Википедија

Debi Hari

Debora En Hari, poznatija kao Debi Hari (Majami, 1. jul 1945) američka je pevačica, model, glumica i autorka pesama, široj javnosti poznatija kao pevačica novotalasnog benda Blondi. Zajedno sa bendom postigla je veliki komercijalni uspeh, a veliki broj njenih izdanja našao se na top-listama u Sjedinjenim Državama i Velikoj Britaniji u periodu od 1979. do 1981. godine.

Debi Hari
Debi 1977. godine
Lični podaci
Puno imeAndžela Trimbl
Druga imenaDebora En Hari
Datum rođenja(1945-07-01)1. jul 1945. (78 god.)
Mesto rođenjaMajami, Florida, Sjedinjene Države
Muzički rad
Aktivni period1964—danas
Žanr
Instrumentivokalistkinja
Ostalo
Povezani članciBlondi

Rođena je u Majamiju, a usvojena je u Nju Džerziju. Nakon pohađanja fakulteta radila je na velikom broju poslova, bila plesačica, sekretarica i plejboj zečica, pre nego što se oprobala u muzici. Bila je jedna od osnivačica benda Blondi, 1974. godine u Njujorku, sa kojom je objavila veliki broj pesama.

Godine 1981. objavila je prvi solo album pod nazivom KooKoo, ukupno pet studijskih albuma i tri kompilacijska. Nakon pauze od muzike, Debi se posvetila glumačkoj karijeri i pojavila u velikom broju filmova ukljujući Union City, Videodrome, Body Bags, Cop Land i mnoge druge.

Bend Blondi se krajem devedesetih godina ponovo okupio i objavio nekoliko albuma, a Hari je pored muzičke karijere, nastavila i glumačku.

Detinjstvo i mladost uredi

Rođena je kao Andžela Trimbl (engl. Angela Trimble), 1. jula 1945. godine u Majamiju.[1] Kada je imala tri meseca usvojili su je Ričard i Katrin Hari, vlasnici prodavnice u Hotornu, Nju Džerzi i dali joj ime Debora En Hari. Debi je saznala da je usvojena kada je imala četiri godine, a krajem osamdesetih godina pronašla je svoju majku, koja je bila pijanistkinja i nije želela da ostvari kontakt sa Debi.[2][3][4] Veći deo detinjstva je provodila igrajući se u šumi pored svoje kuće.[5]

Pohađala je Hotorn srednju školu koju je završila 1963. godine. Diplomirala je na Senetari koledžu u Haketstaunu na odseku Umetnosti, 1965. godine.[6] Pre nego što je počela da peva preselila se u Njujork i krajem šezdesetih godina radila godinu dana kao sekretarica Bi-Bi-Si radio stanice.[7] Nakon toga radila je kao konobarica u noćnom klubu i restoranu u Njujorku, potom kao go-go plesačica u diskoteci u Junion Sitiju, a nakon toga kao plejboj zečica.[8][9][10]

Debi danas živi u okrugu Monmut u Nju Džerziju i ima četiri kućna ljubimca.[11][12] Bila je u vezi je sa gitaristom grupe Blondi, Krisom Stejnom, ali su se razišli 1989. godine. Priznala je da su u tom periodu koristili drogu, a da su prestali nakon provedenog vremena na rehabilitacijskoj klinici.[13] Debi je kuma Stejnovim ćerkama.[14][15]

Karijera uredi

 
Debi kao članica Blondi, tokom koncerta u Torontu 1977. godine.

