Dušan Bojović
Dušan Bojović (Kuta, kod Nikšića, 30. maj 1914 — Tjentište, 13. jun 1943) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| dušan bojović | |
|---|---|
 Dušan Bojović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. maj 1914. |
| Mesto rođenja | Kuta, kod Nikšića, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 13. jun 1943. (29 god.) |
| Mesto smrti | Tjentište, ND Hrvatska |
| Profesija | student prava, |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1938. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. |
Biografija uredi
Rođen je 30. maja 1914. godine u selu Kuta, kod Nikšićke župe. Osnovnu školi je završio u rodnom selu, a gimnaziju u Nikšiću. Još kao gimnazijalac priključio se revolucionarnom omladinskom pokretu. Bio je jedan od organizatora učešća gimnazijalaca u demonstracijama u Nikšiću 1932. godine. Ubrzo potom bio je isključen iz nikšićke gimnazije, a osmi razred upisao je u Peći. Zbog učešća u demonstracijama isključen je i iz te gimnazije. Posle bezuspešnih pokušaja da se upiše u gimnaziju u Beranama i Pljevljima, uspeo je da se upiše u podgoričku gimnaziju.[1]
Kao maturant aktivno je učestvovao u agitaciji za Udruženu opoziciju na parlamentarnim izborima 1935, a kao student prava bio je jedan od organizatora i učesnik demonstracijama 11. septembra 1938. protiv Milana Stojadinovića, koji je došao u Nikšić na proslavu puštanja u saobraćaj železničke pruge Bileća—Nikšić. Kao student Pravnog fakulteta Beogradskog univerziteta, aktivno je učestvovao u revolucionarnom studentskom pokretu, a u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1938. godine. Za vreme raspusta, aktivno je učestvovao u organizovanju partijskih organizacija u rodnom kraju, a posebno se isticao u radu s omladinom.[1]
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u Nikšićku župu i odmah se uključio u rad mesne partijske ćelije na pripremama ustanka. Kada je Okružni komitet KPJ za Nikšić dao direktivu da počnu oružane akcije protiv okupatora, na sastanku partijske ćelije Dušan je izabran da rukovodi ustanicima u likvidaciji žandarmerijske posade u Miolju Polju. Akcija je uspešno izvršena 14. jula 1941. godine. Dušan je bio jedan od najzaslužnijih za masovno i organizovano učešće naroda Župe u Trinaestojulskom ustanku.[1]
Krajem avgusta 1941. Okružni komitet KPJ za Nikšić, uputio je 300 boraca, među kojima i Dušana, u pomoć partizanima istočne Hercegovine, gde je okupator, uz pomoć ustaša, uspeo da podstakne bratoubilačku borbu između Srba i Muslimana. Februara 1942, Štab Nikšićkog partizanskog odreda poslao je Dušana, sa grupom boraca, na sektor Plješivica i imenovao ga za političkog komesara sektora. Po povratku sa Plješevice, postavljen je za političkog komesara čete u bataljonu od oko 450 odabranih boraca koji je, po naređenju Glavnog štaba NOP odreda Crne Gore, upućen na područje Komskog partizanskog odreda, kao pomoć u borbi protiv četnika. U jednoj od borci protiv četnika na Štavnju teško je ranjen u nogu.[1]
Prilikom odstupanja partizanskih snaga iz Crne Gore, krajem maja i početkom juna 1942, kao teški ranjenik nalazio u Centralnoj partizanskoj bolnici, koja se sa Petom proleterskom crnogorskom brigadom i Hercegovačkim partizanskim odredom ostala u Vrbnici. Kada su se Peta proleterska brigada i Hercegovački odred, zajedno sa bolnicom, probili za Bosansku krajinu, Dušan je, iako još ne oporavljen, bio politički komesar bolničkog ešalona koji je predstavljao i borbenu jedinicu, koja se naročito istakla u borbama na Treskavici, Zabrđu i Bitovnji.[1]
U jesen 1942. postavljen je za političkog komesara Petog bataljona, a zatim Prvog bataljona Pete proleterske crnogorske udarne brigade. Novembra 1942. postavljen je za obaveštajnog oficira brigade, sa kojom je učestvovao u borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive.[1]
Kao već iskusan oficir obaveštajne službe, postavljen je za obaveštajnog oficira Treće udarne divizije, sa kojom je učestvovao u bici na Sutjesci. U ranim jutarnjim časovima 13. juna 1943, kada je komandant Treće divizije Sava Kovačević poveo proređene redove divizije na juriš uz strmine Zelengore prema Krekovima, da bi obezbedio put ranjenicima, Dušan je u jurišu smrtno ranjen, u blizini mesta gde je poginuo Sava Kovačević. Ubrzo je preminuo, ne dozvoljavajući bolničarkama Ljubici Martinovići i Dari Kostić da mu pomognu i budu uz njega, govoreći im: Meni je dobro pomognite drugim ranjenicima.[1]
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije, 20. decembra 1951, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference uredi
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
