Википедија

Nilson Paules

Nilson Paules (engl. Neilson Powless; Kuldiga, 3. septembar 1996) američki je biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — EF edukejšon—izipost.[6] Osvojio je po jednom Klasik San Sebastijan, Japan kup, Etoil de Besež i Gran pri de Marseljeza klasik. Jedini je priznati potomak iz indijanskog plemena koji je vozio Tur de Frans.

Nilson Paules
Paules 2023.
Lični podaci
Puno imeNilson Paules
Datum rođenja(1996-09-03)3. septembar 1996. (27 god.)
Mjesto rođenjaVazduhoplovna baza Eglin, Florida, SAD[2]
DržavljanstvoSAD
Visina1,83 m[1]
Masa67 kg[1]
Timske informacije
Trenutni tim
EF edukejšon—izipost
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačapančer, klasik specijalista
Profesionalna karijera
2016—2017Akseon—hagens berman
2018—2019LotoNL—jumbo[3][4]
2020—EF pro sajkling[5]
Uspjesi
Klasici
Klasik San Sebastijan1 (2021)
Druge trke
Japan kup 1 (2022)
Ažurirano: 8. maj 2024.

Djetinjstvo i juniorska karijera

uredi

Potomak je američkih starosjedelaca, njegov djed bio je pripadnik indijanskog plemena Oneida i živio je u rezervatu Stokbridž, izvan Grin Beja, dok njegov otac praktikuje brojne rituale koji su uobičajeni u plemenu.[7] Roditelji su mu se profesionalno takmičili u triatlonu i od ranog djetinjstva je zajedno sa sestrom Šejnom plivao, vozio bicikl i trčao svakodnevno.[7] Tokom odrastanja, počeo je da se takmiči u kros-kontri trčanju, a kasnije i u triatlonu, drumskom i brdskom biciklizmu.[7] Tokom vremena se takmičio u više sportova, a sa 19 godina odlučio je da se potpuno posveti drumskom biciklizmu, potpisavši ugovor sa američkom timom Akseon—hagens berman.[7] U isto vrijeme je počeo i da studira u društvenom koledžu, a izjavio je da su mu roditelji tražili da ne napušta studije dokle god može da ih kombinuje sa biciklizmom.[7]

Godine 2016. vozio je Tur of Kaliforniju, koju je završio na devetom mjestu u generalnom plasmanu dva minuta iza Žilijena Alafilipa i osvojio je klasifikaciju za najboljeg mladog vozača.[8] Godine 2017. osvojio je prvenstvo SAD u drumskoj vožnji za vozače do 23 godine i završio je Tur of Juta trku na četvrtom mjestu, 35 sekundi iza Roba Britona, uz osvojenu klasifikaciju za najboljeg mladog vozača.[9] Studije je uglavnom završavao preko interneta, a poslije dvije godine napustio je koledž da bi se potpuno posvetio biciklizmu.[7]

Profesionalna karijera

uredi

2018—2019.

uredi

Profesionalnu karijeru počeo je 2018. u timu LotoNL—jumbo, sa kojim je potpisao dvogodišnji ugovor, nakon što je propao usmeni dogovor koji je imao sa timom Kenondejl—drapak.[10] U martu je vozio Setimana internacionale di Kopi e Bartali trku, koju je završio na devetom mjestu u generalnom plasmanu, dva i po minuta iza Dijega Rose,[11] dok je u finišu sezone Tur of Britejn trku završio na sedmom mjestu u generalnom plasmanu, minut i deset sekundi iza Alafilipa,[12] ostvarivši pobjedu u okviru ekipnog hronometra.[13]

Godine 2019. završio je Volta ao Algarve trku na sedmom mjestu u generalnom plasmanu, dva minuta i 50 sekundi iza Tadeja Pogačara i na drugom mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, iza Pogačara.[14] U junu je vozio Kriterijum di Dofine, koji je završio na 24 mjestu u generalnom plasmanu i na drugom mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, 12 minuta iza Bjorga Lambrehta.[15] Nacionalno prvenstvo u vožnji na hronometar završio je na drugom mjestu, 20 sekundi iza Ijana Garisona,[16] a prvenstvo u drumskoj vožnji završio je na trećem mjestu, četiri sekunde iza Aleksa Hausa.[17] U avgustu je vozio svoju prvu grand tur trku — Vuelta a Espanju, gdje je radio za Primoža Rogliča i završio je na 31 mjestu u generalnom plasmanu, dok je Roglič osvojio Vueltu.[18] Sezonu je završio na Japan kupu, koji je završio na sedmom mjestu, dva minuta iza Baukea Moleme.[19]

2020—2021.

uredi
 
Paules na hronometru na etapi 20 na Tur de Fransu 2020.

Godine 2020. prešao je u tim EF pro sajkling.[20] Sezonu je počeo na Santos tur daun ander trci, koju je završio na 15 mjestu u generalnom šplasmanu, minut i pet sekundi iza Ričija Porta,[21] nakon čega je Herald san tur završio na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu, minut iza Džaja Hindlija.[22] Vozio je Tur de Frans po prvi put, gdje je bio u bijegu na šestoj etapi, odakle je napao na 5 km do vrha poslednjeg uspona, zajedno sa Aleksejem Lucenkom. Lucenko je napao na 4 km do vrha uspona, što Paules nije mogao da prati, a zatim su ga prestigli Hesus Erada i Greg van Avermat i završio je na četvrtom mjestu.[23] U bijegu je bio i na osmoj etapi, gdje su Nans Peters i Ilnur Zakarin napali na usponu na preko 30 km do cilja. Paules je bio u drugoj grupi, gdje je radio sa još četiri vozača i završio je na petom mjestu, minut i 40 sekundi iza Petersa.[24] Do kraja je bio u bijegu na još dvije etape, tokom kojih ga je dostigla glavna grupa i završio je na 59 mjestu u generalnom plasmanu.[25]

