Википедија

Ronaldinjo

бивши бразилски фудбалер

Ronaldo de Asis Moreira (port. Ronaldo de Assis Moreira; Porto Alegre, 21. mart 1980), poznatiji kao Ronaldinjo Gaučo ili jednostavno Ronaldinjo,[napomena 1] bivši je brazilski fudbaler[2] i ambasador fudbalskog kluba Barselona.[5] Uglavnom je igrao na poziciji ofanzivnog veznog, ali je takođe mogao da igra i na poziciji napadača i krilnog napadača. Igrao je u Evropi za Pariz Sen Žermen, Barselonu i Milan. Smatra se jednim od najboljih fudbalera svoje generacije i jednim od najboljih fudbalera svih vremena.[6][7] Dvaput je osvojio nagradu FIFA fudbaler godine i jednom Zlatnu loptu.

Ronaldinjo
Ronaldinjo 2019.
Lični podaci
Puno ime Ronaldo de Asis Moreira[1]
Nadimak Ronaldinjo,
Ronaldinjo Gaučo
Datum rođenja (1980-03-21)21. mart 1980.[1]
Mjesto rođenja Porto Alegre, Brazil
Državljanstvo Brazil, Španija
Visina 1,81 m[2]
Masa 80 kg
Pozicija ofanzivni vezni / napadač
Juniorska karijera
1987—1998 Gremio
Seniorska karijera
Godine Klub Nast. (Gol)
1998—2001 Gremio 52 (21)
2001—2003 Pariz Sen Žermen 55 (17)
2003—2008 Barselona 145 (70)
2008—2011 Milan 76 (27)
2011—2012 Flamengo 31 (14)
2012—2014 Atletiko Mineiro 47 (17)
2014—2015 Keretaro 25 (8)
2015 Fluminense 7 (0)
Reprezentativna karijera
1996 Brazil do 17 6 (2)
1999 Brazil do 20 5 (3)
1999—2005 Brazil do 23 27 (18)
1999—2013 Brazil 97 (33)
Nagrade
Fudbal
Olimpijske igre
Bronzana medalja — treće mesto Peking 2008. Brazil
Svjetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Japan/J. Koreja 2002. Brazil
Kopa Amerika
Zlatna medalja — prvo mesto Paragvaj 1999. Brazil
Kup konfederacija
Srebrna medalja — drugo mesto Meksiko 1999. Brazil
Zlatna medalja — prvo mesto Njemačka 2005. Brazil

Profesionalnu karijeru počeo je u Gremiju 1998, a sa 20 godina, 2001. prešao je u Pariz Sen Žermen. Godine 2003. prešao je u Barselonu. u svojoj drugoj sezoni u klubu, osvojio je svoju prvu nagradu za FIFA fudbalera godine, nakon što je Barselona osvojila La ligu. Sezona 2005/06. smatra se jednom od najboljih sezona u njegovoj karijeri; osvojio je sa Barselonom Ligu šampiona 2006, prvu za klub nakon 14 godina, kao i titulu u La ligi, drugu uzastopnu. Nakon što je postigao dva gola u El Klasiku, postao je drugi fudbaler Barselone koji je dobio veliki aplauz i ovacije od strane navijača Real Madrida na stadionu Santijago Bernabeu, nakon Dijega Maradone 1983. U istoj sezoni, proglašen je za FIFA fudbalera godine po drugi put, a takođe je dobio i Zlatnu loptu.

Nakon drugog mjesta u La ligi u sezoni 2006/07 i sezone 2007/08, u kojoj je većinu vremena bio povrijeđen, prešao je u Milan, gdje je u svojoj prvoj sezoni igrao zajedno sa još dva dobitnika Zlatne lopte — Andrijem Ševčenkom i Dejvidom Bekamom.[8] Osvojio je Seriju A u sezoni 2010/11, u kojoj je postigao jedan gol na 14 utakmica. Nakon tri godine, 2011. se vratio u Brazil, gdje je potpisao ugovor sa Flamengom. Godinu kasnije prešao je u Atletiko Mineiro, sa kojim je osvojio Kopa Libertadores 2013, nakon čega je prešao u meksički Kerataro. Godine 2015. prešao je u Fluminense, gdje je i završio karijeru. Tokom karijere, dobio je više drugih individualnih nagrada. Izabran je u UEFA i FIFA tim godine po tri puta, proglašen je za najboljeg fudbalera u Evropi 2006. i za najboljeg fudbalera u Južnoj Americi 2013, kada je takođe izabran u klub FIFA 100 najboljih živih fudbalera svih vremena.

