Vicko Antić

Vicko Antić (Selce, kod Crikvenice, 2. oktobar 1912 — Beograd, 19. mart 1999) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA, društveno-politički radnik Socijalističke Republike Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.

vicko antić
Vicko Antić
Lični podaci
Datum rođenja	(1912-10-02)2. oktobar 1912.
Mesto rođenja	Selce, kod Crikvenice, Austrougarska
Datum smrti	19. mart 1999.(1999-03-19) (86 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1937.
Učešće u ratovima	Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba
Služba	Španska republikanska armija NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1937 — 1939. 1941 — 1973.
Čin	narednik NRA general-pukovnik JNA
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja	jugoslovenska odlikovanja: inostrana odlikovanja: Orden crvene zastave Čehoslovački ratni krst 1939

Biografija

Rođen je 2. oktobra 1912. godine u selu Selce, kod Crikvenice. Posle završenog drugog razreda građanske škole, otac ga je zaposlio za zidara. U Beogradu je izučio bravarski zanat i završio tri razreda zanatske škole. U Beogradu je ostao do 1933. godine, kada je otišao u vojsku. Posle vojske, vratio se u rodno mesto, gde je pomagao radu mesne knjižnice i čitaonice.

Po početku građanskog rata u Španiji, Vicko i njegovi drugovi odlučili su da se prebace u Španiju. Doznali su da se vrše prijave za odlazak na seču šuma u Francuskoj, pa su potpisali ugovor. Avgusta 1937. godine, otputovali su u Francusku i preko Pirineja se prebacili u Španiju. Tamo je bio borac 129. internacionalne brigade. Ubrzo je dobio čin narednika. Krajem 1937, postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).

Nakon pada Republike, borci Internacionalnih brigada prebacili su se u Francusku, gde su ih vlasti smestile u koncentracione logore. Antić je bio u logorima „Sen Siprijen“, „Žir“ i „Aržele“.

Posle poraza Francuske u ratu s nacističkom Nemačkom, Antić je uspeo da pobegne iz logora „Aržele“ u martu 1941. godine. Probio se u okupirani deo Francuske i prijavio za rad u Nemačkoj, jer je to bio jedini način da prvo izađe iz Francuske. Dospeo je u Sudete i iz njih je 1. novembra pobegao i za nekoliko dana stigao na granicu Nemačke i NDH. Tu se noću ukrcao u vagon i iskočio pred Zagrebom, kod Zaprešića.

Uspostavio je kontakt sa članovima CK KPH, koji su ga zatim uputili u Slavoniju, jer su veze sa Gorskim kotarom u to vreme bile prekinute. Tamo je stigao 11. novembra 1941. i raspoređen na dužnost vodnika u Psunjskom partizanskom odredu. Ubrzo je postao komandir čete, a početkom 1942. komandant Psunjskog odreda. Avgusta 1942. godine bio je postavljen za komandanta Dvanaeste slavonske brigade. Neko je vreme bio i na dužnosti komandanta 3. operativne zone Hrvatske, a kad je formiran Šesti korpus, Vicko je bio postavljen za komandanta 28. slavonske divizije. Divizija je pod njegovom komandom vodila borbe u Slavoniji, Moslavini i Zagorju.

Februara 1944. godine, Vicko je bio imenovan za komandanta Trinaeste primorsko-goranske divizije. Avgusta 1944. radio je na formiranju hrvatske divizije Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ) i bio njen komandant do kraja 1945. godine.

Krajem 1945. otišao je na školovanje u Vojnu akademiju „Frunze“ u Moskvi, koju je završio 1947. godine. Završio je i Kurs operatike Više vojne akademije JNA, od 1952. do 1953. godine.

Bio je načelnik Komande tenkovskih i motorizovanih jedinica JNA, načelnik Štaba Prve armije, zamenik za pozadinu i pomoćnik za MPV komandanta JRV i PVO.

Bio je član Opunomoćstva CK SKJ za JNA, sekretar Opunomoćstva u RV i PVO i član raznih partijskih rukovodstava u komandama i ustanovama.

Penzionisan je u činu general-pukovnika JNA 1973. godine i od tada je bio aktivan u društveno-političkim organizacijama. Bio je potpredsednik Republičkog odbora SUBNOR-a Hrvatske, član Predsedništva, predsednik Komisije za opštenarodnu odbranu Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije, član Saveta SR Hrvatske i ostalo.

Umro je 19. marta 1999. godine u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Od inostranih se ističu sovjetski Orden crvene zastave i čehoslovački Vojnički krst. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Enciklopedija Jugoslavije tom I. Beograd: Jugoslavenski leksikografski zavod. 1990. 
• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. 

Spoljašnje veze

• Antić Nikole Vicko