Википедија

Ket Pauer

Čarlin Mari Čan Maršal (engl. Charlyn Marie Chan Marshall, poznatija kao Ket Pauer engl. Cat Power; Atlanta, 21. januar 1972) američka je kantautorka, muzičarka i model.[1][2] Ime Ket Pauer je naziv prvog benda pevačice, ali je postalo i njeno scensko ime kao solo umetnice.

Ket Pauer
Ket Pauer tokom nastupa u Hamburgu 2013. godine
Lični podaci
Puno imeČarlin Mari Čan Maršal
Datum rođenja(1972-01-21)21. januar 1972. (52 god.)
Mesto rođenjaAtlanta, Džordžija, Sjedinjene Države
Zanimanje
Muzički rad
Aktivni period1992—danas
Žanr
Instrumenti
Izdavačke kuće
  • Runt
  • Smells Like records
  • Matador
  • Domino
Ostalo
Povezani članci
Veb-sajtZvanični veb-sajt

Rođena je u Atlanti, odrasla u raznim delovima Sjedinjenih Država, a karijeru je započela u lokalnim bendovima Atlante, početkom devedesetih godina. Nakon uspostavljanja saradnje sa Liz Fer, sarađivala je i sa Stivom Šelijem i Sonik Jautom, sa kojima je izdala prva dva studijska albuma, Dear Sir (1995) i Myra Lee (1996) i potpisala ugovor sa izdavačkom kućom Matador records, nakon čega je objavila i treći album pod nazivom What Would the Community Think.[3] Nakon toga objavila je i album Moon Pix koji je dobio uglavnom pozitivne kritike, a snimljen je sa australijskim bendom Dirty Three. Peti studijski album pod nazivom The Covers Record pevačica je objavila 21. marta 2000. godine i on sadrži obrađene pesme.

Nakon kraće pauze pevačica je 2003. godine objavila šesti studijski album pod nazivom You Are Free, a na njemu su gotovali muzičari Dejv Grol i Edi Veder. Sedmi studijski album The Greatest objavljen je 2006. godine, a na njemu je gostovao veliki broj muzičara iz Memfisa. Naredni album, pod nazivom Jukebox objavljen je 2008. godine, a 2012. godine deveti studijski album pevačice, pod nazivom Sun, koji je izdala u samostalnoj produkciji, a on se našao na desetom mestu muzičke liste Bilbord 200.[4] Kritičari su primetili da pevačica kombinuje žanrove kao što su pank, folk i bluz na njenim prvim albumima, kao i elemente soula i drugih žanrova na kasnijim materijalima.[5]

Biografija uredi

Ket Pauer rođena je 21. januara 1972. godine u Atlanti. Drugo je dete u porodici Čarlija Maršala, bluz muzičara i pijaniste i Mire Li Maršal.[6] Ket ima stariju sestru Mirandu.[7] Njeni roditelji su se razveli 1979. godine, njena majka se ponovo udala i dobila sina Lemija.[7][1][8] Ket je pohađala deset različitih škola širom juga Sjedinjenih Država, a tokom detinjstva o njoj se često brinula njena baba.[7] Tokom mladosti nije smela da kupuje ploče, ali je slušala zbirku ploča njenog očuha, koja je obuhvatala izdanja muzičara kao što su Otis Reding, Creedence Clearwater Revival i Rolingstonse, Beri Vajta i druga.[9][10] U šestom razredu osnovne škole uspostavila je nadimak Čen koji će kasnije profesionalno koristiti.[11]

Kada je imala trinaest godina volela je da sluša bendove kao što su The Smiths, The Cure i Siouxsie and the Banshees. Pevačica je morala da štedi pare kako bi kupila kasete, a prvu koju je dobila bila je američkog pank rok benda Misfits.[12] Kada je napunila šestanest godina prestala je da kontaktira sa majkom, a nisu imale kontakt do njene dvadeset i četvrte godine.[1] Religija je značajno uticala na njeno odrastanje, njen otac je bio Jehovin svedok, a ona je sa bakom pohađala crkve Južnog baptista, gde je počela da peva.[13][14][10]

Godine 2005. Ket je započela vezu sa američkim glumcem Đovanijem Ribisijem i živela sa njim i njegovom četrnaestogodišnjom ćerkom u Los Anđelesu.[15] Par je takođe imao kuću za iznajmljivanje u Malibuu, koju je Ket koristila kao studio.[15] Nakon što je objavila album The Greatest, Ket je otkazala prestojeću turneju za proleće 2006. godine i iskoristila slobodno vreme kako bi rešila mentalne probleme, a primljena je u psihijatrisku kliniku u Majamiju, gde se zadržala sedam dana.[16][17][14] U junu 2012. godine u medijima je objavljeno da je Ket prekinula emotivnu vezu sa Ribisijem.[18] Nakon toga Ket je imala zdravstvenih problema, 2012. godine otkazala je evropsku turneju iz razloga što je više puta hospitalozovana.[19][20]

