Spisak sultana Osmanskog carstva

Ovo je spisak sultana Osmanskog carstva. Ukupno ih je bilo 36. Abdul Medžid II je bio samo kalif jer je 1. novembra 1922. Nacionalna skupština ukinula sultanat. Osman I i Orhan I su nosili titule begova, a tek od Murata I vladari nose titulu sultana. Od Selima I sultani nose i titulu kalife (naslednika Muhameda). Svi vladari sem Osmana I su imali tugre, monograme sultana.

Zvanična titula osmanskih sultana

Zvanična, puna titula osmanskih sultana je bila:

'Ala Hazrat-i-Aqdas-i-Humayun (Njegovo sveto i carsko veličanstvo) Sultan N. N. Khan,

Padišah, tj. car,

Hunkar-i Khanedan-i Al-i Osman, tj. Suveren dinastije Osmana,

Sultan us-Selatin, tj. Sultan nad sultanima,

Kagan, tj. Kan nad kanovima,

Amir ul-Mu'minin ve Khalifeh ul-Rasul Rub al-A’alimin, tj. Zapovednik vernika i naslednik proroka Gospodara univerzuma,

Khadim ul-Haramayn ush-Sharifayn, tj. Staratelj dveju plemenitih svetinja (tj. svetih gradova Meke, i Medine),

Kaysar-i-Rum, tj. Imperator Rima,

Padisah-i thalath sehireha-i Qostantiniyye, Edirne ve Hudavendigar, ul sehireyn-i Dimasq ve Qahira, tamam Azerbayjan, Magrib, Barqah, Kayravan, Haleb, ul-‘Iraq-i ‘Arab vel ‘Ajam, Basra, ul-dulan-i Lahsa, Rakka, Musul, Partiyye, Diyarbekir, Kilikiyye, ul vilayatun-i Erzurum, Sivas, Adana, Karaman, Van, Barbariyye, Habes, Tunus, Trablus-i Garb, Sam, K?br?s, Rodos, Girit, ul vilayet-i Mora, ul Bahr-i Sefid vel Bahr-i Siyah ve i-swahil, Anadolu, Rumeli, Bagdad, Kurdistan, Yunanistan, Turkistan, Tatariyye, Cerkesyye, ul mintaqateyn-i Kabarda, Gurjistan, ul-Dest-i Qipcaq, tamam ul-mamlikat-i Tatar, Kefe ve tamam ul-etraf, Bosna, ul sehir ve hisar-i Belgrat, ul vilayet-i S?rbistan bil tamam ul-hisareha ve sehireha, tamam Arnavut, tamam Eflak ve Bogdan, ve tamam ul-mustamlak vel-hududeha, ve muteaddit mamalekat ve sehireha, tj. Car tri grada Konstantinopolja, Adrianopolja i Burse, i gradova Damaska i Kaira, celog Azerbejdžana, Magreba, Barke, Keruana, Alepa, arapskog i persijskog Iraka, Basre, Lahše, Ar Rake, Mosula, Parte, Dijarbakira, Kilikije, provincija Erzuruma, Sivas, Adane, Karamana, Vana, Berberije, Abisinija, Tunisa, Tripolija, Damaska, Kipra, Rodosa, Krita, provincije Moreje, Sredozemnog mora, Crnog mora i njihovih obala, Anadolije, Rumelije, Bagdada, Grčke, Turkestana, Tartarije, Čerkezije, dve oblasti Kabarda, Gruzije, kipčačkih stepa, cele zemlje Tatara, Kefe i i svih okolnih oblasti, Bosne, grada i tvrđave Beograda, pašaluka Srbije, sa svim utvrđenjima i gradovima, cele Albanije, celog Eflaka i Bogdanije, kao i svih zavisnih i pograničnih, i mnogih drugih zemalja i gradova.

