Википедија

Tur de Frans 2018.

Tur de Frans 2018 bilo je 105 izdanje najprestižnije biciklističke trke na svijetu, jedne od tri Grand tur trke — Tur de Fransa. Start Tura 2018 bio je u Vandeji, u regionu Loara.[1] Region Loara bio je domaćin prvog Tura — 1903,[2] a od tada je Tur kroz gradove Loare prolazio devet puta, od toga pet u Vandeji.[2] Tur je završen 29. jula u Parizu.

Tur de Frans 2018.
Trka 25. od 37. , u UCI vorld turu 2018.
Ruta Tur de Fransa 2018.
Ruta Tur de Fransa 2018.
Informacije o trci
Datumi7—29. jul 2018.
Etape21
Distanca3.351 km
Pobjedničko vrijeme83 č 17 m 13 s
Rezultati
Majica koja se dodjeljuje sveukupnom pobjedniku Pobjednik  Gerent Tomas (UK) (Skaj)
  Drugi  Tom Dimulen (HOL) (Sanveb)
  Treći  Kris Frum (UK) (Skaj)
Poeni  Peter Sagan (SVK) (Bora—Hanzgro)
Planine  Žilijen Alafilip (FRA) (Kvik—Step Flors)
Mladi  Pjer Latur (FRA) (AG2R la Mondijal)
Agresivnost  Danijel Martin (IRL) (UAE tim Emirejts)
Tim Movistar
← 2017
2019 →

Tur je imao 21 etapu: šest brdskih, od kojih je cilj tri etape bio na brdu,[3] jedan individualni i jedan ekipni hronometar,[3] osam ravnih etapa koje pružaju šansu sprinterima[3] i pet modernih, tehnički zahtjevnih etapa;[3] Distanca od 3.351 km (2.082 mi) bila je najkraća u 21. vijeku.[4] Trka je bila tehnički zahtjevna, sa usponima Alp d’Iez i Kol di Turmale, koji nisu bili uključeni na trci prethodne tri godine.[5] Na Turu se našla i kaldrmisana sekcija koja se vozi na Pariz—Rubeu, ukupne dužine 21,7 km,[6] dok je odlučujuća etapa u borbi za pobjedu bila etapa 20, na kojoj je vožen brdski hronometar.[7]

Tur je startovao nedelju dana kasnije od uobičajenog termina, da bi se izbjeglo poklapanje sa Svjetskim prvenstvom u fudbalu 2018.[8]

Tur je osvojio Gerent Tomas, minut i 51 sekundu ispred Toma Dimulena, koji je na drugom mjestu završio i Điro d’Italiju 2018, u maju.[9] Treći je završio četvorostruki pobjednik Tura — Kris Frum, koji je u maju osvojio Điro i pokušao je da osvoji Điro - Tur dabl, koji je poslednji put osvojio Marko Pantani 1998. godine. Dimulen i Frum su tako postali prvi vozači nakon Pantanija 1998, koji su završili obje trke na podijumu.[10] Tomas je na Tur došao kao glavni pomoćnik Krisa Fruma, ali i kao plan B ako Frum ne bude u dobroj formi. Žutu majicu uzeo je na etapi 11, ostvario dvije etapne pobjede i osvojio je Tur.[11] Tomas je tako postao prvi Velšanin koji je osvojio Tur i treći Britanac; takođe, Tomas je prvi britanski pobjednik Tur de Fransa koji je rođen u Britaniji, s obzirom na to da je Bredli Vigins rođen u Belgiji, a Kris Frum u Keniji.[12]

Peter Sagan osvojio je klasifikaciju po poenima, ukupno šesti put, čime je izjednačio rekord Erika Cabela.[13] Klasifikaciju je osvojio sa 477 poena, što je novi rekord;[14] takođe ostvario je tri etapne pobjede, što je najveći broj pobjeda jednog vozača na Turu 2018. Žilijen Alafilip je osvojio brdsku klasifikaciju, uz dvije etapne pobjede,[15] dok je Pjer Latur osvojio klasifikaciju za najboljeg mladog vozača, ispred Kolumbijca iz Skaja — Egena Bernala, koji je tokom trke radio za Tomasa i Fruma.[15] Nagradu za najagresivnijeg vozača osvojio je Irac Danijel Martin,[15] dok je najbolji tim bio Movistar, čija dva vozača su i završila u top 10 u generalnom plasmanu: Mikel Landa i Nairo Kintana.[15]

Tur su obilježila i odustajanja favorita; Riči Port je napustio trku nakon teškog pada na devetoj etapi,[16] dok je na etapi 12 Vinčenco Nibali morao da napusti trku nakon pada u incidentu sa policijskim motorom.[17] Zbog završetka etape van vremenskog limita, Tur je moralo da napusti pet najboljih sprintera: Mark Kevendiš, Marsel Kitel, Andre Grajpel, Fernando Gavirija i Dilan Grunevegen. Kevendiš i Kitel su napustili trku nakon etape 11, s tim da je Kevendiš jedini od pet sprintera koji je etapu završio;[18] Gavirija, Grajpel i Grunevegen napustili su trku tokom etape 12, jer su bili previše daleko da bi je završili u vremenskom limitu.[19]