1966—1975: Početak karijere i osnivanje grupe Blondi uredi

Krajem šezdesetih godina Debi je započela muzičku karijeru kao vokalistkinja folk rok grupe The Wind in the Willows koja je objavila album 1968. godine za izdavačku kuću Kapitol rekords.[16][17] Godine 1974. Debi je pristupila bendu Stilettoes zajednu sa Eldom Đentile i Amandom Džouns. Ubrzo nakon toga u bend je došao gitarista Kris Stejn, koji je počeo da se zabavlja sa Debi.[18][19][20][21] Nakon što je napustila bend Stilettoes, Debi i Kris osnovali su bend Angel and the Snake zajedno sa Tišom i Snukijem Belomom. Nakon toga Debi i Kris su osnovali bend Blondi.[22] Ubrzo nakon osnivanja bend je često imao nastupe u klubovima Maks u Kanzas Sitiju i CBGB u Njujorku.[9]

1976—1980: Afirmisanje na sceni i postizanje uspeha uredi

Zbog svoje fotogeničnosti, odvažnog izbora odeće i duge plave kose, Debi je brzo postala ikona pank muzike.[23][24] U junu 1979. godine grupa Blondi predstavljena je na naslovnoj strani časopisa Roling stoun.[25] Blondi su objavili istoimeni album 1976. godine, a on se našao na četrnaestom mestu liste u Australiji i sedamdeset i petom mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu.[26] Drugi studijski album pod nazivom Plastic Letters objavljen je u februaru 1978. godine i postigao je uspeh van Sjedinjenih Država.[27][28][29] Treći studijski album grupe pod nazivom Parallel Lines objavljen je 23. septembra 1978. godine, a postigao je veliki međunarodni uspeh.[30] Na albumu se nalazi hit singl Heart of Glass koji je bio na prvom mestu u Sjedinjenim Državama i prodat je u dva miliona primeraka.[31] Pesma je takođe bila na prvom mestu liste u Velikoj Britaniji i drugi najprodavaniji singl 1979. godine. Uspeh benda nastavljen je izdanjem album Eat to the Beat, 13. oktobra 1979. godine.[32] Album Autoamerican bend je objavio u novembru 1980. godine i on je bio treći na listi u Ujedinjenom Kraljevstvu i sedmi na listi u Sjedinjenim Državama. Pesme Call Me, Atomic, The Tide Is High i Rapture bile su na prvim mestima lista u Sjedinjenim Državama i Ujedinjenom Kraljevstvu.

Debi i Kris su se sprijateljili sa crtačem grafita Fab Fajv Fredijem, koji ih je upoznao sa novonastalnom hip hop scenom u Bronksu. Preko njega, bend se povezao sa reperom Grendmaster Flešom.[33] Nakon toga Debi se sprijateljila sa američkim slikarom Endi Vorholom koji je stvorio malu seriju od četiri portreta Debi u različitim bojama, a fotografije su bile izložene na izložbi u Londonu 2013. godine. Njena saradnja sa Vorholom se nastavila i ona je bila njegov gost u MTV emisiji Petnaest minuta Endrija Vorhola.[34]

1981—1987: Solo karijera i gluma uredi

Godine 1981. Debi je objavila u medijima da njeno ime nije Blondi niti Debi, već Debora Hari.[35] Solo karijeru započela je objavljivanjem albuma KooKoo 1981. godine, koji su producirali Nil Rodžers i Bernard Edvards, a album je bio na dvadeset i petom mestu u Sjedinjenim Američkim Državama i šestom mestu muzičke liste u Ujedinjenom Kraljevstvu.[36] Albumu je kasnije uručen zlatni sertifikat u Sjedinjenim Državam ai srebrni u Ujedinjenom Kraljevstvu.[37] Prvi albumski singl pod nazivom Backfired bio je na četrdeset i trećem mestu američke liste Bilbord hot 100, dvadeset i devetom mestu Dens klub liste i trideset i drugom mestu liste singlova u Ujedinjenom Kraljevstvu.[36] Drugi singl pod nazivom The Jam Was Moving bio je na osamdeset i drugom mestu liste u Sjedinjenim Državama.