U aprilu 2015. godine pevačica se porodila i dobila sina, ali javnosti nije otkrile ime detetovog oca.[21][22]

Na dobrotvornoj muzičkoj kompilaciji, koja je objavljena 2009. godine pod nazivom Dark Was the Night, Ket je učestvovala sa uživo pesmom Amazing Grace, zajedno sa muzičkom grupom Dirty Delta Blues band.[23][24] Kompilacija je izašla pod okriljem izdavačke kuće 4AD, a sve u cilju prikupljanja finansijskih sredstava za obolele od HIV virusa.[25] Dana 25. decembra 2011. godine Ket je objavila novu verziju pesme King Rides By za preuzimanje sa njenog veb-sajta, a sav prihod od prodaje pesme doniran je jednoj dečijoj fondaciji i Forni centru.[26][27]

Karijera uredi

 
Ket tokom nastupa u Edmontonu, 2016.

1992—1995: Početak karijera uredi

Prvi instrument koji je Ket svirala bila je gitara, koju je naučila sama da svira.[1][10] Dok je radila u piceriji krajem osamdesetih godina, počela je da pravi muziku u Atlanti, zajedno sa Glenom Trašerom, Markom Murom, Demonom Murom i Flečerom Ligerotom, a okupljali su se u podrumu.[28] Grupa je dobila ponude da nastupa i morali su brzo da smisle ime, a izabrali su Cat Power.[1][25] Dok je živela u Atlanti, Ket je svirala na svojim prvim emisijama uživo, kao podrška prijateljima, koji su bili u bendovima Opal Foxx i Magic Bone.[29] U intervjuu iz 2007. godine Ket je objasnila da je sama muzika bila više eksperimentalna i da su svaka svirka za nju i njene prijatelje bili povodi da se napiju ili da konzumiraju drogu.[30] Takođe u intervjuu je istakla da je jedan broj njenih vršnjaka postao zavistan od heroina.[1] Nakon smrti svog dečka i gubitka najboljeg prijatelja koji je preminuo od posledica HIV virusa, Ket se 1992. godine preselila u Njujork, sa Glenom Trašerom.[31] Novi dečko pomogao joj je da dobije posao u restoranu.[32] Novi partner upoznao ju je sa slobodnom džez eksperimentalnom muzičkom scenom u Njujorku.[30] Nakon što je prisustvovala koncertu Antonija Brakstona, održala je svoj prvi šou improvizovane muzike u Bruklinu.[33] Nakon toga Ket se upoznala sa članovima benda God Is My Co-Pilot, koji su joj pomogli da objavi prvi singl pod nazivom Headlights u ograničenom tiražu od 500 primeraka, pod okriljem njihove izdavačke kuće Making of Americans.[34] Ket je istovremeno snimila svoja prva dva albuma Dear Sir i Myra Lee u decembru 1994. godine u malom podrumskom studiju u blizini Mot Strita u Njujorku, sa gitaristom Timom Foljanom i Sonikom Jautom i bubnjarem Stivom Šilom, koji se sa Ket upoznao 1993. godine.[35][36] Pevačica je u jednom danu snimila dvadeset pesama a one su podeljene u dva albuma, Dear Sir i Myra Lee koja su objavljena u oktobru 1995. i martu 1996. godine.[37] Kao prvi album Ket vodi se album Dear Sir.

1996—2003: Rana izdanja Matadora uredi

 
Ket tokom nastupa u Edmontonu, 2016.

Godine 1996. Ket je potpisala ugovor sa izdavačkom kućom Matador records i u septembru iste godine objavila treći studijski album pod nazivom What Would the Community Think, a on je snimljen u Memfisu u februaru 1996. goidne.[3][38] Album je producirao Šeli, koji je sa Foljanom bio i na pozadinskim vokalima pesama na albumu.[39][40][39][41]