Promjene uredi

Organizatori Tura i Vuelta a Espanje, Amori sportska organizacija je zajedno sa konzorcijumom RCS Sport (organizatori Điro d’Italije), pokrenula inicijativu o smanjenju broja vozača na Grand tur trkama sa devet na osam;[20] što UCI prvobitno nije prihvatio[21] i broj vozača je ostao isti za 2017. godinu.[22] UCI je kasnije prihvatio prijedlog i od 2018. broj vozača je smanjen na osam, što znači da umjesto 198 na Turu 2018. učestvuje 176 vozača.[23][24]

Objavljeno je da će bonifikacija na kraju etapa biti 10, 6 i 4 sekunde za prvu trojicu,[25] dok su se na prolaznim ciljevima dodjeljivale 3, 2 i 1 sekunda za prvu trojicu.[25]

Timovi uredi

 
Trg Napoleon, u La Roš sir Jonu, bio je domaćin prezentacije timova 5. jula 2018.

Na Tur de Fransu 2018 učestvovala su 22 tima, sa po osam vozača. 18 vorld tur timova imalo je automatsku pozivnicu, dok su organizatori trke — Amori organizacija dodijelili četiri vajld kard pozivnice.[26] Šest kontinentalnih timova bilo je u igri za dobijanje vajld karda: Kofidis, Direkt Enerži, Fortuneo—Samsik, Delko—Marselj Provens KTM, Vital Konsept i Vanti—Grup Gober, jedini tim van Francuske.[27] Kofidis i Direkt Enerži su učesnici Tura godinama unazad i očekivalo se da će dobiti pozivnice i za 2018;[27] Fortuneo—Oskaro tim je dobijao pozivnicu u prethodna četiri izdanja i za njih vozi pobjednik brdske klasifikacije 2017 — Voren Bargi, te se pretpostavljalo da će i oni dobiti pozivnicu.[27] Jedina nepoznanica bila je četvrta vajld kard pozivnica. Sigurno je bilo da neće pripasti timu Delko;[27] između Vital Konsepta i Vanti—Grup Gobera, bliži dobijanju pozivnice bio je Vanti, koji je na Turu debitovao 2017, dok je Vital Konsept tek formiran.[27]

Vajld kard timovi objavljeni su 8. januara 2018, pozivnice su dobili: Kofidis, Direkt Enerži, Fortuneo—Samsik i Vanti—Grup Gober.[28] Brajan Kokar, vozač Vital Konsepta, tražio je od organizatora Tura da im dodijele vajld kard,[29] ali je direktor Tura, Kristijan Pridom, tražio od njih strpljenje, istakavši da Tur nema praksu da dodjeljuje vajld kard timovima u prvoj godini postojanja.[30]

Od 176 vozača, njih 35 vozilo je Tur de Frans po prvi put.[31] Trku je završilo ukupno 145 vozača.[32] Vozači koji su nastupili dolazili su iz 30 država; sedam država je imalo preko deset vozača: Francuska (35), Belgija (19), Holandija (13), Italija (13), Australija (11), Njemačka (11) i Španija (11).[33] Prosječan broj godina vozača bio je 29.37,[34] najmlađi vozač bio je Egan Bernal iz tima Skaj, dok je najstariji bio Franko Pelicoti iz Bahrein—Meride.[35][36] Najmlađi prosječni broj godina imao je tim Grupama—FDJ, dok je nastariji prosječni broj godina imao tim Bahrein—Merida.[37]

Timovi učesnici:[33]

UCI vorld tur timovi:

Kontinentalni timovi:

Ruta i etape uredi

 
Kaldrmisana sekcija, od Oši lez Oršija do Bersea, bila je najduža takva sekcija na etapi 9, dužine 2,7 km.

Tur de Frans 2018 startovao je u regionu Vende, 7. jula, završio se tri nedelje kasnije, 29. jula u Parizu. Etape su praktično bile podijeljene u dva dijela, prvih devet etapa je opisano kao etape za sprintere i al araundere.[38] Prva etapa od Normutjen en Ila do Fonte le Konta uključivala je vožnju 100 km pored obale, dok je put do cilja bio krivudav.[38] Na trećoj etapi vožen je ekipni hronometar u dužini od 35 km, koji je neke vozače mogaoo značajno da udalji od pobjede, u slučaju većih vremenskih razlika.[38] Četvrta etapa vožena je od La Bala do Sarzoa, gdje živi predsjednik UCI-ja — David Lapartjen.[38] Direktor Tura — Kristijan Pridom opisao je petu etapu kao pogodnu za vozače koji voze ardenske klasike, zbog terena.[38]

Cilj šeste etape bio je na Mur de Bratanji, 2 km dugom usponu, koji se vozio dvaput na etapi. Na Bretanji je Kadel Evans trijumfovao 2011, na putu do pobjede na Turu.[38] Sprinteri su prilike imali i na sedmoj i osmoj etapi koje su vožene do Šartra i Amjena,[38] dok su na devetoj etapi vožene i kaldrmisane sekcije sa Pariz—Rubea. Kaldrma se i ranije vozila na Turu, ali nikad u ovolikom broju — voženo je 15 sekcija ukupne dužine 21,7 km.[38] Cilj je bio van velodroma u Rubeu, dok su pad ili problem sa biciklom mogli da dovedu da velikih vremenskih razlika.[38]

 
Uspon na Alp d’Iez, koji je vožen na etapi 12.