Sezonu 2021. počeo je na UAE turu. Na prvoj etapi se grupa razdvojila zbog vjetra, ostao je u prvoj grupi, ali se ona razdvojila zbog velike brzine u sprintu i završio je šest sekunde iza.[26] Hronometar na drugoj etapi završio je na 31. mjestu, 57 sekundi iza Filipa Gane i došao je na šesto mjesto u generalnom plasmanu.[27] Treća etapa bila je prva brdska etapa, ukupne dužine od 166 km.[28] Cilj je bio na usponu Džebel Hefet, dugom 10 km, sa prosječnim nagibom od 6,8%, iznad 1.000 metara nadmorske visine.[29] Na 5,5 km do cilja, otpali su svi vozači UAE-a koji su radili za Pogačara, nakon čega je Danijel Martinez izašao na čelo za Ineos i u grupi je ostalo samo deset vozača.[30] Nakon što se Martinez sklonio, Sep Kus je napao, što su pratili Tadej Pogačar i Adam Jejts, a ubrzo ih je dostigao i Paules.[31] Lideri su usporili, zahvaljujući čemu ih je druga grupa dostigla, nakon čega je Kus ponovo napao i ponovo su pratili samo Pogačar i Jejts.[30] Paules nije mogao da prati njihov tempo i završio je na sedmom mjestu, 54 sekunde iza Pogačara i Jejtsa i došao je na peto mjesto u generalnom plasmanu, minut i 45 sekundi iza Pogačara.[32] Peta etapa bila je druga brdska i odlučujuća etapa u borbi za generalni plasman.[33] Cilj je bio na usponu Džebel Džes, koji je bio dug 20 km, sa prosječnim nagibom od 5% i 7% u posljednja dva kilometra, sa nadmorskom visinom od 1.491 m.[29] Martinez je izašao na čelo glavne grupe na 4 km do cilja, nakon čega je prednost Lucenka koji je bio u bijegu smanjena na 44 sekunde.[34] Vinčenco Nibali je prvi napao iz glavne grupe, nakon čega je napao i Žoao Almeida koji ga je dostigao.[34] U posljednjem kilometru, Jonas Vingegor je napao iz glavne grupe, što su u početku pratili Pogačar i Jejts, ali su otpali. Vingegor je dostigao Lucenka na 300 metara do cilja i pobijedio na etapi, dok je Paules završio u velikoj grupi koja je došla na cilj osam sekundi iza.[35] Posljednje dvije etape bile su sprinterske i trku je završio na petom mjestu u generalnom plasmanu, minut i 45 sekundi iza Pogačara.[36] U junu je vozio Tur de Svis trku, koju je završio na 14 mjestu u generalnom plasmanu, osam minuta iza Ričarda Karapaza i na drugom mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, minut i po iza Edija Danbara.[37] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je bio u bijegu na etapi 15, odakle je Kus napao na 5 km do vrha poslednjeg uspona, a Paules nije mogao da prati druge vozače i završio je na 13 mjestu, tri minuta iza Kusa.[38] U generalnom plasmanu završio je na 43 mjestu.[39] Nedelju dana poslije Tur de Fransa vozio je Klasik San Sebastijan. Nakon što su bjegunci dostignuti, Sajmon Ker i Mikel Landa su napali na usponu Erlaic, na oko 40 km do cilja. Ker je zatim napao i stekao prednost od 50 sekundi, dok su u drugoj grupi radili Paules, Lorenco Rota, Mikel Onore i Matej Mohorič, koji su ga dostigli na 23 km do cilja.[40] Na poslednjem usponu je Paules napao, što su pratili Mohorič i Onore, a zatim ih je dostigao Rota. Paules i Mohorič su pojačali tempo na spustu i odvojili se, a na 1,5 km do cilja dostigao ih je Onore. Paules je pobijedio u sprintu, ostvarivši drugu pobjedu u karijeri i prvu na drumu, nakon što je jednu pobjedu ostvario u okviru ekipnog hronometra 2018.[41] U finišu sezone vozio je drumsku trku na Svjetskom prvenstvu, gdje je u poslednjih 50 kilometara Alafilip napao i odvojila se grupa od deset vozača. Remko Evenepul je radio na čelu za Vauta Van Arta i dostizao svaki napad, a nakon što je otpao od grupe, na 26 km do cilja, Alafilip je napao na usponu, što niko nije mogao da prati.[42] Iza njega se odvojila grupa u kojoj su bili Paules, Dilan van Barle, Mihel Valgren i Jasper Stojven. Oni su došli na cilj 32 sekunde iza Alafilipa, a u sprintu je završio na petom mjestu.[43]

2022.