Za reprezentaciju Brazila odigrao je 97 utakmica i postigao je 33 gola; nastupao je na dva Svjetska prvenstva. Bio je član reprezentacije Brazila koja je osvojila titulu na Svjetskom prvenstvu 2002 u Japanu i Južnoj Koreji, gdje je činio napadački trio zajedno sa Ronaldom i Rivaldom. Postigao je dva gola i dvije asistencije i izabran je u idealni tim prvenstva. Kao kapiten reprezentacije, predvodio je Brazil do druge titule na Kupu konfederacija 2005, a proglašen je za igrača utakmice u finalu.[9] Na turniru je postigao tri gola, čime je došao do ukupno devet na Kupu konfederacija, izjednačivši se tako na vrhu liste strijelaca sa Meksikancem Kuautemokom Blankom.

Djetinjstvo i privatni život uredi

 
Porto Alegre, mjesto Ronaldinjovog rođenja.

Ronaldo de Asis Moreira je rođen u Porto Alegreu, glavnom gradu savezne države Rio Grande do Sul. Njegova majka, Miguelina, je bivša prodavačica, po struci medicinska sestra.[10] Njegov otac, Žoao de Asis Moreira, bio je radnik brodogradilišta i fudbaler u lokalnom klubu Esporte klub Kruzeiro (ne pomiješati sa većim i poznatijim klubom — Kruzeiro klub Esporte).[11]

Nakon što je njegov stariji brat, Roberto, potpisao za Gremio, porodica se preselila u drugi kraj Porto Alegrea, što je bio poklon Gremija kako bi ubijedili Roberta da ostane u klubu. Ipak, Rovertova karijera je kratko trajala, morao je da je prekine zbog povrede. Kada je Ronaldinjo imao osam godina, njegov otac je udario glavu i udavio se u bazenu.[12] Danas, Roberto je Ronaldinjov menadžer, dok je njihova sestra Dejzi, Ronaldinjov koordinator za odnose sa medijima.[13][14]

Ronaldova fudbalska vještina počela je da se razvija sa osam godina, a u klubu je dobio nadimak Ronaldinjo, što znači mali Ronaldo, jer je obično bio najmlađi i najmanji igrač u utakmicama mladih timova.[13] Počeo je da se interesuje za futsal i fudbal na plaži, što je kasnije dovelo do interesovanja za organizovaniji fudbal.[15] Većina njegovih poteza potiče od futsala, naročito kontrola lopte.[16] Prvi put se našao u pažnji medija sa 13 godina, nakon što je postigao sva 23 gola u pobjedi svog tima od 23:0 protiv lokalnog kluba.[17] Ronaldinjo je označen kao zvijezda u usponu na Svjetskom prvenstvu za igrače do 17 godina 1997 u Egiptu, na kojem je postigao dva gola, oba iz jedanaesterca.[18][19]

Dok je bio mali, njegovi idoli bili su osvajači Svjetskog prvenstva, Rivelino (1970), Dijego Armando Maradona (1986) i Romario (1994), kao dvojica njegovih budućih saigrača u reprezentaciji — Ronaldo i Rivaldo, sa kojima je formirao napadački trio i osvojio Svjetsko prvenstvo 2002.[20] Postao je otac po prvi put 25. februara 2005. godine, sa brazilskom plesačicom Janainom Mendes; sinu je dao ime Žoao, po svom ocu.[21] Godine 2007. dobio je špansko državljanstvo.[22] U martu 2018. postao je član Republikanske partije Brazila, koja je povezana sa crkvom Carstva Božijeg, koja je evangelistička hrišćanska denominacija.[23] Na izborima 2018, podržao je kandidaturu Žaira Bolsonara za predsjednika.[24]

U martu 2020, uhapšen je u Paragvaju, zajedno sa bratom Robertom, zbog toga što su u državu ušli sa lažnim pasošima.[25] Pasoši su im oduzeti u maju 2019. godine, nakon što je Ronaldinjo osuđen da plati dva miliona dolara jer je bez dozvole izgradio platformu za pecanje i sidrište za čamce na rijeci Gvalba u Porto Alegreu.[26]

Klupska karijera uredi

Početak karijere uredi

Ronaldinjo je karijeru počeo u omladinskom timu Gremija, pod trenerom Čelsom Rotom. Debi u međunarodnim utakmicama je imao 1998. na Kopa libertadoresu. Arsenal je 2001. izrazio interes za potpisivanje ugovora sa Ronaldinjom, ali je ugovor propao jer Ronaldinjo nije imao dovoljno međunarodnih utakmica za dobijanje radne dozvole, nakon čega je potpisao petogodišnji ugovor sa Pariz Sen Žermenom.

Tokom sezone 2001/2002, menadžer PSŽ-a Luis Fernandez tvrdio je da je Ronaldinjo bio više fokusiran na pariski noćni život nego na fudbal, i žalio se da se Ronaldinjovi odmori u Brazilu nikada ne završavaju u zakazano vrijeme. Manje od dvije godine od potpisivanja ugovora sa PSŽ-om, 2003, Ronaldinjo je saopštio da želi da napusti klub, koji nije uspio da se kvalifikuje za evropska takmičenja.