Nakon objavljivanja albuma What Would the Community Think, Ket je otputovala u Južnu Afriku, nakon čega je napustila Njujork i preselila se u Portland u Oregonu, gde je radila kao bebisiterka.[42][43] U proleće 1997. godine sa tadanjšim dečkom preselila se u seosku kuću u Prosperiti u Južnoj Karolini.[44][43] Tamo je napisala šest novih pesama, a većina njih našle su se na njenom narednom albumu Moon Pix (1982), koji je snimila u Sing sing studiju u Melburnu sa pozadinskim vokalima muzičara Mika Tajnera i Džima Vajta iz australijskog benda Dirty Three.[45][46][47][48] Album je dobio uglavnom pozitivne kritike, kao i spot za pesmu Cross Bones Style.[49][50][51] Tokom 1999. godine Ket je nastupila u velikom broju emisija, gde je pružala muzičku pratnju.[52] Materijali i omot emisija našli su se na njenom petom albumu pod nazivom The Covers Record, koji je objavljen 2000. godine. Pesme sa albuma snimane su u periodu od 1998. do 1999. godine.[32][53]

Početkom dvehiljaditih godina, Ket je radila kao model.[54][54] U februaru 2003. godine Ket je objavila album pod nazivom You Are Free a na njemu su gotovali muzičari kao što su Dejv Grol i Voren Elis.[55] Album se našao na sto i petom mestu muzičke liste Bilbord 200, a za pesmu He War snimljen je video spot. Pevačica je nakon toga, tokom 2003. i 2004. godine održala turneju u Evropi, Brazilu, Sjedinjenim Američkim Državama i u Australiji.[32] Tokom ovog perioda, Ket je često nastupa, a 2003. godine američki nedeljni časopis The New Yorker istakao je kako su njeni nastupi postali „tragični i nepredvidljivi”, a pevačica je kasnije ovu kritiku pripisala problemu sa alkoholom.[56][16] U periodu kada je pevačica objavila šesti studijski album pod nazivom You Are Free, kupila je kuću u Majamiju.[57][33]

2004—2011: Komercijalni uspeh uredi

 
Ket tokom nastupa u Beču, 2015. godine.

U oktobru 2004. godine Matador records objavio je DVD film pod nazivom Speaking for Trees koji sadrži dvočasovni snimak pevačice Ket koja nastupa sa svojom gitarom u šumi. Set je propraćen audio kompakt diskom koji sadrži osamnaestominutnu pesmu Willie Deadwilder, na kojoj pored Ket učestvuje i M. Vard, takođe na gitari.[58] Dana 22. januara 2006. godine pevačica je objavila sedmi album pod nazivom The Greatest, a na njemu su gostivali Dejvid Smit, Stiv Pots i Leroj Hodžs.[59] Album se našao na trideset i četvrtom mestu liste Bilbord 200.[59] The Greatest proglašen je šestim najboljim albumom 2006. godine od strane časopisa Roling Stoun.[60][61] U tom periodu, Ket je sarađivala sa nekoliko muzičara na različitim projektima, uključujući Mika Kolinsa na pesmi Auf Dem Strom, sa Karen Elson na pesmi Je t'aime... moi non plus i sa mnogim drugim. Tokom jeseni 2006. godine Ket je postala potparol kompanije Šanel, nakon što ju je primetio Karl Lagerfeld ispred hotela Mercer u Njujorku.[62][63]

U januaru 2008. godine Ket je objavila drugi album sa obradama pesmama, pod nazivom Jukebox, a snimljen je sa bendom Dirty Delta Blues. Album sadrži originalnu pesmu Song to Bobby, koji je Ket posvetila Bobu Dilanu. Album je objavljen u julu 2008. godine.[64][65][66][67] U septembru 2008. godine Ket i članovi benda Dirty Delta Blues snimili su svoju verziju pesme Space Oddity, koju u originalu izvodi Dejvid Boui, za reklamu o automobilima Linkoln.[68] Godine 2013. pesma benda Cat Power's, Have Yourself a Merry Little Christmas korišćena je u božićnoj reklami kompanije Apple Inc..[69] U decembru 2008. godine Ket je objavila EP Dark End of the Street na kojem se nalazi šest pesama.[70][71][72] Godine 2009. Ket je gostovala na pesmi Hold On, Hold On muzičara Neko Case, a pesme se našla na albumu Come Easy Go. Godine 2011. pevačica je gostovala na vokalima za pesmu Tonight You Belong to Me, muzičara Edija Vedera.[73]

