Википедија

Voren Bargi

Voren Bargi (franc. Warren Barguil; 28. oktobar 1991) francuski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — DSM—firmeniš postnl.[7] Osvojio je po jednom Tur de Limuzen, Gran pri Migel Indurain, prvenstvo Francuske u drumskoj vožnji, kao i brdsku klasifikaciju i nagradu za najagresivnijeg vozača na Tur de Fransu. Na Turu i na Vuelta a Espanji ostvario je po dvije etapne pobjede.

Voren Bargi
Bargi na Tur de Fransu 2022.
Lični podaci
Puno imeVoren Bargi
NadimakVava[1]
Datum rođenja(1991-10-28)28. oktobar 1991. (32 god.)
Mjesto rođenjaAnbon, Francuska
DržavljanstvoFrancuska
Visina1,82 m[2][3]
Masa61 kg[2]
Timske informacije
Trenutni tim
DSM—firmeniš postnl
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačabrdaš
Juniorska karijera
2010—2011Lanester 56
2011Bretanje—šiler (pripravnik)
2012Etip
2012Argos—šimano (pripravnik)
Profesionalna karijera
2013—2017Argos—šimano
2018—2023Fortuneo—samsik[4][5][6]
2024—DSM—firmeniš postnl
Uspjesi
Tur de Frans
Brdska klasifikacija1 (2017)
Najagresivniji vozač1 (2017)
Prvenstva
Nacionalni šampion
(drumska trka)		 1 (2019)
Druge trke
Tur de Limuzen 1 (2021)
Gran pri Migel Indurain 1 (2022)
Ažurirano: 5. januar 2024.

Tokom juniorske karijere osvojio je prvenstvo Francuske i Tur de l’Avenir. Profesionalnu karijeru počeo je 2013. i iste godine ostvario je dvije etapne pobjede na Vuelta a Espanji. Godine 2017. ostvario je dvije etapne pobjede na Tur de Fransu, gdje je osvojio brdsku klasifikaciju i nagradu za najagresivnijeg vozača i završio je na desetom mjestu u generalnom plasmanu. Godine 2019. osvojio je prvenstvo Francuske u drumskoj vožnji, a 2022. osvojio je Gran pri Migel Indurain trku.

Karijera uredi

Početak karijere uredi

Rođen je u Anbonu, u Bretanji, gdje je počeo karijeru 2011. godine u timu Bretanje—šiler kao pripravnik. Tokom prve sezone završio je Tur de l’Avenir na petom mjestu, vozeći za francuski nacionalni tim i ostvario je jednu etapnu pobjedu. Godine 2012. prešao je u Argos—šimano kao pripravnik, sa kojim je završio trku Tur de Savoja na drugom mjestu, uz jednu etapnu pobjedu i osvojene brdsku, klasifikaciju po poenima i klasifikaciju za najboljeg mladog vozača,[8] a zatim je vozeći za francuski nacionalni tim osvojio Tur de l’Avenir, uz jednu etapnu pobjedu i osvojene brdsku i klasifikaciju po poenima.[9]

2013—2017 uredi

Na početku 2013. godine pridružio se timu Argos—šimano kao standardan vozač i tokom sezone završio je Rand im Keln na četvrtom mjestu, Gran pri d’Uvertir la Marseljeza na osmom i Amstel Kurasao rejs na devetom. U avgustu je vozio svoju prvu grand tur trku — Vuelta a Espanju.[10] Na etapi 13 je bio u bijegu i ostvario je prvu pobjedu u sezoni i prvu pobjedu na grand tur trkama; napao je na kilometar do cilja i završio je sedam sekundi ispred grupe koju je odsprintao Rinaldo Nočentini.[11] Na etapi 16 je ponovo bio u bijegu i u finišu se odvojio zajedno sa Rigobertom Uranom; u poslednja tri kilometra Uran ga je napadao, ali je Bargi pratio i pobijedio je u sprintu, ostvarivši drugu etapnu pobjedu na trci.[12]