Deseta etapa od Ansija do Le Gran Bornana označila je početak drugog dijela trke — brdskog. Etapa je počela dugim usponom Kol de la Kroa Fri, nakon kojeg je slijedio Monte di Plato de Žilere 6 km sa prosječnim nagibom 11 procenata.[38] Nakon prelaska preko uspona, išlo se dva kilometra po zemljanom putu oko Platoa, a zatim uspon Kol de la Rom u dužini od 12 km, 6 km spust i poslednji uspon dana — Kol de la Kolumbijer.[38] Etapa 11 bila je kratka, 108 km, ali su takođe vožena četiri uspona, od kojih je poslednji — Burž Sen Moris dug 20 km.[39] Etapu 12 je Kris Frum okarakterisao kao kraljevsku, jer je sadržala tri duga i strma uspona.[38] Prvi je Kol de la Madelena dug 20 km, nakon čega je vožen Kol de la Kroa de fer ukupne dužine 30 km, ali sa dosta ravnih sekcija.[39] Poslednji uspon dana bio je Alp d’Iez, 13.8 km dužine, uz prosječan nagib 8,1%.[39] Trka ne ide na jug Francuske i obalu Mediterana, prolazi kroz Pirineje, uz ravnu etapu do Valanse, nakon čega je slijedila srednja brdska etapa 14, sa usponom Kote de la Kroa Neuve dužine 3 km sa 10 procenata prosječnim nagibom.[39] Na etapi 15 vožena je takođe srednja brdska etapa, sa tri uspona, po jedan treće, druge i prve kategorije. Nakon uspona prve kategorije slijedilo je 20 km nizbrdo i po ravnom do cilja.[40]

Na etapi 16 od Karkasona do Banjer de Lišona vožena su tri velika uspona u poslednjih 80 km.[38] Godine 2015, Frum je napao na spustu sa Kol di Portilona i uzeo žutu majicu.[38] Etapa 17 bila je jedna od najkraćih drumskih etapa u poslednjih 30 godina.[38] Ukupna dužina bila je 65 km, od čega su usponi zauzimali 38 km. Cilj je bio na usponu Kol de Porte, koji je dug 16 km, sa prosječnim nagibom 8.7 procenata.[38] Kol de Porte se 2018 našao po prvi put na Tur de Fransu.[41] Etapa 18 od Tre Sir Beza — Poa bila je ravna, dok su na etapi 19 ponovo voženi Pirineji. Etapa je bila duga 200 km, voženo je šest uspona. Dva uspona četvrte kategorije na početku etape, nakon čega je slijedio uspon prve kategorije — Kol d’Aspen, dug 12 km, sa prosječnim nagibom 6,5%.[42] Sa Aspena je slijedio dug spust, nakon čega je odmah krenuo uspon ekstra kategorije — Kol di Turmale, dug 17,1 km, sa prosječnim nagibom 7,3%.[42] Nakon dugog spusta sa Turmalea, voženo je po ravnom, poslije čega je slijedio uspon druge kategorije — Kol de Bordere, dug 8,6 km, sa prosječnim nagibom 5,8%.[42] Odmah nakon spusta sa Borderea vožen je uspon ekstra kategorije — Kol d’Obisk, dug 16,6 km, sa prosječnim nagibom 4,9%. Nakon Obiska slijedilo je 20 km spusta do cilja.[42] Pobjednik Tura 2018. odlučen je na brdskom hronometru na etapi 20, dužine 31 km, od Sen Per si Nivela do Epeleta. Uspon Kol de Pinodeta, vožen je nakon 28 km, dužine 900 m, dok je prosječan nagib bio 10.2 procenta.[38] Poslednja etapa vožena je od Uja do Pariza, gdje je na Jelisejskim poljima bio tradicionalni kraj trke.[38]

Zvanična ruta Tur de Fransa 2018, objavljena je 17. oktobra 2017.[26]

Karakteristike etapa i pobjednici:[43]
Etapa Datum Ruta Distanca Tip Pobjednik
1 7. jul Normutjen en Il — Fonte le Kont 189 km   Ravna etapa Fernando Gavirija[44]
2 8. jul Mujero sen Žermen — La Roš sir Jon 183 km   Ravna etapa Peter Sagan[45]
3 9. jul Šole — Šole 35 km   ekipni hronometar BMC[46]
4 10. jul La Bal — Sarzo 192 km   Ravna etapa Fernando Gavirija[47]
5 11. jul Lorjan — Kemper 203 km   Srednje teška brdska etapa Peter Sagan[48]
6 12. jul Brest — Mur de Bretanj 181 km   Srednje teška brdska etapa Danijel Martin[49]
7 13. jul Fužer — Šartr 231 km   Ravna etapa Dilan Grunevegen[50]
8 14. jul Dre — Amjen 181 km   Ravna etapa Dilan Grunevegen[51]
9 15. jul Aras — Rube 154 km   Ravna etapa, sa kaldrmom Džon Degenkolb[52]
16. jul Ansi Dan odmora
10 17. jul Ansi — Le Gran Bornan 159 km   Teška brdska etapa Žilijen Alafilip [53]
11 18. jul Albervil — La Rozjer 108 km   Teška brdska etapa Gerent Tomas[54]
12 19. jul Bur Sen Moris — Alp d’Iez 175 km   Teška brdska etapa Gerent Tomas[55]
13 20. jul Bur d’Oazan — Valans 169 km   Ravna etapa Peter Sagan[56]
14 21. jul Sen Pol Troa Šato — Mend 187 km   Srednje teška brdska etapa Omar Fraile[57]
15 22. jul Mijo — Karkason 181 km   Srednje teška brdska etapa Magnus Kort Nilsen[58]
23. jul Karkason Dan odmora
16 24. jul Karkason — Banjer de Lišon 218 km   Teška brdska etapa Žilijen Alafilip[59]
17 25. jul Banjer de Lišon — Sen Lari Sulan 65 km   Teška brdska etapa Nairo Kintana[60]
18 26. jul Tre Sir Bez — Po 172 km   Ravna etapa Arno Demar[61]
19 27. jul Lurd — Larin 200 km   Teška brdska etapa Primož Roglič[62]
20 28. jul Sen Per si Nivel — Epelet 31 km   Individualni hronometar Tom Dimulen[63]
21 29. jul Uj — Pariz (Jelisejska polja) 115 km   Ravna etapa Aleksander Kristof[64]