2012—danas uredi

U februaru 2012. godine Ket je otkazala zakazano pojavljivanje u Tel Avivu, Izraelu, navodeći „veliku zbrku”, kao i da se oseća bolesno.[74] Bila je suočena sa apelima da se Izrael bojkotuje zbog sukoba sa Palestinom.[75] Dva meseca kasnije otkazala je i pojavljivanje na muzičkom festivalu Koačela, tvrdeći da nije fer da se tamo pojavi, a da pre toga nije objavila novi album, na kojem je u to vreme radila.[76] Pevačicin deveti studiji album pod nazivom Sun objavljen je 29. avgusta 2012. godine, a na njemu se nalazi jedanaest pesama.[77][78][79] Vodeći albumski singl Run je objavljen za digitalno preuzimanje tokom juna 2012. godine.[80][81] Pesme na albumu sadrže elemente elektronskog zvuka, čije tekstove potpisuje Ket.[82] Album je dobio uglavnom pozitivne kritike, a nazivan je „strastvenim pop albumom elektronske muzike, filtriranim kroz dušu kantautorke”.[83] Album je debitovao na desetom mestu muzičke liste Bilbord 200, a prodat je u više od 23.000 primeraka prve nedelje od objavljivanja.[4] U julu 2015. godine, objavljeno je da će Ket pozajmiti glas u dokumentarnom filmu Janis: Mala plava devojčica, koji je imao premijeru iste godine na Filmskom festivalu u Veneciji.[84] Na televiziji, Ket se pojavila u TV seriji China, IL, u jednočasovnom muzičkom specijalu pod nazivom Magical Pet.[85]

Dana 28. jula 2017. godine pevačica je na Instagram nalogu objavila da je njen deseti studijski album spreman da bude objavljen, ali nije otkrila datum izlaska.[86][87] Dana 18. jula 2018. godine, pevačica je objavila deseti studijski album pod nazivom Wanderer, a na njemu se našlo jedanest pesama kantri bluz žanra.[88][89] Objavila je dva singla, Woman sa Lanom del Rej 15. avgusta i obradu pesme Stay, koju u originalu izvodi Rijana, 18. septembra.[90][91][92] Album je objavljen za Domini records.[93][94] Ket je nakon toga imala svetsku turneju kako bi promovisala album.[95]

Muzički pravac i performans uredi

Izdanja od Ket često su zapažena od strane muzičkih kritičara, zbog njenih mračnih instrumentala na pesmama, sa uticajem bluza i melanholičnih tekstova, zbog čega je dobila nadimak „Kraljica tuge”.[96] Pevačica sa druge strane tvrdi da je njena muzika često pogrešno interpretirana, te da su mnoge njene pesme trjumfalne, a ne tužne.[97][98] Izdanja grupe Cat Power's opisana su kao spajanje elemenata panka, folka i bluza, dok su kasnija izdanja od Ket, nakon 2000. godine, počeka da uključuju sofisticiranije sadržaje i bolju muzičku produkciju.[99][100][101] Album The Greatest (2006), pevačicinsedmi studijski album sadrži elemente ritam i bluza, a na instrumentalima pesama gostovao je bend pod nazivom Memphis Rhythm Band.[102] Za razliku od njenih prethodnih izdanja, koja su sadržala retke aranžmane na gitari i klaviru, The Greatest je opisan kao „punopravni studijski album sa sofisticiranom produkcijom i starijim igračima.”[103]

Ket je izvodila uživo emisije koji su bile poznate, pri čemu se njene pesme završavaju naglo i stapaju jedna sa drugom, bez jasnih prelaza.[104][105] Pevačica je takođe često skraćivala svoje nastupe, što se u nekim prilikama pripisuje strahu od bine i uticaju alkohola.[106][107] Pevačica je otvoreno govorila o svom strahu i problemu sa mentalnim zdravljem, depresijom, problemu sa alkoholizmom i zloupotrebi psihoaktivnih supstanci.[108] Do 2006. godine Ket je našla nove muzičke saradnike i prestala je da pije, nakon čega je kako tvrde muzički kritikari njen performans postao entuzijastičniji i profesionalniji.[108][109][110]

Diskografija uredi

Studijski albumi

Filmografija uredi

Uloge Ket Pauer
Godina
Srpski naziv
Izvorni naziv
Uloga
Napomena
2007. Mesečari Sleepwalkers plesačica Klerk kratkometražni film
2007. Moje noći borovnice My Blueberry Nights Kaća
2015. Američka udovica American Widow žena koja peva glavna uloga
2015. China, IL Keiko (gorila koja govori) animirana serija

