Портал:Fudbal/Biografija arhiva 2012.
Izabrane biografije
uredi
Januar
uredi
Mišel Fransoa Platini (fr. Michel François Platini; 21. jun 1955) je bivši francuski fudbaler i trener i trenutni predsednik UEFA. Jedini je igrač koji je uspeo da tri godine zaredom osvoji titulu Najboljeg fudbalera Evrope, a 1999. je uzabran za sedmog najboljeg fudbalera u 20. veku u izboru IFFHS.
Platini je bio član reprezentacije Francuske koja je osvojila Evropsko prvenstvo u fudbalu 1984., na kom je Platini bio najbolji igrač i strelac. Učestvovao je na Svetskim prvenstvima u fudbalu 1978, 1982. i 1986, stigavši do polufinala u poslednja dva. Platini, Alen Žires, Luj Fernandez i Žan Tigana su činili "magični kvadrat", grupu igrača koja je činila okosnicu reprezentacije Francuske tokom 1980ih.
Bio je poznat kao dobar izvođač slobodnih udaraca, kao što je pokazao brojnim golovima iz teških uglova u dresu reprezentacije i Juventusa, u kom je Platini igrao pet godina i osvojio većinu svojih klupskih trofeja.
Platini je imenovan Vitezom Legije časti 29. aprila 1985, a Oficir je postao 1988. Bio je selektor francuske reprezentacije četiri godine i koorganizator Svetskog prvenstva 1998. u Francuskoj. Takođe je bio predsednik Tehničkog i razvojnog komiteta FIFA i potpredsednik Fudbalskog saveza Francuske.
Februar
uredi
Fabijen Bartez (fr. Fabien Barthez, Lavelanet, 28. jun 1971) je bivši francuski fudbalski reprezentativni golman.
Za reprezentaciju Francuske je debitovao 26. maja 1994. protiv Australije. Na Svetskom prvenstvu 1998. primio je samo dva gola na sedam odigranih utakmica, čime je dao značajan doprinos osvajanju titule svetskog prvaka. Zbog toga je i proglašen za najboljeg golmana prvenstva. Dve godine kasnije, na Evropskom prvenstvu 2000, njegova reprezentacija je postala prvak Evrope po drugi put u svojoj istoriji, čime je postala druga reprezentacija nakon reprezentacija Zapadne Nemačke kojoj je pošlo za rukom da objedini titulu Svetskog i Evropskog prvaka. Na deset utakmica svetskih prvenstava je ostao nesavladan, čime je izjednačio rekord Pitera Šiltona.
Mart
urediApril
urediMaj
uredi
Blagoje Marjanović „Moša“ (Beograd, 9. septembar 1907 – Beograd, 1. oktobar 1984) je bivši jugoslovenski fudbaler i fudbalski trener.
Kao dečak je počeo da igra fudbal u trećem timu podmlatka Jugoslavije. Najveći lovac na talente tog vremena, Radenko Milrović je uočio „Mošu“ i odveo ga u BSK. Igrao je na poziciji centarfora i desne polutke i sa Aleksandrom Tirnanićem je sačinjavo čuvenu desnu stranu reprezentacije i BSK. Za reprezentaciju je debitovao 28. juna 1926. na prijateljskoj utakmici protiv Čehoslovačke (2-6), u Zagrebu. Prvi put se u listu strelaca upisao 15. maja 1927. protiv Bugarske, u Sofiji kada je u poslednjih pet minuta postigao jedina dva gola na meču.
Bio je učesnik Svetskog prvenstva 1930. u Urugvaju. Igrao je u sve tri utakmice koje je reprezentacija tamo odigrala. U drugom meču protiv Bolivije (4-0), bio je strelac drugog gola. Reprezentacija Jugoslavije je na tom prvenstvu završila takmičenje porazom od Urugvaja sa 6-1, u polufinalu. Poslednji meč u dresu sa državnim grbom odigrao je 3. aprila 1938. protiv Poljske u kvalifikacijama za Svetsko prvenstvo. Tada je Marjanović postigao jedini gol na utakmici. Najbolji strelac prvenstva Jugoslavije je bio tri puta, 1930, 1936. i 1937.
