Udruženje likovnih umetnika Srbije
Udruženje likovnih umetnika Srbije (ULUS) je nastalo 1919. godine i najbrojnije je umetničko udruženje u Srbiji, broji oko 2000 članova. Cilj Udruženja je slobodno i dobrovoljno udruživanje likovnih stvaralaca sa ciljem unapređenja umetničkog stvaralaštva i drugih zajedničkih ciljeva.[1]
Istorija uredi
Udruženje srpskih umetnika za plastične umetnosti i muziku (arhitekte, slikari, vajari i muzičari) je osnovano u novembru 1898. godine u Beogradu.[2] Osnivači su bili Đoka Milovanović, Đorđe Krstić, Živko Jugović, Marko Murat, Petar Ranosović Ranos, Rista Vukanović, Beta Vukanović, Petar Ubavkić, Sima Roksandić, Svetozar Ivačković, Jovan Ilkić, Dušan Živanović, Milorad Ruvidić, Nikola Nestorović, Danilo Vladisavljević, Siljan Pejčinović, Dragutin Đorđević, Dimitrije M. Leko, Toša Andrejević, Josif Marinković, Stevan Mokranjac, Mila Stefanović Vilovska, Sidonija Ilić i Draga Milovanović.[2] Po svojim ciljevima Udrženje je predstavljalo početak profesionalnog udruživanja likovnih umetnika u Srbiji i preteču Udruženja likovnih umetnika Srbije koje je osnovano 15. novembra 1919. godine.[2]
Prvi sastanak likovnih umetnika — slikara i vajara — je održan u Beogradu 15. novembra 1919. u sali Druge beogradske gimnazije. Sastanku su prisustvovali Uroš Predić, Đoka Jovanović, Simeon Roksandić, Milan Milovanović, Branko Popović, Paško Vučetić, Ljubomir Ivanović, Beta Vukanović, Ana Marinković, Stevan Milosavljević, Kosta Miličević, Dragoljub Pavlović, Borivoj Stefanović, Momčilo Živanović, Veljko Stanojević, Živorad Atanasijević, Ilija Šobajić, Mihailo Milovanović i Vladimir Becić. Za predsednika je izabran Uroš Predić, za potpredsednika Branko Popović, za sekretara Milan Milovanović, za blagajnika Simeon Roksandić i za upravni odbor Beta Vukanovićka, Vladimir Becić, Momčilo Živanović, Ljubomir Ivanović i Mijailo Milovanović.[3]
Udruženje slikara i vajara je osnovano pod nazivom Udruženje likovnih umetnika u Beogradu i pod tim imenom je radilo do izbijanja Drugog svetskog rata, 6. aprila 1941. godine. Za vreme okupacije Udruženje je obustavilo svoj rad, a obnovio ga je odmah nakon oslobođenja Beograda, dok je rat u Jugoslaviji još trajao, 3. novembra 1944. pod nazivom Udruženje likovnih umetnika Srbije.[4] Tridesetogodišnjicu svog postojanja su obeležili izložbom „Trideset godina Udruženja likovnih umetnika Srbije” 1975—1976,[5] a pedesetogodišnjicu izložbom „Udruženje likovnih umetnika u Beogradu 1919”.[2]
Odlukom Plenuma Udruženja 16. jula 1960. su ustanovljene Zlatne nagrade koje Udruženje likovnih umetnika Srbije dodeljuje u okviru svojih izložbenih aktivnosti.[6] U zavisnosti od kategorije dodeljuju se četiri nagrade: Zlatna paleta za slikarstvo, Zlatno dleto za vajarstvo, Zlatna igla za grafiku i Nagrada za prošireni medij.[6] Nagrade su se dodeljivale na Jesenjim izložbama ULUS-a sve do 1974. godine, od kada se dodeljuju na Prolećnim izložbama.[7] Nagrada za prošireni medij se dodeljuje od 1999. godine.[8]
Oblici delovanja uredi