Nagrade i nominacije uredi

  • Osvojeno: Muzička nagrada Šortlist za album The Greatest.[111]
  • Nominacija: Nagrada Brit za najboljeg ženskog međunarodnog solo izvođača (2007)[112]
  • Nominacija: Najbolji dizajn vinila za album Jukebox[113]
  • Nominacija: Nagrada Brit za najboljeg ženskog međunarodnog izvođača (2013)[114]
  • Nominacija: Nagrada Antvil za najbolju kinematografiju, za spot pesme Where Is My Love?[115]
  • Nominacija: Najbolji međunarodni pop video spot za Go Up (2017)[116]
  • Nominacija: Robert nagrada za povratak godine na scenu (2018)[117]
  • Nominacija: Švedska nagrada zajbolji inostrani album, za Wanderer[118]

Reference uredi

  1. ^ a b v g d đ Van Meter, William (23. 1. 2006). „I'm a Survivor”. New York Magazine. 
  2. ^ Larkin 2011, str. 35.
  3. ^ a b Goodman 2009, str. 147.
  4. ^ a b Caulfield, Keith (12. 9. 2012). „Matchbox Twenty Gets First No. 1 Album on Billboard 200 Chart”. Billboard. Pristupljeno 28. 12. 2017. 
  5. ^ Traynor, Cian (18. 6. 2012). „Interview: Cat Power”. The Stool Pigeon. Arhivirano iz originala 25. 6. 2012. g. 
  6. ^ Goodman 2009, str. 24.
  7. ^ a b v Goodman 2009, str. 38.
  8. ^ Goodman 2009, str. 1–10.
  9. ^ Hightower, Laura. „Power, Cat, Biography”. enotes contemporary musicians. eNotes.com. Pristupljeno 15. 9. 2011. 
  10. ^ a b v Lack, Hannah (2012). „Q&A / Music: Cat Power”. Dazed. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  11. ^ Goodman 2009, str. 43.
  12. ^ Harris, Diva (1. 11. 2018). „The Marshall Suite: Cat Power's Favourite Albums”. TheQuietus. Pristupljeno 1. 11. 2018. 
  13. ^ Rachel, T. Cole (24. 7. 2012). „Cat Power”. interviewmagazine.com. Brand Publications. 
  14. ^ a b Maerz, Melissa (22. 11. 2006). „The Spin Interview: Cat Power”. Spin. Pristupljeno 28. 12. 2017. 
  15. ^ a b Brandt, Wilfred. „Cat Power interviewed by Wilfred Brandt”. Two Thousand. Arhivirano iz originala 31. 12. 2012. g. Pristupljeno 19. 3. 2011. 
  16. ^ a b Uhelszki, Jaan (decembar 2006). „Cat Power: Beauty Secrets”. Harp Magazine. Arhivirano iz originala 15. 4. 2009. g. 
  17. ^ „Cat Power Cancels Spring Tour”. Billboard. 6. 2. 2006. Arhivirano iz originala 28. 6. 2015. g. 
  18. ^ Young, Alex (10. 5. 2014). „Cat Power reveals struggle with suicide, her near-death experience in 2012”. Consequences of Sound. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  19. ^ „Cat Power Shares New Album Details, New Song | News”. Pitchfork. 18. 6. 2012. Pristupljeno 22. 12. 2017. 
  20. ^ Britton, Luke (6. 11. 2012). „Cat Power cancels entire European tour after being hospitalised with angioedema”. The Line of Best Fit. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  21. ^ „Cat Power Has a Baby, Reacts to Situation in Baltimore”. Billboard. 28. 4. 2015. Pristupljeno 13. 1. 2018. 
  22. ^ Mathieson, Craig (23. 1. 2016). „Cat Power on how she came back from the brink: 'I've come out the other side'”. The Sydney Morning Herald. Arhivirano iz originala 18. 12. 2017. g. 
  23. ^ „4AD – News – Reveal amount raised for charity from Dark Was the Night, retrieved 27 October 2009”. Arhivirano iz originala 30. 11. 2009. g. Pristupljeno 27. 10. 2009. 
  24. ^ „Dark Was the Night @ Radio City Music Hall in NYC (Brightest Byrne Bon National Feist Projectors) – pics, review & setlist”. Brooklynvegan.com. 4. 5. 2009. Pristupljeno 12. 2. 2012. 
  25. ^ a b Swindle, Anna (21. 1. 2010). „Happy Birthday, Chan Marshall: Five Reasons to Celebrate Cat Power”. pastemagazine.com. Paste Media Group. Arhivirano iz originala 07. 09. 2011. g. Pristupljeno 19. 9. 2011. 