Barselona uredi

Dana 19. jula 2003, prešao je u Barselonu, za 27 miliona evra. Predsednik Barselone Žoan Laporta je prvobitno obećao da dovede Dejvida Bekama u klub, ali je uslijedio Bekamov transfer u Real Madrid. Barselona se potom uključila u borbu za Ronaldinja protiv Mančester junajted i pobijedila.

Ronaldinjo je debitovao za Barselonu u prijateljskoj utakmici protiv Milana, na stadionu RFK u Vašingtonu, SAD, kada je dao jedan gol za pobjedu od 2:0. Nakon problema sa povredom tokom prve polovine sezone, vratio se u klub i pomogao osvajanju drugog mjesta.

Prvu titulu osvojio je u sezoni 2004/2005, kada je sa Barselonom osvojio Špansku Primeru, i proglašen je za FIFA fudbalera godine 20. decembra 2004. Barselona je 8. marta 2005. eliminisana iz Lige šampiona od Čelsija u osmini finala, kada je Ronaldinjo dao oba gola u porazu Barselone od 4:2.

Do kraja sezone 2004/05, Ronaldinjo je počeo gomilati pojedinačne nagrade. Osvojio je titulu FIFA fudbaler godine u septembru 2005, Evropski fudbaler godine i ponovo je proglašen za najboljeg igrača na svijetu sa 956 bodova, sa trostruko više bodova u odnosu na drugoplasiranog — Engleza Frenka Lamparda (306).

Dana 19. novembra 2005, Ronaldinjo je postigao jedan gol kada je Barselona pobijedila Real Madrid 3:0 u El klasiku. Po treći put našao se u idealnom timu UEFE, u januaru 2006.

Barselona je eliminisala Benfiku u četvrtfinalu Lige šampione 2005/06 sa 2:0 na Kamp nou, uz Ronaldinjov gol posle promašenog penala.

Nakon pobjede 1:0 nad Milanom u polufinalu, uz Ronaldinjovu asistenciju, Barselona je stigla do finala Lige šampiona. U finalu, pobijedila je Arsenalom sa 2:1 i osvojila titulu, prvu nakon 14 godina. Dve nedelje ranije, Barselona je osvojila po drugi put zaredom Primeru pobjedom protiv Selte od 1:0. Ronaldinjo je sezonu završio sa 26 golova u svim takmičenjima i proglašen je za najboljeg igrača Lige šampiona 2005/06.

Ronaldinjo je završio kao trećeplasirani u borbi za najboljeg fudbalera svijeta 2006. iza Fabija Kanavara i Zinedina Zidana. Njegovo ime se našlo po treći put u UEFA Timu godine u januaru 2007, sa najvećim brojem glasova (290.000).

Svoju 200. utakmicu za Barselonu je odigrao protiv Osasune 3. februara 2008. Međutim, povrijedio je desnu nogu i završio sezonu 3. aprila. 19. maja, Laporta je izjavio da je Ronaldinju potreban „novi izazov“, tvrdeći da je potreban novi klub. Vlasnik Mančester Sitija, Taksin Šinavatra, potvrdio je 6. juna interesovanje da ga dovode na Ostrvo.

Milan uredi

Ronaldinjo je odbio ponudu Mančester Sitija i izjavio da će se pridružiti redovima italijanskog Milana. Potpisao je trogodišnji ugovor za Milan, nakon što ga je Barselona prodala za 21 milion evra. Pošto je u Milanu Holanđanin Klarens Sedorf nosio broj 10 na svom dresu, Ronaldinjo je izabrao broj 80 po svojoj godini rođenja.

Svoj prvi gol za Milan je postigao u gradskom derbiju, u pobjedi nad Interom sa 1:0, 28. septembra 2008.

Flamengo uredi

Dana 11. januara 2011. potpisao je ugovor sa Flamengom do 2014. godine.[27] Dočekan je pred više od 20.000 navijača na njegovom predstavljanju u Flamengu 13. januara 2011.[28]

Reprezentacija uredi

U septembru 1997, Ronaldinjo je osvojio Svjetsko prvenstvo u fudbalu za igrače do 17 godina sa reprezentacijom Brazila.

Dana 26. juna 1999. debitovao je za brazilsku A reprezentaciju protiv Letonije. Svoj prvi gol postigao je na svom drugom nastupu u dresu Brazila protiv Venecuele, 30. juna 1999. godine. U julu 1999, osvojio je sa Brazilom Kopa Ameriku, a u avgustu 1999. drugo mjesto na Kupu konfederacija.

Tokom Svjetskog prvenstva 2002, Ronaldinjo je postao svjetska zvijezda, dobio je crveni karton u polufinalu, ali mu je omogućeno da se vrati u startnu postavu za finale, kada je Brazil pobijedio Njemačku sa 2:0.

Na Svjetskom prvenstvu 2006, Ronaldinjo je razočarao sa generalno slabijim brazilskim timom u odnosu na prethodne šampionate, kada su već u četvrtfinalu ispali od kasnije drugoplasirane Francuske.