Klasifikacije uredi

Na Tur de Fransu, kao i na druge dvije grand tur trke, dodjeljuju se četiri različite majice — za četiri klasifikacije. Pored četiri glavne, postoje i manje klasifikacije, za koje se ne dodjeljuju majice.

 
Fernando Gavirija, pobjednik prve etape Tur de Fransa 2018.
  • Prva i najvažnija klasifikacija je generalni plasman; pobjednik generalnog plasmana je i pobjednik Tura. Plasman se računa tako što se na vremena vozača ostvarena na prvoj etapi, dodaju vremena ostvarena na svakoj narednoj.[65] Tri prvoplasirana vozača na svakoj etapi dobijaju vremensku bonifikaciju (10, 6 i 4 sekunde); takođe, na prvih devet etapa nalazili su se označeni prolazni ciljevi na kojima su se prvoj trojici vozača dodjeljivale sekunde bonifikacije (3, 2 i 1). Ovi prolazni ciljevi nisu donosili bodove za klasifikaciju po poenima, dok prolazni ciljevi za klasifikaciju po poenima nisu nosili sekunde bonifikacije.[66] Za sve padove unutar poslednjih tri kilometra etapa, (izuzev etapa sa brdskom završnicom i hronometara), svi vozači koji su učestvovali u padu dobijaju isto vrijeme kao i grupa u kojoj su se nalazili prije pada.[67] Vozač sa najmanjim ukupnim vremenom je pobjednik generalnog plasmana i pobjednik Tura.[65] Lider generalnog plasmana nosi žutu majicu.[68]
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija na Turu je klasifikacija po poenima. Prvih 15 vozača na svakoj etapi dobijaju poene, dok broj poena koji se dodjeljuje zavisi od tipa etape.[69]
    • na ravnim etapama dobija se najviše poena, da bi se pružila veća šansa sprinterima: 50, 30, 20, 18, 16, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2;[69]
    • Na srednje teškim brdskim etapama razlika između poena je manja, jer se očekuje da u borbi budu vozači kojima klasifikacija po poenima nije primarni cilj: 30, 25, 22, 19, 17, 15, 13, 11, 9, 7, 6, 5, 4, 3, 2;[69]
    • Broj poena koji se dodjeljuju na teškim brdskim etapama, hronometrima i prolaznim ciljevima na svakoj etapi su isti: 20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1.[69] Lider klasifikacije po poenima nosi zelenu majicu.[68]
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija je i brdska klasifikacija. Za brdsku klasifikaciju, poeni se dodjeljuju prvim vozačima koji pređu preko naznačenih uspona. Usponi su kategorizovani u pet kategorija, uzevši u obzir dužinu, prosječni nagib i druge aspekte. Od najteže do najlakše, kategorije su klasifikovane:[69]
    • Ekstra kategorija: poene dobijaju deset prvih vozača preko uspona ekstra kategorije (25, 20, 16, 14, 12, 10, 8, 6, 4, 2);[69]
    • Prva kategorija: na usponima prve kategorije poene dobija šest prvoplasiranih vozača (10, 8, 6, 4, 2, 1);[69]
    • Druga kategorija: poeni se dodjeljuju četvorici prvoplasiranih vozača preko uspona (5, 3, 2, 1);[69]
    • Treća kategorija: poene dobijaju samo prva dvojica preko uspona (2, 1); [69]
    • Četvrta kategorija: poen dobija prvi vozač koji pređe preko uspona četvrte kategorije (1).[69]

Na svakoj etapi kojoj je cilj na usponu druge, prve ili ekstra kategorije, poeni koji se dodjeljuju su duplirani. Na Turu 2018, poeni su duplirani na tri etape: 16, 17 i 19.[70] Lider brdske klasifikacije nosi tačkastu majicu (bijela majica sa crvenim tačkicama).[68]

  • Četvrta majica koja se dodjeljuje je za najboljeg mladog vozača. Lider se odlučuje po ostvarenom vremenu, isto kao i za generalni plasman; u klasifikaciji se takmiče samo vozači mlađi od 25 godina, odnosno vozači rođeni nakon 1. januara 1993.[69] Lider klasifikacije nosi bijelu majicu.[68]