  26. ^ „Cat Power releases new track”. Clash. Clashmusic.com. 3. 1. 2012. Pristupljeno 28. 12. 2017. 
  27. ^ Lapatine, Scott (24. 12. 2011). „Cat Power – "King Rides By" (2011 Version) Video”. Sterogum. BuzzMedia. Pristupljeno 28. 12. 2017. 
  28. ^ Goodman 2009, str. 79–83.
  29. ^ Goodman 2009, str. 68.
  30. ^ a b Svenonius, Ian (5. 3. 2007). „Soft Focus: Chan Marshall interview”. vice.com. Pristupljeno 5. 1. 2016. 
  31. ^ Goodman 2009, str. 104–7.
  32. ^ a b v Hodgkinson, Will (23. 5. 2003). „Southern Gothic”. The Guardian. London. Pristupljeno 16. 9. 2011. 
  33. ^ a b Armisen, Fred; Stousy, Brandon (13. 11. 2006). „Interviews: Cat Power”. Pitchfork. Pristupljeno 16. 9. 2011. 
  34. ^ O'Hara, Gail (1997). „Chan Marshall Interview”. chickfactor.com. Pristupljeno 5. 1. 2016. 
  35. ^ Stacey, Dave (leto 1996). „Cat Power Interview”. Mommy & I Are One (4). Arhivirano iz originala 17. 4. 2001. g. 
  36. ^ Earles 2014, str. 62.
  37. ^ Goodman 2009, str. 132–5.
  38. ^ Goodman 2009, str. 148.
  39. ^ a b Phares, Heather (10. 9. 1996). „What Would The Community Think? – Cat Power”. AllMusic. Pristupljeno 28. 12. 2017. 
  40. ^ Frere-Jones, Sasha (3. 12. 2007). „Wonder Woman” (na jeziku: engleski). ISSN 0028-792X. Pristupljeno 28. 5. 2019. 
  41. ^ Sheffield, Rob (10. 4. 2010). „Cat Power Album Guide”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 27. 11. 2010. g. Pristupljeno 30. 9. 2017. 
  42. ^ Goodman 2009, str. 164.
  43. ^ a b Goodman 2009, str. 167.
  44. ^ Macnie, Jim. „Cat Power Biography”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 13. 10. 2011. g. Pristupljeno 1. 9. 2011. 
  45. ^ Goodman 2009, str. 171–173.
  46. ^ Goodman 2009, str. 172.
  47. ^ Kelley, Trevor (1. 1. 2006). „Cat Power: Ordinary People”. Harp Magazine. Arhivirano iz originala 2. 2. 2006. g. Pristupljeno 19. 9. 2006. 
  48. ^ Hughes, Rob (25. 7. 2013). „Glastonbury 2013: Cat Power interview - swooning songs and psychotic episodes”. The Telegraph. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  49. ^ Hockley-Smith, Sam (24. 4. 2013). „Backtrack: Cat Power Moon Pix”. stereogum.com. SpinMedia. 
  50. ^ Michaels, Sean (7. 10. 2011). „My favourite album: Moon Pix by Cat Power”. The Guardian. Pristupljeno 8. 1. 2018. 
  51. ^ Sheffield, Rob (14. 4. 2004). „Cat Power: The Covers Record”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 28. 08. 2016. g. Pristupljeno 10. 1. 2018. 
  52. ^ Comarattaon, Len (5. 9. 2012). „Interview: Chan Marshall (of Cat Power)”. Consequence of Sound. Pristupljeno 5. 1. 2016. 
  53. ^ „18/06/2000: Cat Power”. BBC. Radio 1. Pristupljeno 5. 1. 2016. 
  54. ^ a b Larocca, Amy (27. 8. 2001). „Folk Heroine”. New York. Pristupljeno 26. 12. 2017. 
  55. ^ Goodman 2009, str. 238–240.
  56. ^ Als, Hilton (18. 8. 2003). „Wayward Girl”. The New Yorker. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  57. ^ Ott, Chris (18. 2. 2003). „Cat Power: You Are Free”. Pitchfork. Arhivirano iz originala 18. 3. 2009. g. Pristupljeno 13. 5. 2015. 
  58. ^ Deusnery, Stephen M. (9. 11. 2004). „Cat Power: Speaking for Trees”. Pitchfork. Arhivirano iz originala 5. 8. 2017. g. 
  59. ^ a b Phillips, Amy (22. 1. 2006). „Cat Power: The Greatest”. Pitchfork. Arhivirano iz originala 30. 12. 2018. g. 
  60. ^ „Rolling Stone’s Best Albums Of ’06”. Stereogum. 14. 12. 2006. Pristupljeno 13. 1. 2018. 