Spisak sultana

#	Sultan^[1]	Vladao od	Vladao do	Tugra	Napomene
Predosmansko doba uredi
—	Ertugrul-beg (r. 1198 — u. 1281)	1230	1281	—	Sin Kaja Alp Oglu Sulejman Šah; Vladao sve do svoje smrti. Otac Osmana I i izabrani vođa Kaji klana Oguz plemena.
—	Osman-beg (r. 1258 — u. 1326)	1281	1299	—	Sin Ertugrul-bega; Izabran od strane begova Kaji plemena za poglavara kao naslednika svoga oca Ertugrul-bega, i proglašen za princa (emira) od strane Ala ad-Din Kejkubada III, sultana Ikonijskog sultanata. Postao samostalan suveren padom Ikonijskog sultanata 27. jula 1299.
Nastanak Osmanskog carstva uredi (27. jul 1299. — 20. jul 1402.)
1	Osman I GHAZI (Ratnik) BEY (Gospodar) KARA (Crni)	1299	1326	—	Sin Ertugrul-bega; Dana 27. jula 1299, proglasio nezavisnost od Ikonijskog sultanata. Vladao sve do svoje smrti.
2	Orhan I GHAZI (Ratnik) BEY (Gospodar)	1326	1362		Sin Osmana I; Osvojio Bursu bez borbe 1326 godine. Vladao sve do svoje smrti.
3	Murat I HÜDAVENDİGÂR (Pravedni) ŞEHÎD (Šehid — Mučenik)	1362	15. jun 1389		Sin Orhana I; Vladao sve do svoje smrti; Poginuo na bojnom polju u boju na Kosovu 15. juna 1389.
4	Bajazit I YILDIRIM (Munjeviti)	15. jun 1389	20. jul 1402		Sin Murata I; Zarobljen na bojnom polju u bici kod Angore (de facto kraj vladavine); Umro u zarobljeništvu u Akšehiru 8. marta 1403.
Dinastički rat u Osmanskom carstvu uredi (20. jul 1402. — 5. jul 1413.)
—	Isa Čelebija Savladar Anadolije	1403	1405	—	Nakon Bitke kod Angore 20. jula 1402, Isa Čelebija pobeđuje Musu Čelebiju i počinje da vlada približno sledeće dve godine zapadnim delovima Anadolije pod vlašću carstva. Poražen od strane Mehmeda Čelebije u bici kod Ulubata 1405. godine. Pogubljen 1406. godine.
—	Emir Sulejman Čelebija Prvi sultan Rumelije	20. jul 1402	17. februar 1411.	—	Stekao titulu Sultan Rumelije za evropski deo carstva, nedugo nakon osmanskog poraza u Bici kod Angore 20. jula 1402. Pogubljen 17. februar 1411.
—	Musa Čelebija Drugi sultan Rumelije	18. februar 1411	5. jul 1413.	—	Stekao titulu Sultan Rumelije za evropski deo carstva 18. februara 1411, nakon smrti Sulejmana Čelebije. Poginuo 5. jula 1413. od strane vojske Mehmeda Čelebije u bici u blizini Samokova u Bugarskoj.
—	Mehmed Čelebija Sultan Anadolije	1403–1406 (Sultan Istočne Anadolije) 1406–1413 (Sultan Anadolije)	5. jul 1413	—	Stekao kontrolu nad istočnim delovima Anadolije kao savladar nakon poraza u bici kod Angore 20. jula 1402. Porazio Isu Čelebiju u bici kod Ulubata 1405. godine. Postao jedini vladar teritorija Anadlije pod vlašću Osmanskog carstva nakon Isine smrti 1406. godine. Stekao titulu Osmanski sultan Mehmed I Kan nakon Musine smrti 5. jula 1413.
Uspon Osmanskog carstva uredi (5. jul 1413 — 29. maj 1453)
5	Mehmed I ÇELEBİ (Učtivi) KİRİŞÇİ	5. jul 1413	26. maj 1421		Sin Bajazita I; Vladao sve do svoje smrti.
6	Murat II KOCA (Veliki)	25. jun 1421	1444		Sin Mehmeda I; Abdicirao svojom slobodnom voljom u korist sina Mehmeda II.
7	Mehmed II FATİH (Osvajač)	1444	1446		Sin Murata II; Prepustio presto ocu nakon što ga je zamolio da se vrati na vlast.
