of Belgium. Royal Belgian Cycling League. 16. 6. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  79. ^ „Gingelom > Beveren”. Baloise Belgium Tour. Golazo Media. Arhivirano iz originala 27. 11. 2022. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  80. ^ url=https://velo.outsideonline.com/road/road-racing/tour-de-france/mathieu-van-der-poel-jasper-philipsen-lead-alpecin-fenix-stage-hunt-rampage-at-tour-de-france/ |title=Mathieu van der Poel, Jasper Philipsen lead Alpecin-Fenix stage-hunt rampage at Tour de France|work=velo.outsideonline.com|date=28. 6. 2022|accessdate=18. 1. 2024|first=Jim|last=Cotton}}
  81. ^ Ostanek, Daniel (3. 7. 2022). „Tour de France: Groenewegen wins stage 3 sprint in Sønderborg”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  82. ^ Dabbs, Ryan (5. 7. 2022). „Wout Van Aert victorious on stage four of Tour de France with solo attack”. CyclingWeekly. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  83. ^ Ryan, Barry (5. 7. 2022). „Wout van Aert takes stunning solo win in yellow jersey on Tour de France stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  84. ^ Weislo, Laura (17. 7. 2022). „Philipsen blazes to victory in Tour de France stage to Carcassonne”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  85. ^ „Tour de France: Belgium's Jasper Philipsen wins stage 15, Vingegaard retains lead despite crash”. France 24. 17. 7. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  86. ^ Thewlis, Tom (22. 7. 2022). „Tour de France 2022: Christophe Laporte wins thrilling finish on Stage 19 into Cahors”. CyclingWeekly. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  87. ^ Elton-Walters, Jack (24. 7. 2022). „Tour de France 2022: Jasper Philipsen wins Stage 21 sprint”. CyclingWeekly. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  88. ^ „Jasper Philipsen sprints to Tour of Denmark stage 4 victory”. CyclingNews. 19. 8. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  89. ^ „Gooikse Pijl - Road Race Men”. eurosport.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  90. ^ „Omloop van het Houtland”. uci.org. Union Cycliste Internationale. 21. 9. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  91. ^ „Paris - Bourges”. uci.org. Union Cycliste Internationale. 6. 10. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  92. ^ „Cycling News - Opening Weekend Signals The Start Of The Spring Classics”. eurosport.com. 27. 2. 2021. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  93. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 Omloop Het Nieuwsblad”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  94. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 Kuurne-Brussel-Kuurne”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  95. ^ Weislo, Laura; Ostanek, Daniel (7. 3. 2023). „Fabio Jakobsen nabs win with bike throw on stage 2 at Tirreno-Adriatico”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  96. ^ Frattini, Kirsten; Ostanek, Daniel (8. 3. 2023). „Tirreno-Adriatico: Jasper Philipsen wins stage 3 sprint”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  97. ^ Weislo, Laura (12. 3. 2023). „Tirreno-Adriatico: Primoz Roglic seals overall victory, Philipsen wins final sprint”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  98. ^ Farrand, Stephen (22. 3. 2023). „Classic Brugge-De Panne: Jasper Philipsen prevails on day of rain and misery”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  99. ^ Weislo, Laura (5. 4. 2023). „Scheldeprijs: Jasper Philipsen seizes sprint victory over Welsford, Cavendish”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  100. ^ a b v g Fletcher, Patrick (9. 4. 2023). „As it happened: Paris-Roubaix 2023”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  101. ^ Ostanek, Daniel; Fletcher, Patrick (9. 4. 2023). „Paris-Roubaix: Mathieu Van der Poel conquers the greatest cobbled Classic”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  102. ^ „Van der Poel wins Paris-Roubaix after Degenkolb crash and Van Aert flat”. The Guardian. Reuters. 9. 4. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  103. ^ Ryan, Barry (14. 6. 2023). „Baloise Belgium Tour: Jasper Philipsen wins stage 1, takes early lead”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  104. ^ Ostanek, Daniel (15. 6. 2023). „Baloise Belgium Tour: Fabio Jakobsen wins crash-marred stage 2, takes overall lead”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  105. ^ Frattini, Kirsten (18. 6. 2023). „Mathieu van der Poel wins Baloise Belgium Tour”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  106. ^ Farrand, Stephen (29. 6. 2023). „Van der Poel, Philipsen combine to create powerful Tour de France sprint train”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  107. ^ Lowe, Felix (3. 7. 2023). „Jasper Philipsen storms to first stage win as Wout van Aert edged out again”. Eurosport. Arhivirano iz originala 29. 7. 2023. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  108. ^ „Jasper Philipsen wins again after chaotic finish to stage four”. BBC. 4. 7. 2023. Arhivirano iz originala 6. 7. 2023. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  109. ^ Venutolo-Mantovani, Michael (5. 7. 2023). „Mathieu Van Der Poel Relegated After Tour de France Stage 4 Sprint Finish”. bicycling.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  110. ^ Hood, Andrew (4. 7. 2023). „Chats, naps, crashes, and relegations: Inside the 'most boring stage at the Tour de France'”. Outside. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  111. ^ „Tour de France: Jasper Philipsen denies Mark Cavendish outright stage wins record”. BBC. 7. 7. 2023. Arhivirano iz originala 8. 7. 2023. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  112. ^ Ostanek, Daniel (7. 7. 2023). „Tour de France: Astana, Intermarché up in arms as protest on Philipsen's sprint fails”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  113. ^ „Jasper Philipsen reacts to critics: "Those messages certainly don't throw me off balance"”. cyclinguptodate.com. 13. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  114. ^ „Pedersen wins Tour de France stage eight as Vingegaard retains overall lead”. reuters.com. 8. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  115. ^ „Jasper the Master”. letour.fr. 12. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  116. ^ „Jasper Philipsen keen for 5th stage win at 2023 Tour de France: "Hopefully the riders are tired from the mountains"”. cyclinguptodate.com. 20. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  117. ^ a b Farrand, Stephen (20. 7. 2023). „As it happened: Sprinters time it wrong on Tour de France stage 18”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  118. ^ „Tour de France 2023: 'He's blocking him!' – Jasper Philipsen cuts up rival with 'bullying tactic' on stage 18”. eurosport.com. 20. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  119. ^ „Asgreen sprints to thrilling stage 18 win as Vingegaard retains solid Tour lead”. The Guardian. Arhivirano iz originala 25. 7. 2023. g. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  120. ^ Puddicombe, Stephen (20. 7. 2023). „Tour de France 2023 stage 19 preview - A tight contest between the sprinters and the breakaway”. rouleur.cc. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  121. ^ a b v g d đ Ostanek, Daniel (21. 7. 2023). „As it happened: Mohoric prevails in chaotic Tour de France stage 19 breakaway battle”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  122. ^ Hood, Andrew; Stokes, Shane (23. 7. 2023). „Tour de France stage 21: Jordi Meeus stuns favorites in photo-finish”. velo.outsideonline.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  123. ^ Mortkowitz, Siegfried (7. 8. 2023). „Van der Poel Overcomes Crash and Protest to Win World Road Race Championship”. welovecycling.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  124. ^ Ryan, Barry (23. 8. 2023). „Renewi Tour: Jasper Philipsen takes commanding win on stage 1”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  125. ^ Welsford, Sam (26. 8. 2023). „Renewi Tour: Sam Welsford wins photo finish on stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  126. ^ Welsford, Sam (27. 8. 2023). „Renewi Tour: Mohoric wins stage 5, Wellens captures overall title amid riders' protest”. CyclingNews. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  127. ^ „BEKIJK: Jasper Philipsen klauwt harder dan de Nederlanders Jakobsen en Groenewegen”. sporza.be (na jeziku: holandski). 15. 9. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  128. ^ Lamoureux, Lyne (17. 9. 2023). „Jasper Philipsen powers past Olav Kooij and Dylan Groenewegen to win Gooikse Pijl”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  129. ^ „Jasper Philipsen sprints to victory at Paris-Chauny for 14th win of the season”. cyclinguptodate.com. 24. 9. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  130. ^ Moultrie, James (8. 10. 2023). „Tour of Turkey: Jasper Philipsen wins opening stage sprint in Antalya”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  131. ^ Fotheringham, Alasdair (9. 10. 2023). „Tour of Turkey stage 2: Jasper Philipsen makes it two in Kalkan”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  132. ^ Farrand, Stephen (11. 10. 2023). „Tour of Turkey: Jasper Philipsen takes third victory of the week on stage 4”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  133. ^ Fotheringham, Alasdair (15. 10. 2023). „Tour of Turkey stage 8: Philipsen takes fourth win of race and 19th of season”. cyclingnews.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  134. ^ Boermans, Hendrik (17. 10. 2023). „Jumbo-Visma ends 2023 as the absolute victory king: 69 (!) wins for Dutch team”. idlprocycling.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  135. ^ van der Ploeg, Bram (16. 10. 2023). „Thanks to magical legs, Van der Poel, and pure talent: Jasper Philipsen's 19 (!) victories in 2023”. idlprocycling.com. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  136. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2024 Omloop Het Nieuwsblad (World Tour), Belgium”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 16. 3. 2024. 
  137. ^ Fotheringham, Alasdair; Moultrie, James (5. 3. 2024). „Tirreno-Adriatico: Jasper Philipsen wins stage 2 in chaotic sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 16. 3. 2024. 
  138. ^ Moultrie, James (7. 3. 2024). „Tirreno-Adriatico: Double victory for Jonathan Milan on stage 4”. cyclingnews.com. Pristupljeno 16. 3. 2024. 
  139. ^ Ostanek, Daniel (13. 3. 2024). „Milan-San Remo 2024 - 5 favourites, 5 outsiders”. cyclingnews.com. Pristupljeno 16. 3. 2024. 
  140. ^ Howell-Jones, James (16. 3. 2024). „Milan-San Remo: Jasper Philipsen takes victory in photo-finish sprint”. globalcyclingnetwork.com. Pristupljeno 16. 3. 2024. 
  141. ^ „Jasper Philipsen”. indeleiderstrui.nl (na jeziku: holandski). 8. 10. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  142. ^ „Tour de France: Dominant Jasper Philipsen shows he's the sprinter to beat”. irishexaminer.com. 5. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  143. ^ „Who is the world's fastest? Ranking the top male sprinters of 2022”. cyclingnews.com. 18. 11. 2022. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  144. ^ „Rider specialties»Sprinters”. procyclingstats.com. 8. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  145. ^ „Jasper 'disaster' Philipsen rebuts Netflix nickname with controversial stage three win at Tour de France”. independent.co.uk. 4. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 
  146. ^ „Vive le Vélo - Eddy Planckaert, Tom Dumoulin en Britt Lambrecht”. VRT (na jeziku: holandski). 11. 7. 2023. Pristupljeno 18. 1. 2024. 

Spoljašnje veze uredi

  • Profil na sajtu uci.org
  • Profil na sajtu cyclingarchives.com
  • Profil na sajtu procyclingstats.com
  • Profil na sajtu cqranking.com
  • Profil na sajtu cyclebase.nl
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Јаспер_Филипсен&oldid=27732106”