uredi

Sezonu 2022. počeo je na UAE turu, gdje je nakon dvije sprinterske etape, hronometar na trećoj etapi završio 28 sekundi iza Stefana Bisežera.[44] Na četvrtoj etapi, čiji je cilj bio na usponu Džebel džes, UAE tim emirejts je radio na čelu veći dio etape i na cilj je stigla velika grupa. Paules je napao prvi na 300 metara do cilja, nakon čega su napali Pogačar i Jejts, koji su se odvojili a u sprintu je pobijedio Pogačar, dok je Paules završio u grupi koja je došla tri sekunde iza i došao je na peto mjesto u generalnom plasmanu, 23 sekunde iza Pogačara.[45] Na posljednjoj, sedmoj etapi, Adam Jejts je napao na 3.2 km do cilja, što je pratio Pogačar, dok je Paules otpao, završio je minut i po iza i trku je završio na 11 mjestu u generalnom plasmanu, dva minuta i pet sekundi iza Pogačara.[46] Dana 20. aprila vozio je Fleš Valon, koji je završio na 19 mjestu, 24 sekunde iza Dilana Tunsa.[47] Četiri dana kasnije vozio je Lijež—Bastonj—Lijež, gdje je Evenepul napao na usponu Kote de la Redut, na 30 km do cilja, što niko nije mogao da prati. Paules je radio u drugoj grupi, koja je došla na cilj 48 sekundi iza Evenepula i završio je na osmom mjestu u sprintu.[48] U junu je vozio Tur de Svis trku. Na petoj etapi, Maksimilijan Šahman i Tom Pidkok su napali na spustu sa pretposlednjeg uspona, a nakon što su dostignuti, Jakob Fuglsang je napao na 5 km do cilja i stekao prednost. Na usponu su ga dostigli Paules, Šahman, Aleksandar Vlasov i Gerent Tomas. Došli su zajedno na cilj, gdje je završio na drugom mjestu u sprintu, iza Vlasova i došao je na sedmo mjesto u generalnom plasmanu, 28 sekundi iza Vlasova.[49] Prije početka šeste etape nekoliko vozača je moralo da napusti trku zbog kovida 19. U finišu etape, Tomas je napao, što je pratilo pet vozača, dok je Paules završio četiri sekunde iza i došao je na četvrto mjesto u generalnom plasmanu, 24 sekunde iza Tomasa.[50] Na sedmoj etapi, Martinez je radio na tempo za Tomasa i Paules je otpao. Etapu je završio na desetom mjestu, minut iza Serhija Igite koji je preuzeo lidersku majicu i ostao je na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu, minut i 16 sekundi iza Igite.[51] Hronometar na poslednjoj, osmoj etapi, završio je na osmom mjestu, minut iza Evenepula i trku je završio na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu, dva minuta i deset sekundi iza Tomasa.[52]

 
Paules na Tur de Fransu 2022.

U julu je vozio Tur de Frans. Prve tri etape vožene su u Danskoj, a hronometar na prvoj etapi u Kopenhagenu završio je na 44 mjestu, 47 sekundi iza Iva Lampara.[53] Na petoj etapi vožene su sekcije kaldrme koje se voze na Pariz—Rubeu, gdje je otišao u bijeg zajedno sa još pet vozača. Tokom poslednjeg sektora Magnus Kort Nilsen je otpao, a Paules je napao u poslednjem kilometru. Edvald Boson Hagen je predvodio grupu od tri vozača koji su ga dostigli, a u sprintu je pobijedio Sajmon Klark. Oni su došli na cilj minut ispred prve grupe favorita i došao je na drugo mjesto u generalnom plasmanu, 13 sekundi iza Van Arta.[54] Na šestoj etapi, Van Art je otišao u bijeg zajedno sa Kvinom Simonsom i Fuglsangom i stekli su četiri minuta prednosti. Fuglsang je otpao na 70 km do cilja, a zatim i Simons, dok je Van Art dostignut na 11 km do cilja i ubrzo je otpao od grupe. Na poslednjem usponu je u grupi ostalo 13 vozača, u sprintu je pobijedio Pogačar, a Paules je ostao na drugom mjestu u generalnom plasmanu, četiri sekunde iza Pogačara, koji je preuzeo žutu majicu.[55] Na sedmoj etapi je otpao od grupe na oko 3 km do cilja i izgubio je minut i po, zbog čega je pao na osmo mjesto u generalnom plasmanu.[56] Na etapi 11 otpao je rano i završio je 26 minuta iza Vingegora, koji je pobijedio napadom na usponu Kol di Granon i preuzeo je žutu majicu.[57] Na etapi 12 napao je prvi kako bi otišao u bijeg, što je pratilo još osam vozača. Na usponu Kol di Galibije, Kris Frum je napao iz glavne grupe, a na spustu je napao Tom Pidkok i zajedno su dostigli bjegunce. Pred poslednji uspon, Alp d’Iez, u vodećoj grupi su ostali Paules, Pidkok, Frum, Luis Mejntdžens i Đulio Čikone, a Pidkok je napao na 10,5 km do cilja, nakon čega su odmah otpali Čikone i Paules, dok su zatim otpali Frum i Mejntdžens. Etapu je završio na četvrtom mjestu, dva i po minuta iza Pidkoka.[58] Na etapi 14 ponovo je bio u bijegu, ali je otpao u finišu i završio je preko tri minuta iza Majkla Metjuza, koji je ostvario solo pobjedu, ali je završio skoro deset minuta ispred glavne grupe i došao je na 14 mjesto u generalnom plasmanu, 18 minuta iza Vingegora.[59] U bijegu je bio i na etapi 16, koju je završio pet i po minuta iza Iga Ula i došao je na 13 mjesto u generalnom plasmanu.[60] Tur je završio na 13 mjestu u generalnom plasmanu, ali je pomjeren na 12 mjesto nakon što je Nairo Kintana diskvalifikovan.[61] U septembru je vozio prvo izdanje trke Merilend klasik, gdje je bio u bijegu koji je opstao do cilja, a u sprintu je završio na trećem mjestu, dok je pobijedio Sep Vanmarke.[62] U finišu sezone je vozio Japan kup, gdje je bio u bijegu poslednjih 50 km, odakle je napao tokom poslednjeg kruga i pobijedio je 12 sekundi ispred suvozača Andree Pikola.[63]

2023.

uredi
 
Paules (lijevo, u roze dresu) na Lijež—Bastonj—Liježu 2023.