—	Murat II KOCA (Veliki)	1446	3. februar 1451		Ponovna vladavina; Primoran da se vrati na presto nakon pobune Janjičara; Vladao sve do svoje smrti.
Širenje Osmanskog carstva uredi (29. maj 1453 — 11/12. septembar 1683)
—	Mehmed II FATİH (Osvajač)	3. februar 1451	3. maj 1481		Ponovna vladavina; Osvojio Konstantinopolj 1453. godine; Vladao sve do svoje smrti.
8	Bajazit II VELÎ (Svetac)	19. maj 1481	25. april 1512		Sin Mehmeda II; Abdicirao; Otrovan.
9	Selim I YAVUZ (Jaki) ili KÖTÜ (Gadni) (Kalif svih Musimana od 1517)	25. april 1512	20. septembar 1520		Sin Bajazita II; Vladao sve do svoje smrti.
10	Sulejman I MUHTEŞEM (Veličanstveni) ili KANÛNÎ (Zakonodavac)	20. septembar 1520	5 ili 6. septembar 1566		Sin Selima I; Vladao sve do svoje smrti.
11	Selim II SARI (Žuti)	29. septembar 1566	21. decembar 1574		Sin Sulejmana I; Vladao sve do svoje smrti.
12	Murat III	22. decembar 1574	16. januar 1595		Sin Selima II; Vladao sve do svoje smrti.
13	Mehmed III ADLÎ (Pravedni)	27. januar 1595	20 ili 21. decembar 1603		Sin Murata III; Vladao sve do svoje smrti;
14	Ahmed I BAKHTÎ (Pobožan)	21. decembar 1603	22. novembar 1617		Sin Mehmeda III; Vladao sve do svoje smrti.
Stagnacija Osmanskog carstva uredi (22. novembar 1617 — 14. jul 1683)
15	Mustafa I DELİ (Ludi)	22. novembar 1617	26. februar 1618		Sin Mehmeda III; Svrgnut zbog mentalne retardacije u korist mlađeg bratanca Osmana II.
16	Osman II GENÇ (Mladi) ŞEHÎD (Šehid — Mučenik)	26. februar 1618	19. maj 1622		Sin Ahmeda I; Svrgnut prilikom pobune Janjičara 19. maja 1622; Pogubljen 20. maja 1622. od strane Velikog vezira Kara Davud-paše od kompresije testisa.
—	Mustafa I DELİ (Ludi)	20. maj 1622	10. septembar 1623		Ponovna vladavina; Vraćen na presto nakon pogubljenja njegovog bratanca Osmana II; Svrgnut zbog mentalne retardacije i zatočen u Istanbulu sve do smrti 20. januara 1639.
17	Murat IV SAHİB-Î KIRAN Osvajač Bagdada GHAZI (Ratnik)	10. septembar 1623	8 ili 9. februar 1640		Sin Ahmeda I; Vladao sve do svoje smrti.
18	Ibrahim I DELİ (Ludi) Osvajač Krita ŞEHÎD (Shāhīd)	9. februar 1640	8. avgust 1648		Sin Ahmeda I; Svrgnut 8. avgusta 1648. u puču koji je predvodio šejh al-Islam; Zadavljen u Istanbulu 18. avgusta 1648. po nalogu velikog vezira Mevlevi Mehmed-paše.
19	Mehmed IV AVCI (Lovac)	8. avgust 1648	8. novembar 1687		Sin Ibrahima I; Svrgnut 8. novembra 1687. nakon osmanskog poraza u Drugoj mohačkoj bici; Umro u Jedrenama 6. januara 1693.
20	Sulejman II GHAZI (Ratnik)	8. novembar 1687	22. jun 1691		Sin Ibrahima I; Vladao sve do svoje smrti.
21	Ahmed II KHAN GHAZI (Princ ratnik)	22. jun 1691	6. februar 1695		Sin Ibrahima I; Vladao sve do svoje smrti.
22	Mustafa II GHAZI (Ratnik)	6. februar 1695	22. avgust 1703		Sin Mehmeda IV; Svrgnut 22. avgusta 1703. zbog pobune Janjičara poznate kao Događaj iz Jedrena; Umro u Istanbulu 8. januara 1704.
Slabljenje Osmanskog carstva uredi (28. januar 1699 — 6. januar 1792)
23	Ahmed III Lala Sultan GHAZI (Ratnik)	22. avgust 1703	1 ili 2. oktobar 1730.		Sin Mehmeda IV; Svrgnut kao posledica pobune Janjičara koju je predvodio Patrona Halil; Umro 1. jula 1736.
