Mitra Mitrović-Đilas, prva žena ministar u Vladi Srbije
Žene u Srbiji su pravo glasa dobile tek 12. avgusta1945. godine, odlukom Privremene narodne skupštine Demokratske Federativne Jugoslavije, u čijem se sklopu nalazila i tadašnja Federalna Država Srbija nalazila. Tada su, bar formalno, izjednačene sa muškarcima. Pravo da učestvuju u političkom životu mnogo ranije su imale srpske žene na teritorijama u sastavu Austrougarske. Tako je novembra 1918. godine u radu Velike narodne skupštine u Novom Sadu, koja je odlučivala o pripajanju Banata, Bačke i BaranjeKraljevini Srbiji, učestvovalo čak šest žena poslanica. Po pripajanju one su to pravo izgubile, jer prema tadašnjim zakonima, koji su važili u Kraljevini Srbiji, položaj udate žene bio je isti kao i položaj maloletnih ili umno poremećenih lica. Bilo im je zabranjeno čak i učešće u ratu. Uprkos ovakvom položaju mnoge Srpkinje ostavile su neizbrisiv trag u srpskoj, ali i svetskoj istoriji, kao i u mnogim oblastima javnog života...
Odrasla je u Šapcu, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. Pošto je njen otac još u mladosti bio blizak sa komunista, Vera se sledeći njegov primer još kao učesnica gimnazije opredelila za revolucionarni omladinski pokret. Nakon dolaska na studije medicine u Beograd, postala je 1938. godine član Saveza komunističke omladine (SKOJ). Tokom studija je aktivno učestvovala u revolucionarnom studenstkom pokretu, kao i u Omladinskoj sekciji Ženskog pokreta. U članstvo Komunističke partije (KPJ) primljena je februara 1940. godine.
Politički je delovala među omladinom i ženama Šapca, pa je u jesen 1940. godine postala član Okružni komitet KPJ za Podrinje i sekretar Okružnog komiteta SKOJ-a za Podrinje. Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. godine vratila se u Šabac, gde je radila na organizovanju omladine i pripremama oružanog ustanka. Nakon formiranja Mačvanskog partizanskog odreda, jula 1941. godine, radila je politički sa ženama Podrinja. Pored političkog rada, učestvovala je i u borbama. Nakon početka Prve neprijateljske ofanzive, septembra 1941. godine odred je morao da se povuče, a Vera je bila upućena na politički rad u Jadar. U Loznici su je zarobili jadarski četnici, ali je uz pomoć partizana uspela da bude spašena iz četničkog zatvora i vrati se u odred.
Usled napornih marševa na putu ka Mačvi, krajem decembra 1941. godine, teško se razbolela zbog čega je bila prebačena u selo Tekeriš. Ovde su je početkom marta 1942. godine otkrili i zarobili legalizovani četnici vojvode Dake Tešmanovića i potom predali Gestapou u Šabac. Kao „opasna komunistkinja” u istrazi je bila podvrgnuta mučenjima, ali kako ništa nije odala, osuđena je na smrt. Streljana je 18. marta 1942. godine zajedno sa šezdesetak talaca na mestu Šicara, u blizini sela Klenak. Za narodnog heroja proglašena je 6. jula 1953. godine.
Reljef u mermeru koji prikazuje motiv iz legende o ženi uzidanoj u temelje tvrđave u Skadru. U našoj narodnoj poeziji to je lik mlade Gojkovice iz epa Zidanje Skadra
Olga Ilić, prva poznata Srpkinja koja se slikala obnažena
Kraljica Marija sa sinovima, prinčevima Petrom, Tomislavom i Andrejom