Nakon godinu dana pauze od muzike, Debi je objavila svoj šesti studijski album pod nazivom The Hunter, u maju 1982. godine.[38][39] Album nije bio uspešan koliko njeni prethodni, a svetska turneja na kojoj je Debi trebala da promoviše album je otkazana zbog slabe prodaje karata za koncerte. U ovom periodu, Kris Stejn se razboleo, a zbog toga i pada prodaje bend Blondi je rasformiran. Nakon što je bend Blondi prestao da postoji 1982. godine, Debi se slabo bavila muzikom jer je brinula o bolesnom parneru Stejnu. Godine 1983. objavila je singl Rush koji nije imao komercijalni useh. Iste godine Debi je imala glavnu ulogu filmu Videodrom.[40] Za svoju ulogu dobila je sjajne kritike od strane filmskih kritičara.[41][40]

Godine 1985. Debi je objavila singl Feel The Spin, koji takođe nije doživeo veliki komercijalni uspeh. Drugi solo album pod nazivom Rockbird objavila je 15. novembra 1986. godine, a on je bio na devedeset i sedmom mestu liste u Sjedinjenim Državama i trideset i prvom mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu.[36] Singl French Kissin postigao je blagi komercijalni uspeh u Sjedinjenim Državama, a u Velikoj Britaniji bio je osmi među deset najboljih singlova.[42] Ostali singlovi sa albuma su Free to Fall i In Love with Love koji je bio na prvom mestu dens liste u Sjedinjenim Državama i objavljeno je nekoliko remiksa te pesme. Godine 1987. Debi je glumila u filmu Zauvek Lulu u glavnoj ulozi zajedno sa Alekom Boldvinom.

1988—1996: Gluma i solo karijera uredi

Godine 1988. Debi je snimila pesmu Liar, Liar kao saundtrek fimla Udata za mafiju iz 1988. godine. Iste godine imala je ulogu u filmu Sprej za kosu.

Dana 16. oktobra 1989. godine objavila je treći studijski album pod nazivom Def, Dumb & Blonde.[43] Prvi albumski singl pod nazivom I Want That Man bio je hit u Evropi i Australiji, kao i na američkoj rok listi singlova. Zbog uspeha singla, album je bio na dvanaestom mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu, gde mu je dodeljen srebrni sertifikat.[36] Def, Dumb & Blonde je nakon promocije bio na sto dvadeset i trećem mestu u Sjedinjenim Državama. Na albumu su se našle pesme Brite Side i -{Sweet and Low}. Pesmu Maybe for Sure Debi je snimila za potrebe animiranog filma Rock & Rule. Albumski singl Kiss It Better bio je na dvanaestom mestu američke liste modernog roka i postigao veći komercijalni uspeh od singla I Want That Man. Debi se nakon objavljivanja albuma pojavila u filmu Priče sa tamne strane, koji je objavljen 1990. godine. U martu 1991. godine objavljena je kompilacija pod nazivom The Complete Picture: The Very Best of Deborah Harry and Blondie na kojoj se nalazi veliki broj pesama Debi, a kompilacija je bila na trećem mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu.[36]

Godine 1992. u vreme dok je snimala pesme za svoj četvrti solo album pod nazivom Debravation, Debi je sarađivala sa nemačkim post-pank bendom Die Hau na pesmi Don't Cross My Mind i objavila pesmu Prelude to a Kiss kao saundtrek istoimenog filma. Takođe je obradila pesmu Summertime Blues koja je bila saundtrek filma Ta noć u Australiji. Album Devotion objavljen je 24. avgusta 1993. godine i na njemu se nalazi četrnaest pesama.[44] Prvi albumski singl pod nazivom I Can See Clearly bio je na dvadeset i trećem mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu i drugom mestu dens liste u Sjedinjenim Državama.[36] Nakon toga objavljen je treći albumski singl pod nazivom Strike Me Pink.[45][46]

U novembru 1993. godine Debi je imala muzičku turneju u Velikoj Britaniji. Na njenom repertoaru nalazile su se pesme sa poslednjeg albuma kao i do tada neobjavljena pesma pod nazivom Close Your Eyes, koja je snimljena 1987. godine. Početkom 1994. godine imala je turneju u Sjedinjenim Državama kako bi promovisala album Debravation.[47] Tokom ovog perioda, u Velikoj Britaniji objavljeni su svi njeni solo albumi na kompakt disk izdanju i doživeli su komercijalni uspeh.