Na početku sezone 2023. vozio je La Marseljeza klasik, gdje je napao na 16 km do cilja i pobijedio je minut i 15 sekundi ispred grupe koju je odsprintao Valenten Feron.[64] U februaru vozio je Etoil de Besež trku. Na prvoj etapi Mads Pedersen je napao na 500 metara do cilja, što je pratio Arno de Li, koji je pobijedio u sprintu, dok je Paules završio pet sekundi iza.[65] Druga etapa je neutralisana nakon velikog pada na mostu na 22 km do cilja,[66] a na četvrtoj etapi, grupa se razdvojila pred poslednji uspon zbog vjetra. Paules je napao na 3,7 km do cilja, što u početku niko nije mogao da prati, ali ga je zatim dostigao Skjelmose i do cilja su radili zajedno. Završili su 13 sekundi ispred Pjera Latura, a u sprintu je pobijedio Skjelmose, dok je Paules drugim mjestom na etapi došao na drugo mjesto u generalnom plasmanu, četiri sekunde iza Skjelmosea.[67] Hronometar na poslednjoj, petoj etapi, završio je na sedmom mjestu, 21 sekundu iza Pedersena, ali pet sekundi ispred Skjelmosea i osvojio je trku sekundu ispred Skjelmosea.[68] Sezonu je nastavio na Tur de Alps maritimes di Var, gdje je Kevin Vokelen napao u finišu na prvoj etapi i pobijedio je, dok je Paules završio na drugom mjestu, pet sekundi iza.[69] Na drugoj etapi na cilj je došla velika grupa, a u sprintu je završio na drugom mjestu, iza Skjelmosea i ostao je na drugom mjestu u generalnom plasmanu, sedam sekundi iza Vokelena.[70] Na poslednjoj, trećoj etapi, Orelin Pare Pentre je ostvario pobjedu napadom u finišu, dok je Paules završio u grupi koja je došla pet sekundi iza i trku je završio na trećem mjestu u generalnom plasmanu, deset sekundi iza Vokelena i tri sekunde iza Pare Pentrea.[71]

U martu je vozio Pariz—Nicu, gdje je tim EF edukejšon—izipost ekipni hronometar na trećoj etapi završio na drugom mjestu, sekundu iza Jumbo—vizme i došao je na sedmo mjesto u generalnom plasmanu.[72] Na četvrtoj etapi, Vingegor je napao na 4,2 km do cilja, što je pratio samo Pogačar. Njih dvojica su usporili jer nisu htjeli da rade zajedno, nakon čega ih je dostigao Godu i otišao od njih. Pogačar je napao u finišu i ostvario pobjedu, dok je Paules završio u grupi koja je došla na cilj minut i po iza i pao je na deveto mjesto u generalnom plasmanu.[73] Na sedmoj etapi, Kris Harper je napao na poslednjem usponu, na 6,4 km do cilja, Vingegor je predvodio grupu koja je stigla do njega, nakon čega je napao Pogačar. U drugoj grupi su radili David Godu, Vingegor, Romen Barde i Mateo Jorgensen, dok je Paules zaostajao, ali je uspio da se vrati i završio je na petom mjestu, 24 sekunde iza Pogačara, koji je pobijedio u sprintu Vingegora i Godua.[74] Na poslednjoj, osmoj etapi, Pogačar je napao na oko 20 km do cilja, što niko nije mogao da prati. U grupi iza su radili Jejts, Jorgensen, Godu i Vingegor, koji su došli na cilj 33 sekunde iza, dok je Paules završio u drugoj grupi, 43 sekunde iza Pogačara i trku je završio na šestom mjestu u generalnom plasmanu, tri minuta i 16 sekundi iza Pogačara.[75] Nedelju dana kasnije vozio je Milano—Sanremo, gdje su se na usponu Pođo di Sanremo izdvojili Metju Van der Pul, Gana, Van Art i Pogačar. Van der Pul je napao pri vrhu uspona i ostvario je solo pobjedu, dok je Paules završio na sedmom mjestu, u grupi koja je na cilj došla 26 sekundi iza Van der Pula i deset sekundi iza Gane, Van Arta i Pogačara.[76] Dana 29. marta vozio je Dvars dor Flanderen, gdje je Kristof Laport napao na 4 km do cilja i ostvario pobjedu, dok je Paules završio na trećem mjestu, iza Ojera Lazkana, a ispred glavne grupe koju je odsprintao Jasper Filipsen.[77] Pet dana kasnije vozio je Ronde van Flanderen, gdje je na drugom prelazu preko uspona Aude kvaremont, na oko 55 km do cilja, Pogačar napao, što niko iz grupe nije pratio i smanjio je zaostatak iza bjegunaca. Laport ga je prvi dostigao, a zatim Van Art i Van der Pul, nakon čega je Pogačar ponovo napao na usponu Kopenberg, na 40 km do cilja, što su pratili Van Art i Van der Pul.[78] Na usponu Krojzberg, na 27 km do cilja, Van der Pul je napao, što je pratio Pogačar, a Van Art je otpao. Grupa u kojoj je bio Paules je dostigala Van Arta i on je završio na petom mjestu, izgubivši u sprintu od Pedersena i Van Arta, dok je Pogačar ostvario solo pobjedu napadom na poslednjem prelazu preko uspona Aude kvaremont.[79] U junu je vozio Tur de Svis trku, koju je završio na 20 mjestu u generalnom plasmanu.[80]

 
Paules u tačkastoj majici na Tur de Fransu 2023.

