Malajnica
Malajnica je naselje u Srbiji u opštini Negotin u Borskom okrugu. Prema popisu iz 2022. u naselju je bilo 339 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 481 stanovnika, prema popisu iz 2002. bilo je 683 stanovnika a prema popisu iz 1991. bilo je 971 stanovnika).
Malajnica | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Upravni okrug | Borski |
| Opština | Negotin |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 683 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 17′ 43″ S; 22° 23′ 08″ I / 44.2953° S; 22.3856° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 292 m |
.svg)  Malajnica Malajnica na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 019 |
| Registarska oznaka | NG |
Položaj sela uredi
Malajnica je stočarsko-ratarsko seosko naselje razbijenog tipa udaljeno 23 kilometra severozapadno od Negotina. Smešteno je na prosečno 260 metara nadmorske visine, na dolinskim stranama reke Zamne, desne pritoke Dunava. Severna geografska širina naselja je 44° 17’ 43”, istočna geografska dužina 22° 23’ 08”, a površina atara 1.904 hektara. Do ovog naselja se može stići asfaltnim putem od Negotina preko Štubika ili preko Dupljana. Selo je na obema stranama reke Zamne a između naselja Jasenice, Štubika, Jabukovca i Dupljana. Kuće su rasturene po ataru i obično su visoko po stranama kosa i njihovim zaravnjenim temenima.[1]
Istorija uredi
Prvi put je ucrtano na Langerovoj karti, početkom 18. veka, pod nazivom Milaniz. Kasnije se pominje i 1784. (pod nazivom Milaonacz), 1807. kao Malaniza i 1811. kao Malašnica,a na Vajngertenovoj karti Malaniza. Godine 1846. imalo je 107, a 1866 – 181 kuću. [2]
U selu i okolini se tumači da je ime selu došlo od reči „malaj“ što na vlaškom znači kačamak, proja. Priča se da je Malajnica postojala „pre 300 i više godina“.
Današnje naselje je podeljeno na tri kraja (Veliko Brdo, Pernječ i Mala) i više grupa rodovskih kuća. Od oktobra 2006. godine organizovano je u dve mesne zajednice – Mesna zajednica Malajnica i Mesna zajednica Didići.
Nakon Prvog svetskog rata u naselju su živele sledeće porodice: Jonašenji (slava Sveti Nikola), Adamešti (slava Sveta Petka|Petkovica), Nikići (slava Sveti Nikola), Stojići (slava Đurđevdan), Mišići (slava Sveti Nikola), Koliconji (slava Petkovica), Nikulošonji (slava Sveti Nikola), Vujakonji (slava Petkovica), Didići (slava sv. Nikola), Milešći (slava Petkovica), Bogonji (slava sv. Nikola), Dobrosavonji (slava sv. Ilija), Đuronji (slava Sveti Nikola), Ikonji (slava Sveti Nikola), Gorešti i Stojkonji (slava Petkovica), Pasarinešti ili Dumitraškonji, Stepanjoni, Stoješti, Potamešti i Iromanji (slava Sveti Nikola), Jonovići, Draginešti i Markovići (slava Mala Gospojina), Mocacešti i Mitruešti (slava Petkovica), Bogdanešti (slava Sveti Nikola), Mađarešti ili Stanići (slava Sveti Nikola), Ungurjani ili Pacikići (slava Sveti Nikola), Lazonji (slava Petkovica), Cvetkonji (slava Đurđevdan), Bugarešti (slava Sveti Nikola), Pavonji (slava Sveti Luka), Avramovi ili Avramešti (slava Mala Gospojina) i Kirice (slava Petkovica).Seoska zavetina je Spasovdan. [3]
Stanovništvo Malajnice je pravoslavno, prilikom popisa nacionalno se izjašnjava kao srpsko i uglavnom se bavi ratarstvom i stočarstvom. Antropogeografskim i etnološkim izučavanjima svrstano je u vlaška naselja. Godine 1921. je imalo 183 kuća i 885 žitelja, 1948. - 276 kuća i 1.224 stanovnika, a 2002. godine 238 kuća i 678 stanovnika. Godine 2007. na privremenom radu u inostranstvu (Austrija, Nemačka, Francuska, Italija, Slovenija) iz ovog naselja je oko 400 stanovnika. Osnovna škola počela je sa radom 1878. godine (dograđena 1934. godine). Školske 2006/2007. godine imala je 30 učenika. Zemljoradnička zadruga u Malajnici je osnovana 1947. godine (kao zemljoradnička nabavno-prodajna zadruga), izgradnja Doma kulture započeta 1960. (završena 1963. godine), put je napravljen 1959/1960. (asfaltiran 1975. godine), naselje je elektrificirano 1967/1968. godine, vodovod napravljen 1976. godine, a telefoni u naselju uvedeni od 1969. do 1979. godine (konačno 2000/2001. godine).
Izgradnja crkve u selu počela je 2013. godine, [4] a zvona na hramu „Sveta Petka” osveštani su 2018.[5]
U rejonu Didići od 2004. postoji crkva koja deluje pri Rumunskoj pravoslavnoj crkvi, a koja je podignuta na imanju Bojana Aleksandrovića, vikara timočkog. Kasnije je crkva pretvorena u manastir Malajnica, a izgrađene su još dve crkve.[6][7]
Poreklo stanovništva uredi
Po predanju su mnogi današnji rodovi potomci njenih osnivača, koji su došli „od Kosova“.[2]
Prema poreklu ondašnje stanovništvo Malajnice sa početka 19. veka, može se ovako rasporediti:
- Kosovsko-metohijskih doseljenika ima 63 kuće.