Sredinom devedesetih godina Debi se pridružila nekoliko bendova, pristupila je džez ansamblu Jazz Passengers 1994. godine i pojavila se na njihovom album pod nazivom In Love. Debi je takođe uspostavila saradnju sa klavijaturistom Džimijem Destrijem kako bi obradila pesmu Don't Be Cruel, koja se našla na albumu Brace Yourself!. Tokom ovog perioda snimila je duet sa glumcem Robertom Džeksom pod nazivom Der Einziger Weg, a pesma je bila saundtrek filma Teksaški masakr motornom testerom: Nova generacija, koji je objavljen 1994. godine, a pesma snimljena na engleskom i nemačkom jeziku. Debi je takođe bila vokalistkinja projekta benda Talking Heads pod nazivom the Heads', sa kojima je 1996. godine objavila album No Talking, Just Head. Nakon toga ponovo je sarađivala sa bendom Jazz Passengers, ovoga puta na pesmi The City in the Sea, koja se pojavila na albumu Closed on Account of Rabies iz 1997. godine.

Zajedno sa Liv Tajler pojavila se na filmu Heavy koji je objavljen 1997. godine, a bila je u ulozi konobarice njujorškog restorana. Naredne godine imala je ulogu u filmu Zemlja policajaca.

1997—2007: Ponovno formiranje benda Blondi i solo karijera uredi

 
Debi na festivalu u Danskoj, 1999. godine

Godine 1997. bend Blondi je ponovo počeo sa radom, prvi put nakon petnast godina. Dana 23. februara 1999. godine bend je objavio album No Exit, do marta 2006. godine prodat je u 2 miliona primeraka širom sveta.[48] Vodeći albumski singl pod nazivom Maria bio je na prvom mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu i na prvom mestu u četrenaest drugih državama širom sveta, kao i među deset najboljih dens pesama u Sjedinjenim Državama. No Exit debitovao je na trećem mestu u Ujedinjenom Kraljevstvu i sedamanestom mestu u Sjedinjenim Državama.

Godine 2001. Debi se pojavila na albumu Bili Vera pod nazivom Vibes 4, na pesmi Me and You, kao i na albumu Endija Samersa pod nazivom Peggy's Blue Skylight, na pesmi Weird Nightmare. Obradila je pesmu (Ghost) Riders in the Sky: koja je služila kao saundtrek za film Tri biznismena i bila dostupna za digitalno preuzimanje. U maju 2002. godine uspostavila je saradnju sa bendom Jazz Passengers i orkestrom BBC Concert Orchestra i sa njima održala koncert u Londonu. Godine 2003. snimila je pesmu Waltzing Matilda koja se našla na albumu House Party. Dana 13. oktobra 2003. godine zajedno sa bendom Blondi objavila je album The Curse of Blondie, koji je do 9. avgusta 2005. godine prodat u 34.000 primeraka u Sjedinjenim Državama.[49][50]

Godine 2006. Debi je počeka da radi u Njujorku na njenom petom solo albumu pod nazivom Necessary Evil, koji je objavljen 5. septembra 2007. godine. Na albumu se nalazi četrnaest pesama, uključujući prvi albumski singl Two Times Blue, koji je objavljen 6. juna 2007. godine.[traži se izvor]

2008—danas uredi

Godine 2008. Debi je učestvovala u snimanju albuma Folie à Deux benda Fol aut boj, na pesmi West Coast Smoker. Godine 2010. snimila je nekoliko solo pesama i dueta sa Nikom Kejvom za muzički projekat pod nazivom „Džefri Li Pirs”.[51][52][53]