 
Greg van Avermat, nosio žutu majicu na osam etapa
  • Poslednja klasifikacija je timska klasifikacija. Klasifikacija se računa tako što se sabiraju vremena prva tri vozača iz svakog tima na kraju etape. U slučaju istog vremena dva ili više timova, broj etapnih pobjeda odlučuje pobjednika, nakon čega ide broj drugih mjesta, a ukoliko su izjednačeni po svemu, odlučuje plasman vozača tih timova u generalnom plasmanu.[69] Vozači koji voze za vodeći tim, nose žute brojeve na majicama i žute kacige.[71]

Pored glavnih klasifikacija, postoje manje klasifikacije i nagrade. Nagrada za najagresivnijeg vozača dodjeljuje se nakon svake etape vozaču koji se, po mišljenju sudija, najviše trudio i pokazao najbolje kvalitete sportiste.[66] Nagrada za najagresivnijeg vozača se ne dodjeljuje na hronometrima i poslednjoj etapi.[72] Dobitnik nagrade na narednoj etapi nosi crveni broj na poleđini dresa.[73] Na kraju Tura, sudije biraju najagresivnijeg vozača cijele trke, kome se dodjeljuje priznanje.[66]

Ukupan nagradni fond na trci iznosi 2 287.750 evra.[72] Pobjednik trke dobiće 500.000 evra, drugoplasirani će dobiti 200.000, dok će trećeplasiranom pripasti 100.000 evra.[74] Novčane nagrade dobijaju vozači do 160 mjesta u generalom plasmanu.[74] Lideri klasifikacija na kraju svake etape dobijaju novčane nagrade; pobjednici brdske i klasifikacije po poenima dobijaju po 25.000 evra, dok najbolji mladi i najagresivniji vozač dobijaju po 20.000.[75] Pobjednik timske klasifikacije dobija 50.000 evra.[76] Pobjednici svake pojedinačne etape dobijaju po 11.000, dok se novac dodjeljuje svima zaključno sa pozicijom 20 na etapi.[74] Pored ovih, postoje i dvije posebne nagrade, obje u iznosu od 5.000 evra.[72] Suvenir Anri Degranž, u znak sjećanja na osnivača Tura — Anrija Degranža, dodjeljuje se prvom vozaču koji pređe preko najvećeg uspona na Turu; Na Turu 2018. to je uspon Kol di Porte, koji se vozi na etapi 17.[77] Druga nagrada je Suvenir Žak Gode, u znak sjećanja na bivšeg direktora Tura — Žaka Godea; dodjeljuje se prvom vozaču preko uspona Kol di Turmale, koji se 2018. vozi na etapi 19.[72]

Lideri klasifikacija po etapama
Etapa Pobjednik Generalni plasman
  		Klasifikacija po poenima
  		Brdska klasifikacija
  		Najbolji mladi vozač
  		Timska klasifikacija
  		Najagresivniji vozač
 
1 Fernando Gavirija Fernando Gavirija Fernando Gavirija Kevin Ledones Fernando Gavirija Kvik—Step Flors Joan Ofredo
2 Peter Sagan Peter Sagan Peter Sagan Dion Smit Silvan Šavanel
3 BMC Greg van Avermat Seren Krag Andersen nije dodijeljena
4 Fernando Gavirija Žerom Kuzin
5 Peter Sagan Toms Skujinš Toms Skujinš
6 Danijel Martin Damijen Goden
7 Dilan Grunevegen Loran Pišon
8 Dilan Grunevegen Fabijen Greler
9 Džon Degenkolb Damijen Goden
10 Žilijen Alafilip Žilijen Alafilip Pjer Latur Movistar Greg van Avermat
11 Gerent Tomas Gerent Tomas Alehandro Valverde
12 Gerent Tomas Stiven Krojsvajk
13 Peter Sagan Mihael Šer
14 Omar Fraile Rafalom Stojven
15 Magnus Kort Nilsen Rafal Majka
16 Žilijen Alafilip Bahrein—Merida Filip Žilber
17 Nairo Kintana Movistar Tanel Kangert
18 Arno Demar Luk Darbridž
19 Primož Roglič Mikel Landa
20 Tom Dimulen Nije dodijeljena
21 Aleksander Kristof
Kraj Gerent Tomas Peter Sagan Žilijen Alafilip Pjer Latur Movistar Danijel Martin
  • Na drugoj etapi, Marsel Kitel, koji je bio treći u klasifikaciji po poenima, nosio je zelenu majicu jer je prvoplasirani Fernando Gavirija nosio žutu majicu, a drugoplasirani Peter Sagan je odlučio da nosi svoju majicu duginih boja, za Svjetskog šampiona.
  • Na drugoj etapi,, Dilan Grunevegen, koji je bio drugoplasirani u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, nosio je bijelu majicu, jer je prvoplasirani Fernando Gavirija nosio žutu majicu, kao lider trke.
  • Na trećoj etapi, Aleksander Kristof, koji je bio trećeplasirani u klasifikaciji po poenima, nosio je zelenu majicu, jer je prvoplasirani Peter Sagan nosio žutu majicu, kao lider trke, dok je drugoplasirani Fernando Gavirija nosio bijelu majicu, kao lider klasifikacije za najboljeg mladog vozača.
  • Zbog pada na etapi 16. Filip Žilber nije startovao etapu 17, zbog čega niko nije nosio crveni broj na etapi.