  61. ^ Cohen, Jonathan (12. 6. 2007). „Cat Power wins 2007 Shortlist Music Prize”. Billboard. Arhivirano iz originala 19. 10. 2018. g. 
  62. ^ „Is Cat Power Couture?”. Sound on Sound, February 14, 2007. soundonsound.com. Arhivirano iz originala 26. 3. 2012. g. Pristupljeno 16. 9. 2011. 
  63. ^ „Doug Aitken exhibition”. MoMA. Arhivirano iz originala 6. 9. 2012. g. Pristupljeno 19. 9. 2011. 
  64. ^ Itzkoff, Dave (6. 7. 2008). „In a Chaotic Industry, Beck Abides”. The New York Times. Pristupljeno 19. 9. 2011. 
  65. ^ „Jukebox by Cat Power”. Pristupljeno 3. 10. 2016. 
  66. ^ Allmusic review
  67. ^ Drowned In Sound review Arhivirano 2008-10-14 na sajtu Wayback Machine
  68. ^ Stousy, Brandon (2. 9. 2008). „Cat Power Covers David Bowie To Sell Cars”. Stereogum. Pristupljeno 8. 1. 2018. 
  69. ^ „It's Christmas, Stop Staring at Your iPhone”. The New Yorker. Pristupljeno 5. 1. 2016. 
  70. ^ „Cat Power Covers Creedence, Pogues, Redding on EP”. Pitchfork. Arhivirano iz originala 7. 10. 2008. g. Pristupljeno 11. 10. 2008. 
  71. ^ „Dark End of the Street”. Arhivirano iz originala 03. 10. 2016. g. Pristupljeno 3. 10. 2016. 
  72. ^ „Cat Power: Dark End of the Street EP”. Pristupljeno 3. 10. 2016. 
  73. ^ „Cat Power guests on Eddie Vedder's ukulele album | News”. NME. 22. 3. 2011. Arhivirano iz originala 23. 11. 2018. g. 
  74. ^ Breihan, Tom (9. 2. 2012). „Cat Power Cancels Israel Show”. Stereogum. Pristupljeno 4. 7. 2017. 
  75. ^ „Singer Cat Power Cancels Israel Show”. Sky News. 10. 2. 2012. Pristupljeno 4. 7. 2017. 
  76. ^ „To my beloved fans”. Catpowermusic.com. Arhivirano iz originala 13. 5. 2012. g. 
  77. ^ „Sun by Cat Power”. Matador Records. Pristupljeno 20. 6. 2012. 
  78. ^ „New and Hot Video: Cat Power Battles Zombies in 'Cherokee'”. Rolling Stone. 17. 9. 2012. Arhivirano iz originala 19. 09. 2012. g. Pristupljeno 17. 9. 2012. 
  79. ^ „Summer Music Preview: Premieres From Cat Power, Avett Brothers, The Antlers And More”. NPR. 26. 6. 2012. Pristupljeno 27. 6. 2012. 
  80. ^ Ruggieri, Melissa (19. 6. 2012). „Cat Power teases new album”. Atlanta Music Scene. Cox Media Group. Arhivirano iz originala 2. 10. 2013. g. Pristupljeno 4. 7. 2017. 
  81. ^ „Sun – September 3”. catpowermusic.com. Pristupljeno 4. 7. 2017. 
  82. ^ Dumbal, Ryan (25. 6. 2012). „Cat Power: Chan Marshall on the trial and error that went into her forthcoming LP, Sun”. Pitchfork. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  83. ^ Sarah Grant (4. 9. 2012). „Album Review: Cat Power – Sun”. Consequence of Sound. Consequence of Sound. Pristupljeno 7. 9. 2012. 
  84. ^ Anderson, Kyle (29. 7. 2015). „Cat Power will narrate Janis Joplin documentary, Janis”. Entertainment Weekly. Pristupljeno 31. 12. 2017. 
  85. ^ Beauchemin, Molly (12. 6. 2015). „Cat Power Sings as a Sad Gorilla on Adult Swim's Animated Show China, IL”. Pitchfork Media. Condé Nast Publications. Arhivirano iz originala 15. 6. 2015. g. Pristupljeno 20. 12. 2015. 
  86. ^ Will Butler (29. 7. 2017). „Cat Power announces new album”. NME. Time Inc. UK. Pristupljeno 30. 7. 2017. 
  87. ^ „Cat Power Announces Moon Pix 20th Anniversary Concert”. Pitchfork. 
  88. ^ Bassett, Jordan (4. 10. 2018). „Cat Power – 'Wanderer' review”. NME. Pristupljeno 18. 12. 2019. 
  89. ^ Bray, Elisa (4. 10. 2018). „Cat Power, Wanderer album review: Understated and beautifully crafted”. The Independent. Pristupljeno 5. 10. 2018. 
  90. ^ „Cat Power Announces New Album Wanderer and Tour”. Pitchfork. 18. 7. 2018. Pristupljeno 22. 7. 2018. 
