Mile Latinović
Mile Latinović (Bravsko, kod Bosanskog Petrovca, 18. mart 1919 — Tovarnik, 7. decembar 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| mile latinović | |
|---|---|
 Mile Latinović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 18. mart 1919. |
| Mesto rođenja | Bravsko kod Petrovca, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 7. decembar 1944. (25 god.) |
| Mesto smrti | Tovarnik, DF Jugoslavija |
| Profesija | radnik |
| Delovanje | |
| Učešće u ratovima | Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 24. decembra 1953. |
Biografija uredi
Rođen je 18. marta 1919. u selu Bravsko, u Jasenovcu, kod Bosanskog Petrovca, od oca Koje i majke Jelice Latinović, kao četvrto dijete i treći sin.[1] Završio je osnovnu školu, a potom je radio seoske poslove, a jedno vrijeme, neposredno pred odsluženje vojnog roka, radio je kao drvosječa. Aprilski rat 1941. ga je zatekao u vojsci. Izbjegao je zarobljavanje i došao kući sa oružjem i ratnom opremom.
Zajedno sa tri brata stupio je u partizane 27. jula 1941. i u prvim borbama istakao se hrabrošću. Prednjačio je u borbama protiv ustaša i kasnije Italijana kod Sanskog Mosta i Ključa; u višednevnim borbama sa jakim italijanskim snagama na Bravsku, u napadu na Prijedor 19. maja, kada je predvodio bombaško odjeljenje i otvorio četi put kroz linije odbrane. I u borbama za oslobođenje Sanice i Ključa 26. do 30. jula predvodio je bombaše i jurišao pred Bravskom četom.
Bravska četa je ušla u sastav Treće krajiške brigade i od tada je Mile borac ove proslavljene jedinice. Bombama je krčio prolaz kroz neprijateljsku odbranu na Bihaću a u napadu na Jajce, 23. novembra 1942, bio je teško ranjen ali je ostao u stroju dok otpor neprijatelja nije bio slomljen. Poslije oporavka od rane u brigadu se vratio pred početak Četvrte neprijateljske ofanzive. U bici na Neretvi, odbijao je bombama njemačke napade od Gornjeg Vakufa. Uvijek je bio među prvima u mnogobrojnim borbama koje je vodila Treća krajiška brigada u nastupanju ka Drini i kroz Sandžak i u bici na Sutjesci. U napadu na Sinjevac i Vis u Zelengori upao je u njemački raspored i borcio se prsa o prsa sa Nijemcima.
U napadu Treće krajiške brigade na Bugojno 22. avgusta 1943, Mile se približio bunkerima u koje je bacio ručne bombe i likvidirao posadu. U napadu na Zenicu, 10. oktobra 1943, predvodi grupu bombaša, provukao se u neprijateljsku odbranu, razoružao stražu i u bunkeru razoružao 11 neprijateljskih vojnika. Još smjeliji podvig izveo je prilikom napada na Banju Luku. Sa svojim vodom provukao se kroz spoljnu odbranu i upao u zgradu gdje su njemački oficiri-piloti čekali novu 1944. godinu, bez borbe ih je razoružao i sproveo u štab. Poslije borbi u Banjoj Luci, postao je zamjenik komandira čete.
U proljeće 1944. na području Livna rukovodio je minerskim odjeljenjem, koje je uništilo pet njemačkih tenkova. Na isti način uništio je nekoliko njemačkih tenkova, za vrijeme borbi sa njemačkim motorizovanim kolonama koje su pokušale da prodru u Drvar za vrijeme vazdušnog desanta 25. maja. Prilikom prelaska pruge Sarajevo-Konjic 27. jula 1944. Mile je sa četom uništio neprijateljsku posadu u bunkerima i rovovima, a potom sam ručnim protivtenkovskim bacačem zaustavio napad neprijateljskog oklopnog voza.
Nove podvige izveo je u prodoru Treće krajiške brigade kroz Sandžak i zapadnu Srbiju avgusta 1944. godine. Tada je sa četom 22. avgusta, iznenadnim napadom u šumi na putu Kotor Varoš-Kokin Brod uništio neprijateljsku posadu, gdje je bilo 19 mrtvih i 23 ranjena njemačka vojnika; a dva dana ksnije u napadu na Palisad i Čajetinu, koje su branili bugarski fašisti, Mile je sa četom presjekao odstupnicu Bugarima, i uništio jednu bugarsku bateriju topova. Početkom septembra, u borbama sa glavninom četničkih snaga, a zatim sa njemačkom motorizovanom kolonom kod Mladenovca, ponovo se iskazao. Tada je bio postavljen za komandira čete. U borbama za oslobođenje Beograda, na pravcu nastupanja Treće krajiške brigade, Mile je sa svojom četom opkolio zgradu u kojoj je bilo oko 300 žandara sa komandantom beogradske žandarmerije, slomio njihov otpor i prinudio ih na predaju.
Poslije oslobođenja Beograda Mile je primio dužnost komandanta Petog bataljona Treće krajiške brigade. Početkom decembra brigada je vodila borbu u Sremu potiskujući njemačke snage na zapad. U jednom jurišu, idući pred svojim bataljonom, 7. decembra 1944. Mile je bio smrtno ranjen. Istoga dana i na istom frontu u istoj jedinici poginuo je i njegov brat Ilija, prvoborac od 1941. godine.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. decembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Bosanski Petrovac u NOB: zbornik sjećanja (na jeziku: slovenački). Opštinski odbor SUBNORa. 1974. str. 138.
- ^ Narodni heroji Jugoslavije, 428–429. str.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.