Vuksan Đukić
Vuksan Đukić (Bjelojevići, kod Mojkovca, 15. avgust 1916 — Šujica, 16. decembar 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| vuksan đukić | |
|---|---|
 Vuksan Đukić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 15. avgust 1916. |
| Mesto rođenja | Bjelojevići, kod Mojkovca, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 16. decembar 1943. (27 god.) |
| Mesto smrti | Šujica, ND Hrvatska |
| Profesija | radnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1939. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Biografija uredi
Rođen je 15. avgusta 1916. godine u selu Bjelojevićima, kod Mojkovca. Poticao je siromašne seljačke porodice. U Mojkovcu je završio osnovnu školu, a četiri razreda gimnazije i malu maturu je završio u Kolašinu i Beranama. Pošto je bio siromašan, nije imao mogućnosti za dalje školovanje pa se zaposlio kao drvoseča u „Šipadu”.[1]
Družeći se sa istaknutim revolcuinarima iz svog kraja, pre svega sa Vukmanom Kruščićem i Aleksom Đilasom, došao je vrlo rano u dodir sa revolucionarnim radničkim pokretom. Godine 1937. bio je odbegao u šumu, kako bi izbegao hapšenje i zatvor zbog napada na žandarme na Šiškoj, na planini Bjelasici. Dve godine kasnije, 1939. godine je učestvovao u demonstracijama na Ganovači, kod Biogradskog jezera. Te iste godine je bio primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Kao član Partije bio je veoma aktivan, najviše u radu sa radnicima i meštanima njegovog i okolnih sela.[1]
Posle okupacije Jugoslavije, 1941. godine, aktivno je učestvovao je u prikupljanju oružja, formiranju i obuci gerilske grupe i opštim pripremama za ustanak. Zajedno s bratom Radojem Đukićem i još sedmoricom braće od stričeva, aktivno je učestvovao u Trinaestojulskom ustanku. Prvo vatreno krštenje imao je na Vrlostupu, nedaleko od Kolašina, a nekoliko dana kasnije je učestvovao u napadu na italijanski garnizon u Kolašinu, gde se istako hrabrošću. Najpre je bio borac-bombaš, a potom puškomitraljezac, pa desetar, vodnik, zamenik komandira i na kraju komandir čete.[1]
Učestvovao je u napadu na Pljevlja, 1. decembra 1941. godine, kada je s nekoliko bombaša uspeo da uništi dva neprijateljska bunkera. Posle neuspeha u Pljevljima, kada je kod pojedinih boraca nastalo kolebanje, Vuksan je ostao čvrst u odluci da se ne bi trebalo vraćati u Crnu Goru, već ostati u Sandžaku. S grupom boraca iz njegovog sela našao se 21. decembra 1941. godine u Rudom, gde je formirana Prva proleterska udarna brigada.[1]
U stroju prve partizanske brigade — Prve proleterske brigade, učestvovao je u mnogim borbama, od kojih se ističu one na Romaniji, Okruglici, Igmanu, Kalinoviku, Ulogu, Rogatici, Sinjajevini, kod Kolašina i dr. U borbi na Durmitoru, juna 1942. godine, sa svojom desetinom je upao među četnike i puškomitraljezom ubio njih nekoliko. U toku pohoda proleterskih brigada u Bosansku krajinu, istakao se u borbama za Konjic, Duvno, Bugojno, Livno, Ključ, a posle toga u bitkama za Bosansko Grahovo, Jajce, Mrkonjić Grad, Glavatičevo i na Drini.[1]
U danima Pete neprijateljske ofanzive na Sutjeci, tokon juna 1943. godine, postigao je mnoge uspehe u borbama na Zlatnom boru, Vučevu, Balinovcu i Miljevini. Učestvovao je u protivofanzivi posle Sutjeske, prema Vlasenici i Zvorniku, a potom u borbama oko Travnika i Jajca. Iako je bio ranjen, s zavojem na glavi i prelomljene ruke, on je u bio u streljačkom stroju bataljona.[1]
Poginuo je u prilikom napada Prve proleterske, Treće krajiške, Druge ličke i Sedme krajiške brigade na jako ustaško uporište u Šujici, u toku noći 16/17. decembra 1943. godine. Usled jakog otpora ustaša, napad je bio obustavljen. Partizanske snage imale su velike gubitke, a samo Prva proleterska je imala 17 mrtvih i 44 ranjena borcima. Pored Vuksana Đukića, u ovoj borbi je poginuio u narodni heroj Milan Munjas, politički komesar Treće čete Šestog beogradskog bataljona.[1]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Njegovo ime, od osnivanja 1951. godine, nosi Srednja mešovita škola „Vuksan Đukić” u Mojkovcu, ispred koje mu je podignuta spomen-bista.[2]
Godine 1957, njegovi posmrtni ostaci su sahranjeni u grobnicu narodnih heroja na Gorici u Titogradu.
Reference uredi
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.