Godine 2014. završio je Drom klasik na osmom mjestu, u grupi koja je došla na cilj devet sekundi iza Romena Bardea,[13] a nedelju dana kasnije završio je Strade Bjanke na osmom mjestu, dva minuta iza Mihala Kvjatkovskog koji je pobijedio,[14] Krajem marta vozio je Vuelta a Katalunju, koju je završio na devetom mjestu.[15] Htio je da vozi Tur de Frans, ali je tim odlučio da ponovo vozi Vuelta a Espanju i da se fokusira na generalni plasman, kako bi stekao iskustvo u borbi za generalni plasman na grand tur trkama.[16] Na Vuelti je vozio konstantno i završio je na osmom mjestu u generalnom plasmanu,[17] dok mu je najbolji rezultat na etapi bilo šesto mjesto na etapi 20.[18] U finišu sezone završio je Tur of Peking na šestom mjestu u generalnom plasmanu, 23 sekunde iza Filipa Žilbera.[19]

 
Bargi na Tur de Fransu 2015.

Na početku 2015. završio je Vuelta a Katalunju na 17 mjestu u generalnom plasmanu i na drugom mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, iza Vilka Keldermana.[20] Na Ardenski klasici ardenskim klasicima nije bio u borbi za pobjedu, a u junu je Tur de Svis završio na 12 mjestu.[21] dok je nedelju dana kasnije završio prvenstvo Francuske u drumskoj vožnji na četvrtom mjestu.[22] U julu je vozio Tur de Frans po prvi put u karijeri,[23] gdje je drugu etapu završio na desetom mjestu u sprintu, a pobijedio je Andre Grajpel.[24] Osmu etapu, čiji je cilj bio na usponu Mur de Bretanj, završio je na 13 mjestu i došao je do osmog mjesta u generalnom plasmanu.[25] U prvih deset bio je do etape 12, kada je izgubio tri minuta u odnosu na glavne konkurente,[26] a Tur je završio na 14 mjestu u generalnom plasmanu, 31 minut iza Krisa Fruma; u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača završio je na trećem mjestu, iza Naira Kintane i Bardea.[27] U nastavku sezone završio je Klasika de San Sebastijan[28] i Gran pri sajkliste de Kvebek na devetom mjestu.[29]

U januaru 2016. godine, na treningu u Španiji pred početak sezone, njega i pet suvozača udario je vozač koji se uključivao u saobraćaj. Svi su prevezeni u bolnicu, ali nisu bili ozbiljnije povrijeđeni.[30] U aprilu, završio je Fleš Valon na devetom mjestu, pet sekundi iza Alehandra Valverdea,[31] dok je četiri dana kasnije Lijež—Bastonj—Lijež završio na šestom mjestu, 11 sekundi iza Vauta Pulsa.[32] U junu je vozio Tur de Svis, gdje je sedmu etapu završio na trećem mjestu i preuzeo je lidersku majicu na dvije etape do kraja.[33] Hronometar na osmoj etapi završio je na 21 mjestu i izgubio je majicu,[34] a trku je završio na trećem mjestu u generalnom plasmanu, 18 sekundi iza Migela Anhela Lopeza.[35] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je bio na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu tokom prve nedelje, ali je u nastavku trke gubio vrijeme i završio je na 23 mjestu u generalnom plasmanu.[36] Vozio je drumsku trku na Olimpijskim igrama 2016. ali je nije završio, nakon čega je vozio Vuelta a Espanju, koju je morao da napusti tokom treće etape zbog upale sinusa.[37] U finišu sezone završio je Điro di Lombardiju na osmom mjestu, minut i 24 sekunde iza Estebana Čaveza.[38]

 
Bargi u tačkastoj majici na Tur de Fransu 2017.

