Episkop bački Nikanor
Nikanor (svetovno Nedeljko Iličić; Novi Bečej, 6. novembar 1906 — Sremska Kamenica, 6. novembar 1986) bio je episkop Srpske pravoslavne crkve.
| Nikanor (Iličić) | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 6. novembar 1906. |
| Mesto rođenja | Novi Bečej, Austrougarska |
| Datum smrti | 6. novembar 1986. (80 god.) |
| Mesto smrti | Sremska Kamenica, SFRJ |
Monaško zvanje uredi
Episkop Nikanor (svetovno Nedeljko Iličić) rođen je 6. novembra 1906. u Novom Bečeju od roditelja Nedeljka i Sofije (dev. Tucakov). Osnovnu školu je završio u svom rodnom mestu, a gimnaziju u Velikom Bečkereku. Posle završene Bogoslovije u Sremskim Karlovcima, diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu kao pitomac episkopa temišvarskog dr Georgija (Letića). Iste godine je zamonašen po činu male shime u manastiru Krušedolu na Đurđic. Zamonašio ga je arhimandrit Sava (Trlajić), potonji episkop-sveštenomučenik gornjokarlovački, koga će budući episkop Nikanor i naslediti na episkopskoj katedri. Kao monah postao je sabrat manastira Sv. Đurđa u Temišvarskoj eparhiji i u isto vreme postavljen za suplenta gimnazije u Velikom Bečkereku. Takođe je postavljen i za parohijskog đakona i radio na ustrojstvu bogomoljačkog pokreta. Profesorski ispit položio je 1933, a protođakonom je postao 1939.
Episkop uredi
Nikanora Iličića je na položaju protođakona zatekao i izbor za episkopa gornjokarlovačkog 20. maja 1947. U čin prezvitera rukopoložio ga je 24. maja iste godine mitropolit zagrebački dr Damaskin. Hirotonisan je za episkopa u beogradskoj Sabornoj crkvi 3. juna 1947. Hirotoniju je izvršio patrijarh srpski Gavrilo sa episkopima zletovsko-strumičkim Vikentijem i šumadijskim Valerijanom.
Novi episkop gornjokarlovački Nikanor dobio je za upravu i Eparhiju dalmatinsku, kojom je administrirao sve do 1951. Međutim, kada je pošao u Dalmaciju da primi administraciju, pretučen je u Kistanju i fizički sprečen da dođe u sedište eparhije. Rad episkopa Nikanora na obnovi života desetkovane Gornjokarlovačke eparhije sprečavan je od građanskih vlasti na svakom koraku.
Četiri godine docnije, 1951, episkop Nikanor je po svom pristanku premešten u Sremsku eparhiju, gde je opet trebalo vidati ratne rane i obnavljati razorene parohijske hramove i sremske manastire. Konačno, posle smrti episkopa bačkog dr Irineja (Ćirića), izabran je 1955. za episkopa bačkog. Kao episkop bački negovao je u bogosluženju veleljepije nasleđeno od svoga prethodnika.
Pored Eparhije dalmatinske, episkop Nikanor je administrirao i eparhijama Šabačko-valjevskom, Sremskom (u dva maha) i više godina Budimskom eparhijom. Još u vreme kada je bio profesor napisao je udžbenik iz liturgike za četvrti razred srednjih škola i Katihizis. Svoje radove objavljivao je uglavnom u "Duhovnoj straži" i "Glasniku Srpske pravoslavne crkve".
Umro je 6. novembra 1986. u Sremskoj Kamenici, a sahranjen u kripti Saborne crkve u Novom Sadu.
Literatura uredi
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
- Kokotović, Budimir (2018). Grobna mesta arhijereja Karlovačkog vladičanstva. Beograd-Karlovac: Martiria.
- Orlović, Snježana (2017). Pravoslavna eparhija gornjokarlovačka: Šematizam. Beograd-Karlovac: Martiria.
Spoljašnje veze uredi
- Sava Vuković: Srpski jerarsi Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. decembar 2013)
- Episkop Nikanor Iličić (eparhija dalmatinska)
- Poznate ličnosti Novog Bečeja
- Sećanje na velikog arhijereja Crkve Hristove (SPC, 7. novembar 2016) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (8. novembar 2016)
- Nikanor, episkop bački (Kalenić, broj 1/1987, str. 15-16)
