Milivoje Radosavljević
Milivoje Radosavljević (Paune, kod Valjeva, 1919 — Kosmaj, 8. avgust 1941) bio je komunistički revolucionar i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.
| milivoje radosavljević | |
|---|---|
 Spomen-bista u Parku Vide Jocić u Valjevu | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1919. |
| Mesto rođenja | Paune, kod Valjeva, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 8. avgust 1941. (21/22 god.) |
| Mesto smrti | Kosmaj, Srbija |
| Profesija | student prava |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1938. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
Biografija uredi
Rođen je 1919. godine u selu Paune, kod Valjeva. Poticao je iz siromašne seljačke porodice, koja je teško živela, nakon smrti njegovog oca Božidara. Posle završene osnovne škole, po sugestiji učitelja, jer je bio odličan i talentovan učenik, njegova majka se odlučila da ga pošalje na dalje školovanje.[1]
Tokom učenja gimnazije u Valjevu, spadao je među najbolje učenike i dobijao je mnoge nagrade. Kako bi obezbedio sredstva za izdržavanje i život u Valjevu, davao je privatne časove slabijim učenicima. Tokom 1934. godine povezao se sa radničkom omladinom i preko nje dobio prva znanja o marksizmu. Nakon toga je svo svoje slobodno vreme provodio u Opančarckoj i Krojačkoj zadruzi. Tako je vrlo brzo došao na policijski spisak sumnjivih lica. Gimnazija je bila obaveštena o njegovom kretanju, pa je direktor gimnazije Ilija Majstorović u nekoliko navrata lično vršio pretres sobe u kojoj je stanovao, tražeći zabranjenu literaturu.[1]
Uprkos zabranama, Milivoje je aktivno učestvovao u omladinskom i radničkom pokretu. Bio je veoma aktivan u školskoj literarnoj družini „Čika Ljuba”. Ovde se sukobljavao sa mnogim nacionalističko-fašistički nastrojenim učenicima i profesorima. Njegovu aktivnost, uočili su rukovodioci tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), pa je u toku 1936. godine primljen u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Dve godine kasnije, 1938. godine, primljen je i u članstvo KPJ.[2]
Juna 1939. godine, nakon završene gimnazije, upisao je Pravni fakultet u Beogradu. Izabrao je Pravni fakultet, jer je jedino na njemu imao mogućnost da veći deo vremena provodi u Valjevu i svom rodnom selu, pošto nije imao dovoljno sredstava za stalni boravak u Beogradu. Okružni komitet KPJ za Valjevo poveravao je Milivoju najodgovornije zadatke. Učestvovao je u organizovanju štrajka građevinskoh radnika, štrajka radnika „Visad”, štrajka učenika Državne poljoprivredne i tehničke škole u Valjevu i dr.[2]
Bio je jedan od najistaknutijih članova SKOJ-a u Valjevu. Organizovao je rasturanje komunističkih letaka, pisanje parola po zidovima kuća i dr. Zbog pisanja parola protiv režima, 1939. godine, izveden je pred sud i osuđen na dva meseca zatvora. Prilikom istrage, uporno je tvrdio da je sam napisao sve parole po celom gradu i time spasao od zatvora svoje drugove, koji su sa njim učestvovali u ovoj akciji.[2]
Nedugo po izlasku iz zatvora, 1940. godine, bio je postavljen za sekretara Okružnog komiteta SKOJ-a za Valjevo, a nešto kasnije i za člana Okružnog komiteta KPJ za Valjevo. Aprila 1941. godine, nakon napada cila Osovine na Jugoslaviju, zajedno sa grupom drugova je otišao u pravcu Užica, sa ciljem da kao dobrovoljci stupe u Jugoslovensku vojsku. U vojsku nisu bili primljeni, a ubrzo je usledila i kapitulacija, pa su bili zarobljeni od strane Nemaca i zatvoreni u zgradi Užičke gimnazije. Uspeli su da preseku bodljikavu žicu i pobegnu, a potom i da se vrate u Valjevo.[2]
Od prvih dana okupacije, aktivno je radio na organizovanju Narodnooslobodilačkog pokreta u Valjevu. Bio je učesnik sastanka Okružnog komiteta KPJ za Valjevo, 22. juna 1941. godine, nakon čega je sa grupom partijskih aktivista KPJ, napustio Valjevo i prešao na politički rad u okolna sela. Na sastanku OK KPJ, 25. juna 1941, kada je doneta odluka o formiranju Valjevskog partizanskog odreda, Milivoje je određen za specijalnog kurira za vezu između Štaba odreda i Glavnog štaba NOP odreda Srbije i Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju.[2]
Za specijalnog kurira, bio je određen jer je većinu članova Pokrajinskog komiteta i Glavnog štaba lično poznavao iz vremena ilegalnog partijskog rada u Valjevu i Beogradu. Svoj zadatak je uspešno obavljao obilazeći razna mesta po zapadnoj Srbiji. Krajem jula 1941. godine, u obilazak Valjevskog odreda je doveo članove Glavnog štaba za Srbiju Rodoljuba Čolakovića i Filipa Kljajića. Početkom avgusta, Milivoje je otišao na Kosmaj, gde je uhvatio vezu sa članom Glavnog štaba Brankom Krsmanovićem, koji se tada nalazio u obilasku Kosmajsko-posavskog partizanskog odreda. Pripremajući se za polazak u Valjevo, Branka i Milivoja je uhvatila nemačka ofanziva na Kosmaj, 8. avgusta 1941. godine, tokom koje su obojica stradali.[2]
Ukazom Predsedništva AVNOJ-a posthumno je 6. jula 1945. odlikovan Ordenom zasluga za narod prvog reda.[3]
Reference uredi
- ^ a b Valjevo 1967, str. 596.
- ^ a b v g d đ Valjevo 1967, str. 598.
- ^ „Službeni list DFJ 90/45” (PDF). slvesnik.com.mk. 20. 11. 1945. str. 974.