Zajedno sa bendom Blondi, 30. maja 2011. godine objavila je album Panic of Girls, a iste godine i knjigu pod nazivom Debbie Harry and Blondie: Picture This.[54][55][56] Tokom 2014. bila je gost sa bendom Arcade Fire na muzičkom i umetničkom festivalu Koačela.[57] Dana 12. maja 2014. godine bend Blondi objavio je album pod nazivom Blondie 4(0) Ever, a na njemu su se našli singlovi A Rose by Any Name, Sugar on the Side i I Want to Drag You Around.[58][59][60][61] Jedanaesti studijski album grupe Blondi pod nazivom Pollinator objavljen je 5. maja 2017. godine. U oktobru 2019. godine, Debi je objavila memoare pod nazivom Face It.[62][63]

Reference uredi

  1. ^ Harry 2019, str. 8.
  2. ^ Kane, Pat (16. 7. 2007). „Feeling right at home”. The Scotsman. Pristupljeno 9. 1. 2019. 
  3. ^ Durrant, Sabine (29. 10. 2002). „There's something about Harry”. The Guardian. Pristupljeno 9. 1. 2019. 
  4. ^ Sullivan, Caroline (23. 5. 2011). „Debbie Harry: 'I'm sort of a cult figure'”. The Guardian. Pristupljeno 15. 8. 2017. 
  5. ^ Harry 2019, str. 9–10.
  6. ^ „Centenary College Honors Deborah Harry as a Distinguished Alumna”. Arhivirano iz originala 4. 3. 2012. g. Pristupljeno 20. 10. 2012. 
  7. ^ Evans, Tim (22. 7. 2007). „Harry's game”. The Guardian. London. Pristupljeno 27. 10. 2011. 
  8. ^ Simon, Scott (5. 6. 2010). „How Times Have Changed, Ex-Playboy Bunnies Say”. NPR. „Actress Lauren Hutton was a Bunny, as was singer Deborah Harry...” 
  9. ^ a b „History of Punk The Ramones, Sex Pistols, Blondie & New York Dolls / Max's Kansas City”. Maxskansascity.com. Arhivirano iz originala 05. 08. 2012. g. Pristupljeno 11. 11. 2019. „former Max's waitress Debbie Harry” 
  10. ^ „Currently Crushing On: Debbie Harry | Fry Up Friday”. Fry Up Friday. Arhivirano iz originala 26. 6. 2013. g. Pristupljeno 19. 5. 2013. 
  11. ^ „Elton Inspired Debbie Harry To Help Charities”. Contactmusic.com. 18. 3. 2011. 
  12. ^ „Debbie Harry: ‘Sex is what makes everything happen’”. The Irish Times. Pristupljeno 28. 10. 2019. 
  13. ^ „Debbie Harry talks about aging and her regret at not having children”. The Telegraph UK. Pristupljeno 28. 10. 2019. 
  14. ^ „The Tide Is High (Really), but Debbie Harry Is Staying Put”. The New York Times. Pristupljeno 28. 10. 2019. 
  15. ^ „Debbie Harry Auctioning Off Concert Package For Charity”. Contactmusic.com. Pristupljeno 19. 5. 2013. 
  16. ^ „The Wind In The Willows”. Discogs.com. 
  17. ^ The Rolling Stone Encyclopedia Of Rock & Roll c1983, page 48.
  18. ^ Stevie Chick, Psychic Confusion: The Sonic Youth Story (Omnibus Press, 2007). ISBN 978-0-85712-054-0
  19. ^ „Debbie Harry and Chris Stein”. Red Bull Music Academy. 9. 12. 2011. Arhivirano iz originala 03. 09. 2018. g. Pristupljeno 4. 12. 2013. 
  20. ^ „Blondie Biography”. Rockhall.com. Arhivirano iz originala 12. 11. 2013. g. Pristupljeno 4. 12. 2013. 
  21. ^ Furdyk, Brent (3. 8. 2019). „Blondie Singer Debbie Harry Details Horrifying Sexual Assault In The 1970s”. Entertainment Tonight. Arhivirano iz originala 07. 08. 2019. g. Pristupljeno 11. 11. 2019. 