Godine 2017. završio je Pariz—Nicu na osmom mjestu u generalnom plasmanu,[39] nakon čega je Fleš Valon završio na šestom mjestu.[40] Krajem aprila je vozio Tur de Romandi, gdje je pao na drugoj etapi i slomio karlicu.[41] Pauzirao je nekoliko nedelja, a takmičenju se vratio u junu, na Kriterijumu di Dofine. U julu je vozio Tur de Frans, gdje je devetu etapu završio na drugom mjestu, nakon što ga je odsprintao Uran u foto finišu, a zahvaljujući bodovima na brdskim ciljevima, preuzeo je tačkastu majicu, za lidera brdske klasifikacije i došao je na 21 mjesto u generalnom plasmanu, napredujući za 21 poziciju.[42] Na etapi 13 bio je u bijegu zajedno sa Kintanom, Albertom Kontadorom i Mikelom Landom. Kontador je više puta napadao, a u finišu je Landa otpao; Bargi je u sprintu pobijedio ispred Kontadora, ostvarivši prvu pobjedu na Tur de Fransu i prvu pobjedu nekog francuskog vozača na Tur de Fransu na Dan Bastilje od Davida Monkutjea 2005.[43][44] U bijegu je nadoknadio vrijeme i došao je na 15 mjesto u generalnom plasmanu.[45] Na etapi 15 je ponovo bio u bijegu; završio je na petom mjestu i došao je na 13 mjesto u generalnom plasmanu.[46] Na etapi 18. čiji je cilj bio na usponu ekstra kategorije Kol d’Izoar, napao je u finišu i dostigao je Darvina Atapumu na 800 m. Do kraja je sačuvao prednost i pobijedio je sa 20 sekundi ispred grupe u kojoj su bili Atapuma, Barde i Frum.[47] Nakon pobjede došao je do devetog mjesta u generalnom plasmanu i do prednosti od 89 bodova ispred Primoža Rogliča u brdskoj klasifikaciji.[48] Na hronometru na etapi 20 izgubio je poziciju od Kontadora[49] i Tur je završio na desetom mjestu.[50] U avgustu je vozio Vuelta a Espanju, gdje je nakon sedme etape bio na 13 mjestu u generalnom plasmanu, a prije početka osme etape tim Sanveb ga je izbacio sa trke.[51] Tokom sedme etape, kada je Keldermanu pukla guma, nije poslušao timska naređenja da ga čeka, zbog čega je Kelderman izgubio vrijeme, a tim je u objašnjenju naveo da se nisu složili oko ciljeva i taktike na trci; Bargi je htio slobodnu ulogu na brdskim etapama, da se bori za pobjede, dok je tim htio da radi za Keldermana.[52]

2018— uredi

Na početku 2018. prešao je u pro tur tim Fortuneo—samsik, sa kojim je potpisao trogodišnji ugovor.[53] Sezonu je počeo na trci Tur la Provens, koju je završio na 32 mjestu, nakon čega je Pariz—Nicu završio na 17 mjestu u generalnom plasmanu. Na Kriterijumu di Dofine bio je u bijegu na šestoj etapi, ali ga je grupa dostigla.[54] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je išao u bijeg na nekoliko etapa, ali nije uspio da ostvari pobjedu; završio je na 17 mjestu u generalnom plasmanu i na drugom mjestu u brdskoj klasifikaciji, iza Žilijena Alafilipa.[55] U finišu sezone završio je Dojčland tur na šestom mjestu[56] i Gran pri de Valonija na trećem.[57]

 
Bargi u majici šampiona Francuske na Tur de Fransu 2019.

Nakon loših rezultata u prvom dijelu 2019. izjavio je da razmišlja da završi karijeru.[58] U junu je osvojio prvenstvo Francuske u drumskoj vožnji, što mu je bila prva pobjeda nakon dvije godine.[58] U julu je vozio Tur de Frans, izjavivši da su mu cilj etapne pobjede.[58] Napadao je na nekoliko brdskih etapa, nije uspio da ostvari pobjedu, ali je završio na desetom mjestu u generalnom plasmanu.[59] Poslije Tura izjavio je da će ostati u timu i naredne sezone iako je imao nekoliko ponuda od strane vorld tur timova.[60] Nakon Tura završio je trku Arktik rejs of Norvej na drugom mjestu u generalnom plasmanu, sekundu iza Alekseja Lucenka, nakon što je na poslednjoj etapi završio na četvrtom mjestu, a Lucenko je zahvaljujući sekundama bonifikacije za treće mjesto osvojio trku.[61] U finišu sezone završio je Kopa Agostini na šestom i Điro dela Toskana na devetom mjestu.