U julu je vozio Tur de Frans, gdje je prvu etapu završio minut i po iza braće Jejts, Adama i Sajmona, koji su napali na poslednjem usponu.[81] Na drugoj etapi je otišao u bijeg zajedno sa Boson Hagenom i Remijem Kavanjom, gdje je uzeo maksimalan broj bodova na prva četiri uspona, a zatim ga je glavna grupa dostigla 2,7 km do vrha poslednjeg uspona. Otpao je od grupe i završio osam minuta iza nje, ali je preuzeo tačkastu majicu za lidera brdske klasifikacije i dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi.[82] U bijegu je bio i na trećoj etapi, gdje je uzeo maksimalni broj bodova na sva četiri uspona i povećao je prednost u brdskoj klasifikaciji na 11 bodova ispred Pogačara.[83] Na petoj etapi je u bijeg otišla velika grupa, među kojima su bili Feliksa Gal, Čikone i Hindli, koji su ga prestigli u brdskoj klasifikaciji.[84] Na šestoj etapi je otišao u bijeg, gdje je otpao na usponu Kol di Turmale, ali je uzeo dovoljno bodova na usponima i ponovo je preuzeo tačkastu majicu, osam bodova ispred Gala.[85] Na devetoj etapi je otišao ponovo u bijeg, gdje je uzeo najviše bodova na prva tri uspona, a na 50 km do cilja Jorgensen je napao. Paules, David de la Kruz, Metju Birgodo i Mohorič su išli u grupi iza njega, nakon čega je Mohorič napao u poslednjih pet kilometara do vrha uspona Pij de Dom. Iz druge grupe su napali Majkl Vuds, Pjer Latur i Klement Berte, koji su dostigli vozače ispred, a Vuds je zatim dostigao Mohoriča i Jorgensena i pobijedio je na etapi, dok je Paules završio na šestom mjestu, minut i po iza i povećao je prednost u brdskoj klasifikaciji na 18 bodova ispred Gala.[86] Na etapi 14 je Čikone uzeo 20 bodova preko brdskih ciljeva i dostignut je poslednji od strane glavne grupe, na 58 km do cilja, dok je Vingegor prešao prvi preko brdskog cilja ekstra kategorije Kol de žuks Plane, poslednjeg na etapi i preuzeo je tačkastu majicu sa istim brojem bodova kao Paules.[87] Na etapi 15 je bio u bijegu zajedno sa velikom grupom vozača i uzeo je četiri vida na prvom usponu. Skjelmose je radio za Čikonea na drugom usponu, koji je prošao prvi i izjednačio se po broju bodova u brdskoj klasifikaciji sa Pauelsom, koji nije mogao da prati tempo pri vrhu i otpao je od prve grupe.[88] Čikone je preuzeo tačkastu majicu zbog boljih rezultata na usponima.[89] Na etapi 16 je vožen hronometar u dužini od 22,4 km, sa jednim brdskim ciljem druge kategorije, koji je bio dug 2,5 km i nalazio se na 3,5 km do cilja, a bila je dozvoljena promjena bicikla iz hronometraškog u drumski. Na usponu su se dodjeljivali bodovi za vozače koji ostvare najbolje vrijeme od početka do kraja uspona.[90] Paules je postavio najbolje vrijeme kada je završio svoju vožnju, ali je Čikone kasnije postavio bolje vrijeme, dok su bolje vrijeme od Paulesa do kraja imali Pogačar i Sajmon Jejts i Paules nije osvojio nijedan bod, a Čikone je osvojio pet bodova kao najbrži na usponu.[91] Na etapi 17 u finišu je vožen brdski cilj ekstra kategorije Kol de la Loz, ukupne dužine od 28,1 km, sa najvećim nagibom od 24%.[92] Na etapi je Čikone otišao u bijeg i uzeo je najviše bodova na prva tri brdska cilja, nakon čega je Paules zaostajao 30 bodova iza Čikonea, a prestigli su ga još Gal i Vingegor.[93] Do kraja trke nije osvajao bodove i završio je na četvrtom mjestu u brdskoj klasifikaciji i na 66 mjestu u generalnom plasmanu.[94]

Nedelju dana poslije Tur de Fransa vozio je Klasik San Sebastijan, gdje su na 70 km do cilja napali Evenepul, Vlasov i Peljo Bilbao. Vlasov je otpao u finišu, Evenepul je pobijedio u sprintu i osvojio je trku, dok je Paules završio na četvrtom mjestu, dva minuta i 50 sekundi iza.[95] Početkom avgusta vozio je drumsku trku na Svjetskom prvenstvu, gdje je Van der Pul napao na 78 km do cilja, što je prvo pratio Van Art, a zatim Betiol, Pogačar, Metju Dinam i Pedersen i dostigli su Kevina Vermerkea koji je bio ispred. Na 55 km do cilja, Betiol je napao, što niko nije odmah pratio i stekao je prednost od 40 sekundi.[96] Honatan Narvaez je pao na 25 km do cilja, zbog čega se grupa razdvojila i u prvoj grupi iza Betiola ostali su samo Van Art, Van der Pul, Pogačar i Pedersen i dostigli su ga na 22 km do cilja. Paules je prvi krenuo u potjeru za njima, stigao je na 50 metara od njih, ali nije imao snage da ih dostigne.[97] Njega su dostigli Mauro Šmit i Toms Skujinš, a zatim i veća grupa, koju nije mogao da prati i završio je na 11 mjestu, preko četiri minuta iza Van der Pula.[96] Dva dana kasnije vozio je mješoviti ekipni hronometar na Svjetskom prvenstvu, koji je tim SAD završio na osmom mjestu, skoro dva minuta iza Švajcarske.[98] Početkom septembra vozio je Merilend klasik, gdje je Skjelmose napao na 110 km do cilja i izdvojila se grupa od šest vozača. Njegov suvozač — Toms Skujinš, je napao u poslednjih 50 kilometara, a nakon nekog vremena Skjelmose je došao do njega, ali su ih ostali vozači dostigli. Skjelmose je napao na 12 km do cilja i ostvario solo pobjedu, dok je Paules radio u tročlanoj grupi iza i u sprintu je završio na drugom mjestu, dva minuta i 20 sekundi iza Skjelmosea.[99] Sezonu je nastavio na klasicima u Kanadi, gdje je Gran pri sajkliste de Kvebek završio na 20 mjestu, u velikoj grupi koju je odsprintao Arno de Li.[100] Dva dana kasnije vozio je Gran pri sajkliste de Montreal, gdje je otpao rano i završio je tri i po minuta iza Adama Jejtsa.[101]