Rezultati uredi

Legenda
  Označava pobjednika generalnog plasmana   Označava pobjednika brdske klasifikacije   Označava pobjednika klasifikacije po poenima
  Označava pobjednika klasifikacije za najboljeg mladog vozača   Označava pobjednika timske klasifikacije   Označava dobitnika nagrade za najagresivnijeg vozača

Generalni plasman uredi

 
Gerent Tomas, pobjednik Tur de Fransa 2018.
Generalni plasman (1–10)[32]
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1   Gerent Tomas (GBR)   Skaj 83h 17' 13"
2   Tom Dimulen (NED) Sanveb + 1' 51"
3   Kris Frum (GBR) Skaj + 2' 24"
4   Primož Roglič (SVN) LotoNL—Jumbo + 3' 22"
5   Stiven Krojsvajk (NED) LotoNL—Jumbo + 6' 08"
6   Romen Barde (FRA) AG2R la Mondijal + 6' 57"
7   Mikel Landa (ESP)   Movistar + 7' 37"
8   Danijel Martrin (IRL)   UAE tim Emirejts + 9' 05"
9   Ilnur Zakarin (RUS) Kaćuša + 12' 37"
10   Nairo Kintana (COL)   Movistar + 14' 18"

Klasifikacija po poenima uredi

 
Peter Sagan, pobjednik klasifikacije po poenima.
Klasifikacija po poenima (1–10)[32]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1   Peter Sagan (SVK)   Bora—Hanzgro 477
2   Aleksander Kristof (NOR) UAE tim Emirejts 246
3   Arno Demar (FRA) Grupama—FDJ 203
4   Džon Degenkolb (GER) Trek—Segafredo 178
5   Žilijen Alafilip (FRA)   Kvik—Step Flors 143
6   Greg van Avermat (BEL) BMC 134
7   Andrea Paskvalon (ITA) Vanti—Grup Gober 115
8   Gerent Tomas (GBR)   Skaj 110
9   Soni Kolbreli (ITA) Bahrein—Merida 104
10   Danijel Martin (IRL)   UAE tim Emirejts 98

Brdska klasifikacija uredi

 
Žilijen Alafilip, pobjednik brdske klasifikacije.
Brdska klasifikacija (1–10)[32]
Pozicija Vozač Tim Poeni
1   Žilijen Alafilip (FRA)   Kvik—Step Flors 170
2   Voren Bargi (FRA) Fortuneo—Samsik 91
3   Rafal Majka (POL) Bora—Hanzgro 76
4   Gerent Tomas (GBR)   Skaj 74
5   Tom Dimulen (NED) Sanveb 63
6   Primož Roglič (SVN) LotoNL—Jumbo 56
7   Danijel Martin (IRL)   UAE tim Emirejts 41
8   Nairo Kintana (COL)   Movistar 40
9   Tanel Kangert (EST) Astana 39
10   Stiven Krojsvajk (NED) LotoNL—Jumbo 36

Klasifikacija za najboljeg mladog vozača uredi

 
Pjer Latur, pobjednik klasifikacije za najboljeg mladog vozača.
Klasifikacija za najboljeg mladog vozača (1–10)[32]
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1   Pjer Latur (FRA)   AG2R la Mondijal 83h 39' 26"
2   Egan Bernal (COL) Skaj + 5' 39"
3   Gijom Marten (FRA) Vanti—Grup Gober + 22' 05"
4   David Godu (FRA) Grupama—FDJ + 1h 07' 18"
5   Danijel Martinez (COL) EF Edukation First—Drapak + 1h 16' 01"
6   Antvan Tolhuk (NED) LotoNL—Jumbo + 1h 16' 48"
7   Seren Krag Andersen (DEN) Sanveb + 1h 44' 10"
8   Stefan King (SUI) BMC + 1h 45' 01"
9   Mark Soler (ESP)   Movistar + 1h 56' 14"
10   Magnus Kort Nilsen (DEN) Astana + 2h 10' 13"

Timska klasifikacija uredi

 
Danijel Martin, dobitnik nagrade za najagresivnijeg vozača.
Timska klasifikacija (1–10)[32]
Pozicija Tim Vrijeme
1 Movistar   250h 24' 53"
2 Bahrein—Merida + 12' 33"
3 Skaj + 31' 14"
4 LotoNL—Jumbo + 47' 24"
5 Astana + 1h 15' 32"
6 Sanveb + 1h 58' 54"
7 AG2R la Mondijal + 2h 15' 49"
8 BMC + 2h 35' 45"
9 Kvik—Step Flors + 3h 06' 17"
10 Mičelton—Skot + 3h 13' 41"