Ronaldinjo je učestvovao na Olimpijskim igrama 2000 i 2008. Na Igrama 2000, Brazil je ispao u četvrtfinalu od Kameruna, koji je kasnije osvojio prvo mjesto, dok je 2008, postigao tri gola tokom turnira i osvojio je bronzanu medalju sa svojom reprezentacijom.

Stil igre uredi

 
Dres Barselone u sezoni 2004/05. Ronaldinjo je nosio broj 10 u većem dijelu karijere.

Ronaldinjo je označen kao jedan od najboljih i tehnički najkompletniji fudbaler svoje generacije.[29][30] S obzirom na njegovu sposobnost da postiže i kreira golove, bio je sposoban da igra na više pozicija u napadu, uključujući i pozicije krilnog i centralnog napadača.[31][32] Tokom karijere razvio je sposobnost da igra kao centralni i krilni napadač, iako je uglavnom igrao kao plejmejker, na poziciji ofanzivnog veznog.[32][33] Iako je primarno bio kreativni igrač, takođe je bio dobar strijelac, sa obje noge, unutar i izvan šesnaesterca, a bio je i specijalista za slobodne udarce i jedanaesterce.[32][34] Tokom karijere, uglavnom je bio hvaljen zbog svoje tehnike i kreativnosti; s obzirom na brzinu, sposobnost, balans, kontrolu lopte i driblinge, bio je sposoban da da pobijedi igrače individualnim prodorima, obično koristeći finte u situaciji jedan na jedan.[32][35][36] Među brojnim njegovim potezima, Ronaldinjo je bio jedan od najboljih igrača koji su koristili potez nazvan elastiko, lažno kretanje u jednu stranu da bi se protivnik zbunio. Potez je naučio gledajući klipove svog idola — Rivelina.[37][38] U nekim oblastima u Africi, naročito u Nigeriji, potez se zove gaučo, po Ronaldinju, zbog njegove uloge u popularizaciji poteza.[15]

 
Ronaldinjo u dresu Milana.

ESPN je opisao Ronaldinja kao prirodno talentovanog, njegove trikove kao neplanirane, izvanrednog sa loptom u nogama, kao jednog od najsmirenijih pod pritiskom, izuzetno brzog, drskog, vještog, lukavog i nesputanog plejmejkera, koji donosi mnogo golova, asistencija i veliki repertoar poteza.[39] Zlatan Ibrahimović je izjavio o Ronaldinju: „Ronaldinjo je bio fenomenalan. Zbog njega su njegovi protivnici izgledali kao djeca.“[40] Bivši portugalski fudbaler — Rui Kosta rekao je o Ronaldinju: „Nema mnogo fudbalera koji mogu da upute padove za gol toliko često kao što on može. Prosto je izvanredan. On je rijedak primjer asistenta koji može da obezbijedi loptu iz svih pozicija.“[39]

U periodu u kojem je bio na vrhuncu i dobio dvije nagrade za FIFA fudbalera godine i jednu zlatnu loptu, kritikovan je u medijima zbog nedostatka discipline na treningu, kao i zbog načina života van terena, što neki smatraju da je imalo uticaja na dužinu trajanja karijere na najvećem nivou.[41] Opisavši ga kao „brazilskog genija dječijeg lika koji nikada nije odrastao“, Tim Vikeri, je napisao da je možda smrt njegovog oca u ranom djetinjstvu uticala na to da Ronaldinjo prestane da se žrtvuje kako bi ostao na vrhuncu, već je jednostavno htio da „uživa u životu koji je kratak i može da se završi neočekivano“.[12]

Van fudbala uredi

 
Ronaldinjo u dresu Barselone 2007, bio je ambasador UNICEF-a od 2006.

Ronaldinjo je sarađivao sa mnogim kompanijama, kao što su najk, pepsi, koka-kola, EA Sports, gatorejd i danone.[42][43] Kao jedan od najplaćenijih fudbalera na svijetu, 2006. je zaradio preko 19 miliona dolara od sponzorskih ugovora.[44]Tokom većeg dijela karijere imao je ugovor sa pepsijem i pojavljivao se u reklamama zajedno sa Dejvidom Bekamom, Tijerijem Anrijem i Lioneom Mesijem, ali je 2011. potpisao ugovor sa koka kolom, koji je prekinut u julu 2012. kada je viđen kako pije pepsi na konferenciji za novinare.[45]

