Википедија

Điro d’Italija 2023.

Điro d’Italija 2023. bilo je 106. izdanje etapne biciklističke trke, jedne od tri Grand tur trke — Điro d’Italije. Start trke bio je 6. maja 2023. u Fosačeziji u regiji Abruco, što je bio drugi put u istoriji da Điro startuje u Abrucu i prvi put od 2001. godine;[3] poslednja etapa je vožena 28. maja u Rimu.[4]

Điro d’Italija 2023.
Trka 22. od 35. u UCI vorld turu 2023.
Primož Roglič sa trofejem za pobjednika
Primož Roglič sa trofejem za pobjednika
Informacije o trci
Datumi6. — 28. maj 2021.
Etape21
Distanca3.354.2[n 1] km
Pobjedničko vrijeme85 s 29' 02"
Rezultati
Majica koja se dodjeljuje sveukupnom pobjedniku Pobjednik  Primož Roglič (SLO) (Jumbo—vizma)
  Drugi  Gerent Tomas (UK) (Ineos Grenadirs)
  Treći  Žoao Almeida (POR) (UAE tim emirejts)
Poeni  Džonatan Milan (ITA) (Bahrein—viktorijus)
Planine  Tibo Pino (FRA) (Grupama—FDJ)
Mladi  Žoao Almeida (POR) (UAE tim emirejts)
  Sprint  Toms Skujinš (LET) (Trek—segafredo)
  Agresivnost  Derek Dži (KAN) (Izrael—premijer teh)
  Bijeg  Tomas Šampion (FRA) (Kofidis)
  Tim Bahrein—viktorijus
  Fer plej Grupama—FDJ
← 2022
2024 →

Ukupna dužina trke iznosila je 3.354.2 km.[5] Prvobitno je planirano da se vozi 3.448 km, ali je zbog lošeg vremena etapa 13 skraćena sa 207 na 74,6 km.[6] Vožena je 21 etapa, uz dva dana odmora, nakon devete i nakon etape 15. Etape su bile klasifikovane kao osam lakih, pet srednje teških, pet teških i tri hronometra; od osam lakih tri su bile ravne etape za sprintere, dok su pet bile tranzicione sa usponima, ali i sa šansama za sprintere.[7] Voženo je ukupno 47 uspona, od čega 14 prve kategorije uključujući Monte Zonkolan, 18 druge, sedam treće i osam četvrte kategorije, dok nisu voženi usponi Kole dele Finestre, Paso delo Stelvio, Mortirolo, Paso di Gavija, Kole Sestrijere i Kole del’Anjelo.[8] Čima Kopi je prvobitno trebalo da bude uspon Gran san Bernardo, ali zbog nevremena nije vožen i Čima Kopi je bio uspon Tre čime di Lavaredo.[9] Ukupno je cilj šest etapa bio na usponu, od čega pet na usponu prve kategorije, uključujući Čima Kopi na etapi 19 i hronometar na etapi 20, dok je cilj jedne etape bio na usponu druge kategorije

Pobjednik Đira 2022. — Džaj Hindli, kao i drugoplasirani Ričard Karapaz i trećeplasirani Mikel Landa, nisu vozili zbog velikog broja hronometara, dok su najveći favoriti bili pobjednik Vuelta a Espanje 2022. — Remko Evenepul, trostruki pobjednik Vuelta a Espanje — Primož Roglič, pobjednik Tur de Fransa 2018. — Gerent Tomas, kao i pobjednik Đira 2020. — Teo Gejgan Hart. Ostali favoriti bili su osvajači podijuma na Vuelta a Espanji — Hju Karti i Džek Hejg, osvajač podijuma na Điru — Damijano Karuzo, četvrtoplasirani na Điru 2020. — Žoao Almeida, osvajač podijuma na Điru i Turu — Rigoberto Uran, Aleksandar Vlasov i osvajač podijuma na Tur de Fransu 2014. — Tibo Pino.[10] Na Điru je debitovao osvajač brdske klasifikacije na Tur de Fransu 2017. Voren Bargi,[11] kao i Ben Hili,[12] dok je Frančesko Gavaci vozio po poslednji put.[13]

Điro je osvojio Primož Roglič, 14 sekundi ispred Gerenta Tomasa i minut i 15 sekundi ispred Žoaa Almeide, postavši prvi slovenački pobjednik trke.[14] Prije brdskog hronometra na etapi 20, Tomas je imao 26 sekundi prednosti ispred Rogliča, koji je na hronometru pobijedio sa 40 sekundi ispred Tomasa i osvojio je Điro sa 14 sekundi prednosti, što je četvrta najmanja razlika u istoriji trke i najmanja od 1974. godine, kada je Edi Merks osvojio sa 12 sekundi ispred Đambatiste Baronkelija.[15] Džonatan Milan je osvojio klasifikaciju po poenima, Pino brdsku klasifikaciju, Almeida klasifikaciju za najboljeg mladog vozača, a tim Bahrein—viktorijus je osvojio timsku klasifikaciju.[16] Od manjih klasifikacija, za koje se nisu dodjeljivale majice, Derek Dži je osvojio klasifikaciju za najagresivnijeg vozača, Toms Skujinš sprint klasifikaciju, Tomas Šampion klasifikaciju za bijeg, za najviše provedenih kilometara u bijegu, a tim Grupama—FDJ je osvojio fer plej klasifikaciju.[17] Niko Denc i Evenepul su ostvarili po dvije etapne pobjede, Mark Kevendiš je ostvario 17 pobjedu na Điru,[18] Majkl Metjuz je ostvario prvu pobjedu na Điru nakon 2015. godine,[19] Mads Pedersen[20] i Magnus Kort Nilsen su etapnim pobjedama ostvarili pobjede na sve tri grand tur trke,[21] dok je Derek Dži četiri etape završio na drugom mjestu i dvije na četvrtom mjestu, a na tri etape je dobio nagradu za najagresivnijeg vozača;[22] pored toga što je osvojio klasifikaciju za najagresivnijeg vozača, završio je na drugom mjestu u klasifikaciji po poenima, brdskoj, sprint klasifikaciji i klasifikaciji za bijeg.[17]