Na početku sezone 2020. završio je Drom klasik na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Sajmona Klarka.[62] Nedelju dana kasnije vozio je Pariz—Nicu, sa koje je diskvalifikovan u toku prve etape zbog duge vožnje iza automobila.[63] Od marta do avgusta sezona je bila prekinuta zbog pandemije kovida 19,[64] a nakon nastavka sezone vozio je Kriterijum di Dofine i završio ga na devetom mjestu u generalnom plasmanu.[65] Krajem avgusta i tokom septembra je vozio Tur de Frans, gdje je bio u bijegu na etapi 16, koju je završio na šestom mjestu,[66] a Tur je završio na 14 mjestu u generalnom plasmanu.[67] U finišu sezone završio je Fleš Valon na četvrtom[68] i Lijež—Bastonj—Lijež na devetom mjestu.[69]

Godine 2021. završio je Pariz—Nicu u martu na 14 mjestu u generalnom plasmanu, poziciju ispred Rogliča koji je bio lider pred poslednju etapu, na kojoj je pao više puta i izgubio tri minuta.[70] Krajem aprila je završio Fleš Valon na petom mjestu, 11 sekundi iza Alafilipa,[71] dok je na Lijež—Bastonj—Liježu otpao rano i završio je na 26 mjestu.[72] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je samo jednu etapu završio u prvih 50, a zatim je napustio trku prije početka etape 14, zbog pada u kojem je učestvovao na etapi 13.[73] Početkom avgusta vozio je Arktik rejs of Norvej, gdje je dvije etape završio u prvih deset i završio je trku na osmom mjestu u generalnom plasmanu.[74] Deset dana kasnije vozio je Tur de Limuzen trku i osvojio je sa istim vremenom kao i drugoplasirani Frenk Bonamur, ali je bio bolje plasiran na etapama.[75] To mu je bila šesta pobjeda u karijeri i prva poslije dvije godine.[76] Sredinom septembra završio je Gran pri de Valonija klasik na drugom mjestu u sprintu, iza Kristofa Laporta, nakon čega je završio sezonu.[77]

 
Bargi na Amstel gold rejsu 2021.

Sezonu 2022. počeo je u Španiji u januaru, gdje je vozio nekoliko klasika u okviru takmičenja Čelendž de Maljorka, a klasik Trofeo sera de Tramuntana završio je na osmom mjestu.[78] Sezonu je nastavio u Španiji, gdje je prvo izdanje trke Klasika Žan paraiso interior završio na sedmom mjestu, skoro dva minuta iza Lucenka koji je osvojio trku.[79] Početkom aprila osvojio je Gran pri Migel Indurain trku, pobijedivši u sprintu ispred Aleksandra Vlasova,[80] a deset dana kasnije završio je Brabantse pajl na trećem mjestu, iza Magnusa Šefilda i Benoe Kosnefroe.[81] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je bio u bijegu na etapi 11 i imao je četiri i po minuta prednosti, ali ga je grupa dostigla na poslednjem usponu; nakon što je dostignut, otpao je i završio na devetom mjestu, preko četiri minuta iza Vingegora i dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi.[82] Prije početka etape 13 morao je da napusti Tur jer je bio pozitivan na kovid 19.[83] U septembru, završio je Gran pri sajkliste de Kvebek na desetom mjestu,[84] a dva dana kasnije završio je Gran pri sajkliste de Montreal na desetom mjestu;[85] pet dana kasnije završio je Gran pri de Valonija ponovo na desetom mjestu.[86]

Na početku sezone 2023. završio je Žan paraiso interior trku na devetom mjestu, minut i po iza Pogačara koji je ostvario solo pobjedu,[87] dok je u martu Fleš Valon završio na desetom mjestu.[88] U maju je vozio Điro d’Italiju po prvi put,[89][90] gdje je bio u bijegu na osmoj etapi i završio je na četvrtom mjestu, u sprintu tri vozača koja su stigla na cilj skoro dva minuta iza Bena Hilija.[91] U bijegu je bio i na etapi 18, gdje je otpao u finišu i završio je na trećem mjestu, 50 sekundi iza Filipa Cane i Tiba Pinoa.[92] Điro je završio na 17 mjestu u generalnom plasmanu i na osmom mjestu u sprint klasifikaciji.[93]