  22. '^ Beckett, Warren (23. 5. 2011). „Blondie: Panic of Girls”. BitchBuzz. Arhivirano iz originala 13. 3. 2012. g. Pristupljeno 3. 6. 2011. „Blondie' from what men would shout at her in the street” 
  23. ^ „On the Road Again: Blondie”. USA Today. 2. 9. 2011. Pristupljeno 4. 9. 2011. 
  24. ^ „30 Hottest Photographs of Debbie Harry on Stage From the Mid-1970s”. Vintag.es (na jeziku: engleski). Pristupljeno 9. 2. 2019. 
  25. ^ „More Males Per Oxide”. Record Mirror (mirrored at Blondie fansite). 28. 4. 1979. Arhivirano iz originala 5. 8. 2012. g. Pristupljeno 26. 9. 2006. 
  26. ^ Ruhlmann, William. „Blondie – Blondie”. AllMusic. Pristupljeno 14. 12. 2005. 
  27. ^ Bungey, James (decembar 2016). „Blondie: Plastic Letters”. Mojo. London (277): 107. 
  28. ^ „Plastic Letters - 1978”. rip-her-to-shreds.com. Arhivirano iz originala 2. 2. 2014. g. Pristupljeno 1. 2. 2014. 
  29. ^ Che, Cathy (1999), 'Deborah Harry: Platinum Blonde', MPG Books Ltd, Cornwall, p.77
  30. ^ „Blondie: Parallel Lines”. Entertainment Weekly. New York: 85. 21. 9. 2001. 
  31. ^ Bronson, Fred (2003). The Billboard Book of Number One Hits. Billboard Books. str. 549. ISBN 978-0-823-07677-2. 
  32. ^ Coleman, Mark; Berger, Arion (2004). „Blondie”. Ur.: Brackett, Nathan; Hoard, Christian. The Rolling Stone Album Guide (4th izd.). Simon & Schuster. str. 85—86. ISBN 0-7432-0169-8. Pristupljeno 23. 9. 2011. 
  33. ^ Piskor, Ed (2013). Hip Hop Family Tree. Fantagraphics. ISBN 1606996908. 
  34. ^ Gotthardt, Alexxa (21. 11. 2017). „On His MTV Show, Andy Warhol Broke All the Rules”. Artsy (na jeziku: engleski). Pristupljeno 13. 4. 2018. 
  35. ^ D Harry, No Exit Tour Book, (New York: Blondie Music, Inc., 1999).
  36. ^ a b v g d đ Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums (19th izd.). London: Guinness World Records Limited. str. 245. ISBN 1-904994-10-5. 
  37. ^ John, Christian. „"Acufunkture" Revisited: An Interview with Nile Rodgers”. PopMatters. Pristupljeno 4. 12. 2013. 
  38. ^ „Liner notes to 2001 remastered reissue (EMI-Capitol / Chrysalis 72435-33670-2-2)”. Discogs. Pristupljeno 16. 10. 2017. 
  39. ^ Ralph Heibutzki (septembar 1999). „Once More (Into the Bleach): Blondie Returns For Its Fifteenth Round”. rip-her-to-shreds.com. Discoveries magazine. Arhivirano iz originala 11. 9. 2017. g. Pristupljeno 24. 11. 2013. 
  40. ^ a b Harrington, Richard (30. 11. 1986). „Debbie Harry, On Beyond Blondie”. The Washington Post. Arhivirano iz originala 09. 10. 2019. g. Pristupljeno 11. 11. 2019. 
  41. ^ Hampton, Howard (27. 12. 2016). „Experience Necessary: Deborah Harry in Videodrome”. Criterion Collection. Arhivirano iz originala 09. 10. 2019. g. Pristupljeno 11. 11. 2019. 
  42. ^ Kent, David (1993). Kent Music Report. St Ives, New South Wales: Australian Chart Book. ISBN 0-646-11917-6. 
  43. ^ Rolling Stone, precise date unknown, 1989