2024.

uredi

Sezonu 2024. počeo je na Gran kaminjo trci, gdje je hronometar na otvaranju završio na 16 mjestu, minut i po iza Džošue Tarlinga, ali je hronometar bio neutralisan, vožen je na drumskim biciklima i nije se računao za generalni plasman.[102] Na poslednjoj, četvrtoj etapi je bio u bijegu, sam na čelu trke, ali je pao zbog velikog vjetra i morao je da napusti trku.[103] U martu je vozio Tireno—Adrijatiko, koji je napustio tokom šeste etape zbog bola u koljenu.[104] Poslije oporavka, takmičenju se vratio u maju i Ešborn—Frankfurt klasik završio je na 22 mjestu, u grupi koju je odsprintao Maksim van Gils.[105]

Rezultati na trkama

uredi

Rezultati na grand tur trkama

uredi
Grand tur trke 2018. 2019. 2020. 2021. 2022. 2023. 2024.
  Điro d’Italija — — — — — —
  Tur de Frans — — 56 43 12 66
  Vuelta a Espanja — 31 — — — —
Legenda
— Nije učestvovao
DNF Nije završio

Reference

uredi
  1. ^ a b „Neilson Powless”. eurosport.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  2. ^ „Bio - Neilson Powless”. Usa Cycling. Arhivirano iz originala 9. 3. 2023. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  3. ^ „Powless signs two-year deal with LottoNL-Jumbo”. cyclingnews.com. 10. 9. 2017. Arhivirano iz originala 5. 4. 2019. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  4. ^ „Cheery Christmas for ambitious Team Jumbo-Visma”. teamjumbovisma.com. Team Oranje Road BV. 21. 12. 2018. Arhivirano iz originala 13. 4. 2019. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  5. ^ Bacon, Ellis (1. 1. 2020). „2020 Team Preview: EF Education First”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 2. 1. 2020. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  6. ^ „Israel - Premier Tech”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  7. ^ a b v g d đ Mikkelsen, Sebastian (3. 8. 2023). „Neilson Powless: How embracing his Native American background shaped US cycling star”. olympics.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  8. ^ „Final stage of Tour of California a late birthday present for Cavendish”. cyclingnews.com. 23. 5. 2016. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  9. ^ „Tour of Utah: Britton wins overall”. cyclingnews.com. 6. 8. 2017. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  10. ^ Malach, Pat (15. 9. 2017). „Transfer mechanics: Powless to LottoNl-Jumbo”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  11. ^ „Rosa wins Coppi e Bartali”. cyclingnews.com. 25. 3. 2018. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  12. ^ Fotheringham, William (9. 9. 2018). „Julian Alaphilippe wins 2018 Tour of Britain”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  13. ^ Fotheringham, William (6. 9. 2018). „Tour of Britain: LottoNL-Jumbo win uphill TTT”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  14. ^ „Pogacar wins 2019 Volta ao Algarve”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  15. ^ „Criterium du Dauphine: Fuglsang takes overall victory”. cyclingnews.com. 16. 6. 2019. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  16. ^ „National Championships United States ME - ITT 2019”. procyclingstats.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  17. ^ „National Championships United States ME - Road Race 2019”. procyclingstats.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  18. ^ Ostanek, Dan (15. 9. 2019). „Vuelta a España: Roglic clinches overall vi9ctory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  19. ^ Ostanek, Daniel (20. 10. 2019). „Bauke Mollema wins Japan Cup 2019”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  20. ^ „Powless signs with EF Education First”. cyclingnews.com. 13. 9. 2019. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  21. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2020 Santos Tour Down Under (World Tour), Australia”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  22. ^ Bacon, Ellis (9. 2. 2020). „Hindley sews up Herald Sun Tour title as Groves takes final stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  23. ^ Ryan, Barry (3. 9. 2020). „Tour de France: Alexey Lutsenko wins stage 6 on summit of Mont Aigoual”. CyclingNews. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  24. ^ Ostanek, Daniel (5. 9. 2020). „Tour de France: Nans Peters wins stage 8”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  25. ^ Fletcher, Patrick (20. 9. 2020). „Tadej Pogacar wins the 2020 Tour de France”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 25. 9. 2020. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  26. ^ „UAE Tour: Mathieu van der Poel wins stage 1”. cyclingnews.com. Future plc. 22. 2. 2021. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  27. ^ „UAE Tour stage 2: Filippo Ganna blazes to time trial victory as Tadej Pogačar takes GC lead”. velonews.com. 22. 2. 2021. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  28. ^ „Good Morning From Stage 3 – The Strata Stage – Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 23. 2. 2021. Arhivirano iz originala 22. 5. 2021. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  29. ^ a b „2021 UAE Tour: Route, jerseys and sponsors announced”. UAE Tour. Arhivirano iz originala 27. 1. 2021. g. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  30. ^ a b Fletcher, Patrick (23. 2. 2021). „UAE Tour: Pogacar takes control on Jebel Hafeet”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  31. ^ Bonville-Ginn, Tim (23. 2. 2021). „Tadej Pogačar extends his lead with victory on Jebel Hafeet during stage three of UAE Tour 2021”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  32. ^ „UAE Tour stage 3: Tadej Pogačar wins on Jebel Hafeet to secure grip on GC”. velonews.com. 23. 2. 2021. Pristupljeno 6. 1. 2024. 