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ „Grand Depart of the Tour de France 2018: The Vendée and the Pays de la Loire - News pre-race”. Tour de France 2017. Arhivirano iz originala 12. 3. 2017. g. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  2. ^ a b „Confirmed: 2018 Tour de France to start in the Vendee”. cyclingnews.com. 12. 2. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  3. ^ a b v g „Tour de France 2018”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  4. ^ „Chris Froome anticipates 'massive challenge' as 2018 Tour de France route is revealed”. independent.co.uk. 17. 10. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  5. ^ „Alpe d'Huez to return as details of 2018 Tour de France mountains emerge”. cyclingnews.com. 9. 10. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  6. ^ „Tour de France 2018 route: Alpe d’Huez and Paris-Roubaix cobbles to return for 2018 race”. cyclingweekly.com. 20. 10. 2017. Arhivirano iz originala 24. 12. 2017. g. Pristupljeno 27. 12. 2017. 
  7. ^ „Tour de France 2018: Five key stages”. cyclingnews.com. 18. 10. 2017. Arhivirano iz originala 26. 10. 2017. g. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  8. ^ „2018 Tour de France to be rescheduled to reduce clash with FIFA World Cup - Cycling Weekly”. cyclingweekly.com. 22. 6. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  9. ^ Davis, Justin (29. 7. 2018). „Dumoulin leads tributes as Thomas wins Tour de France”. velonews.com. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  10. ^ O'Shea, Sadhbh (28. 7. 2018). „Chris Froome still believes that Giro-Tour double is possible”. cyclingnews.com. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  11. ^ Scrivener, Peter (29. 7. 2018). „Tour de France: Geraint Thomas wins as Chris Froome finishes third”. bbc.co.uk. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  12. ^ Walters, Mike (29. 7. 2018). „Geraint Thomas wins Tour de France 2018 and toasts victory with glass of champagne on way to finish line”. mirror.co.uk. Pristupljeno 29. 7. 2018. 
  13. ^ „Peter Sagan toughs it out to win his sixth green jersey in Paris”. cyclingnews.com. 30. 7. 2018. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  14. ^ „Peter Sagan wins record-equalling sixth Tour de France green jersey”. thebikecomesfirst.com. 29. 7. 2018. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  15. ^ a b v g „Official classifications of Tour de France 2018 – Stage 21”. Tour de France. Amaury Sport Organisation. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  16. ^ „Crash Takes Richie Porte Out of the Tour de France”. nytimes.com. 14. 7. 2018. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  17. ^ Brown, Gregor (19. 7. 2018). „Nibali out of Tour after Alpe d’Huez crash”. velonews.com. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  18. ^ „Cycling: Cavendish out of Tour de France after failing to make time cut”. reuters.com. 18. 7. 2018. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  19. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (19. 7. 2018). „André Greipel, Fernando Gaviria and Dylan Groenewegen abandon Tour de France in sprinters’s mass exodus”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 30. 7. 2018. 
  20. ^ „ASO, RCS Sport, Flanders Classics reduce team sizes for 2017 races”. cyclingnews.com. 25. 11. 2016. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  21. ^ „UCI to race organisers: You cannot decide to reduce team sizes”. cyclingnews.com. 26. 11. 2016. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  22. ^ Farand, Stephen (7. 12. 2016). „Tour de France team sizes to remain the same in 2017”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  23. ^ „Grand Tour teams to be reduced from nine to eight riders from 2018 - Cycling Weekly”. 22. 6. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  24. ^ „UCI reduces Grand Tour teams to 8 riders for 2018”. cyclingnews.com. 22. 6. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  25. ^ a b „Tour de France : les bonifications de retour”. cyclingnews.com (na jeziku: francuski). 17. 10. 2017. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  26. ^ a b „Route of Tour de France”. www.letour.fr. Arhivirano iz originala 30. 7. 2018. g. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  27. ^ a b v g d „Coquard and Vital Concept made to sweat over final Tour de France wildcard”. cyclingnews.com. 27. 12. 2017. Pristupljeno 27. 12. 2017. 
  28. ^ „Direct Energie, Cofidis, Fortuneo and Wanty secure 2018 Tour de France wild cards”. cyclingnews.com. 8. 1. 2018. Pristupljeno 8. 1. 2018. 
  29. ^ „Coquard asks Tour de France organisers to give Vital Concept 'a chance'”. cyclingnews.com. 7. 1. 2018. Pristupljeno 8. 1. 2018. 
  30. ^ „Prudhomme explains Tour de France wild card decision”. cyclingnews.com. 8. 1. 2018. Pristupljeno 8. 1. 2018. 
  31. ^ „Tour de France 2018 – Debutants”. ProCyclingStats. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  32. ^ a b v g d đ „Official classifications of Tour de France 2018 – Stage 21”. Tour de France. Amaury Sport Organisation. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  33. ^ a b „List of starters – Tour de France 2018”. Tour de France. Amaury Sport Organisation. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  34. ^ „Tour de France 2018 – Peloton averages”. ProCyclingStats. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  35. ^ „Tour de France 2018 – Youngest competitors”. ProCyclingStats. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  36. ^ „Tour de France 2018 – Oldest competitors”. ProCyclingStats. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  37. ^ „Tour de France 2018 – Average team age”. ProCyclingStats. Pristupljeno 2. 8. 2018. 