Trku su obilježila odustajanja favorita: Evenepul, Uran, Filipo Gana i Domeniko Pocovivo su morali da se povuku zbog toga što su bili pozitivni na kovid 19, Gejgan Hart je morao da napusti trku nakon pada, dok su Vlasov, Hju Karti, Kejden Grouvs i Mads Pedersen napustili zbog bolesti.

Timovi uredi

Glavni članak: Timovi i biciklisti na Điro d’Italiji 2021.
 
Grupa tokom etape 19.

Na trci su učestvovala 22 tima, sa po osam vozača.[23] Svih 18 vorld tur timova imalo je automatsku pozivnicu i bili su obavezni da učestvuju;[24] dva najbolja pro tur tima za prethodnu sezonu takođe su imali automatsku pozivnicu za sve vorld tur trke,[25] dok su organizatori trke — RCS Sport, imali pravo da dodijelile još dvije vajld kard pozivnice.[26]

Godine 2019. doneseno je pravilo da najbolji pro tur tim u rangiranju ima zagarantovano učešće na svakoj vorld tur trci naredne sezone, a drugoplasirani ima zagarantovano učešće na svim jednodnevnim vorld tur trkama.[27] Tokom 2022. doneseno je pravilo o ispadanju dva najslabija tima iz vorld tura na kraju perioda bodovanja od tri godine, za period od 2020. do 2022. godine, kada timovima ističu trogodišnje licence, nakon čega je doneseno pravilo da dva najbolja pro tur tima imaju zagarantovano učešće na svim vorld tur trkama, a treći na jednodnevnim trkama tokom naredne sezone.[28] Na kraju 2022. iz vorld tura ispali su Loto—destini i Izrael—premijer teh, dok su u vorld tur ušli Arkea—samsik i Alpesin—dekunink.[29] Loto—destini i Total eneržis su bili najbolji pro tur timovi na kraju sezone i imali su zagarantovano učešće na svim vorld tur trkama, dok je Izrael—premijer teh imao zagarantovano učešće na jednodnevnim vorld tur trkama.[30] Timovi Loto—destini i Total eneržis odbili su da učestvuju na trci.[31] Loto—destini je tako propustio Điro prvi put poslije 23 godine, a iz tima su objavili da neće učestvovati na Điru da bi skupljali bodove na drugim trkama kako bi na kraju sezone bili među dva najbolja pro tur tima i imali zagarantovano učešće na vorld tur trkama naredne sezone.[32] Specijalne pozivnice su objavljene 19. januara 2023. godine, a dobili su ih Izrael—premijer teh, Grin prodžekt—Bardijani—CSF—fazijane, Eolo—kometa i Koratek—sele Italija.[33]

Od 176 vozača, njih 57 vozilo je Điro po prvi put.[34] Vozači koji su nastupili dolazili su iz 33 države;[35] pet država je imalo preko deset vozača: Italija (55), Francuska (20), Njemačka (11), Belgija (11) i Holandija (10).[35] najmlađi vozač bio je Metju Ričitelo iz Izrael—premijer teha, sa 21 godinom,[36] dok je najstariji bio Domeniko Pocovivo , takođe iz Izrael—premijer teha, sa 40 godina, koji je vozio Điro po 17 put.[37]

UCI vorld tur timovi:

UCI pro tur timovi:

Ruta i etape uredi

 
Gerent Tomas u roze majici za lidera trke tokom etape 13.
Karakteristike etapa i pobjednici:[38][39]
Etapa Datum Ruta Distanca Tip Pobjednik Ref.
1. 6. maj Fosačezija — Ortona 196 km (122 mi)   Individualni hronometar   Remko Evenepul (BEL) [40]
2. 7. maj Teramo — San Salvo 202 km (126 mi)   Ravna etapa   Džonatan Milan (ITA) [41]
3. 8. maj Vasto — Melfi 213 km (132 mi)   Srednje teška brdska etapa   Majkl Metjuz (AUS) [42]
4. 9. maj Venoza — Lačeno 175 km (109 mi)   Srednje teška brdska etapa   Orelin Pare Pentre (FRA) [43]
5. 10. maj Atripalda — Salerno 171 km (106 mi)   Tranziciona etapa   Kejden Grouvs (AUS) [44]
6. 11. maj Napulj — Napulj 162 km (101 mi)   Tranziciona etapa   Mads Pedersen (DAN) [45]
7. 12. maj Kapua — Gran Saso d’Italija 218 km (135 mi)   Teška brdska etapa   Davide Bais (ITA) [46]
8. 13. maj Terni — Fosombrone 207 km (129 mi)   Srednje teška brdska etapa   Ben Hili (IRS) [47]
9. 14. maj Savinjano sul Rubikone — Čezena 35 km (22 mi)   Individualni hronometar   Remko Evenepul (BEL) [48]
15. maj Dan odmora
10. 16. maj Skandijano — Vijaređo 196 km (122 mi)   Tranziciona etapa   Magnus Kort Nilsen (DAN) [49]
11. 17. maj Kamajore — Tortona 219 km (136 mi)   Tranziciona etapa   Paskal Akerman (NjEM) [50]
12. 18. maj Bra — Rivoli 185 km (115 mi)   Srednje teška brdska etapa   Niko Denc (NjEM) [51]
13. 19. maj Borgofranko d'Ivrea Le Šebl (Švajcarska) — Krans Montana (Švajcarska)[n 2] 746 km (464 mi)   Teška brdska etapa   Ejner Rubio (KOL) [53]
14. 20. maj Sijer/Ziders (Švajcarska) — Kasano Manjago 194 km (121 mi)   Tranziciona etapa   Niko Denc (NjEM) [54]
15. 21. maj Serenjo — Bergamo 195 km (121 mi)   Teška brdska etapa   Brendon Maknalti (SAD) [55]
22. maj Dan odmora
16. 23. maj Sabio Kjeze — Monte Bondone 203 km (126 mi)   Teška brdska etapa   Žoao Almeida (POR) [56]
17. 24. maj Perđine Valsugana — Kaorle 197 km (122 mi)   Ravna etapa   Alberto Daineze (ITA) [57]
18. 25. maj Oderco — Coldo Alto 161 km (100 mi)   Srednje teška brdska etapa   Filipo Cana (ITA) [58]
19. 26. maj Longarone — Tre Čime di Lavaredo 183 km (114 mi)   Teška brdska etapa   Santijago Buitrago (KOL) [59]
20. 27. maj Tarvizio to Monte Santo di Lusari 186 km (116 mi)   Individualni hronometar   Primož Roglič (SLO) [60]
21. 28. maj Rim — Rim 126 km (78 mi)   Ravna etapa   Mark Kevendiš (UK) [61]
Ukupno 3.449 km

Klasifikacije uredi

Na Điro d’Italiji, kao i na druge dvije grand tur trke, dodjeljuju se četiri različite majice, za četiri klasifikacije. Pored četiri glavne, postoje i manje klasifikacije, za koje se ne dodjeljuju majice.

 
Džonatan Milan, pobjednik klasifikacije po poenima.
  • Prva i najvažnija klasifikacija bio je generalni plasman; pobjednik generalnog plasmana je i pobjednik Đira. Plasman se računao tako što su se na vremena vozača ostvarena na prvoj etapi, dodavala vremena ostvarena na svakoj narednoj.[62] Tri prvoplasirana vozača na svakoj etapi dobijali su vremensku bonifikaciju, 10, 6 i 4 sekunde.[63] Na svakoj drumskoj etapi postojala su dva prolazna cilja, od kojih je prvi bio za klasifikaciju po poenima, a na drugom su se dobijale sekunde bonifikacije, 3, 2 i 1 sekunda.[64] Vozač sa najmanjim vremenom u toku trku nosio je roze majicu i smatra se pobjednikom Đira na kraju.[7][65]
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija bila je klasifikacija po poenima. Vozači su dobijali poene na svakoj etapi, dok je broj poena koji se dodjeljivao zavisio od tipa etape. Do 2014. godine, broj poena koji se dodjeljuje bio je isti na svim etapama (po 25 za pobjednika), zbog čega su klasifikaciju osvajali i vozači koji se bore za generalni plasman. Od Đira 2014. sistem je promijenjen, da bi sprinteri dobili više šansi za osvajanje klasifikacije.[65] Broj poena koji se dodjeljuje i broj vozača koji dobijaju poene zavisi od tipa etape:[66]
    • na ravnim etapama poene je dobijalo prvih 15 vozača (50, 35, 25, 18, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1);
    • Na srednje teškim brdskim etapama poene je dobijalo deset prvoplasiranih vozača (25, 18, 12, 8, 6, 5, 4, 3, 2, 1);
    • Na teškim brdskim etapama poene su dobijala takođe desetorica prvoplasiranih vozača, ali je broj poena koji se dodjeljivao bio manji (15, 12, 9, 7, 6, 5, 4, 3, 2 i 1).

Na svim drumskim etapama, postojala su dva prolazna cilja, od kojih je prvi bio za klasifikaciju po poenima, kao i za posebnu, sprint klasifikaciju.[66] Broj poena koji se dodjeljivao bio je isti, bez obzira na tip etape, a poene je dobijalo osam vozača (12, 8, 6, 5, 4, 3, 2, 1).[65] Lider klasifikacije od 2017. nosi ljubičastu majicu (ital. Maglia Ciclamino).[67] Od 1970. do 2010, takođe je korištena ljubičasta majica (boje sleza), dok je u periodu od 2010. do 2016. majica za lidera klasifikacije bila crvena.[68]