  91. ^ KAufman, Gil (15. 8. 2018). „Cat Power Debuts Slow-Burn Single 'Woman' Featuring Lana Del Rey”. Billboard. Pristupljeno 6. 10. 2018. 
  92. ^ Legaspi, Althea (18. 9. 2018). „Hear Cat Power's Heartfelt Cover of Rihanna's 'Stay'”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 06. 10. 2018. g. Pristupljeno 6. 10. 2018. 
  93. ^ Grow, Kory (18. 7. 2018). „Cat Power Returns With First Album in Six Years, 'Wanderer'”. Rolling Stone. Pristupljeno 5. 10. 2018. 
  94. ^ Rettig, James (18. 7. 2018). „Cat Power Announces New Album Wanderer”. Stereogum. Pristupljeno 6. 10. 2018. 
  95. ^ Young, Alex (18. 7. 2018). „Cat Power announces new album, Wanderer, plus tour dates”. Consequence of Sound. Pristupljeno 6. 10. 2018. 
  96. ^ Payne, John (13. 2. 2003). „The Queen of Sadcore”. LA Weekly. Pristupljeno 14. 1. 2018. 
  97. ^ Goodman 2009, str. 49, 58.
  98. ^ Goodman 2009, str. 154.
  99. ^ Phares, Heather (22. 9. 1998). „Moon Pix – Cat Power”. AllMusic. Pristupljeno 16. 10. 2012. 
  100. ^ Phares, Heather (24. 1. 2006). „The Greatest – Cat Power”. AllMusic. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  101. ^ Phares, Heather (21. 1. 2008). „Jukebox – Cat Power”. AllMusic. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  102. ^ Goodman 2009, str. 260–4.
  103. ^ Goodman 2009, str. 257.
  104. ^ Way, Mish (28. 12. 2017). „Everyone, Lay Off Chan: In Defense of Erratic Performers”. Noisey. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  105. ^ „Concerts”. Nude as the News. Arhivirano iz originala 26. 1. 2003. g. 
  106. ^ Baltin, Steve (31. 3. 2000). „Cat Power Gets Some Satisfaction”. Rolling Stone. Arhivirano iz originala 18. 11. 2013. g. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  107. ^ Miller, Winter (20. 9. 2006). „9 Lives and Counting: Cat Power Sobers Up”. The New York Times. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  108. ^ a b Carioli, Carly (6. 9. 2006). „Chan Marshall's MFA meltdown”. The Phoenix. Arhivirano iz originala 2. 9. 2014. g. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  109. ^ „The cat comes back”. Salon.com. 30. 9. 2006. Pristupljeno 19. 9. 2011. 
  110. ^ Coyle, Jake (28. 9. 2006). „Cat Power blows away audiences”. Today. Pristupljeno 30. 12. 2017. 
  111. ^ Shain, Shapiro. „Mercury Music Prize, worldwide: DiS assesses the awards...”. Drowned in sound September 3rd, 2007. drownedinsound.com. Arhivirano iz originala 14. 07. 2012. g. Pristupljeno 16. 9. 2011. 
  112. ^ „Cat Power”. Official BRIT Awards website. BRIT Awards Ltd. Arhivirano iz originala 27. 1. 2012. g. Pristupljeno 16. 9. 2011. 
  113. ^ „Best Art Vinyl Awards 2008 | ArtVinyl” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 13. 3. 2020. 
  114. ^ „Brit Awards 2013: The winners”. BBC News. 20. 2. 2013. Pristupljeno 19. 4. 2020 — preko www.bbc.co.uk. 
  115. ^ „antville Music Video Awards 2007 The Finalists !”. videos.antville.org. Pristupljeno 7. 4. 2020. 
  116. ^ https://www.promonews.tv/news/2017/09/21/uk-music-video-awards-2017-here-are-nominations/49742
  117. ^ https://roberawards.com/awards-archive/the-rober-awards-2018-music-poll/
  118. ^ „GAFFA-priset 2019 – här är artisterna som ligger bäst till”. GAFFA (na jeziku: Swedish). Sweden. Arhivirano iz originala 23. 12. 2019. g. Pristupljeno 3. 9. 2019. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Ket Pauer na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кет_Пауер&oldid=26642376”