Milivoje Radovanović Farbin
Milivoje Radovanović Farbin (Požega, 26. maj 1912 — Beograd, 1990) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društvneo-politički radnik SR Srbije.
| milivoje radovanović | ||||
|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | ||||
| Datum rođenja | 26. maj 1912. | |||
| Mesto rođenja | Tulare, kod Medveđe, Kraljevina Srbija | |||
| Datum smrti | 1990. (77/78 god.) | |||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SFR Jugoslavija | |||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||
| Delovanje | ||||
| Član KPJ od | 1939. | |||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | |||
| Odlikovanja |
| |||
Biografija
urediRođen je u Požegi 26. maja 1912. godine. Nakon završene gimnazije studirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu, gde se priključio revolucionarnom studentskom pokretu i 1939. postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Učesnik je Narodnooslobodilačke borbe od 1941. godine. U toku rata je najpre politički delovao na području požeškog sreza. Potom je bio u Drugoj proleterskoj udarnoj brigadi, gde je bio član Politodela brigade, politički komesar Prvog bataljona i politički komesar brigade od septembra 1943. do oktobra 1944. godine. Nakon toga se nalazio na dužnosti političkog komesara Gardijske brigade NOVJ.[1]
Nakon oslobođenja Jugoslavije, bavio se društveno-političkim radom. Bio je sekretar Okružnog komiteta KPS u Titvom Užicu i sekretar Okružnog odbora Narodnog fronta u Titovom Užicu, načelnik personalnog odeljenja Ministarstva inostranih poslova, pomoćnik ministra i opunomoćeni ministar-savetnik amabasadora u Parizu.[1]
Godine 1950. vratio se u Jugoslaviju, nakon čega je bio ministar za izvoz i uvoz u Vladi NR SRbije, generalni sekretar Vlade NR SRbije, član i predsednik Komisija za fizičku kulturu Narodne Republike Sebije, predsednik Komisije za narodne odbore, sekretar Odbora za organizaciju vlasti i sekretar Odbora za budžet Skupštine SR Srbije. Bio je sekretar Skupštine SR Srbije i predsednik Kluba poslanike. Za poslanika Republičkog veća Skupštine SR Srbije biran je na izborima 1963. i 1965. godine.[1] Za člana Saveta federacije biran je decembra 1974. i decembra 1979. godine.
Na Trećem kongresu SK Srbije, 1954. biran je za predsednika Revizione komsije, a na Četvrtom kongresu SK Srbije, 1959. bilan je za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije.[1] U mladosti se aktivno bavio sportom, a nakon rata je bio angažovani sportski radnik. Bio je dugogodišnji predsenik Saveza za telesno vaspitanje Partizan i potredsednik Jugoslovenskog saveza organizacija za fizičku kulturu.
U braku sa suprugom Perisodom Ostojić Radovanović (1918—2003), učesnicom Narodnooslobodilačke borbe od 1941, imao je ćerku Tanju i sina Ljubišu.[2]
Umro je 1990. u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden jugoslovenske zastave sa lentom, Orden narodnog oslobođenja i dr.[1]
Reference
uredi- ^ a b v g d đ Ko je ko 1970, str. 869.
- ^ Žene Srbije 1975, str. 499.
Literatura
uredi- Ko je ko u Jugoslaviji — biografski podaci o jugoslovenskim savremenicima. Beograd: Sedma sila. 1957. COBISS.SR 4864263
- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Žene Srbije u Narodnooslobodilačkoj borbi (PDF). Beograd: Prosveta/Nolit. 1975. COBISS.SR 162155015