Reference uredi

  1. ^ Fotheringham, William (13. 7. 2015). „Will anyone stop Chris Froome winning the Tour de France again?”. theguardian.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  2. ^ a b „Warren Barguil”. eurosport.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  3. ^ „Warren Barguil - Arkea-Samsic”. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  4. ^ „Arkéa-Samsic”. Directvelo (na jeziku: francuski). Association Le Peloton. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  5. ^ „Franck Bonnamour et Romain Le Roux avec Arkéa-Samsic en 2020”. team-arkea-samsic.fr (na jeziku: francuski). Pro Cycling Breizh. 14. 10. 2019. Arhivirano iz originala 11. 01. 2020. g. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  6. ^ „Team Arkea - Samsic”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 7. 1. 2021. g. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  7. ^ „Team DSM-Firmenich PostNL”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Pristupljeno 5. 1. 2024. 
  8. ^ „Tour des Pays de Savoie 2012”. directvelo.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  9. ^ „Pomoshnikov wins final stage of Tour de l'Avenir”. cyclingnews.com. 1. 9. 2012. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  10. ^ „La Vuelta ciclista a España 2013: Startlist”. ProCyclingStats. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  11. ^ Macmichael, Simon (6. 9. 2013). „Vuelta Stage 13: Warren Barguil wins as youth trumps experience in the break”. road.cc. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  12. ^ „Warren Barguil wins 16th Vuelta stage; Nibali keeps lead”. eu.usatoday.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  13. ^ „Romain Bardet wins La Drôme Classic”. cyclingnews.com. Future plc. 3. 3. 2014. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  14. ^ Benson, Daniel (8. 3. 2014). „Kwiatkowski wins Strade Bianche”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  15. ^ „Rodriguez seals second Tour of Catalunya triumph”. Yahoo!, Eurosport. TF1 Group. Reuters. 30. 3. 2014. Arhivirano iz originala 31. 3. 2014. g. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  16. ^ Pretot, Julien (30. 6. 2015). „Barguil, Yates share common path towards the Tour”. reuters.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  17. ^ Wynn, Nigel (14. 9. 2014). „Alberto Contador wins 2014 Vuelta a Espana”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  18. ^ Cossins, Peter (13. 9. 2014). „Vuelta a España: Contador wins on Ancares”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  19. ^ Wynn, Nigel (14. 10. 2014). „Philippe Gilbert wins 2014 Tour of Beijing”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  20. ^ Fotheringham, Alasdair (29. 3. 2015). „Volta a Catalunya: Porte secures overall success”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  21. ^ Farrand, Stephen (21. 6. 2015). „Simon Špilak wins Tour de Suisse”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  22. ^ „National Championships France - Road Race 2015”. procyclingstats.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  23. ^ Woodpower, Zeb (5. 7. 2015). „France hopes for more glory in this year's Tour de France”. france24.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  24. ^ Woodpower, Zeb (6. 7. 2015). „Greipel wins storm-swept stage to Neeltje Jans”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  25. ^ Decaluwé, Brecht (11. 7. 2015). „Vuillermoz rises to stardom after stage win on the Mûr-de-Bretagne”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  26. ^ Fletcher, Patrick (16. 7. 2015). „Rodriguez makes it two on Plateau de Beille”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  27. ^ „Chris Froome wins Tour de France 2015”. cyclingnews.com. 26. 7. 2015. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  28. ^ Farrand, Stephen (2. 8. 2015). „Adam Yates takes solo win at Clásica San Sebastián”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  29. ^ Frattini, Kristen (11. 9. 2015). „Uran wins Grand Prix Quebec”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  30. ^ „John Degenkolb and Warren Barguil among six Giant-Alpecin cyclists hospitalised after being hit by a car”. Irish Independent. 23. 1. 2016. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  31. ^ Rogers, Neal (20. 4. 2016). „Valverde takes a fourth Flèche Wallonne title as Alaphilippe again finishes second”. cyclingtips.com. Arhivirano iz originala 22. 04. 2016. g. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  32. ^ Rogers, Neal (24. 4. 2016). „Wout Poels wins Liège–Bastogne–Liège to bring Team Sky its first Monument”. cyclingtips.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. [mrtva veza]