 
Tibo Pino, pobjednik brdske klasifikacije.
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija bila je i brdska klasifikacija, za koju su se poeni dodjeljivali prvim vozačima koji pređu preko naznačenih uspona. Usponi su bili kategorizovani u pet kategorija:[66]
    • Čima Kopi: dodjeljivao se samo na najvišem usponu na Điru, 2023. to je trebalo da bude Gran san Bernardo ali se nije vozio zbog lošeg vremena,[2] zbog čega je Čima Kopi bio uspon Tre Čime di Lavaredo.[9] Poeni su se dodjeljivali devetorici prvoplasiranih vozača preko uspona (50, 30, 20, 14, 10, 6, 4, 2);[66]
    • Prva kategorija: na usponima prve kategorije poene je dobijalo osam prvoplasiranih vozača (40, 18, 12, 9, 6, 4, 2, 1);[66]
    • Druga kategorija: poeni su se dodjeljivali šestorici prvoplasiranih vozača preko uspona (18, 8, 6, 4, 2, 1)[66];
    • Treća kategorija: poeni su se dodjeljivali četvorici prvoplasiranih vozača (9, 4, 2, 1);[66]
    • Četvrta kategorija: poeni su se dodjeljivali trojici prvoplasiranih vozača (3, 2, 1).[66] Lider klasifikacije nosio je plavu majicu tokom trke.[69]
  • Četvrta majica koja se dodjeljivala je za najboljeg mladog vozača. Lider se odlučivao po ostvarenom vremenu, isto kao i za generalni plasman.[70] Takmičili su se samo vozači mlađi od 25 godina, a lider je nosio bijelu majicu tokom trke.[66][69]
  • Poslednja od većih klasifikacija bila je timska klasifikacija, koja se računala tako što su se sabirala vremena prva tri vozača iz svakog tima, na svakoj etapi posebno; vremena su se dodavala na prethodna i sabirala se, a lider je bio tim sa najmanjim vremenom.[65]

Pored glavnih, dodjeljivale su se nagrade i za nekoliko manjih klasifikacija:

 
Derek Dži, pobjednik klasifikacije za najagresivnijeg vozača.
  • Jedna od manjih klasifikacija bila je sprint klasifikacija. Na svim drumskim etapama postojala su dva prolazna cilja, od kojih je prvi bio za klasifikaciju po poenima, kao i za posebnu, sprint klasifikaciju. Broj poena koji se dodjeljivao bio je isti, bez obzira na tip etape, a poene je dobijalo pet vozača (10, 6, 3, 2, 1).[65] Vozač sa najviše osvojenih poena na prolaznim ciljevima je pobjednik klasifikacije.[66]
  • Druga manja klasifikacija bila je klasifikacija za agresivnost, koja je nazvana „borbeni duh“.[66] U anketi na stranici trke na društvenoj mreži Twitter, navijači su glasali za najagresivnijeg vozača na svakoj etapi, uključujući i hronometre, od četiri ponuđena, a najagresivniji vozač je nosio crveni broj na narednoj etapi.[66]
  • Treća manja klasifikacija bila je klasifikacija za bijeg. U klasifikaciji su se dodjeljivali poeni svakom vozaču koji je proveo barem 5 km u bijegu u kome je bilo manje od deset vozača. Vozačima se dodjeljivao po jedan poen za svaki kilometar koji provedu u takvom bijegu; vozač sa najviše skupljenih poena je pobjednik klasifikacije, a vozač sa najviše provedenih kilometara u bijegu na svakoj pojedinačnoj etapi dobijao je novčanu nagradu na kraju etape.[65][66]
  • Poslednja klasifikacija bio je fer plej za timove. Timovi su dobijali kaznene bodove za kršenje bilo kakvog pravila:
    • Upozorenje — 0,50 poena;
    • Novčana kazna — 1 poen;
    • Vremenska kazna je 2 poena;
    • Deklasifikacija vozača ili timskog auta — 100 poena;
    • Diskvalifikacija vozača — 1.000 poena;
    • Vozač pozitivan na doping testu — 2.000 poena. Tim sa najmanje poena na kraju trke je pobjednik klasifikacije.[66] Ako su timovi izjednačeni, pobjednik je tim čiji vozač zauzima najveću poziciju u generalnom plasmanu.[66]

Osim klasifikacija, dodjeljivale su se i druge nagrade; Montanja Pantani je nagrada koja se od 200_. godine dodjeljuje u čast Marka Pantanija vozaču koji pređe prvi preko jednog od najvećih uspona na trci.[66] Godine 2023. to je bio uspon Gran Saso d’Italija, a prvi je preko njega prešao Davide Bais.[71] Trofej Vinčenco Torijani dodjeljuje se od 1996. vozaču koji pobijedi na etapi na kojoj se vozi uspon Čima Kopi.[72] Godine 2023. na etapi je pobijedio Santijago Buitrago.[73]

