Mihajlovac (Negotin)
Mihajlovac je naselje u Srbiji u opštini Negotin u Borskom okrugu. Prema popisu iz 2022. u naselju je bilo 268 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 526 stanovnika, prema popisu iz 2002. bilo je 718 stanovnika a prema popisu iz 1991. bilo je 1449 stanovnika).
Mihajlovac | |
|---|---|
 Mihajlovac | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Upravni okrug | Borski |
| Opština | Negotin |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 718 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 21′ 33″ S; 22° 30′ 01″ I / 44.359166° S; 22.500166° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 44 m |
.svg)  Mihajlovac Mihajlovac na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 19322 |
| Pozivni broj | 019 |
| Registarska oznaka | NG |
Položaj sela uredi
Mihajlovac je ratarsko seosko naselje zbijenog tipa udaljeno 18 kilometara severno od Negotina. Smešteno je na prosečno 60 metara nadmorske visine, na desnoj obali Dunava, s desne strane magistralnog puta Negotin-Kladovo. Severna geografska širina naselja je 44° 21’ 55”, istočna geografska dužina 22°30’ 01”, a površina atara 2.545 hektara.
Selo je sa obe strane donjeg toka reke Zamne. Osim dubokih dolina Zamne i Kameničke reke ostalo zemljište je prostrana diluvijalna dunavska terasa. Kuće su u dolini Zamne.[1]
Istorija uredi
Nastalo je na mestu sa značajnim tragovima preslovenske naseljenosti. U blizini naselja se nalazi arheološko nalazište Mora Vagei sa ostacima utvrđenja izgrađenim krajem 3. i početkom 4. veka naše ere. Ispod njegovih zidina su otkriveni ostaci starijeg utvrđenja (1. vek naše ere), tipa manje putne stanice (burgus), koje je uništeno sredinom 5. veka tokom najezde Huna, pa obnovljeno u 6. veku za vreme Justinijana. Utvrđenje se nalazilo na rimskom putu Egeta-Akvis.
Naselje Mihajlovac je osnovano u vreme kneza Miloša Obrenovića i po njegovom sinu Mihajlu dobilo naziv. Godine 1846. je imalo 184 kuće, 1866. 203 kuće, a 1924. 315 kuća.[2]
Kada je, po narodnom kazivanju, Krajina prisajedinjena Srbiji, 1833. Veliko Ostrvo (Ostrovo Mare) koje je na Dunavu od Mihajlovca do Prahova, nije pripadalo ni Srbiji ni Rumuniji. Kada su rumunske vlasti njegovom stanovništvu samovoljno nametnule porez, a bojer Šolomonja, još više potraživao od sela, tada su 1832. godine – 6 do 10 porodica sa ostrva pobegle na ovu stranu Dunava i na mestu Palilule podigli „burdelje“. Kasnije su se sa „Ostrova“ doselile i mnoge porodice i zasnovale sadašnje selo u koje su odmah prešle i porodice iz Palilule.[2] Porečki kapetan Stefan Stefanović je 19-20. marta 1834. (stari kalendar?) preselio pedeset sedam familija.[3]
Oko pitanja granica Srbije i Vlaške iskrslo je i ovo ostvrvo, jer su ga tražili Srbi, a Rusi su ovo ostvrvo prepustili Vlaškoj. Zato su stanovnici Velikog ostrva bili pogođeni ovom odlukom jer su potpali pod vlast vlaških feudalaca, a vinogradi su bili na desnoj obali Dunava pod Srbijom. Potajno su se povezali sa knezom Milošem, preko Stevana Stevanovića Tenke i molili da se Krajina priključi Srbiji. Knez im je obećao zaštitu, a Porta im je, saznavši za tajne veze sa Milošem uvela blokadu kako bi ih sprečila da se presele u Krajinu. Blokada im je ukinuta 1832. Dve godine kasnije su se stanovnici preselili sa Velikog ostrva na Milošev podsticaj na mesto gde je danas Mihajlovac.[4]
Današnje naselje je podeljeno na dve celine: Mihajlovac (Selo) i Novo selo. U njemu su između dva svetska rata živele sledeće familije: Njeguncići (slava Petkovica), Gruješti (slava Sveti Jovan), Kalberovići (slava Sveti Alimpije), Krapešti (slava Sveti Alimpije), Grekulovići (slava Sveti Alimpije), Savešta (slava Sveti Arhanđeo), Šurkulešta (slava Sveti Nikola), Đulešta (slava Petkovica), Pejkulešta (slava Sveti Nikola), Popešta (slava Petkovica), Blđešta (slava Sveti Alimpije), Deješta (slava Sveti Alimpije), Davidovići (slava Petkovica), Nicešta (slava Sveti Arhanđeo), Koćešta (slava Petkovica), Vremešta (slava Velika Gospojina), Milešta (slava Sveti Nikola), Gerenešta (slava Petkovica), Liksarešta (slava Sveti Alimpije), Paunešta (slava Sveti Đorđe), Frtunešta (slava Petkovica), Prčinešta (slava Sveti Arhanđeo), Kotromešta (slava Petkovica), Duducešta (slava Petkovica), Klefatešta (slava Sveti Nikola), Kornešta (slava Petkovica), Krstešta (slava Petkovica), Marinkešta (slava Sveti Alimpije), Barbulovići (slava Petkovica), Sandići (slava Sveti Arhanđeo), Oprikići (slava Sveti Alimpije), Florići (slava Petkovica), Čerčulešti (slava Sveti Alimpije), Stankuli (slava Sveti Nikola), Apanešti (slava Petkovica), Kalugarešti (slava Mitrovdan), Škopuljevići (slava Sveti Nikola), Letike (slava Petkovica), Cincarešti (slava Vavedenje), Blandar (slava Sveti Nikola), Titika (slava Sveti Pavle), Munćan (slava Petkovica), Dragolja (slava Sveti Nikola), Čobanu (slava Sveti Nikola), Pača (slava Sveti Nikola) i Gica (slava Sveti Nikola). Seoska zavetina je Sveta Trojica.[5]
U naselju se nalazi pravoslavna crkva izgrađena 1834. godine koja je posvećena Svetom arhangelu Mihailu.
