Dimitrije Vojvodić
Dimitrije Vojvodić Zeko (Konjusi, kod Andrijevice, 9. maj 1908 — Beograd, 25. jul 1987), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
| dimitrije vojvodić | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Dimitrije Vojvodić Zeko | ||||||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||||||
| Datum rođenja | 9. maj 1908. | |||||||||||||
| Mesto rođenja | Konjusi, kod Andrijevice, Knjaževina Crna Gora | |||||||||||||
| Datum smrti | 25. jul 1987. (79 god.) | |||||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | |||||||||||||
| Profesija | vojno lice | |||||||||||||
| Delovanje | ||||||||||||||
| Član KPJ od | jula 1941. | |||||||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1963. | |||||||||||||
| Čin | potporučnik JV u rezervi general-potpukovnik JNA | |||||||||||||
| Heroj | ||||||||||||||
| Narodni heroj od | 21. decembra 1951. | |||||||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||||||
Biografija
urediRođen je 9. maja 1908. godine u selu Konjusima, kod Andrijevice. Poticao je iz zemljoradničke porodice. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, gimnaziju u Beranama, a potom je studirao na Pravnom fakultetu u Beogradu.[1]
Ubrzo po dolasku na studije u Beograd, pridružio se revolucionarnom studentskom pokretu. Iako nije bio član Komunističke partije, učestvovao je u mnogim akcijama, koje su organizovali studenti-komunisti na Beogradskom univerzitetu. Nakon dve godine studija, napustio je fakultet i zaposlio se kao blagajnik u Opštini u selu Ponoševac, kod Đakovice. U ovo mesto su mu se preselili i njegovi roditelji. Tokom odsluženja vojnog roka završio je Školu rezervnih oficira.[1]
Narodnooslobodilačka borba
urediKao rezervni oficir Jugoslovenske vojske, učestvovao je u kratkotrajnom Aprilskom ratu, 1941. godine. Bio je zarobljen, ali je posle tri dana uspeo da pobegne i dođe u Crnu Goru. U Andrijevičkom srezu se povezao sa članovima KPJ u učestvovao u pripremama za ustanak. U toku Trinaestojulskog ustanka bio je zamenik komandira Konjuškog gerilskog odreda i sa njim učestvovao u napadu na Andrijevicu i njenom oslobođenju. Tada je jula 1941. godine bio primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Krajem 1941. godine, bio je jedan od prvih dobrovoljaca iz svog kraja koji je stupio u Crnogorski odred za operacije u Sandžaku. U ovom odredu je bio vodnik i sa njim je učestvovao u Pljevaljskoj bici. Nakon ovoga je, 21. decembra 1941. godine, stupio u tada formiranu Prvu proletersku udarnu brigadu. Januara 1942. godine sa ovom brigadom je učestvovao u borbama u istočnoj Bosni, kao i u Igmanskom maršu.[1]
Februara 1942. godine je postao vojni instruktor za obuku novih boraca, a ubrzo potom komandir Omladinske čete. U proleće 1942, u vreme Treće neprijateljske ofanzive, bio je postavljen za zamenika komandanta Drugog crnogorskog bataljona Prve proleterske udarne brigade. Učestvovao je i u pohodu proleterskih brigada za Bosansku krajinu i na tom putu se istakao u borbama za Konjic, Duvno i Livno.[1]
Po dolasku u Bosansku krajinu bio je određen za zamenika komandanta Drugog bataljona Prve dalmatinske udarne brigade, a ubrzo potom je postao komandant ovog bataljona. Sa ovom brigadom se posebno istakao u borbama za Jajce, novembra 1942. godine, a potom u brojnim akcijama tokom Četvrte i Pete neprijateljske ofanzive. U toku bitke na Sutjesci, uspeo je da svoj bataljon uspešno izvuče iz okruženja. Potom se u leto 1943. godine istakao u borbama u istočnoj Bosni.[1]
Potom je bio postavljen za komandanta Sedme banijske udarne brigade, koja se tada sa terena istočne Bosne vratila na Baniju. U toku jeseni 1943, i tokom zime 1943/44. godine sa ovom brigadom je vodio borbe na teritoriji Banije, Korduna, Hrvatskog primorja i Gorskog kotara. Kao veoma sposoban rukovodilac i starešina do kraja rata nalazio se ne više visokih funkcija – bio je najpre načelnik, a potom komandant Trinaeste primorsko-goranske divizije, zatim načelnik Štaba Jedanaestog hrvatskog korpusa, a 1945. godine je bio načelnik odeljenja u Štabu Četvrte armije.[1]
Posleratni period
urediPosle rata je nastavio profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Završio je Višu vojnu akademiju JNA i Kurs operatike JNA i obavljao razne odgovorne vojne dužnosti. Bio je komandant divizije Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ), komandant Prve proleterske divizije, načelnik Uprave za vanarmijsko vojno vaspitanje JNA i dr. Bio je biran i u forume nekih društveno-političkih organizacija SR Srbije i Beograda.[1] Aktivna vojna služba u JNA mu je prestala 1963. godine u činu general-potpukovnika.[2]
Umro je 25. jula 1987. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.[3]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden partizanske zvezde drugog reda, Orden zasluga za narod drugog reda i dva Ordena za hrabrost.[4] Od inostranih odlikovanja, ističe se Partizanski krst NR Poljske. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 21. decembra 1951. godine.[1][5]
Reference
urediLiteratura
uredi- Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1958.
- Vojna enciklopedija. Beograd. 1973.
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