Lideri klasifikacija po etapama
Etapa Pobjednik Generalni plasman
  		Klasifikacija po poenima
  		Brdska klasifikacija
  		Najbolji mladi vozač
  		Timska klasi
fikacija 		Sprint Agresivnost Bijeg Fer plej
1. Remko Evenepul Remko Evenepul Remko Evenepul Teo Gejgan Hart Remko Evenepul Ineos grenadirs nije dodijeljena Ridi Molar nije dodijeljena Sudal—Kvik-step
2. Džonatan Milan Džonatan Milan Pol Lapejra UAE tim emirejts Stefano Gandin Pol Lapejra Matija Bais
3. Majkl Metjuz Tibo Pino Veljko Stojnić Veljko Stojnić
4. Orelin Pare Pentre Andreas Leknesund Andreas Leknesund Ineos grenadirs Emanuel Gebregzabijer DSM
5. Kejden Grouvs Stefano Gandin Tomas Šampion Sudal—Kvik-step
6. Mads Pedersen Sajmon Klark
7. Davide Bais Davide Bais Henok Mulabran
8. Ben Hili Ben Hili
9. Remko Evenepul Remko Evenepul Remko Evenepul Gerent Tomas
10. Magnus Kort Nilsen Gerent Tomas Žoao Almeida Derek Dži Alesandro de Marki AG2R sitroen
11. Paskal Akerman Davide Bais Laurenc Reks Tomas Šampion
12. Niko Denc Jumbo—vizma Toms Skujinš
13. Ejner Rubio Tibo Pino Tibo Pino Grupama—FDJ
14. Niko Denc Bruno Armirail Davide Bais Bahrein–viktorijus Derek Dži
15. Brendon Maknalti Ben Hili
16. Žoao Almeida Gerent Tomas Ben Hili Toms Skujinš Žoao Almeida
17. Alberto Daineze Tomas Šampion
18. Filipo Cana Tibo Pino Tomas Šampion Tibo Pino
19. Santijago Buitrago Derek Dži Derek Dži
20. Primož Roglič Primož Roglič Tibo Pino
21. Mark Kevendiš Toms Skujinš nije dodijeljena
Kraj Primož Roglič Džonatan Milan Tibo Pino Žoao Almeida Bahrein–viktorijus Toms Skujinš Derek Dži Tomas Šampion Grupama—FDJ
  • Na drugoj etapi, Filipo Gana, koji je bio drugoplasirani u klasifikaciji po poenima, nosio je ljubičastu majicu jer je prvoplasirani Remko Evenepul nosio roze majicu za lidera trke.[74] Takođe, Brendon Maknalti, koji je bio trećeplasirani u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, nosio je bijelu majicu jer je lider klasifikacije Remko Evenepul nosio roze majicu za lidera trke, dok je drugoplasirani u klasifikaciji — Žoao Almeida, odabrao da nosi majicu prvaka Portugalije.[75] Maknalti je bio na podijumu u plavoj majici, za lidera brdske klasifikacije nakon prve etape, ali je pred početak druge etape ponovo računato vrijeme na hronometru i utvrđeno je da je Teo Gejgan Hart prešao preko uspona prvi i on je nosio plavu majicu na etapi.[76]
  • Na petoj etapi, Timen Arensman, koji je bio četvrti u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, nosio je bijelu majicu jer je prvoplasirani Andreas Leknesund nosio roze majicu za lidera trke, drugoplasirani Remko Evenepul je izabrao da nosi majicu svjetskog prvaka, a trećeplasirani Žoao Almeida je odabrao da nosi majicu prvaka Portugalije.[77]
  • Na desetoj etapi, Gerent Tomas, koji je bio drugoplasirani u generalnom plasmanu, nosio je roze majicu za lidera trke jer Remko Evenepul, koji je devetu etapu završio kao lider, nije startovao desetu etapu jer je bio pozitivan na kovid 19.[78][79]

Rezultati uredi

Legenda
  Označava pobjednika generalnog plasmana   Označava pobjednika brdske klasifikacije
  Označava pobjednika klasifikacije po poenima   Označava pobjednika klasifikacije za najboljeg mladog vozača
  Označava pobjednika klasifikacije za najagresivnijeg vozača

Generalni plasman uredi

Generalni plasman (1—10)[17]
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1.   Primož Roglič (SLO)   Jumbo—vizma 85h 29' 02"
2.   Gerent Tomas (UK) Ineos grenadirs + 14"
3.   Žoao Almeida (POR)   UAE tim emirejts + 1' 15"
4.   Damijano Karuzo (ITA) Bahrein–viktorijus + 4' 40"
5.   Tibo Pino (FRA)   Grupama—FDJ + 5' 43"
6.   Timen Arensman (HOL) Ineos grenadirs + 6' 05"
7.   Edi Dunbar (IRS) Džejko—alula + 7' 30"
8.   Andreas Leknesund (NOR) DSM + 7' 31"
9.   Lenard Kemna (NjEM) Bora–hanzgro + 7' 46"
10.   Laurens de Plus (BEL) Ineos grenadirs + 9' 08"

Klasifikacija po poenima uredi

Klasifikacija po poenima (1–10)[17]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1.   Džonatan Milan (ITA)   Bahrein–viktorijus 217
2.   Derek Dži (KAN)   Izrael—premijer teh 164
3.   Majkl Metjuz (AUS) Džejko—alula 101
4.   Mark Kevendiš (UK) Astana Kazahstan 101
5.   Paskal Akerman (NjEM) UAE tim emirejts 95
6.   Toms Skujinš (LET) Trek–segafredo 91
7.   Niko Denc (NjEM) Bora–hanzgro 77
8.   Magnus Kort Nilsen (DAN) EF edukejšon—izipost 68
9.   Alberto Daineze (ITA) DSM 63
10.   Primož Roglič (SLO)   Jumbo—vizma 56

Brdska klasifikacija uredi

Brdska klasifikacija (1–10)[17]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1.   Tibo Pino (FRA)   Grupama—FDJ 237
2.   Derek Dži (KAN)   Izrael—premijer teh 200
3.   Ben Hili (IRS) EF edukejšon—izipost 164
4.   Davide Bais (ITA) Eolo—Kometa 144
5.   Ejner Rubio (KOL) Movistar 117
6.   Primož Roglič (SLO)   Jumbo—vizma 86
7.   Santijago Buitrago (KOL) Bahrein–viktorijus 82
8.   Davide Gaburo (ITA) Grin prodžekt—Bardijani—CSF—fazijane 69
9.   Žoao Almeida (POR)   UAE tim emirejts 67
10.   Orelin Pare Pentre (FRA) AG2R sitroen 56