Našao se u više izdanja fudbalske igrice FIFA, dok se na omotu igrice pojavio u FIFI 2004, zajedno sa Tijerijem Anrijem i Alesandrom del Pjerom; dok je na omotu igrica FIFA 2006, FIFA 2007, FIFA 2008 i FIFA 2009 bio zajedno sa Vejnom Runijem.[43] Na početku karijere, potpisao je desetogodišnji ugovor sa kompanijom najk i nosio je model najk tempo 10, koji je bio posebno dizajniran za njega.[42] Pojavio se u mnogim reklamama za najk, uključujući i reklamu 2002 — Tajni turnir, koju je režirao Teri Gilijam.[46] Njegova reklama za najk 2005, kada mu je dat novi par kopački, nakon čega je žonglirao loptu, a zatim je izgledalo kao da je neprestano šutira preko prečke, a potom je prima a da lopta ne dodirne zemlju, postao je viralan na sajtu YouTube, postavši prvi njihov video koji je dostigao milion pregleda, kao i najgledaniji video na YouTube-u 2005. godine.[47] Njegova reklama za najk 2010, pod nazivom Napiši budućnost, koju je režirao Alehandro Gonzales Injaritu, na kojoj izvodi više finti kako bi zavarao protivničkog igrača, postao je viralan, koji je pogledan i podijeljen više miliona puta.[48]

Voštana skulptura Ronaldinja otkrivena je u muzeju voštanih figura Madam Tiso u Hong Kongu u decembru 2007. godine.[49] Preuzeo je zvaničnu ulogu u UNICEF-u, dječijoj fondaciji Ujedinjenih nacija, od 2006.[50] Godine 2011, angažovan je od strane programa Ujedinjenih nacija protiv HIV-a, kako bi podigao svjesnost među mladima o bolesti i kako je izbjeći.[51] U martu 2015. bio je šesti najpopularniji sportista na In Fejsbuku, iza Kristijana Ronalda, Lionela Mesija, Dejvida Bekama, Nejmara i Kake, sa 31 milionom pratilaca.[52] Takođe ima preko 40 miliona pratilaca na Instagramu.[53]

U julu 2019. godine, konfiskovano mu je 57 nekretnina, kao i brazilski i španski pasoš, zbog neplaćenih poreza i taksi.[54] U martu 2020. uhapšen je u Paragvaju zbog optužbi da je ušao u državu sa lažnim pasošem, na kojem je stajalo da je državljanin Paragvaja.[55] Sa njim je uhapšen i njegov brat Roberto.[56] U zatvoru, učestvovao je u futsal utakmici u kojoj je njegov tim pobijedio 11:2; Ronaldinjo je postigao pet golova i upisao šest asistencija.[57]

Statistika karijere uredi

Klubovi uredi

Izvor:[58]

Nastupi i golovi za klubove, po sezonama i takmičenjima
Klub Sezona Liga Kup Kontinentalna
takmičenja 		Ostalo[napomena 2] Ukupno
Liga Nastupi Golovi Nastupi Golovi Nastupi Golovi Nastupi Golovi Nastupi Golovi
Gremio 1998 Brazileirao 14 1 2 0 15 3 17 4 48 8
1999 17 6 3 0 4 2 24 15 48 23
2000 21 14 6 6 — 22 21 49 41
Ukupno 52 21 11 6 19 5 63 40 145 72
Pariz Sen Žermen 2001/02 Liga 1 28 9 6 2 6 2 — 40 13
2002/03 27 8 6 3 4 1 — 37 12
Ukupno 55 17 12 5 10 3 — 77 25
Barselona 2003/04 La liga 32 15 6 3 7 4 — 45 22
2004/05 35 9 0 0 7 4 — 42 13
2005/06 29 17 2 1 12 7 2 1 45 26
2006/07 32 21 4 0 11 3 2 0 49 24
2007/08 17 8 1 0 8 1 — 26 9
Ukupno 145 70 13 4 45 19 4 1 207 94
Milan 2008/09 Serija A 29 8 1 0 6 2 — 36 10
2009/10 36 12 0 0 7 3 — 43 15
2010/11 11 0 0 0 5 1 — 16 1
Ukupno 76 20 1 0 18 6 — 95 26
Flamengo 2011 Brazileirao 31 14 5 1 3 2 13 4 52 21
2012 2 1 0 0 8 2 10 4 20 7
Ukupno 33 15 5 1 11 4 23 8 72 28
Atletiko Mineiro 2012 Brazileirao 32 9 0 0 — — 32 9
2013 14 7 2 0 14 4 8 6 38 17
2014 2 0 — 9 1 4 0 15 1
Ukupno 48 16 2 0 23 5 12 6 85 27
Karetaro 2014/15 Prva liga Meksika 25 8 4 0 — — 29 8
Fluminense 2015 Brazileirao 7 0 2 0 — — 9 0
Ukupno u karijeri 441 167 50 16 126 42 102 55 719 280

Reprezentacija uredi

Izvor:[59]

Nastupi i golovi za reprezentaciju po godinama
Reprezentacija Godine Nastupi Golovi
Brazil 1999 13 7
2000 5 1
2001 4 1
2002 10 4
2003 8 2
2004 10 6
2005 12 6
2006 9 0
2007 11 5
2008 2 0
2009 3 0
2010 1 0
2011 5 1
2012 1 0
2013 3 0
Ukupno 97 33

