Budimir Lončar
Budimir Lončar (Preko, kod Zadra, 1. april 1924) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, diplomata i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske.
| budimir lončar | |
|---|---|
 Budimir Lončar | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1. april 1924. |
| Mesto rođenja | Preko, kod Zadra, Kraljevina SHS |
| Profesija | diplomata |
| Porodica | |
| Supružnik | Janja Lončar |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1945. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1942 — 1946. |
| Čin | major u rezervi |
| Savezni sekretar za inostrane poslove SFRJ | |
| Period | 31. decembar 1987 — 12. decembar 1991. |
| Prethodnik | Raif Dizdarević |
| Naslednik | Milivoje Maksić |
Biografija uredi
Rođen je u porodici Ive i Ivane Lončar, rođene Šoša. Bio je najmlađe od desetoro dece, od kojih je samo pet preživelo rano detinjstvo. Pored njega, tu su bili sestra Anastasija i braća Šime, Stanko i Ante. Njegov otac je bio brodovlasnik i pomorski trgovac. Lončar je gimnaziju završio u Zagrebu i Splitu. Godine 1942. priključio se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP). Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je 1943. na predlog svog nastavnika i odeljenskog starešine Bogdana Ogrizovića, a Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) 1945. godine.[1][2]
Tokom Narodnooslobodilačke borbe, Lončar je obavljao dužnost člana Kotarskog komiteta za Preko, potom i Okružnog komiteta SKOJ-a za Zadar. Vremenom je postao sekretar najpre Okružnog, a potom i Oblasnog komiteta SKOJ-a za Dalmaciju, a nalazio se i na mestu urednika „Omladinske iskre“, pod mentorstvom Jure Kaštelana. U toku rata je dva puta ranjen, a iz rata izlazi sa činom majora.[1][2]
Nakon oslobođenja Jugoslavije, bio je na službi u Jugoslovenskoj armiji (JA). U Zagrebu je završio Vojno-političku školu, a u periodu od 1946. do 1949. godine radio je u Ministarstvu unutrašnjih poslova Narodne Republike Hrvatske, da bi 1950. godine prešao u diplomatiju. Kao diplomata, bio je:
- generalni konzul FNRJ i savetnik u misiji pri Organizaciji ujedinjenih nacija (OUN) u Njujorku, od 1950. do 1956.
- načelnik Grupe za analizu i planiranje u Državnom sekretarijatu za inostrane poslove FNRJ (DSIP), od 1956. do 1964.
- ambasador SFRJ u Indoneziji, od 1965. do 1969.
- specijalni savetnik Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ, od 1969. do 1973.
- ambasador SFRJ u Zapadnoj Nemačkoj, od 1973. do 1977.
- podsekretar za politička pitanja u Saveznom sekretarijatu za inostrane poslove SFRJ (SSIP), od 1977. do 1979.
- ambasador SFRJ u Sjedinjenim Američkim Državama, od 1979. do 1983.
- zamenik Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ, Raifa Dizdarevića, od 1984. do 1987.
- Savezni sekretar za inostrane poslove SFRJ, od 1987. do 1991.[1][2]
Bio je bliski saradnik saveznog premijera Ante Markovića. Decembra 1991. godine, dao je ostavku na položaj Saveznog sekretara za inostrane poslove SFRJ.
Nakon raspada SFRJ, obavljao je dužnosti za Organizaciju ujedinjenih nacija (OUN) od 1993. do 1996. godine, a nalazio se i na mestu savetnika Centra za humanitarni dijalog u Ženevi. Od 2000. do 2010. godine, bio je savetnik predsednika Stjepana Mesića. Bio je predsednik Saveta tadašnjeg predsednika Republike Hrvatske Ive Josipovića za spoljnu politiku i međunarodne odnose. Takođe je obavljao dužnost predsednika Diplomatskog veća Visoke škole međunarodnih odnosa i diplomatije „Dag Hamaršeld“ u Zagrebu, od 2010. do 2017. godine.[1][2]
Vidite još uredi
Reference uredi
- ^ a b v g Pilsel, Drago (2018-02-04). „Ovo je istina: Budimir Lončar je omogućio hrvatsku neovisnost! | autograf.hr”. autograf.hr (na jeziku: hrvatski). Arhivirano iz originala 2021-10-26. g. Pristupljeno 2022-02-24.
- ^ a b v g Pilić, Damir (2020-12-04). „Fascinantna priča o životu Budimira Lončara, prvaka svijeta iz Preka: dalmatinski partizan, Titov diplomat, posljednji ministar vanjskih poslova SFRJ”. Slobodna Dalmacija (na jeziku: hrvatski). Arhivirano iz originala 2021-10-24. g. Pristupljeno 2022-02-24.
Literatura uredi
- Hrvatska opća enciklopedija (knjiga šesta). „Leksikografski zavod Miroslav Krleža“, Zagreb 2004. godina.
Spoljašnje veze uredi
- Biografija na stranici „Visoke škole međunarodnih odnosa i diplomacije"
- The List of the Ministers for Foreign Affairs[mrtva veza]