Klasifikacija za najboljeg mladog vozača uredi

Klasifikacija za najboljeg mladog vozača (1–10)[17]
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1.   Žoao Almeida (POR)   UAE tim emirejts 85h 30' 17"
2.   Timen Arensman (HOL) Ineos grenadirs + 4' 50"
3.   Andreas Leknesund (NOR) DSM + 6' 16"
4.   Ejner Rubio (KOL) Movistar + 9' 28"
5.   Ilan van Vilder (BEL)} Sudal—Kvik-step + 10' 43"
6.   Santijago Buitrago (KOL) Bahrein–viktorijus + 11' 06"
7.   Filipo Cana (ITA) Džejko—alula + 32' 07"
8.   Laurens Hejs (BEL) Intermarš—sirkus—vanti + 51' 03"
9.   Brendon Maknalti (SAD) UAE tim emirejts + 1h 06' 28"
10.   Marko Frigo (ITA) Izrael—premijer teh + 1h 23' 21"

Timska klasifikacija uredi

Timska klasifikacija (1–10)[17]
Pozicija Tim vrijeme
1. Bahrein–viktorijus 256h 21' 18"
2. Ineos grenadirs + 16' 22"
3. Jumbo—vizma + 30' 40"
4. UAE tim emirejts + 51' 53"
5. AG2R sitroen + 1č 21' 30"
6. Bora–hanzgro + 1č 25' 31"
7. Astana Kazahstan + 1č 31' 44"
8. Džejko—alula + 1č 32' 51"
9. Izrael—premijer teh + 1č 51' 54"
10. EF edukejšon—izipost + 2č 18' 52"

Sprint klasifikacija uredi

Sprint klasifikacija (1–10)[17]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1.   Toms Skujinš (LET) Trek–segafredo 57
2.   Derek Dži (KAN)   Izrael—premijer teh 49
3.   Tomas Šampion (FRA) Kofidis 37
4.   Veljko Stojnić (SRB) Koratek—sele Italija 36
5.   Davide Bais (ITA) Eolo—Kometa 32
6.   Čarli Kvarterman (UK) Koratek—sele Italija 25
7.   Matija Bais (ITA) Eolo—Kometa 24
8.   Voren Bargi (FRA) Arkea—samsik 19
9.   Alesandro de Marki (ITA) Džejko—alula 19
10.   Dijego Pablo Sevilja (ŠPA) Eolo—kometa 19

Klasifikacija za bijeg uredi

Klasifikacija za bijeg (1–10)[17]
Pozicija Vozač Tim Kilometri
1.   Tomas Šampion (FRA) Kofidis 650
2.   Derek Dži (KAN)   Izrael—premijer teh 483
3.   Veljko Stojnić (SRB) Koratek—sele Italija 428
4.   Aleksander Koničev (ITA) Koratek—sele Italija 344
5.   Dijego Pablo Sevilja (ŠPA) Eolo—kometa 339
6.   Alesandro de Marki (ITA) Džejko—alula 338
7.   Toms Skujinš (LET) Trek–segafredo 328
8.   Davide Bais (ITA) Eolo—Kometa 264
9.   Lorenc Reks (BEL) Intermarš—sirkus—vanti 248
10.   Čarli Kvarterman (UK) Koratek—sele Italija 248

Fer plej klasifikacija uredi

Fer plej klasifikacija(1–10)[17]
Pozicija Tim Poeni
1. Grupama—FDJ 0
2. Sudal—Kvik-step 0
3. Arkea—samsik 40
4. Kofidis 40
5. Bora–hanzgro 50
6. Koratek—sele Italija 50
7. Bahrein–viktorijus 51
8. UAE tim emirejts 70
9. Grin prodžekt—Bardijani—CSF—fazijane 70
10. Trek–segafredo 70

Napomene uredi

  1. ^ Prvobitna distanca trebalo je da iznosi 3.448 km, ali je etapa 13 prvo skraćena sa 207 na 199 km, zbog straha od lavina na usponu Gran san Bernardo koji je bio i Čima Kopi, najveći uspon na trci,[1] nakon čega je na dan etape start odložen a ruta promijenjena i skraćena na 74,6 km.[2]
  2. ^ Dužina etape 13. prvobitno je trebala da bude 207 km, nakon čega je smanjena na 199 km. Prije početka etape dužina je smanjena na 74,6 km zbog loših vremenskih uslova.[52]
  3. ^ U martu 2022. nedelju dana nakon početka invazije Rusije na Ukrajinu, Svjetska biciklistička unija (UCI) zabranila je takmičenje timovima iz Rusije i Bjelorusije, dok je učešće na trkama ruskih i bjeloruskih vozača koji voze za timove koji su registrovani u drugim državama bilo dozvoljeno, ali bez isticanja nacionalnih simbola.[81][82] U maju 2023. donesena je odluka da svi biciklisti iz Rusije i Bjelorusije mogu da učestvuju na Svjetskom prvenstvu i ostalim takmičenjima predviđenim za države, kao „neutralni individualni sportisti“, bez nacionalnih simbola.[83]