Juni
uredi
Dragan Džajić (Ub, 30. maj 1946), je jedan od najboljih jugoslovenskih fudbalera svih vremena. Treća Zvezdina zvezda, odigrao je 85 utakmica u nacionalnoj selekciji, do 2004. predsednik fudbalskog kluba Crvene zvezde na čijem se čelu nalazio preko dve decenije. Džajić je kao tadašnji tehnički direktor Crvene zvezde tvorac najzlatnije generacije u istoriji Crvene zvezde, sa kojom se popeo na vrh Evrope maja 1991, osvojivši Kup evropskih šampiona, i sveta, kada je Crvena zvezda u nezvaničnom takmičenju za najbolji klub na planeti, osvojila Tojota kup, u decembru 1991.
Dragan Džajić je rođen 30. maja 1946. u Ubu od oca Kristivoja i majke Vidosave. Džajić je u petnaestoj životnoj postao član Crvene zvezde, jer je prethodno sjajno igrao na jednom turniru u Valjevu i lovci iz velikih klubova su ga odmah zapazili. Kada je stigao do prve selekcije juniora, samo šest meseci kasnije prebačen je u prvi tim. Aleksandar Obradović mu je ukazao šansu 6. maja 1963, kada je debitovao u meču protiv titogradske Budućnosti s nepunih 17 godina. Već u narednoj 1963/64 sezoni osvojio je prvu šampionsku titulu i postao predvodnik nove generacije koja je tri puta uzastopno (1968, 1969. i 1970) i još jednom 1973. osvajala titulu najboljih u prvenstvu Jugoslavije i četiri Kupa Jugoslavije.
Juli
uredi
Dijego Armando Maradona (šp. Diego Armando Maradona, rođen 30. oktobra 1960) je najslavniji argentinski fudbaler. Podelio je titulu najboljeg fudbalera 20. veka sa brazilskim fudbalerom Peleom.
Kao peto od osmoro dece u porodici Ćitora i Tote Maradona. Rođen je u Avelandi, radničkoj četvrti Buenos Ajresa, u nedelju - sveti dan svakog Argentinca. Dan za fudbal. Fudbal mu je, napisaće hroničari, morao biti u krvi. Na Dijegovu karijeru najviše je uticao njegov ujak Kirilo, nekad golman malog kluba Korientes, pravi fudbalski zavisnik. Za ujaka ga vezuje i scena koja nema dodirnih tačaka s fudbalom. Mali Dijego je jedne večeri upao u rupu na nezgodnom mestu. Ujak Kirilo je bio blizu: Evo me, Diegito, samo drži glavu iznad ! Francisco Kornejo, skaut Argentinos Juniorsa, prvi je uočio Dijegov talenat: Sve, baš sve je mogao napraviti s loptom. Glava ili noga, svejedno. Lopta se jednostavno lepila za Dijega. No, Kornejo je bio zabrinut izgledom sićušnog dečaka, morao je ojačati da bi opstao u fudbalu. Uz dopuštenje roditelja odveo je Dijega lekaru sumnjive reputacije. Kačo Paladino, injekcijama, je podignuo mišiće buduće zvijezde. Paladin je to 1995. godine, nakon penzionisanja, priznao pred novinarima rekavši: Kad sam okončao tretman, Dijego je izgledao poput najboljeg trkačkog konja. Pri tom uopšte nije pocrveneo, a trebao je, jer je tim činom odveo Maradonu u svet dopinga.
Avgust
uredi
Velibor Vasović (3. oktobar 1939, Požarevac— † 4. mart 2002. Beograd) je bivši fudbaler Partizana, Crvene zvezde, Ajaksa i jugoslovenski fudbalski reprezentativac i trener.