Stanovništvo Mihajlovca je pravoslavno, prilikom popisa nacionalno se izjašnjava kao srpsko, vlaško i rumunsko i uglavnom se bavi ratarstvom. Antropogeografskim i etnološkim izučavanjima svrstano je u vlaška naselja.
Godine 1921. je imalo 315 kuće i 1.840 stanovnika, 1948. 390 kuća i 1.744 stanovnika, a 2002. godine 553 kuća i 742 stanovnika. Godine 2007. na privremenom radu u inostranstvu (Nemačka, Austrija, Švedska i Danska) iz ovog naselja je oko 650 stanovnika.
Osnovna škola u naselju je (osnovana 1836. godine) školske 2006/2007. godine imala 35 učenika.
Zemljoradnička zadruga u Mihajlovcu postoji od 1898. godine (obnovljena 1945. godine kao Zemljoradnička nabavno–prodajna zadruga). Njoj su 1960. godine pripojene Zemljoradnička zadruga iz Male Kamenice i Zemljoradnička zadruga iz Slatine. Dom kulture Mihajlovac dobija 1948. godine, električnu rasvetu 1954, vodovod 1970, a telefonske veze sa svetom 1986. godine.
Demografija uredi
Prema poslednjem popisu iz 2022. godine u Mihajlovcu je živelo 268 stanovnika što je za 258 manje u odnosu na 2011. kada je na popisu bilo 526 stanovnika. U naselju živi 244 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 56,94 godina (53,26 kod muškaraca i 60,31 kod žena).[6]
Prema podacima popisa iz 2022. u naselju ima 132 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,03 a prema istom popisu u naselju ima 743 stambenih jedinica od kojih je 253 naseljenih.[7]
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| m | ž |
|||
| ? | 2 | 3 | ||
| 80+ | 23 | 26 | ||
| 75—79 | 40 | 52 | ||
| 70—74 | 39 | 58 | ||
| 65—69 | 27 | 48 | ||
| 60—64 | 25 | 28 | ||
| 55—59 | 13 | 12 | ||
| 50—54 | 20 | 20 | ||
| 45—49 | 28 | 17 | ||
| 40—44 | 20 | 19 | ||
| 35—39 | 14 | 11 | ||
| 30—34 | 12 | 12 | ||
| 25—29 | 13 | 15 | ||
| 20—24 | 17 | 10 | ||
| 15—19 | 17 | 11 | ||
| 10—14 | 13 | 12 | ||
| 5—9 | 9 | 15 | ||
| 0—4 | 11 | 6 | ||
| Prosek : | 51,2 | 55,6 | ||
| ||||||||||||||||||||||||
|
| Pol | Ukupno | Neoženjen/Neudata | Oženjen/Udata | Udovac/Udovica | Razveden/Razvedena | Nepoznato |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 310 | 62 | 207 | 30 | 10 | 1 |
| Ženski | 342 | 21 | 218 | 90 | 12 | 1 |
| UKUPNO | 652 | 83 | 425 | 120 | 22 | 2 |
| Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija |
|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 108 | 58 | 0 | 0 | 7 |
| Ženski | 72 | 50 | 0 | 0 | 4 |
| UKUPNO | 180 | 108 | 0 | 0 | 11 |
| Pol | Proizvodnja i snabdevanje | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
| Muški | 2 | 8 | 9 | 0 | 2 |
| Ženski | 0 | 0 | 3 | 1 | 0 |
| UKUPNO | 2 | 8 | 12 | 1 | 2 |
| Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad |
| Muški | 0 | 0 | 1 | 4 | 0 |
| Ženski | 0 | 1 | 1 | 3 | 2 |
| UKUPNO | 0 | 1 | 2 | 7 | 2 |
| Pol | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
| Muški | 2 | 0 | 0 | 15 | |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 7 | |
| UKUPNO | 2 | 0 | 0 | 22 | |
Reference uredi
- ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 238.
- ^ a b Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 239.
- ^ "Vreme", 5. jan. 1941
- ^ Stanojević, Tihomir (1972). Negotin i Krajina od prvih tragova do 1858. godine. Negotin: Zajednica kulture SO Negotin, Novinska ustanova „Timok”. str. 46,47.
- ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 240, 241.
- ^ Starost i pol, podaci po naseljima - Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2022. godine (PDF), Pristupljeno 25.7.2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 464. ISBN 978-86-6161-230-5.
- ^ Domaćinstva prema broju članova - Popis stanovništva, podaci po naseljima, avgust 2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 122. ISBN 978-86-6161-232-9.
- ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.
- ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
- ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.
Spoljašnje veze uredi
- Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain)
- Gugl satelitska mapa (Maplandia)
- Plan naselja na mapi (Mapquest)
