Vojislav Stojanović
Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Vojislav Stojanović (Niš, 12. novembar 1906 — Beograd, 19. januar 1991) bio je lekar-hirurg, učesnik Narodnooslobodilačke borbe, sanitetski-pukovnik JA i počasni doktor Univerziteta u Beogradu.
| vojislav stojanović | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Vojislav Stojanović | |||||
| Lični podaci | |||||
| Datum rođenja | 12. novembar 1906. | ||||
| Mesto rođenja | Niš, Kraljevina Srbija | ||||
| Datum smrti | 19. januar 1991. (84 god.) | ||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SFR Jugoslavija | ||||
| Profesija | lekar | ||||
| Delovanje | |||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1941 — 1949. | ||||
| Čin | sanitetski-pukovnik | ||||
| U toku NOB | hirurg GŠ NOV i PO Srbije | ||||
| Odlikovanja |
| ||||
Biografija
urediRođen je 12. novembra 1906. godine u Nišu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Na Medicinskom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1929. godine. Potom je stupio u vojnu službu i počeo specijalizaciju iz hirurgije. Posle završene specijalizacije, postavljen je za šefa Hirurškog odeljenja stalne Kosovske vojne bolnice. Godine 1938. postavljen je za šefa Hirurškog odeljenja Banovinske bolnice u Prokuplju.
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine, priključio se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP) i učestvovao u Narodnooslobodilačkoj borbi kao hirurg. Godine 1944. postavljen je za hirurga Glavnog štaba NOV i PO za Srbiju, a na Sremskom frontu je rukovodio celom hirurškom službom. Marta 1945. godine postavljen je za upravnika Glavne vojne bolnice u Beogradu (sadašnje Vojnomedicinske akademije (VMA)).
Godine 1949. postao je glavni hirurg Jugoslovenske armije (JA), kada se i demobiliše u činu sanitetskog pukovnika. Osnivač je Druge hirurške klinike u Beogradu, 1949. godine i njen dugogodišnji upravnik do penzionisanja, 1977. godine. Marta 1955. godine izabran je za redovnog profesora hirurgije Medicinskog fakulteta u Beogradu, a 1956. godine za šefa Katedre hirurgije.
Kao gostujući profesor, nastupao u mnogim zemljama. Objavio je preko 480 stručnih i naučnih radova u zemlji i inostranstvu. Predsednik Međunarodnog udruženja univerzitetskih nastavnika bio je u tri mandata. Bio član mnogih međunarodnih strukovnih udruženja (Međunarodno društvo za kardiovaskularnu hirurgiju, Međunarodno hirurško društvo, član Naučnog društva SSSR, počasni član Francuskog društva i dr). Bio je član redakcija i uređivao mnoge domaće i strane naučne strukovne časopise i publikacije. Bio je član Francuske akademije hirurgije od 1980. godine, a član Nacionalne medicinske akademije Francuske od 1981. godine.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih i inostranih odlikovanja, među kojima se ističe Orden francuske legije časti. Dobitnik je Oktobarske nagrade Grada Beograda, 1962; Sedmojulske nagrade SR Srbije, 1969. i Nagrade AVNOJ-a, 1976. godine.
Umro je 19. januara 1991. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Literatura
uredi- Vojna enciklopedija (knjiga deveta), Beograd 1975. godina
