Bogoljub Bjelica

Bogoljub Bjelica (Vrbas, 26. septembar 1956 — Beograd 28. mart 2013) bio je srpski pravnik i političar. Bjelica je bio ministar za veze sa Srbima van Srbije u Vladi Nikole Šainovića (1993–1994), zamenik saveznog ministra odbrane SR Jugoslavije (1995), gradonačelnik Pančeva (1992), zamenik predsednika Socijalističke partije Srbije i jedan od najbližih saradnika Slobodana Miloševića.

Bogoljub Bjelica
Lični podaci
Datum rođenja	(1956-09-26)26. septembar 1956.
Mesto rođenja	Vrbas, FNR Jugoslavija
Datum smrti	28. mart 2013.(2013-03-28) (56 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija
Religija	pravoslavni hrišćanin
Univerzitet	Pravni fakultet Univerziteta u Prištini
Profesija	pravnik
Porodica
Supružnik	Jelena Bjelica
Deca	Marija
Politička karijera
Politička stranka	Socijalistička partija slobode (2007–2010) Socijalistička partija Srbije (1990—2003) Savez komunista Jugoslavije (do 1990)
Mandati Ministar za veze sa Srbima van Srbije 10. februar 1993 — 15. mart 1994. Predsednik vlade Nikola Šainović Prethodnik funkcija nastala Naslednik Radovan Pankov Zamenika saveznog ministra odbrane 1995 — 1995. Vlada Prva savezna vlada Radoja Kontića Pomoćnik načelnika Uprave za moral Vojske Jugoslavije 1999 — 1999. Predsednik Skupštine opštine Pančevo 1992 — 1992.

Biografija

Rođen je u porodici doseljenika iz Hercegovine.

Porodica se preselila u Prištinu, gde je Bjelica diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Prištini. Kasnije prelaze u Pančevo. Tamo se zapošljava kao pravnik u Fabrici aviona Utva, pančevačkoj Azotari i Službi društvenog knjigovodstva (SDK).

Bjelica je bio jedan od osnivača Socijalističke partije Srbije u Pančevu, 1990. godine. Ubrzo je postao predsednik Skupštine grada Pančeva, odnosno gradonačelnik, od maja do decembra 1992. godine. Tu je vodio i Savez jugoslovenskih patriota.

Preselio se u Beograd i postao predsednik opštinskog odbora Socijalističke partije Srbije u Gradskoj opštini Stari grad.

U Vladi Nikole Šainovića od 1993. do 1994. godine, obavljao je dužnost ministra za veze sa Srbima van Srbije. Naredne godine je bio zamenik saveznog ministra odbrane, a tokom NATO agresije na SR Jugoslaviju 1999. godine je bio pomoćnik načelnika Uprave za moral Vojske Jugoslavije. Njegova kancelarije u zgradi Generalštaba je bila pogođena i uništena tokom bombardovanja.

Na Četvrtom kongresu Socijalističke partije Srbije 24. septembra 2000. godine, izabran je za člana Glavnog odbora.

Od 30. marta do 1. aprila 2001. godine, nalazio se neprekidno uz Slobodana Miloševića u vili Mir, dok je trajalo njegovo hapšenje. Prema tvrdnjama Čedomira Jovanovića, tadašnjeg šefa poslaničke grupe DOS-a u Skupštini Srbije koji je došao u vilu kako bi pregovarao o predaji, Bjelica je izvadio pištolj, repetirao ga i uperio u njega. Pojedini navode da je Bjelica imao zadatak da, u slučaju ulaska policijskih snaga u vilu, likvidira Miloševića i tako onemogući njegovo hapšenje. Nakon što se Milošević predao, Bjelica je sa njim otišao u Centralni zatvor, da bi tamo bio uhapšen i započeo štrajk glađu. Nakon tri nedelje štrajka, prevezen je na Vojnomedicinsku akademiju, gde mu je ukazana lekarska pomoć. Ukupno je štrajkovao glađu 38 dana.

Na jesen 2001. godine, osnovao je Komitet za odbranu Miloševića i bio njegov predsednik. Ovo je bio samo početak njegovog angažmana protiv pasivnosti SPS-a u pogledu procesa protiv Miloševića u Haškom tribunalu, a ubrzo je sa Miloradom Vučelićem, Aleksandrom Vulinom i Vladimirom Kršljaninom osnovao i Udruženje "Sloboda", za čijeg predsednika je izabran.

U maju 2002. godine, Slobodan Milošević je iz Haškog tribunala predložio da se Bjelica imenuje za potpredsednika SPS, ali je predlog odbačen. Umesto toga, postavljen je za predsednika Izvršnog odbora Glavnog odbora. Namera je bila da bude na čelu visokih partijskih funkcionera koji će eliminisati reformsko krilo (predvođeno Ivicom Dačićem) i ponovo učvrstiti Miloševićev uticaj u partiji.

Kako je sa tim išlo teško, Milošević je smenio Mirka Marjanovića sa mesta zamenika predsednika Socijalističke partije Srbije i na to mesto imenovao Bogoljuba Bjelicu.

Na Šestom kongresu Socijalističke partije Srbije, koji je održan 18. januara 2003. godine u Sava centru u Beogradu, Bjelica je čitao Miloševićevo pismo upućeno iz Haškog tribunala. Čitanje je bilo prekidano uzvicima, zvižducima i povicima. Pismom je zahtevano da se Ivica Dačić isključi iz partije. Pošto je pročitao pismo, Bjelica je napustio kongres zajedno sa još 40 delegata.

Bjelica je uhapšen u policijskoj operaciji "Sablja", nakon ubistva predsednika vlade dr Zorana Đinđića 2003. godine.

Zajedno sa isključenim članovima SPS i članovima Udruženja "Sloboda", Bjelica je osnovao Socijalističku partiju slobode 2007. godine u Beogradu. Republička izborna komisija je osporila listu stranke na parlamentarnim izborima 2008. godine. Stranka je obrisana iz Registra političkih stranaka 23. aprila 2010. godine, pošto nije uspela da prikupi dovoljan broj potpisa za preregistraciju.

Po Miloševićevoj smrti 11. marta 2006. godine, našao se na čelu odbora za njegovu sahranu, po želji Miloševićeve supruge Mirjane Marković. Na ispraćaju ispred Doma Narodne skupštine, držao je počasnu stražu uz kovčeg i održao govor.:

Dana 25. marta 2013. Prvi osnovni sud u Beogradu oslobodio je optužbe Bjelicu, kao prvooptuženog, Sinišu Vučinića i ostale optužene za ometanje hapšenja Slobodana Miloševića. Bjelica, zbog bolesti, nije prisustvovao suđenju.

Samo tri dana kasnije, Bjelica se pričestio u svom stanu u Beogradu i umro, 28. marta 2013. godine. Sahranjen je 30. marta na dobanovačkom groblju, nakon opela u crkvi Svetog Nikole u Dobanovcima. Ispraćaju je prisustvovala tročlana delegacija Ministarstva odbrane Republike Srbije.

Iza njega su ostali supruga Jelena i ćerka Marija.

U seriji Porodica, snimljenoj 2020. godine, koja prati događaje oko hapšenja Slobodana Miloševića, lik Bogoljuba Bjelice tumači glumac Miloš Timotijević.