  33. ^ „Good Morning From Stage 5 Of The UAE Tour”. theuaetour.com. 25. 2. 2021. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  34. ^ a b Benson, Daniel (25. 2. 2021). „UAE Tour: Vingegaard wins stage 5”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  35. ^ „UAE Tour stage 5: Jonas Vingegaard pips favorites at Jebel Jais summit finish”. velonews.com. 25. 2. 2021. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  36. ^ Puddicombe, Stephen (27. 2. 2021). „Tadej Pogacar wins UAE Tour as Caleb Ewan takes final stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  37. ^ Goddard, Ben (25. 6. 2021). „Richard Carapaz wins Tour de Suisse”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  38. ^ Farrand, Stephen (11. 7. 2021). „Tour de France: Kuss wins stage 15 in Andorra”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  39. ^ Ostanek, Daniel (18. 7. 2021). „Tadej Pogacar wins 2021 Tour de France as Van Aert takes final stage”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  40. ^ „Clásica De San Sebastián 2021: Powless wins sprint à trois”. cyclingstage.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  41. ^ Puddicombe, Stephen (31. 7. 2021). „Neilson Powless wins Clásica San Sebastián in thrilling finale”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  42. ^ „Road World Championships 2021 - Julian Alaphilippe produces stunning ride to defend world road race title”. eurosport.com. 26. 9. 2021. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  43. ^ Ronald, Issy (27. 9. 2021). „Julian Alaphilippe defends world title with stunning victory in Flanders World Championships”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  44. ^ Fletcher, Patrick (22. 2. 2022). „UAE Tour: Bissegger beats Ganna to stage 3 time trial”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  45. ^ Ryan, Barry (23. 2. 2022). „UAE Tour: Tadej Pogacar wins stage 4 on Jebel Jais mountain finish”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  46. ^ Goddard, Ben (26. 2. 2022). „Tadej Pogačar seals UAE Tour victory atop Jebel Hafeet”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  47. ^ Ryan, Barry; Weislo, Laura (20. 4. 2021). „Dylan Teuns wins La Flèche Wallonne”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  48. ^ Ryan, Barry (24. 4. 2022). „Remco Evenepoel wins Liège–Bastogne–Liège”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  49. ^ Fletcher, Patrick (16. 6. 2022). „Vlasov holds off Powless to win Tour de Suisse stage 5”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  50. ^ Farrand, Stephen (17. 6. 2022). „Tour de Suisse: Nico Denz wins stage 6”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  51. ^ Ryan, Barry (18. 6. 2022). „Tour de Suisse: Thibaut Pinot claims stage 7 victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  52. ^ Ryan, Barry (19. 6. 2022). „Tour de Suisse: Geraint Thomas wins overall title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  53. ^ Dabbs, Ryan (1. 7. 2022). „Yves Lampaert storms to yellow jersey with Tour de France stage one time trial victory”. Cycling Weekly. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  54. ^ Thewlis, Tom (6. 7. 2022). „Simon Clarke powers to victory on decisive cobbled Tour de France stage five”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  55. ^ Dabbs, Ryan (5. 7. 2022). „Tour de France 2022: Pogacar wins in Longwy to take yellow”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  56. ^ Fletcher, Patrick (8. 7. 2022). „Pogacar snuffs out Vingegaard's attack to win stage 7 of the 2022 Tour de France”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  57. ^ Fletcher, Patrick (13. 7. 2022). „Vingegaard wins stage 11 of Tour de France as Pogacar cracks on Col du Granon”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  58. ^ Fletcher, Patrick (14. 7. 2022). „Pidcock claims sensational L'Alpe d'Huez victory on stage 12 of Tour de France”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  59. ^ Weislo, Laura (16. 7. 2022). „Michael Matthews takes solo win in Mende on Tour de France stage 14”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  60. ^ Weislo, Laura (19. 7. 2022). „Hugo Houle wins stage 16 of Tour de France with solo attack in Pyrenees”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  61. ^ Fotheringham, Alasdair (24. 7. 2022). „Vingegaard crowned Tour de France champion while Philipsen wins stage 21”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  62. ^ Weislo, Laura (6. 9. 2022). „Sep Vanmarcke wins breakaway sprint to claim victory at Maryland Cycling Classic”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  63. ^ Fletcher, Patrick (16. 10. 2022). „Neilson Powless solos to Japan Cup victory in EF 1-2”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  64. ^ Stuart, Peter (29. 1. 2023). „Neilson Powless solos to Japan Cup victory in EF 1-2”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  65. ^ Weislo, Laura (1. 2. 2023). „De Lie outsprints Pedersen to win opening day at Etoile de Bessèges”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  66. ^ O'Shea, Sadhbh (2. 2. 2023). „Stage 2 of Étoile de Bessèges neutralized after major crash”. Velo News. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  67. ^ Ostanek, Daniel (4. 2. 2023). „Skjelmose takes Etoile de Bessèges lead with stage 4 victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  68. ^ „Powless edges to Etoile de Bessèges overall win with powerful final time trial”. cyclingnews.com. Future plc. 5. 2. 2023. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  69. ^ Stuart, Peter (17. 2. 2023). „Kévin Vauquelin wins stage 1 of Tour des Alpes Maritimes et du Var 2023”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  70. ^ {{cite web|url=https://www.cyclingnews.com/races/tour-des-alpes-maritimes-et-du-var-2023/stage-2/results/ |title=Skjelmose sprints to stage 2 win at the Tour des Alpes Maritimes et du Var|work=cyclingnews.com|publisher=Future plc|date=18. 2. 2023|accessdate=8. 5. 2024}|first=Daniel|last=Ostanek}