  38. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o Farrand, Stephen (17. 10. 2017). „Tour de France 2018 route revealed”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  39. ^ a b v g „Tour de France 2018: Route and stages”. cyclingstage.com. Pristupljeno 27. 12. 2017. 
  40. ^ „Tour de France 2018: Stage 15 preview”. cyclingnews.com. Pristupljeno 22. 7. 2018. 
  41. ^ Cossins, Peter (25. 7. 2018). „Col de Portet: The Tour’s new icon”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 25. 7. 2018. 
  42. ^ a b v g „Tour de France 2018: Stage 19 preview”. cyclingnews.com. 23. 10. 2017. Pristupljeno 26. 7. 2018. 
  43. ^ „Tour de France 2018 stages”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 11. 2017. 
  44. ^ Bowers, Stu (7. 7. 2018). „Tour de France 2018: Fernando Gaviria wins Stage 1 to take first yellow jersey”. cyclist.co.uk. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  45. ^ Wilson, Joseph (8. 7. 2018). „Sagan wins Stage 2 in Tour de France, Froome has calmer ride”. washingtonpost.com. Associated Press. Arhivirano iz originala 17. 07. 2018. g. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  46. ^ Glendenning, Barry (9. 7. 2018). „Tour de France 2018: BMC win team time trial, Froome reduces deficit – stage three as it happened”. theguardian.com. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  47. ^ „2018 Tour de France: Stage 4”. velonews.com. 10. 7. 2018. Arhivirano iz originala 17. 07. 2018. g. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  48. ^ Pavlović, Marko (11. 7. 2018). „Saganu druga etapa, opet zvižduci za Fruma”. sportklub.rs. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  49. ^ Trajković, Jelena (12. 7. 2018). „Tur: Martinu etapa, Dumulan izgubio vreme”. sportklub.rs. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  50. ^ Keating, Peter (13. 7. 2018). „Tour de France 2018 Stage 7: Dylan Groenewegen beats Fernando Gaviria, Peter Sagan”. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  51. ^ „Tur: Druga etapna pobeda za Grenevegena u nizu”. b92.net. 14. 7. 2018. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  52. ^ „Kocka izazvala haos – pobeda Degenkolba, Port odustao, pad Fruma”. b92.net. 15. 7. 2018. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  53. ^ „Van Avermaet extends Tour lead as Sky bides its time”. usatoday.com. 17. 7. 2018. Pristupljeno 17. 7. 2018. 
  54. ^ „Tour de France 2018, stage 11: Geraint Thomas triumphs to take leader's yellow jersey as Team Sky hand knockout blow to rivals”. telegraph.co.uk. 18. 7. 2018. Pristupljeno 19. 7. 2018. 
  55. ^ „Tour de France 2018, stage 12: Geraint Thomas makes history on Alpe d'Huez as Welshman extends overall lead”. telegraph.co.uk. 19. 7. 2018. Pristupljeno 19. 7. 2018. 
  56. ^ Skelton, Jack (20. 7. 2018). „Tour de France 2018: Peter Sagan wins third stage after sprint finish”. bbc.co.uk. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  57. ^ Whittle, Jeremy (21. 7. 2018). „Omar Fraile wins stage 14 as rider security takes centre stage”. theguardian.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  58. ^ „Magnus Cort Nielsen sprints to Tour de France Stage 15 win; Geraint Thomas keeps overall lead”. latimes.com. 22. 7. 2018. Arhivirano iz originala 23. 07. 2018. g. Pristupljeno 22. 7. 2018. 
  59. ^ Skelton, Jack (24. 7. 2018). „Tour de France 2018: Julian Alaphilippe wins stage 16 after Adam Yates crashes”. bbc.co.uk. Pristupljeno 25. 7. 2018. 
  60. ^ „Nairo Quintana wins stage 17 of Tour de France as Geraint Thomas EXTENDS lead over Chris Froome, who drops to third place”. dailymail.co.uk. 25. 7. 2018. Pristupljeno 25. 7. 2018. 
  61. ^ MacLeary, John (26. 7. 2018). „Tour de France 2018, stage 18: Arnaud Demare triumphs as Geraint Thomas takes another step towards history”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 26. 7. 2018. 
  62. ^ „Tour de France 2018: Primoz Roglic Wins Stage 19, Moves Into Overall Top 3”. bleacherreport.com. 27. 7. 2018. Pristupljeno 27. 7. 2018. 
  63. ^ „Dumoulin wins Stage 20, but Thomas all but seals TDF title”. reuters.com. 28. 7. 2018. Pristupljeno 28. 7. 2018. 
  64. ^ Burnton, Simon (29. 7. 2018). „Tour de France 2018: Geraint Thomas seals victory in Paris – as it happened”. theguardian.com. Pristupljeno 29. 7. 2018. 
  65. ^ a b Race regulations 2018, str. 29–30.
  66. ^ a b v Race regulations 2018, str. 31.
  67. ^ Race regulations 2018, str. 26.
  68. ^ a b v g Race regulations 2018, str. 23.
  69. ^ a b v g d đ e ž z i j k Race regulations 2018, str. 30.
  70. ^ Race regulations 2018, str. 29.
  71. ^ Race regulations 2018, str. 24.
  72. ^ a b v g Race regulations 2018, str. 19.
  73. ^ Race regulations 2018, str. 23–24.
  74. ^ a b v Race regulations 2018, str. 17.
  75. ^ Race regulations 2018, str. 17–19.
  76. ^ Race regulations 2018, str. 18.
  77. ^ „Tour de France 2018: Stage 17 preview”. Cyclingnews.com. Immediate Media Company. 16. 6. 2018. Pristupljeno 17. 7. 2018. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Tur de Frans 2018. na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Тур_де_Франс_2018.&oldid=27674408”