- Vlaških struja ima 54 kuće.
- Timočko-braničevskih doseljenika ima 34 kuće.
- Moravsko-vardarskkih doseljenika ima 6 kuće.
- Nepoznate starine ima 6 kuće.
- Šopskih doseljenika ima 3 kuće.
Ovde je 1807. godine bila Bitka na Malajnici.
Demografija uredi
Prema poslednjem popisu iz 2022. godine u Malajnici je živelo 339 stanovnika što je za 142 manje u odnosu na 2011. kada je na popisu bilo 481 stanovnika. U naselju živi 302 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 54,70 godina (51,01 kod muškaraca i 57,99 kod žena).[8]
Prema podacima popisa iz 2022. u naselju ima 160 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,12 a prema istom popisu u naselju ima 274 stambenih jedinica od kojih je 174 naseljenih.[9]
Stanovništvo u ovom naselju veoma je nehomogeno.
|
| Nacionalnost | 1948. | 1953. | 1961. | 1971. | 1981. | 1991. | 2002. | 2011. | 2022. |
| Srbi | 1.130 99,38% |
1.007 99,50% |
965 99,38% |
364 53,29% |
|||||
| Vlasi | 225 32,94% |
||||||||
| Rumuni | 1 0,10% |
4 0,59% |
|||||||
| Hrvati | 1 0,14% |
||||||||
| Muslimani | 1 0,10% |
||||||||
| Jugosloveni | 2 0,21% |
||||||||
| Ostali | 7 0,62% |
5 0,49% |
2 0,21% |
47 6,88% |
|||||
| Ukupno | 1.244 | 1.225 | 1.227 | 1.137 | 1.012 | 971 | 683 | — | — |
| m | ž |
|||
| ? | 3 | 9 | ||
| 80+ | 7 | 21 | ||
| 75—79 | 18 | 24 | ||
| 70—74 | 23 | 31 | ||
| 65—69 | 41 | 44 | ||
| 60—64 | 25 | 19 | ||
| 55—59 | 14 | 26 | ||
| 50—54 | 16 | 15 | ||
| 45—49 | 17 | 16 | ||
| 40—44 | 21 | 8 | ||
| 35—39 | 11 | 11 | ||
| 30—34 | 21 | 21 | ||
| 25—29 | 23 | 19 | ||
| 20—24 | 20 | 13 | ||
| 15—19 | 21 | 21 | ||
| 10—14 | 18 | 14 | ||
| 5—9 | 17 | 24 | ||
| 0—4 | 14 | 17 | ||
| Prosek : | 43,7 | 47,0 | ||
| ||||||||||||||||||||||||
|
| Pol | Ukupno | Neoženjen/Neudata | Oženjen/Udata | Udovac/Udovica | Razveden/Razvedena | Nepoznato |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 281 | 51 | 191 | 28 | 11 | 0 |
| Ženski | 298 | 21 | 193 | 75 | 9 | 0 |
| UKUPNO | 579 | 72 | 384 | 103 | 20 | 0 |
| Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija |
|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 213 | 202 | 0 | 0 | 3 |
| Ženski | 177 | 176 | 0 | 0 | 0 |
| UKUPNO | 390 | 378 | 0 | 0 | 3 |
| Pol | Proizvodnja i snabdevanje | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
| Muški | 0 | 1 | 2 | 0 | 1 |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 |
| UKUPNO | 0 | 1 | 2 | 0 | 1 |
| Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad |
| Muški | 0 | 0 | 2 | 1 | 1 |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 |
| UKUPNO | 0 | 0 | 2 | 2 | 1 |
| Pol | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
| Muški | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| UKUPNO | 0 | 0 | 0 | 0 | |
Podatke o naseljima sakupio MIODRAG VELOJIĆ, dipl. geograf radnik Istorijskog arhiva Negotin
Reference uredi
- ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 229.
- ^ a b Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 230.
- ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 230, 231.
- ^ „Gradnja srpske pravoslavne crkve u Malajnici”. Opština Negotin.
- ^ „Osveštana nova zvona u Crkvi u Malajnici”. Opština Negotin.
- ^ Sorescu-Marinković, Annemarie. „Biserică, religiozitate populară și oameni ai locului. O perspectivă din Serbia de Răsărit (Church, Vernacular Religion and Local People. A View from Eastern Serbia)”. academia.edu (na jeziku: rumunski). Pristupljeno 8. 11. 2022.
- ^ S.M.Jovanović, Lj.Trifunović. „Tri crkve, a jedna vera”. Večernje novosti.
- ^ Starost i pol, podaci po naseljima - Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2022. godine (PDF), Pristupljeno 25.7.2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 462. ISBN 978-86-6161-230-5.
- ^ Domaćinstva prema broju članova - Popis stanovništva, podaci po naseljima, avgust 2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 122. ISBN 978-86-6161-232-9.
- ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
- ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.
Spoljašnje veze uredi