Vasović je svoju fudbalsku karijeru počeo kao petnaestogodišnjak u beogradskom fudbalskom klubu Partizan. Veoma brzo se ustalio u prvu jedanaestorku i odigrao je ukupno više od 300 utakmica u crno belom dresu. Sa Partizanom je osvojio četiri šampionske titule 1960/61, 1961/62, 1962/63 i 1964/65.
U sezoni 1963/64 prelazi u Crvenu zvezdu i svojim prelaskom podiže veliku medijsku pažnju. Pre toga se nikad nije dogodilo da neki fudbaler iz bilo kog od ova dva rivalska kluba pređe u suprotan tabor. Te godine sa Zvezdom osvaja opet šampionsku titulu Jugoslavije, što mu je četvrta zaredom. Odigrao je svega 13 utakmica. Po tadašnjim izvorima za tu jednu sezonu provedenu u Crvenoj zvezdi dobio je pet miliona tadašnjih dinara, što je bila otprilike koliko su tada koštala dva mercedesa.
Posle jedne sezone provedene u Crvenoj zvezdi vraća se u Partizan sa kojim opet osvaja titulu šampiona Jugoslavije 1964/65.
Septembar
uredi
Paolo Maldini (ital. Paolo Cesare Maldini, Milano, 26. jun 1968) je bivši italijanski fudbalski reprezentativac, koji je tokom čitave svoje karijere nastupao za Milan.
Maldini je svoj ligaški debi u dresu Milana imao u sezoni 1984/85, u utakmici sa Udinezeom (1-1) 20. januara 1985. kada je u igru ušao umesto povređenog Serđa Batistinija. Maldini je tada imao svega 16 godina . To mu je bio jedini ligaški nastup te sezone, ali je već naredne uspeo da izbori mesto u startnoj postavi. Svoj prvi trofej u karijeri je osvojio u sezoni 1987/88, a to mu je ujedno bila i prva titula prvaka Italije, od ukupno sedam koliko je sa Milanom osvojio. Poslednja linija odbrane koju je činio sa Frankom Barezijem, Alesandrom Kostakurtom i Maurom Tasotijem, smatrana je jednom od najboljih u istoriji fudbala. Kasnije je Maldini činio tandem sa Alesandrom Nestom u odbrani Milana kao i italijanske reprezentacije.
Osvajanje Lige šampiona i plasman u finale Svetskog prvenstva 1994. su doprineli da Maldini postane prvi odbrambeni igrač koji je izabran za fudbalera godine u izboru časopisa World Soccer. U utakmici sa Trevizom 25. septembra 2005. Maldini je oborio rekord po broju nastupa u Seriji A koji je do tada držao Dino Zof. To mu je bio 571. nastup u prvenstvu, dok je samo sedam dana pre toga odigrao 800. utakmicu u dresu Milana, u svim takmičenjima. Svoj 600. nastup u Seriji A je zabeležio 13. maja 2007. protiv Katanije (1-1). Svoj hiljaditi meč u seniorskoj konkurenciji je odigrao 16. februara 2008. protiv Parme, kada je u igru ušao sa klupe.
Oktobar
uredi
Silvester Takač (Đurđevo, 8. novembar 1940) je bivši jugoslovenski i srpski fudbaler i fudbalski trener.
Ponikao je u siromašnoj rusinskoj porodici sa devetoro dece koja su rano ostala bez oca (nastradao u fašističkoj raciji 1942) i sa bolesnom majkom koja je rano umrla. Silvester je imao 5 godina kada se porodica doselila u Novi Sad, gde je završio osnovnu školu i izučio krojački zanat, a kasnije je diplomirao na Višoj ekonomskoj školi.
Već kao učenik osnovne škole pokazao je veliko interesovanje za fudbal, pa je brzo preko igara na poljanama sa svojim vršnjacima dospeo do juniorskom tima Vojvodine. Njega su primetili tadašnji stručnjaci Vojvodine za rad sa decom Milivoj Drakulić i Franja Hirman, koji su ga ubrzo postavili i za kapitena talentovane mlade ekipe koja je pobeđivala skoro sve pritivnike na mnogim međunarodnim turnirima. Od 1954. do 1958. podmladak Vojvodine je sa kapitenom Takačem osvajao republička i savezna takmičenja, a zbog dobrih igara je dva puta nastupao za juniorsku reprezentaciju i jedan put za mladu reprezentaciju Jugoslavije.
