Aleksandar Bakočević
Aleksandar Bakočević (Užice, 8. novembar 1928 — Beograd, 13. januar 2007) bio je društveno-politički radnik Socijalističke Republike Srbije, Republike Srbije i general-major Vojske Jugoslavije u rezervi. Nalazio se na funkcijama predsednika Skupštine grada Beograda i predsednika Narodne skupštine Srbije.
| Aleksandar Bakočević | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Aleksandar Bakočević | |||||||||||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 8. novembar 1928. | ||||||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Užice, Kraljevina SHS | ||||||||||||||||||||||
| Datum smrti | 13. januar 2007. (78 god.) | ||||||||||||||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | ||||||||||||||||||||||
| Profesija | pravnik | ||||||||||||||||||||||
| Porodica | |||||||||||||||||||||||
| Supružnik | Radmila Bakočević | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Član KPJ od | 1948. | ||||||||||||||||||||||
| Čin | general-major u rezervi | ||||||||||||||||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||||||||||||||||
Biografija uredi
Rođen je 8. novembra 1928. godine u Užicu. Njegov otac Radovan je bio učitelj, a majka Spasenija domaćica. Godine 1948. je završio Užičku gimnaziju, a potom je studirao na Pravnom fakultetu u Beogradu, gde je diplomirao 1957. godine.
U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1948. godine. Kao omladinski partijski rukovodilac, posebno se angažovao na polju kulture, čemu je i kasnije posvetio veliki deo svoje aktivnosti. Najpre je radio kao sekretar rejonskog komiteta, a potom je bio član Gradskog komiteta KPS za Beograd i član Predsedništva Centralnog komiteta Narodne omladine Srbije, od 1950. do 1958. godine. Bio je predsednik Omladinskog kulturno-umetničkog društva „Ivo Lola Ribar“, sekretar Kulturno-prosvetne zajednice SR Srbije od 1958. do 1962. i upravnik Savremenog pozorišta na Terazijama, od 1962. godine.
Potom se posvetio političkim funkcijama — bio je predsednik Komisije za idejni i politički rad Socijalističkog saveza radnog naroda Srbije, od 1963. do 1967. i predsednik Gradske konferencije SSRN Beograda, od 1967. do 1969. godine. U periodu od 1964. do 1968. bio je potpredsednik Izvršnog veća SR Srbije, zadužen za kulturu i obrazovanje. Vršeći ovu funkciju, posebno se zalagao za oživljavanje srpske kulturne i duhovne tradicije.
Bio je generalni direktor Novinske agencije „TANJUG“, predsednik Jugoslovenske lige za mir, od 1974. do 1978, glavni i odgovorni lista „Politika“, generalni direktor Novinsko-izdavačkog preduzeća „Politika“, od 1978. do 1980. i predsednik Saveta časopisa Međunarodna politika, od 1980. do 1984. godine. Od 1986. do 1989. bio je predsednik Skupštine grada Beograda, kada je glavni grad dobio savremeniji izgled (rekonstruisana je Knez Mihailova ulica i obnovljeno Narodno pozorište). Maja 1989. izabran je za člana Predsedništva SR Srbije.
Za poslanika u Skupštini SR Srbije, biran je od 1969, a član Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije bio je od Petog kongresa, 1965. godine.
Godine 1990, posle raspada Saveza komunista, priključio se tada formiranoj Socijalističkoj partiji Srbije (SPS). Iste godine na prvim višepartijskim izborima izabran je za narodnog poslanika. Juna 1991. zamenio je Slobodana Unkovića na funkciji predsednika Narodne skupštine Srbije. Na toj funkciji ostao je januara 1993, kada su održani novi parlamentarni izbori. Bio je predsedavajući delegacije skupštine Srbije u Skupštini SFRJ i Skupštini SRJ, tokom 1991. i 1992. godine. Tokom 1994. bio je sudija Ustavnog suda Jugoslavije.
Predsednik Olimpijskog komiteta Jugoslavije, bio je do 1989. do 1996. i u tom svojstvu je predvodio jugoslovensku delegaciju na Olimpijskim igrama u Atlanti 1996. godine.
Godine 1996. se politički razišao sa Slobodanom Miloševićem i povukao iz političkog života. Za vreme NATO bombardovanja Jugoslavije, 1999. bio je angažovan u Generalštabu Vojske Jugoslavije, nakon čega je unapređen u čin general-majora.
Autor je većeg broja radova iz oblasti političkog sistema i kulture, a objavio je knjige — Putevi kulture, Oslobodilačka borba naroda i Međunarodni položaj Jugoslavije.
Bio je oženjen poznatom operskom pevačicom Radmilom Bakočević, sa kojom je imao ćerku Margaretu.
Umro je 13. januara 2007. u Beogradu.[1]
Dobitnik je Vukove nagrade i Zlatnog beočuga grada Beograda, a između ostalog odlikovan je Ordenom republike sa zlatnim vencem i Ordenom rada sa crvenom zastavom.