Reference uredi

  1. ^ „Giro stage 13 shortened due to snow”. reuters.com. 16. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  2. ^ a b Ostanek, Daniel (19. 5. 2023). „Adverse weather forces Giro d'Italia to cut stage 13 to 74.6km”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  3. ^ „The Corsa Rosa will start from the Abruzzo region for the second time in its history, after its first in 2001.”. giroditalia.it. 5. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  4. ^ Thewlis, Tom (5. 5. 2021). „Giro d’Italia 2023 route: Every stage detailed for the 106th edition of the Corsa Rosa”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  5. ^ Tyson, Jackie (25. 4. 2023). „Giro d'Italia 2023 stage 21 preview”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  6. ^ Puddicombe, Stephen (19. 5. 2023). „Giro d'Italia Live: Rubio wins reduced stage 13; Thomas keeps hold of the pink jersey; Pinot and Capeda miss out on stage in bad-tempered battle; Pedersen abandons; Evenepoel Tour of Britain-bound”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  7. ^ a b Il Garibaldi 2023, str. 16.
  8. ^ „Giro d’Italia 2023: stage by stage”. cyclingdigest.net. 29. 5. 2023. Arhivirano iz originala 16. 06. 2023. g. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  9. ^ a b „Da Longarone alle Tre Cime di Lavaredo, Cima Coppi del Giro. Guarda la diretta”. rainews.it (na jeziku: italijanski). 26. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  10. ^ „Giro 2023: Gc Favourites”. cyclingstage.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  11. ^ „Warren Barguil to make Giro d'Italia debut as Team Arkea Samsic announce their race lineup”. cyclinguptodate.com. 2. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  12. ^ Tyson, Jackie (3. 5. 2023). „Ben Healy ready for Giro d'Italia 'unknown' in Grand Tour debut”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  13. ^ „Diego Pablo Sevilla’s debut and Francesco Gavazzi’s last Giro d’Italia”. eolokometacyclingteam.com. 3. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  14. ^ „Čudež na Svetih Višarjah: Roglič kljub smoli s kolesom dobil Giro!”. rtvslo.si (na jeziku: slovenački). 27. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  15. ^ „Roglic wins Giro d'Italia in closest finish since '74”. ESPN. 28. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  16. ^ Frattini, Kristen (29. 5. 2023). „Giro d'Italia stage 21 final GC standings: Primoz Roglic wins the overall title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  17. ^ a b v g d đ e ž z i j „Rankings in the Giro d'Italia 2023”. Giro d'Italia. RCS Sport. Pristupljeno 12. 6. 2023. 
  18. ^ „Mark Cavendish wins the final stage in Rome”. astana-qazaqstan.com. 28. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  19. ^ Knöfler, Lukas (8. 5. 2023). „Matthews wins stage three of Giro d'Italia, Evenepoel extends lead”. reuters.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  20. ^ Ostanek, Daniel (12. 5. 2023). „Mads Pedersen writes name in history with Grand Tour stage win triple at Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  21. ^ „Cort Nielsen, the stage hunter”. giroditalia.it. 16. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  22. ^ „Canadian Derek Gee's remarkable run continues with 4th 2nd-place finish at Giro d'Italia”. cbc.ca. 26. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  23. ^ „Giro d'Italia 2023: Startlist”. procyclingstats.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  24. ^ UCI cycling regulations 2020, str. 215.
  25. ^ Weislo, Laura (18. 3. 2023). „Relegation watch gets a new twist with Tour de France wildcard limitations”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  26. ^ „Giro d'Italia unveils the four teams that have received wildcards for 2023 race”. cyclinguptodate.com. 19. 1. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  27. ^ „UCI reforms to be phased in through 2019”. cyclingnews.com. 23. 12. 2018. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  28. ^ Marshall-Bell, Chris (7. 4. 2022). „WorldTour relegation battle angers and confuses teams: 'It doesn't make any sense'”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  29. ^ Farrand, Stephen (12. 12. 2022). „Israel-Premier Tech, Lotto-Soudal relegated from WorldTour, UCI confirms”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  30. ^ Siegfried, Mortkowitz (19. 12. 2022). „It’s Official: The Final Relegation Status”. welovecycling.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  31. ^ Ostanek, Daniel (19. 1. 2023). „Israel-Premier Tech head to Giro d'Italia as 2023 wildcards are announced”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  32. ^ Farrand, Stephen (31. 5. 2023). „"Looking back, we are still glad we didn't ride the Giro" - Lotto Dstny happy with decision to skip Giro d'Italia”. cyclinguptodate.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  33. ^ „Giro d’Italia 2023: team lists announced”. giroditalia.it. 19. 1. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  34. ^ „Giro d'Italia 2023 – Debutants”. procyclingstats.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  35. ^ a b „Giro d'Italia 2023: Riders per nation”. procyclingstats.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  36. ^ Weislo, Laura (2. 6. 2023). „From the Shootout to the Giro d'Italia hot seat - Who is Matthew Riccitello?”. cyclingnews.com. Pristupljeno 3. 6. 2023. 
  37. ^ „Giro d’Italia: Pozzovivo and the prodigy”. israelpremiertech.com. 6. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  38. ^ „Giro 2023: Route and stages”. cyclingstage.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  39. ^ „Giro d'Italia 2023 route and stages”. giroditalia.it. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  40. ^ Fletcher, Patrick (6. 5. 2023). „Giro d'Italia: Remco Evenepoel flies across time trial course for victory and first maglia rosa”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  41. ^ Fletcher, Patrick (7. 5. 2023). „Giro d'Italia: Jonathan Milan wins hectic finish in San Salvo on stage 2”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  42. ^ Ostanek, Daniel (8. 5. 2023). „Giro d'Italia: Michael Matthews claims stage 3 in uphill sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  43. ^ Farrand, Stephen (9. 5. 2023). „Giro d'Italia: Paret-Peintre powers to victory at Lago Laceno on stage 4”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  44. ^ Ostanek, Daniel (10. 5. 