Bogoljub Čukić
Bogoljub Čukić (Istočni Mojstir, kod Tutin, 1913 — okolina Zavidovića, avgust 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| bogoljub čukić | |
|---|---|
 Bogoljub Čukić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1913. |
| Mesto rođenja | Istočni Mojstir, kod Tutin, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | avgust 1943. (30 god.) |
| Mesto smrti | okolina Zavidovića, ND Hrvatska |
| Profesija | rudar |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1942. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Čin | poručnik |
| U toku NOB | zam. komandanta I bataljona Druge proleterske brigade |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 13. marta 1945. |
Biografija uredi
Rođen je 1913. godine u selu Istočnom Mojstiru, kod Tutina. Potiče iz siromašne porodica, koja mu nije mogla omogućiti ni osnovno školovanje, završio je svega tri razreda osnovne škole u selu Brnjaku. Kao dečak je čuvao stoku, zatim obrađivao zemlju, a kasnije je radio na seči šume za preduzeće „Treska“.
Tražeći posao došao je u Kosovsku Mitrovicu, gde se 7. jula 1936. godine zaposlio u rudniku Trepči, kao jamski vozač rude. Posle godine rada, 1. avgusta 1937, postao je pomoćnik, a 1. septembra 1938. godine kopač rude. Radeći u rudniku i družeći se sa rudarima Bogoljub se priključio radničkom pokretu. Jula 1939. godine je učestvovao u štrajku 3.600 radnika Trepče. Od 9. jula 1940. do maja 1941. godine Bogoljub je radio u rudnicima Blagojev Kamen i Siverić. a onda se, 24. maja 1941, opet vratio u Trepču, kojom je su tada upravljali Nemci.
Sa Narodnooslobodilačkim pokretom se povezao tokom leta 1941. godine i 26. septembra napustio rudnik i otišao da se oprosti s porodicom u Mojstiru, i 5. oktobra došao u partizanski logor na Kopaoniku. Tada je postao borac Prve čete Kopaoničkog partizanskog odreda „Todor Milićević“. Zajedno sa odredom je učestvoavo u borbama protiv muslimanske milicije i albanskih balista oko Novog Pazara, četnika u barskoj dolini i nemaca u okolini Kraljeva.
Posle Prve neprijateljske ofanzive, pod napadom jakih nemačkim snagama, Kopaonički partizanski odred se decembra 1941. godine povukao u Sandžak. Za vreme povlačenja u Sandžak, Bogoljuba su zarobili dragačevski četnici u selu Goračićima. On je uspeo da ih ubedi da je izbeglica, što ga je spasio od streljanja. Proveo je s njima mesec i po dana, sve do njihovog dolaska na teren oko reke Uvca, kada je uočio priliku da se, s još jednim drugom, prebaci preko reke, i 24. januara 1942. godine priključi partizanima Požeške čete Užičkog partizanskog odreda.
Kada je 1. marta u Čajniču formirana Druga proleterska udarna brigada, ušao je u sastav Treće moravičke čete Prvog užičkog bataljona. Najpre je bio desetar, a zatim vodnik Trećeg voda, sastavljenog od boraca Kopaoničkog i Kraljevačkog partizanskog odreda, koji su, kao bolesnici i ranjenici, ostali u Novoj Varoši. Bogoljub se istakao veću u prvim borbama brigade: u napadu na italijanski logor na brdu Kozara, na putu između Čajniča i Goražda, zatim Živnju kod Gacka.
Za vreme pohoda proleterskih brigada u Bosansku krajinu, učestvovao je u borbama: kod Pazarića, Kreševa, oko Bugojna i Donjeg Vakufa. U napadu na Kupres, avgusta 1942. godine, u kome je učetvovao kao bombaš, bio je ranjen. Kao ranjenik nalazio se u bolnici u Novom Selu kod Blagaja. U borbama za oslobođenje Mrkonjić Grada, ponovo se nalazio u grupi bombaša Prvog bataljona koji su osvojli dominantno utvrđeno brdo Oruglo. Godine 1942. primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije.
Septembra 1942. godine učestvoavo je u borbama protiv četnika, ustaša i Nemaca na Manjači, a zatim u bombaškom napadu na brdo Ćusine, prilikom prvog oslobođenja Jajca. Prilikom napada, Prvog bataljona Druge proleterske udarne brigade, 3. oktobra 1942. godine, na nemačku kolonu, kod sela Majdana, na putu od Mrkonjić Grada ka Jajcu, Bogoljub je predvodio grupu bombaša. Tom prilikom su poginula dva bombaša, a Bogoljub i jedan njegov drug su uskočili među Nemce i uništili ih. Tada su zarobili puškomitraljez „šarac“ - prvi puškomitraljez Druge proleterske udarne brigade.
Bogoljub se istakao i u daljim borbama brigade: oko Grahova i prilikom zauzimanja Livna, decembra 1942. godine, u bici na Neretvi i gonjenju četnika do Drine. Za vreme priprema za forsiranje reke Drine i sukoba s Italijanima i četnicima, bio je ranjen u nogu na Brodu kod Foče. Posle toga je učestvovao u borbama na Javorku, blizu Nikšića, i u bici na Sutjesci. Tada je postavljen za zamenika komandanta Prvog bataljona. Posle proboja nemačkog obruča na Sutjesci, brigada se zaustavila u dolini Krivaje, blizu Zavidovića. Bogoljub je tada postavljen za zamenika komandanta Prvog bataljona i dobio čin poručnika.
Smrtno je ranjen, nesretnim slučajem, 21. avgusta 1943. godine, kod Carevog Hana, prilikom ulova ribe. Kada je aktivirao nemačku bombu, učinilo mu se da je neispravna, jer nije čuo da šišti, pa je eksplodirala pre nego što ju je bacio u vir. Posle nekoliko dana, umro je od zadobijenih rana. Drugovi su ga sahranili u selu Beljavi, ispod Konjuh planine.
Odlukom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), 13. marta 1945. godine, među prvim borcima Narodnooslobodilačke vojske, proglašen je za narodnog heroja.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