  44. ^ „Deborah Harry Official Website - Debravation Producer's Cut”. Arhivirano iz originala 10. 9. 2011. g. Pristupljeno 22. 8. 2011. 
  45. ^ Deborah Frost (27. 8. 1993). „Debravation”. EW.com. Pristupljeno 5. 3. 2018. 
  46. ^ Blondie. „Strike Me Pink [UK #1] - Debbie Harry | Songs, Reviews, Credits”. AllMusic. Pristupljeno 5. 3. 2018. 
  47. ^ „Deborah Harry Solo Appearances (gig list)”. Archive.blondie.net. 
  48. ^ Taylor, Chuck (18. 3. 2006). „Blondie”. Billboard. sv. 118 br. 11. str. 36. ISSN 0006-2510. Pristupljeno 19. 1. 2019 — preko Google Books. 
  49. ^ Caulfield, Keith (9. 8. 2005). „Ask Billboard”. Billboard. Pristupljeno 21. 4. 2018. 
  50. ^ „Shakedown: Blondie’s "The Curse of Blondie" Turns 10”. wordpress.com. 8. 8. 2013. Pristupljeno 1. 2. 2014. 
  51. ^ „The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - We Are Only Riders”. Glitterhouse Records. Arhivirano iz originala 16. 05. 2013. g. Pristupljeno 11. 1. 2010. 
  52. ^ „The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - The Journey is Long”. Glitterhouse Records. Arhivirano iz originala 15. 04. 2012. g. Pristupljeno 30. 3. 2012. 
  53. ^ „The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - Axels & Sockets”. Glitterhouse Records. Arhivirano iz originala 06. 07. 2014. g. Pristupljeno 2. 5. 2014. 
  54. ^ Harry, Debbie (2011). Foreword. Debbie Harry and Blondie: Picture This. Od strane Rock, Mick. Palazzo Editions. ISBN 095649420X. 
  55. ^ Blondie. „New Blondie Tracks for Free”. www.blondie.net. Arhivirano iz originala 15. 08. 2020. g. Pristupljeno 11. 11. 2019. 
  56. ^ „Mail On Sunday to release three tracks from ‘Panic Of Girls’”. deborah-harry.com. 28. 11. 2010. Arhivirano iz originala 21. 11. 2013. g. Pristupljeno 21. 11. 2013. 
  57. ^ „Watch Arcade Fire Duet With Debbie Harry”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 17. 05. 2018. g. Pristupljeno 15. 8. 2017. 
  58. ^ Anders, Marcel (jun 2014). „I was criticised for being too sexual. But it was innocent compared to today”. Classic Rock. br. 197. str. 54. ISSN 1464-7834. 
  59. ^ Hill, Michael. „Blondie: 40th Anniversary & Blondie 4(0) Ever – Bio”. South by Southwest. Pristupljeno 5. 6. 2014. 
  60. ^ „Blondie's Debbie Harry And Chris Stein 'Moderate' Auto-Tuned First Presidential”, RTT News, 1. 10. 2016, Arhivirano iz originala 25. 10. 2016. g. 
  61. ^ The Gregory Brothers; featuring Blondie (27. 9. 2016), „TRUMP VS. CLINTON (ft. Blondie) - Songify 2016”, Songify the News, YouTube, Pristupljeno 24. 10. 2016 
  62. ^ Damsker, Matt (30. 9. 2019). „Sex, drugs and rock 'n' roll: Debbie Harry tells all in Blondie memoir 'Face It'”. USA Today. Arhivirano iz originala 30. 09. 2019. g. Pristupljeno 11. 11. 2019. 
  63. ^ Reed, Ryan (29. 5. 2019). „Blondie’s Debbie Harry Memoir ‘Face It’ to Release in October”. Rolling Stone. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Debi Hari na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Деби_Хари&oldid=27101505”