24	Mahmud I GHAZI (Ratnik) KAMBUR (Grbavac)	2. oktobar 1730	13. decembar 1754		Sin Mustafe II; Vladao sve do svoje smrti.
25	Osman III SOFU (Pobožni)	13. decembar 1754	29 ili 30. oktobar 1757		Sin Mustafe II; Vladao sve do svoje smrti.
26	Mustafa III YENİLİKÇİ (Preduzimljivi)	30. oktobar 1757	21. januar 1774		Sin Ahmeda III; Vladao sve do svoje smrti.
27	Abdul Hamid I Abd ul-Hamid (Sluga Božji) ISLAHATÇI (Reformator) GHAZI (Ratnik)	21. januar 1774.	6 ili 7. april 1789.		Sin Ahmeda III; Vladao sve do svoje smrti.
Raspad Osmanskog carstva uredi (6. januar 1792. – 30. oktobar 1918.)
28	Selim III BESTEKÂR (The Composer) NİZÂM-Î (Regulative — Orderly) ŞEHÎD	7. april 1789.	29. maj 1807.		Sin Mustafe III; Svrgnut kao posledica pobune janjičara koju je predvodio Kabakči Mustafa protiv reformi koje je sprovodio; Ubijen u Istanbulu 28. jula 1808. op nalogu sultana Mustafe IV.
29	Mustafa IV	29. maj 1807	28. jul 1808		Sin Abdul Hamida I; Svrgnut u pobuni janjičara koju je predvodio Alemdar Mustafa-paša; Pogubljen u Istanbulu 17. novembra 1808. po naređenju sultana Mahmuda II.
30	Mahmud II İNKILÂPÇI (Reformator) GHAZI (Ratnik)	28. jul 1808	1. jul 1839		Sin Abdul Hamida I; Rasformirao Janjičare 1826. godine; Vladao sve do svoje smrti.
31	Abdul Medžid I TANZİMÂTÇI (Jaki reformator ili Zagovornik reorganizacije) GHAZI (Ratnik)	1. jul 1839	25. jun 1861		Sin Mahmuda II; Proglasio hatišerif koji je pokrenuo Tanzimat period reformi i reorganizacije 3. novembra 1839. po nalogu reformiste velikog vezira Kose Mistafe Rašid-paše; Vladao sve do svoje smrti.
32	Abdul Aziz I BAHTSIZ (Baksuz) ŞEHÎD	25. jun 1861	30. maj 1876		Sin Mahmuda II; Svrgnut od strane ministara; Pet dana kasnije pronađen mrtav (ubistvo ili samoubistvo).
33	Mehmed Murat V	30. maj 1876	31. avgust 1876		Sin Abdul Medžida I; Svrgnut zbog njegovih napora da uvede demokratske reforme u carstvo; Naređeno mu je da boravi u Čiragan palati gde je umro 29. avgusta 1904.
34	Abdul Hamid II Ulu Sultan Abd ul-Hamid Khan (Uzvišeni Kan)	31. avgust 1876	27. april 1909		Sin Abdul Medžida I; Uspostavio prvu ustavnu vlast 23. novembra 1876. a zatim je suspendovao 13. februara 1878; Uspostavio drugu ustavnu vlast od 3. jula 1908; Svrgnut nakon Incidenta od 31. marta (13. april 1909); Zatočen u Beglerbeg saraju gde je umro 10. februara 1918.
35	Mehmed V REŞÂD (Rešad) (Istinski sledbenik vere)	27. april 1909	3. jul 1918		Sin Abdul Medžida I; Vladao kao marioneta Mehmed Talata, Ismail Envera, i Ahmed Džemala paša sve do svoje smrti.
Podela Osmanskog carstva uredi (30. oktobar 1918 — 1. novembar 1922)
36	Mehmed VI Vahid ad-Din (Wahid ad-Din) (Ujedinitelj religije (islama) ili Jedinstvo islama)	4. jul 1918.	1. novembar 1922		Sin Abdul Medžida I; Sultanat ukinut; Napustio Istanbul 17. novembra 1922; Umro u progonstvu u Sanremu, Italiji 16. maja 1926.
Republikanski Kalifat uredi (18. novembar 1922 — 3. mart 1924 )
—	Abdul Medžid II HALİFE (Poslednji osmanski kalif)	18. novembar 1922	3. mart 1924	—	Sin Abdul Aziza I; Izabrani kalif od strane Velike narodne skupštine Turske; Prognan nakon ukidanja kalifata; Umro u Parizu, Francuska 23. avgusta 1944.