Mirko Kovačević
Mirko Kovačević (Grahovo, kod Nikšića, 6. maj 1916 — Košuta, kod Sinja, 14. avgust 1941) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| mirko kovačević | |
|---|---|
 Mirko Kovačević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 6. maj 1916. |
| Mesto rođenja | Grahovo, kod Nikšića, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 14. avgust 1941. (25 god.) |
| Mesto smrti | Košuta, kod Sinja, ND Hrvatska |
| Profesija | student tehnike |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1937. |
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | Internacionalne brigade NOV i PO Jugoslavije 1937 — 1939. 1941. |
| Čin | kapetan NRA |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 21. decembra 1951. |
Biografija uredi
Rođen je 6. maja 1916. godine u selu Grahovu, kod Nikšića. Bio je najmlađe, jedanaesto, dete serdara Petra Kovačevića. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a dva razreda gimnazije u Trebinju. Zbog teške materijalne situacije, školovanje je nastavio tek posle dve godine u Kotoru, pa u Beogradu, gde mu se preselila porodica. Posle završetka četvrtog razreda Druge muške beogradske gimnazije, upisao se u Srednju tehničku školu, koju je završio 1936. godine.[1]
Tokom školovanja se uključio u srednjoškolski omladinski pokret i učestvovao u akcijama revolucionarne omladine Beograda. Godine 1935. postao je predsednik Udruženja srednjo-tehničara. Voleo je sport i zajedno sa bratom Vasilijem je igrao fudbal u Sportskom društvu „Radnički“.[1]
Posle završetka škole, 1936. godine, odlazi u Prag i počinje da studira tehniku. Završio je samo jedan semestar, jer je početkom 1937. godine, na poziv Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), s grupom jugoslovenskih studenata, otišao u Španiju. Već u februaru i martu, kao borac bataljona „Dimitrov“, učestvuje u borbama kod Marame, Gvadalahare, Madrida i Brunete. Aprila 1937. godine upućen je u oficirsku školu u Posarubiu, a zatim u Albasete, gde je raspoređen u protivtenkovsku bateriju „Petko Miletić“, u kojoj je bio zamenik komandira, od jula do decembra 1937. godine.[2]
Decembra 1937. postaje komandir protivtenkovske baterije „Stjepan Radić“, s kojom učestvuje u borbama kod Teruela. Posle izdvajanja iz 129. internacionalne brigade, oktobra 1938. godine, postaje komandir Drugog voda Prve čete Jugoslovenskog bataljona u blizini Valensije. Pred kraj Španskog građanskog rata proizveden je u čin kapetana Španske republikanske vojske. U Španiji je 1937. godine postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[2]
Posle povlačenja iz Španije, zajedno sa mnogim interbrigadistima, interniran je u logor u Francuskoj. Od februara 1939. do aprila 1941. godine bio je u logorima Sen Siprijenu i Girsu. Kasnije je s grupom Jugoslovena otišao na prisilni rad u Nemačku, odakle je sredinom jula 1941. godine, uspeo da pobegne i prebacio se u okupiranu Jugoslaviju.[2]
Po dolasku u Jugoslaviju, kratko boravi u Zagrebu, a onda je upućen u Split, na dužnost komandanta partizanskih odreda Dalmacije. Zajedno sa političkim komesarom Pavlom Papom i članovima Pokrajinskog komiteta KPJ za Dalmaciju, pristupa mobilizaciji boraca u prve partizanske odrede u Dalmaciji.[2]
Poginuo je 14. avgusta 1941. godine, u blizini sela Košuta, kod Sinja, u sukobu s domobranima i Italijanima, prilikom izlaska jedne grupe dobrovoljaca iz Splita, kao komandant Splitskog partizanskog odreda.[2]
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 182/51 21. decembra 1951, proglašen je za narodnog heroja.[3]
Čitava njegova porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi, a od sedmorice braće njih trojica — Vasilije, Vojo i Mirko su proglašeni narodnim herojima.
Reference uredi
- ^ a b Narodni heroji 1982, str. 413.
- ^ a b v g d Narodni heroji 1982, str. 414.
- ^ „Službeni vesnik Prezidijuma Narodne skupštine FNRJ 17/III” (PDF). www.sistory.si. 1. 9. 1952.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