  71. ^ Ostanek, Daniel (17. 2. 2023). „Vauquelin holds on to win the Tour des Alpes Maritimes et du Var”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  72. ^ Ryan, Barry (7. 3. 2023). „Jumbo-Visma win Paris-Nice stage 3 TTT as Magnus Cort takes overall lead”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  73. ^ Fletcher, Patrick (8. 3. 2023). „Paris-Nice: Tadej Pogacar climbs to victory on stage 4”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  74. ^ Fletcher, Patrick (11. 3. 2023). „Paris-Nice: Tadej Pogacar in firm control with victory on Col de la Couillole”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  75. ^ Fletcher, Patrick (12. 3. 2023). „Paris-Nice: Tadej Pogačar solos to final stage and overall victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  76. ^ Fotheringham, Alasdair; Farrand, Stephen (18. 3. 2023). „Milan-San Remo: Mathieu van der Poel ignites Poggio descent for solo victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  77. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 Dwars Door Vlaanderen (WorldTour), Belgium”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  78. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 Tour of Flanders - Ronde van Vlaanderen (World Tour)”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  79. ^ Ryan, Barry; Farrand, Stephen (2. 4. 2023). „Tour of Flanders: Tadej Pogacar wins alone after stunning Kwaremont attack”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  80. ^ Ostanek, Dani (18. 6. 2023). „Mattias Skjelmose wins Tour de Suisse”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  81. ^ Ryan, Barry (1. 7. 2023). „Tour de France stage 1: Adam Yates wins ahead of twin brother Simon in Bilbao”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  82. ^ Ryan, Barry (2. 7. 2023). „Tour de France: Victor Lafay gives Cofidis their first win since 2008 on stage 2”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  83. ^ Alasdair, Fotheringham (3. 7. 2023). „Tour de France: Jasper Philipsen wins stage 3 after impressive lead-out from Mathieu van der Poel”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  84. ^ Ryan, Barry (5. 7. 2023). „Tour de France: Jai Hindley wins stage 5 as Vingegaard drops Pogacar in Pyrenees”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  85. ^ Ryan, Barry (6. 7. 2023). „Tour de France: Tadej Pogacar claws back time with victory at Cauterets”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  86. ^ Stuart, Peter (9. 7. 2023). „Tour de France: Michael Woods wins stage 9 atop Puy de Dôme as Pogacar gains time”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  87. ^ Ostanek, Dani (15. 7. 2023). „Tour de France: Carlos Rodríguez strikes for win on stage 14 as Vingegaard gains valuable second on Joux Plane”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  88. ^ Ostanek, Daniel (16. 7. 2023). „As it happened: Vingegaard and Pogacar inseparable on Tour de France stage 15”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  89. ^ Ostanek, Dani (16. 7. 2023). „Tour de France: Wout Poels blasts to blockbuster stage 15 solo victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  90. ^ Ostanek, Daniel (18. 7. 2023). „As it happened: Tour de France stage 16 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  91. ^ Farrand, Stephen (18. 7. 2023). „Tour de France: Vingegaard removes all doubt, crushes Pogacar in stage 16 time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  92. ^ Puddicombe, Stephen (18. 7. 2023). „Tour de France 2023 stage 17 preview - A brutal and decisive day of climbing”. rouleur.cc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  93. ^ Ostanek, Dani (18. 7. 2023). „Tour de France: Vingegaard dashes Pogacar's GC hopes on stage 17 across Col de la Loze”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  94. ^ Lamoureux, Lyne (23. 7. 2023). „Jonas Vingegaard wins the 2023 Tour de France”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  95. ^ Puddicombe, Stephen (29. 7. 2023). „Remco Evenepoel snatches third win at Clásica San Sebastián”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  96. ^ a b Ostanek, Daniel (6. 8. 2023). „UCI World Championships: Mathieu van der Poel wins 2023 Elite Men's Road Race”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  97. ^ Weislo, Laura (6. 8. 2023). „Powless comes up agonisingly short at Glasgow Worlds: 'They were right there'”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  98. ^ Farrand, Stephen (8. 8. 2023). „World Championships: Switzerland victorious despite Reusser crash in Mixed Relay TTT”. cyclingnews.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  99. ^ Lamoureux, Lyne (3. 9. 2023). „Mattias Skjelmose takes solo victory at Maryland Cycling Classic”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  100. ^ „Grand Prix Cycliste de Québec 2023: De Lie powers to victory”. cyclingstage.com. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  101. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2023 GP Cycliste de Montréal”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  102. ^ Weislo, Laura (22. 2. 2024). „Josh Tarling wins neutralised O Gran Camiño opening time trial”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  103. ^ Fotheringham, Alasdair (25. 2. 2024). „Wind causes Neilson Powless to crash while leading O Gran Camiño final stage”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  104. ^ „Neilson Powless to resume full training after injury”. cyclingnews.com. Future plc. 19. 3. 2024. Pristupljeno 8. 5. 2024. 
  105. ^ Ostanek, Dani (1. 5. 2024). „Eschborn-Frankfurt: Maxim Van Gils takes top spot in bunch sprint”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 8. 5. 2024. 

Spoljašnje veze

uredi
  • Profil na sajtu uci.org
  • Profil na sajtu cyclingarchives.com
  • Profil na sajtu procyclingstats.com
  • Profil na sajtu cqranking.com
  • Profil na sajtu cyclebase.nl
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Нилсон_Паулес&oldid=27792604”