2023). „Giro d'Italia: Groves wins crash-marred stage 5 in Salerno”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  45. ^ Farrand, Stephen (11. 5. 2023). „Giro d'Italia: Mads Pedersen claims stage 6 as breakaway caught at last gasp”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  46. ^ Fletcher, Patrick (12. 5. 2023). „Giro d'Italia: Bais wins stage 7 from breakaway trio atop Campo Imperatore”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  47. ^ „Giro d’Italia: Ben Healy lands solo stage win while Evenepoel loses time”. The Observer. 13. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  48. ^ „Remco Evenepoel snatches time trial Stage 9 win from Geraint Thomas as he reclaims Giro d'Italia lead”. eurosport.com. 14. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  49. ^ „Cort wins Giro stage 10 as Thomas maintains lead”. BBC Sport. 16. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  50. ^ Ostanek, Daniel (17. 5. 2023). „Giro d'Italia: Ackermann awarded photo-finish sprint victory on stage 11”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  51. ^ „Nico Denz claims glory on Giro d’Italia stage 12 as Geraint Thomas keeps lead”. The Guardian. 18. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  52. ^ Ostanek, Daniel (19. 5. 2023). „Adverse weather forces Giro d'Italia to cut stage 13 to 74.6km”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  53. ^ „Giro chaos continues as Rubio wins truncated Stage 13”. SBS Sport. 20. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  54. ^ Christian, Nick (21. 5. 2023). „Giro d’Italia 2023: Nico Denz doubles up on Stage 14, Ineos let Bruno Armirail take pink from Geraint Thomas”. eurosport.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  55. ^ Hamilton, Alastair (21. 5. 2023). „GIRO'23 Stage 15: Brendon McNulty Takes His Grand Tour Stage!”. PezCycling News. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  56. ^ Fletcher, Patrick (23. 5. 2023). „Giro d'Italia: Almeida outduels Thomas on stage 16 atop Monte Bondone”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  57. ^ Fletcher, Patrick (24. 5. 2023). „Giro d'Italia: Alberto Dainese wins stage 17 bunch sprint in Caorle”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  58. ^ Fotheringham, Alasdair (25. 5. 2023). „Giro d'Italia: Filippo Zana beats Thibaut Pinot to conquer Zoldo Alto on stage 18”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  59. ^ Fletcher, Patrick (26. 5. 2023). „Giro d'Italia: Buitrago wins queen stage to Tre Cime Lavaredo”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  60. ^ Fotheringham, Alasdair (27. 5. 2023). „Giro d'Italia: Primoz Roglic poised for overall victory with stage 20 mountain time trial win”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  61. ^ Fotheringham, Alasdair (28. 5. 2023). „Giro d'Italia: Primoz Roglic secures overall victory in Rome”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  62. ^ „Giro d’Italia results categories, explained”. velonews.com. Competitor Group, Inc. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  63. ^ „Giro d’Italia Guide”. inrng.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  64. ^ „Giro 2023 route stage 2: Teramo - San Salvo”. cyclingstage.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  65. ^ a b v g d đ „100th Giro d'Italia classifications demystified”. cyclingnews. com. 2. 5. 2017. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  66. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n Ostanek, Daniel (5. 5. 2023). „Giro d'Italia classifications, jerseys and rules explained”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  67. ^ „Giro d'Italia revives Ciclamino jersey for points classification”. cyclingnews.com. 18. 4. 2017. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  68. ^ „2010 Giro Jersey Presented In Florence”. Cyclingnews.com. 15. 1. 2010. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  69. ^ a b Il Garibaldi 2023, str. 19.
  70. ^ Nicholas, Riley. „Ultimate Giro D’Italia Jersey Guide: The Maglia Rosa And More”. biketips.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  71. ^ „Giro d'Italia: Bais, fuga da sogno”. aostasports.it (na jeziku: italijanski). 12. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  72. ^ „Giro prizes: More than just the pink jersey”. velo.outsideonline.com. 23. 5. 2016. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  73. ^ Corallo, Alfredo (26. 5. 2023). „Giro d'Italia, 19 tappa: Buitrago vince sulle Tre Cime, Thomas resta in rosa”. sport.sky.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  74. ^ Fletcher, Patrick (7. 5. 2023). „As it happened: Giro d'Italia stage 2 saw late crash and victory for Jonathan Milan”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  75. ^ Fletcher, Patrick; Fotheringham, Alasdair (7. 5. 2023). „Tao Geoghegan Hart takes Giro d'Italia KOM jersey as McNulty is downgraded”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  76. ^ Fletcher, Patrick (7. 5. 2023). „How timing errors put Brandon McNulty falsely into KOM jersey at Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  77. ^ „Giro 2023: Why not Evenepoel, but Arensman wears the youth jersey on Wednesday”. netherlands.postsen.com. 9. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  78. ^ Hood, Andrew (16. 5. 2023). „More riders leave Giro d-Italia with Covid: Who will be next”. velonews.com. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  79. ^ Skelton, Jack (14. 5. 2023). „Giro d'Italia: Remco Evenepoel withdraws from race lead because of Covid-19”. bbc.co.uk. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  80. ^ „Giro d'Italia medical report: 51 riders don't manage to reach rome due to many crashes, illnesses and covid-19”. cyclinguptodate.com. 29. 5. 2023. Pristupljeno 15. 6. 2023. 
  81. ^ Macmichael, Simon (1. 3. 2022). „UCI bans Russian and Belarusian national teams after invasion of Ukraine”. road.cc. Pristupljeno 31. 12. 2023. 
  82. ^ „The UCI takes strong measures in the face of the situation in Ukraine” (Saopštenje). UCI. 1. 3. 2022. Pristupljeno 6. 1. 2024. 
  83. ^ Mallon, Ryan (3. 5. 2023). „Russian and Belarusian cyclists to be allowed to race at world championships and other UCI events as “neutrals””. road.cc. Pristupljeno 31. 12. 2023. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Điro d’Italija 2023. na Vikimedijinoj ostavi.
Grand tur trke
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ђиро_д’Италија_2023.&oldid=27689361”