Uspjesi uredi

Klupski uredi

Pariz Sen Žermen

Barselona

Milan[64]

Flamengo[65]

Atletiko Mineiro[65]

Reprezentacija uredi

Brazil:[66][67]

Individualno uredi

Napomene uredi

  1. ^ "Ronaldinjo", produžena verzija nadimka za Ronaldo, pridružena mu je od strane Brazilaca uz nadimak Gaučo (s obzirom na to da dolazi sa juga Brazila), da bi se razlikovao od drugog brazilskog fudbalera — Ronalda, koji je prije toga bio poznat kao Ronaldinjo u Brazilu. Ronaldo je počeo da koristi svoje ime nakon prelaska u Evropu, omogućivši Ronaldinju da ukloni nadimak Gaučo i da na dalje koristi samo nadimak Ronaldinjo.[3][4]
  2. ^ Uključujući takmičenja u brazilskim regijama i nacionalne superkupove.

Reference uredi

  1. ^ a b „Ronaldinho”. Goal.com. Arhivirano iz originala 25. 12. 2018. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  2. ^ a b „Ronaldinho”. transfermarkt.com. Pristupljeno 31. 1. 2020. 
  3. ^ Bagchi, Rob; Smyth, Rob (14. 3. 2012). „Which team has played the most times in a month?”. The Guardian. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  4. ^ „Ronaldinho”. Talk Football. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  5. ^ Thomas-Mason, Lee (4. 9. 2016). „Barcelona sign Ronaldinho as club ambassador”. Metro. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  6. ^ „Will Ronaldinho return to his best?”. FIFA. 18. 7. 2008. Arhivirano iz originala 24. 06. 2021. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  7. ^ „Barcelona's Team of the Decade”. Sports Illustrated. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  8. ^ „Team Roster 2008/09”. ACMilan.com. 16. 7. 2008. Arhivirano iz originala 17. 7. 2008. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  9. ^ „BRA–ARG (Match 16), Anheuser Busch Man of the Match: Ronaldinho (BRA)”. FIFA. 29. 6. 2005. Arhivirano iz originala 12. 2. 2006. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  10. ^ Soutar, Jethro (2006). Ronaldinho: Football's Flamboyant Maestro. Robson Books. ISBN 978-1-86105-978-9. 
  11. ^ „Dieci cose su Ronnie Da Little Italy in poi”. Gazzetta dello Sport. 18. 7. 2008. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  12. ^ a b Vickery, Tim (12. 11. 2015). „The Dying Dream of Ronaldinho: Brazil's Childlike Genius Who Never Grew Up”. Bleacher Report. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  13. ^ a b Wahl, Grant (1. 6. 2006). „One-on-one with Ronaldinho”. Sports Illustrated. Arhivirano iz originala 16. 06. 2006. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  14. ^ Webster, Justin (5. 6. 2005). „Homage from Catalonia”. The Guardian. London. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  15. ^ a b Anka, Carl (22. 10. 2018). „Noughty Boys: Ronaldinho was a magician, we just stood there gawping”. BBC. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  16. ^ „Top 10 Footballers Who Played Futsal!”. futsalfeed.com. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  17. ^ Mitten, Andy (januar 2006). „The Master”. FourFourTwo. str. 72—74. Arhivirano iz originala 1. 7. 2007. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  18. ^ „Egypt 1997: Brazil restore some pride”. FIFA. Arhivirano iz originala 4. 7. 2006. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  19. ^ „Egypt 1997 goalscorers”. FIFA. Arhivirano iz originala 5. 9. 2006. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  20. ^ „Ronaldinho: I was about to join Manchester United; how I lobbed David Seaman; I was good for Messi”. FourFourTwo. 16. 9. 2016. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  21. ^ „Ronaldinho Gaúcho fala sobre seu filho pela primeira vez”. UOL Esporte. 24. 8. 2005. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  22. ^ Bell, Jack (26. 3. 2007). „Ronaldinho Becoming the Face of Soccer”. The New York Times. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  23. ^ „Brazil World Cup winner Ronaldinho joins evangelical conservative party”. The Guardian. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  24. ^ „Ronaldinho endorses far-right Brazil presidential candidate”. Daily Herald. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  25. ^ „Ronaldinjo uhapšen u Paragvaju, pokušao ilegalno da uđe u zemlju!”. telegraf.rs. 5. 3. 2020. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  26. ^ „Ronaldinjo uhapšen u Paragvaju”. sportklub.rs. 5. 3. 2020. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  27. ^ „Ronaldinho joins Brazilian club Flamengo”. bbc.co.uk. 11. 1. 2011. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  28. ^ „Fans flock to welcome Ronaldinho”. soccerway.com. 13. 1. 2011. Pristupljeno 18. 1. 2011. 