Rad Udruženja likovnih umetnika Srbije se odvija kroz sledeće forme aktivnosti:
- organizovanje kolektivnih, retrospektivnih i samostalnih izložbi u Beogradu i drugim gradovima širom zemlje i u inostranstvu
- organizovanje raznovrsnih programa u galerijama Udruženja i drugim punktovima
- organizovanje savetovanja, simpozijuma, izdavanje kataloga izložbi, monografija i informativnog biltena Udruženja
- učešće na međunarodnim izložbama, sajmovima, kongresima i simpozijumima, rad na unapređenju socijalno–pravnog statusa članova
- angažovanje na rešavanju i poboljšanju materijalnog, stambenog i ateljejskog pitanja članstva
- saradnje sa mnogobrojnim privrednim organizacijama i društvenim ustanovama
- saradnja sa školama, ustanovama kulture, muzejima, umetničkim udruženjima, organizacijama i galerijama u zemlji i inostranstvu
- učešća u radu stručnih timova i drugo
Galerije uredi
Udruženje likovnih umetnika Srbije danas raspolaže sa dva reprezentativna galerijska prostora u kojima se godišnje organizuje preko pedeset izložbi i drugih kulturnih manifestacija: Umetničkim paviljonom „Cvijeta Zuzorić” na Malom Kalemegdanu br. 1 i Galerijom ULUS u Knez Mihailovoj 37.[9]
Pored ovih galerijskih prostora Udruženje sadrži i internet galeriju svojih članova koja ima četiri albuma: Slikari, Grafičari, Vajari i Prošireni mediji,[10] kao i prodajnu galeriju u Kosančićevom vencu 19.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Statut Udruženja likovnih umetnika Srbije Arhivirano na sajtu Wayback Machine (18. oktobar 2012) (jezik: srpski)
- ^ a b v g Udruženje likovnih umetnika u Beogradu 1919. Beograd: Udruženje likovnih umetnika Srbije. 1969.
- ^ ulus-art.org - This website is for sale! - ulus-art Resources and Information
- ^ Ristić, Vera (2007.). Nikola Graovac 1907—2000. Monografija (na ((sr))). Oplenac, Topola-Srbija: Zadužbina Kralja Petra I, 25 strana. ISBN 978-86-80647-24-1.
- ^ Trideset godina Udruženja likovnih umetnika Srbije. Beograd: Udruženje likovnih umetnika Srbije. 1976.
- ^ a b ULUS, Zlatna paleta, Zlatno dleto, Zlatna igla 1960-1966 (PDF). Beograd: Udruženje likovnih umetnika Srbije. 1967.
- ^ ULUS, Zlatna paleta, Zlatno dleto, Zlatna igla 1967-1986. (PDF). Beograd: Udruženje likovnih umetnika Srbije. 1989.
- ^ Katalog Prolećne izložbe Udruženja likovnih umetnika Srbije (2019), Beograd
- ^ „:: info-tours.net :: ULUS, Udruženje likovnih umetnika Srbije”. www.info-tours.net. Pristupljeno 2023-12-07.
- ^ „ulus-art.org - ulus art Resources and Information.”. ww1.ulus-art.org. Pristupljeno 2023-12-07.
Literatura uredi
- Udruženje likovnih umetnika Srbije (1969). ULUS (na jeziku: (jezik: srpski)). Beograd: Kulturni centar Beograda. str. strana.
- Tomašević,A. Nikić Ljubomir (1967). Zlatna paleta: Zlatno dleto. Zlatna igla. 1960-1966 (na jeziku: (jezik: srpski)). Beograd: ULUS. str. 99 stranica.
- Ristić, Vera (2007). Nikola Graovac 1907—2000. Monografija (na jeziku: (jezik: srpski)). Oplenac, Topola-Srbija: Zadužbina Kralja Petra I. str. 163 strane. . ISBN 978-86-80647-24-1..