Potom je nastupao za seniorsku ekipu Vojvodine, za koju je odigrao ukupno 426 zvaničnih utakmica sa 245 postignutih golova, od čega u prvenstvu 182 utakmice i 62 gola. Takač je sa svojim saigračima u sezoni 1965/66. osvojio prvu šampionsku titulu Vojvodine. Upravo je on bio jedan od najzaslužnijih za taj trijumf, odigrao je te sezone svih 30 utakmica i postigao 13 golova, čime je bio najefikasniji igrač u timu.
Novembar
uredi
Zlatan Ibrahimović (Malme, 3. oktobar 1981) je švedski fudbalski reprezentativac, koji trenutno nastupa za PSŽ.
Ibrahimović je rođen u Švedskoj u porodici emigranata iz bivše Jugoslavije. Njegov otac Šefik je iz Bijeljine, a majka Jurka Gavrić iz Zadra. Zlatan je počeo da trenira fudbal u ekipi Malme BI, a igrao je još i u mlađim kategorijama ekipe FBK Balkan. Prvi profesionalni ugovor je potpisao 1996. sa ekipom Malmea. Za prvi tim je počeo da igra od 1999. Te sezone je Malme prvenstvo završio na trinestom mestu na tabeli koje je vodilo u niži rang takmičenja. Posle samo jedne sezone provedene u drugoj ligi, ekipa Malmea se vratila u prvu. Ibrahimovićeve dobre partije su skrenule pažnju Arsena Vengera, koji je pokušao da ga dovede u Arsenal. Leo Benhaker, tadašnji tehnički direktor Ajaksa je bio brži i uspeo je da postigne dogovor 22. marta 2001. sa upravom Malmea. Prema tom dogovor Ibrahimović je u narednom letnjem prelaznom roku prešao u Ajaks uz obeštećenje od 7,8 miliona evra.
Po dolasku u Ajaks nije puno dobijao šansu da igra kod trenera Ko Adrijansea. Adrijanse je nekoliko meseci posle dolaska Ibrahimovića u klub, krajem novembra 2001. dobio otkaz zbog loših rezultata. Na mesto trenera je postavljen Ronald Kuman koji je odmah uvrstio Ibrahimovića u startnih jedanest. U toj prvoj njegovoj sezoni Ajaks je došao do titule.
Decembar
uredi
Dejan Petković (rođen 10. septembra 1972. u Majdanpeku, Srbija), je bivši srpski fudbaler i bivši jugoslovenski reprezentativac. U Srbiji je poznat pod nadimkom Rambo, dok je u Brazilu poznatiji pod nadimkom Pet.
Odigrao je šest utakmica za reprezentaciju SR Jugoslavije, uz jedan postignut gol.
Dejan Petković je rođen u porodici od oca Dobrivoja, saobraćajnog tehničara iz Niša, i majke Milene, građevinskog tehničara iz Petrovca na Mlavi, koji su se upoznali u Majdanpeku, gde su oboje stigli u potrazi za poslom, a mladi Dejan je fudbal krenuo da trenira u FK Majdanpek.
Njegova karijera je počela 1988. godine, igranjem u Radničkom iz Niša. On je postao najmlađi igrač koji je ikada igrao zvaničan meč u istoriji stare Jugoslovenska Prva liga, a debitovao je 25. septembra 1988. kada je imao 16 godina i 15 dana, protiv Željezničara iz Sarajeva, prestigavši rekord Mitra Mrkele za samo 1 dan. Radnički je na kraju osvojio 3 boda pobedivši 4-0. Petkovićev rekord su do sada samo oborili Slavko Perović i Danijel Aleksić. Do sada, Petković pomaže svom prvom klubu koji je zapao u tešku situaciju.