  29. ^ „Will Ronaldinho return to his best?”. FIFA. 18. 7. 2008. Arhivirano iz originala 08. 12. 2014. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  30. ^ „Milan Managers Take Different Approaches to Futures”. The New York Times. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  31. ^ „Ronaldinho: 12 gol, 12 assist”. MilanNews (na jeziku: italijanski). Arhivirano iz originala 01. 02. 2020. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  32. ^ a b v g „Ronaldo de Assis Moreira”. FC Barcelona. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  33. ^ „Ronaldinho, sei un "trecante" Praticamente un nove e mezzo”. La Gazzetta dello Sport (na jeziku: italijanski). 13. 4. 2008. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  34. ^ „Henry e Ronaldinho braccano il Real”. La Gazzetta dello Sport (na jeziku: italijanski). 5. 11. 2007. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  35. ^ Williams, Richard (9. 3. 2006). „Chelsea discover why Ronaldinho is Barcelona's pearl beyond price”. The Guardian. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  36. ^ „Ronaldinho”. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  37. ^ Football's Greatest – Rivelino. Pitch International LLP. 2012. 
  38. ^ Goldblatt, David (2009). The Football Book. D Kindersley Ltd. str. 129. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  39. ^ a b „Ronaldinho”. ESPN FC. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  40. ^ „Ibrahimovic: Ronaldo was better than Ronaldinho and Cristiano”. FIFA.com. Arhivirano iz originala 28. 01. 2020. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  41. ^ Bull, JJ (17. 1. 2018). „The utterly beguiling genius of Ronaldinho”. The Telegraph. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  42. ^ a b cite web|url=http://usatoday30.usatoday.com/sports/soccer/world/2006-04-17-ronaldinho-cover_x.htm%7Ctitle=Ronaldinho's[mrtva veza] juggling act|publisher=USA Today|accessdate=14. 3. 2020}}
  43. ^ a b „Ronaldinho Becoming the Face of Soccer”. The New York Times. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  44. ^ Soutar, Jethro (2006). Ronaldinho: Football's Flamboyant Maestro. Robson. str. 169. 
  45. ^ „Ronaldinho sips Pepsi, loses Coca-Cola deal”. USA Today. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  46. ^ „A lighter shoe, cooler kits, a faster ball, a Secret Tournament – every touch counts”. NikeBiz. Arhivirano iz originala 2. 6. 2002. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  47. ^ Crowley, James (14. 2. 2020). „Here Are The Most Viewed Videos Each Year On YouTube on the Video Site's 15th Anniversary”. newsweek.com. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  48. ^ Vazquez, Paloma M. (21. 5. 2010). „Nike "Writes the Future" – Just In Time For The World Cup”. PSFK. Arhivirano iz originala 04. 04. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  49. ^ „Ronaldinho wax figure arrives Hong Kong (Chinese)”. 21. 12. 2008. Arhivirano iz originala 20. 7. 2008. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  50. ^ Soutar, Jethro (2006). Ronaldinho: Football's Flamboyant Maestro. str. 172. 
  51. ^ „Soccer great Ronaldinho aims to score goals in UN campaign against AIDS”. UN News Centre. 20. 10. 2011. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  52. ^ „Cristiano Ronaldo overtakes Shakira as Facebook's most 'liked' person”. Yahoo!. 10. 2. 2017. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  53. ^ „The Most Followed Instagram Profiles”. Trackalytics.com. Arhivirano iz originala 01. 02. 2020. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  54. ^ „Ronaldinho: Ex-Brazil and Barcelona star has property seized over unpaid fines”. BBC Sport. 30. 7. 2019. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  55. ^ „Ronaldinho held over fake passport claims”. BBC News. 5. 3. 2020. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  56. ^ Savarese, =Mauricio (9. 3. 2020). „Jailed Ronaldinho facing multiple issues off the pitch”. The Washington Times. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  57. ^ Sanderson, =Tom (14. 3. 2020). „Ronaldinho’s Prison Team Win Futsal Tournament And Suckling Pig”. Forbes. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  58. ^ „Ronaldinho Gaúcho”. Soccerway. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  59. ^ „Ronaldinho Gaúcho”. National Football Teams. Arhivirano iz originala 28. 7. 2019. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. }}
  60. ^ „Troyes and PSG keep France on top”. UEFA. Arhivirano iz originala 13. 5. 2006. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  61. ^ „Barca retain Spanish league title”. BBC Sport. 5. 3. 2006. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  62. ^ „What happened to Ronaldinho?”. BBC Sport. 29. 4. 2008. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  63. ^ „Full time report” (PDF). UEFA. 17. 5. 2006. Arhivirano (PDF) iz originala 17. 12. 2008. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  64. ^ Jeorge Bird (10. 10. 2017). „Ronaldinho backs Napoli to stop Juventus' Serie A dominance”. www.squawka.com. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  65. ^ a b „Ronaldinho Announces His Retirement; Why He Is One Of Soccer's All-Time Greats”. Forbes. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  66. ^ „Ronaldinho leads Brazil to bronze”. bbc.co.uk. BBC Sport. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  67. ^ „Ronaldinho Prize List”. Eurosport. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  68. ^ a b „FIFA CONFEDERATIONS CUP MEXICO 1999”. FIFA. Arhivirano iz originala 03. 10. 2017. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  69. ^ „South American Team of the Year”. 16. 1. 2009. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  70. ^ „Bola de Prata – Histórico”. ESPN.com. Arhivirano iz originala 27. 07. 2018. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  71. ^ „Palmarès Trophées UNFP – Oscars du football – " Le plus beau but de Ligue 1 " (vote du public)” (na jeziku: francuski). Arhivirano iz originala 27. 7. 2018. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  72. ^ „Spanish football awards by Don Balón”. Rsssf.com. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  73. ^ a b „FIFA Awards, World Player of the Year Top 10”. rsssf. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  74. ^ „TEAM OF THE YEAR 2004”. UEFA. Arhivirano iz originala 19. 6. 2014. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  75. ^ „TEAM OF THE YEAR 2005”. UEFA. Arhivirano iz originala 19. 6. 2014. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  76. ^ „TEAM OF THE YEAR 2006”. UEFA. Arhivirano iz originala 9. 7. 2015. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  77. ^ „World Soccer Awards: Previous Winners”. World Soccer. Arhivirano iz originala 4. 6. 2011. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  78. ^ a b „UEFA Club Football Awards”. UEFA. maj 2011. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  79. ^ „Ronaldinho scoops European award”. BBC Sport. 28. 11. 2005. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  80. ^ Pierrend, José Luis (6. 3. 2012). „"Onze Mondial" Awards”. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  81. ^ „Ronaldinho & Rooney scoop awards”. BBC Sport. 19. 9. 2005. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  82. ^ „Ronaldinho Voted Fifpro World Player Of The Year Again”. FIFPro. Arhivirano iz originala 25. 11. 2015. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  83. ^ „FIFPRO WORLD XI 2004/2005”. Arhivirano iz originala 1. 7. 2014. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  84. ^ „FIFPRO WORLD XI 2005/2006”. Arhivirano iz originala 1. 7. 2014. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  85. ^ „FIFPRO WORLD XI 2006/2007”. Arhivirano iz originala 2. 3. 2014. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  86. ^ „La Liga Statistics – ESPN FC”. ESPN FC. 
  87. ^ „UEFA Champions League 2005/06 - History - Statistics – UEFA.com”. UEFA. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  88. ^ „Winners – Golden Foot”. GoldenFoot.com. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  89. ^ Wahl, Grant (21. 12. 2009). „2000s: The Decade in Sports; All-Decade Team: Soccer”. Sports Illustrated. Arhivirano iz originala 13. 11. 2012. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  90. ^ „Serie A Statistics”. ESPN FC. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  91. ^ „Os eleitos do Prêmio Craque do Brasileirão!”. Lance (na jeziku: portugalski). 6. 12. 2011. Arhivirano iz originala 26. 4. 2012. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  92. ^ „Conheça os grandes vencedores do futebol brasileiro” (na jeziku: portugalski). CBF. 23. 11. 2012. Arhivirano iz originala 30. 11. 2012. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  93. ^ „R49, o rei das assistências”. Globo Esporte (na jeziku: Portuguese). 3. 12. 2012. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  94. ^ „Ronaldinho coroa retorno ao Brasil com 2ª Bola de Prata da carreira e diz: quer ficar no Fla”. ESPN. Arhivirano iz originala 09. 01. 2012. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  95. ^ „Copa Libertadores Statistics – ESPN FC”. ESPN FC. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  96. ^ „Copa Libertadores 2013 » Assists”. WorldFootball. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  97. ^ Pierrend, José Luis (16. 1. 2009). „South American Coach and Player of the Year”. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  98. ^ „Ultimate Team of the Year: The All-Time XI”. UEFA. 22. 11. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  99. ^ „FIFA 100”. Best Football Players Ever. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  100. ^ „The Fifa 100”. The Guardian. 4. 3. 2004. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  101. ^ „Museu do Futebol II. Anjos barrocos.” (na jeziku: portugalski). Fut Pop Clube. 17. 5. 2009. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  102. ^ „Baroque Angels”. Museu do Futebol. Arhivirano iz originala 21. 11. 2015. g. Pristupljeno 14. 3. 2020. 
  103. ^ „A.C. Milan Hall of Fame: Ronaldo De Assis Moreira (Ronaldinho)”. A.C. Milan. Pristupljeno 14. 3. 2020. 

Spoljašnje veze uredi

 
Ronaldinjo na Vikimedijinoj ostavi.
 
Vikicitat ima citate vezane za članak Ronaldinjo.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Роналдињо&oldid=27776729”