  33. ^ Frattini, Kristen (17. 6. 2016). „Tour de Suisse: Van Garderen wins queen stage in Sölden”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  34. ^ Ryan, Barry (18. 6. 2016). „Jon Izaguirre wins Tour de Suisse time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  35. ^ „López wins Tour de Suisse”. cyclingnews.com. 19. 6. 2016. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  36. ^ Benson, Daniel (24. 7. 2016). „Tour de France: Froome seals third overall victory in Paris”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  37. ^ „Warren Barguil, primer ciclista en abandonar la Vuelta”. as.com (na jeziku: španski). 22. 8. 2016. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  38. ^ „Chaves win WorldTour finale Il Lombardia”. cyclingnews.com. 1. 10. 2016. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  39. ^ Windsor, Richard (12. 3. 2017). „Sergio Henao narrowly holds on to win Paris–Nice as Alberto Contador attacks”. cyclingweekly.co.uk. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  40. ^ Ryan, Barry (19. 4. 2017). „Valverde wins his record fifth Fleche Wallonne”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  41. ^ „Warren Barguil: Injury history”. procyclingstats.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  42. ^ „Tour de France: Uran wins stage 9 in photo finish”. cyclingnews.com. 9. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  43. ^ „Tour de France 2017: Chris Froome stays second as France's Barguil wins on Bastille Day”. BBC. 14. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  44. ^ „Tour de France 2017, stage 13: Warren Barguil triumphs for France on Bastille Day while Fabio Aru holds onto yellow jersey”. The Daily Telegraph. 14. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  45. ^ „Tour de France: Barguil victorious in short, chaotic stage to Foix”. cyclingnews.com. 14. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  46. ^ Westemeyer, Susan (16. 7. 2017). „Tour de France: Mollema wins from breakaway in Le Puy-en-Velay”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  47. ^ „Tour de France 2017: Chris Froome in control, Warren Barguil wins stage 18”. BBC. 20. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  48. ^ „Tour de France: Barguil wins on the Izoard - Froome survives final mountain test in yellow, Bardet gets over Uran”. cyclingnews.com. 20. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  49. ^ „Tour de France: Froome seals overall in time trial, Uran tops Bardet”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 22. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  50. ^ „Tour de France: Groenewegen wins on the Champs Élyseés”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 23. 7. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  51. ^ „Vuelta a Espana 2017: Warren Barguil ejected by Team Sunweb”. BBC. 26. 8. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  52. ^ „Sunweb send Barguil home from Vuelta after disagreements over tactics”. cylcingnews.com. 26. 8. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  53. ^ „Barguil signs for Fortuneo-Oscaro”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 2. 8. 2017. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  54. ^ „Criterium du Dauphine: Bilbao wins in La Rosiere”. cyclingnews.com. 9. 6. 2018. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  55. ^ Ostanek, Daniel (29. 7. 2018). „Geraint Thomas wins 2018 Tour de France”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  56. ^ „General Classification 4” (PDF). Deutschland Tour (na jeziku: njemački). Amaury Sport Organisation. 26. 8. 2018. Arhivirano iz originala (PDF) 26. 08. 2018. g. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  57. ^ „Stuyven wins GP de Wallonie”. cyclingnews.com. 12. 9. 2018. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  58. ^ a b v „New French road race champion Barguil: I thought about quitting cycling”. cyclingnews.com. 1. 7. 2019. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  59. ^ „Egan Bernal wins 2019 Tour de France”. cyclingnews.com. 28. 7. 2019. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  60. ^ „Warren Barguil to remain at Arkea-Samsic for another season”. cyclingpub.com. 30. 7. 2019. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  61. ^ „Alexey Lutsenko wins 2019 Arctic Race of Norway”. cyclingnews.com. 18. 8. 2019. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  62. ^ „Simon Clarke beats Barguil and Nibali to win Royal Bernard Drome Classic”. cyclingnews.com. 1. 3. 2020. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  63. ^ Malach, Pat (8. 3. 2020). „Barguil disqualified from Paris-Nice for drafting”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  64. ^ „Coronavirus: Tour de France postponed until August 29”. cyclingnews.com. 15. 4. 2020. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  65. ^ Cossins, Peter (16. 8. 2020). „Daniel Martinez wins Critérium du Dauphiné”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  66. ^ Ostanek, Daniel (15. 9. 2020). „Tour de France: Kämna gives Bora-Hansgrohe a win on stage 16”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  67. ^ Ostanek, Daniel (20. 9. 2020). „Tadej Pogacar wins the 2020 Tour de France”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  68. ^ Benson, Daniel (30. 9. 2020). „Hirschi conquers Mur de Huy to win La Flèche Wallonne”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  69. ^ Puddicombe, Stephen (4. 10. 2020). „Primoz Roglic wins Liège-Bastogne-Liège”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  70. ^ Puddicombe, Stephen (14. 3. 2021). „Max Schachmann overhauls Primoz Roglic on final stage of Paris-Nice”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  71. ^ Weislo, Laura (21. 4. 2021). „Julian Alaphilippe wins La Flèche Wallonne”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  72. ^ Cossins, Peter (25. 4. 2021). „Pogacar denies Alaphilippe to win Liège-Bastogne-Liège”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  73. ^ Fletcher, Patrick (10. 7. 2021). „Kragh Andersen and Barguil abandon the Tour de France after stage 13 crash”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  74. ^ „Hermans wins Arctic Race of Norway”. cyclingnews.com. 8. 8. 2021. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  75. ^ „Warren Barguil wins Tour du Limousin”. cyclingnews.com. 20. 8. 2021. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  76. ^ „Tour du Limousin – Nouvelle Aquitaine: Barguil, the patient Breton”. aiocc.ch. 23. 8. 2021. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  77. ^ „Grand Prix de Wallonie Uitslag - Resultat - Result” (PDF). Royal Belgian Cycling League. 15. 9. 2021. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  78. ^ Ryan, Barry (28. 1. 2022). „Tim Wellens wins Trofeo Serra de Tramuntana”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  79. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2022 Clásica Jaén Paraíso Interior”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  80. ^ Farrand, Stephen (2. 4. 2022). „Warren Barguil wins GP Miguel Indurain”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  81. ^ Ryan, Barry (13. 4. 2022). „Magnus Sheffield secures solo win at Brabantse Pijl”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  82. ^ Fletcher, Patrick (13. 7. 2022). „Vingegaard wins stage 11 of Tour de France as Pogacar cracks on Col du Granon”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  83. ^ „Warren Barguil out of Tour de France with COVID-19”. velo.outsideonline.com. 15. 7. 2022. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  84. ^ Frattini, Kristen (10. 9. 2022). „Benoit Cosnefroy claims solo victory at Grand Prix Cycliste de Québec”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  85. ^ Frattini, Kristen (12. 9. 2022). „Pogacar beats Van Aert in breakaway sprint to win Grand Prix Cycliste de Montréal”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  86. ^ Fletcher, Patrick (14. 9. 2022). „Van der Poel lays down Worlds marker with GP de Wallonie win”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  87. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 Clásica Jaén Paraíso Interior”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  88. ^ Fotheringham, Alasdair (19. 4. 2023). „La Flèche Wallonne: Tadej Pogacar puts hammer down on Huy for victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  89. ^ „Giro d'Italia 2023: Startlist”. ProCyclingStats. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  90. ^ „Warren Barguil to make Giro d'Italia debut as Team Arkea Samsic announce their race lineup”. cyclinguptodate.com. 2. 5. 2023. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  91. ^ „Giro d’Italia: Ben Healy lands solo stage win while Evenepoel loses time”. The Observer. 13. 5. 2023. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  92. ^ Fotheringham, Alasdair (25. 5. 2023). „Giro d'Italia: Filippo Zana beats Thibaut Pinot to conquer Zoldo Alto on stage 18”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 6. 2023. 
  93. ^ „Rankings in the Giro d'Italia 2023”. Giro d'Italia. RCS Sport. Pristupljeno 28. 6. 2023. 

Spoljašnje veze uredi

 
Voren Bargi na Vikimedijinoj ostavi.
  • Profil na sajtu uci.org
  • Profil na sajtu cyclingarchives.com
  • Profil na sajtu procyclingstats.com
  • Profil na sajtu cqranking.com
  • Profil na sajtu cyclebase.nl
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ворен_Барги&oldid=26693608”