Milan Belovuković Deva
Milan Belovuković Deva (Ravanje, kod Bogatića, 28. mart 1894 — Beograd, 11. februar 1970) bio je zemljoradnik, učesnik Prvog svetskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i većnik AVNO Jugoslavije.
| milan belovuković | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 28. mart 1894. | |||||
| Mesto rođenja | Ravanje, kod Bogatić, Kraljevina Srbija | |||||
| Datum smrti | 11. februar 1970. (75 god.) | |||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | |||||
| Profesija | zemljoradnik | |||||
| Delovanje | ||||||
| Član KPJ od | 1934. | |||||
| Učešće u ratovima | Prvi svetski rat Narodnooslobodilačka borba | |||||
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije NOV i PO Jugoslavije | |||||
| Čin | major u rezervi | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Biografija
urediRođen je 28. marta 1894. u selu Ravanje u Mačvi. Bavio se zemoljradnjom, sve do izbijanja Balkanskih ratova, 1912. u kojima je učestvovao kao vojnik Srpske vojske. Potom je od 1914. učestvovao u Prvom svetskom ratu. Kao imućan seljak, imao je najpre vodenicu na Savi, a potom na Drini. U međuratnom periodu je bio opoziciono raspoložen, a 1934. primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. aktivno je učestvovao u organizovanju ustanka u Mačvi. Bio je jedan od prvih boraca Mačvanskog partizanskog odreda, formiranog sredinom jula 1941. godine. Potom je bio zamenik komandanta odreda Nebojše Jerkovića, a od kraja avgusta 1941. komandant Pocerskog bataljona. Nakon Prve neprijateljske ofanzive, decembra 1941. ostao je na terenu zapadne Srbije, gde je bio član Štaba Grupe NOP odreda zapadne Srbije, sastavljene od boraca Valjevskog i Mačvanskog odreda. U veoma teškim uslovima, ova grupa je delovala u zapadnoj Srbiji, sve do marta 1942. kada je prešla Drinu i u istočnoj Bosni se priključila glavnini partizanskih snaga.[1]
Od marta 1942. bio je pripadnik Prateće čete, a kasnije Pratećeg bataljona Vrhovnog štaba, gde je radio u intendanturi Vrhovnog štaba NOV i POJ. Zajedno sa Vrhovnim štabom i glavninom jedinica NOV i POJ prešao je ratni put od Foče, pohoda u Bosansku krajinu, boravka u Bihaću, Četvrte i Pete neprijateljske ofanzive, boravka u Jajcu i Drvaru, desanta na Drvar do dolaska u Srbiju, oktobra 1944. godine. Tada je napustio Prateći bataljon i prešao u Mačvu. Maja 1943. dobio je čin majora NOVJ.[1][2]
Nakon oslobođenja Jugoslavije, aktivno je radio na izgradnju narodne vlasti u Bogatiću i Šapcu. Nalazio se na dužnostima predsednika Sreskog narodnog odbora u Bogatiću, člana Oblasnog narodnog odbora za Mačvu, predsednika Okružnog narodnog odbora u Šapcu i dr.[2]
Bio je većnik Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ) na njegovom Prvom (1942), Drugom (1943) i Trećem zasedanju (1945). Na Drugom zasedanju AVNOJ-a izabran je za člana Predsedništva AVNOJ, a na zasedanju Velike natifašističke skupštine narodnog oslobođenja Srbije, novembra 1944. izabran je za člana Predsedništva ASNOS. Takođe, bio je poslanik Privremene narodne skupštine Demokratske Federativne Jugoslavije, dok je za narodnog poslanika Narodne skupštine FNRJ biran za izborima novembra 1945. i marta 1950. godine. Za narodnog poslanika Narodne skupštine NR Srbije, biran je na izborima novembra 1946, marta 1951. i novembra 1953. godine.[2] Juna 1949. izabran je za obornika Oblasnog narodnog odbora Beogradske oblasti i člana njegovog Izvršnog odbora.
Umro je 11. februara 1970. u Beogradu, a sahranjen je na Partizanskom groblju u Šapcu.[3][4]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod prvog reda, Orden Republike sa srebrnim vencem, Orden zasluga za narod drugog reda, Orden za hrabrost i dr.
Njegov sin Radoslav Rade Belovuković (1923—1981) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, major JNA, nosilac Partizanske spomenice i publicista. Aktivno se bavio prikupljanjem dokumenata i građe o revolucionarnom pokretu u Podrinju i bio jedan od osnivača Fonda Narodnooslobodilačkog rata Podrinja. Izdao je više keiga i publikacija.[5]
Reference
uredi- ^ a b v Leksikon NOR 1 1980, str. 56.
- ^ a b v Kučan 1996, str. 37.
- ^ „Umro Milan Belovukovi Deva”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 12. 2. 1970. str. 1.
- ^ „Šabac odao poslednju poštu revolucionaru”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 13. 2. 1970. str. 8.
- ^ „Umro Radoslav Belovuković”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 21. 11. 1981. str. 4.
Literatura
uredi- Leksikon Narodnooslobodilačkog rata i revolucije u Jugoslaviji 1941—1945. tom I. Beograd—Ljubljana: Narodna knjiga—Partizanska knjiga. 1980. COBISS.SR 49291527
- Kučan, Viktor (1996). Borci Sutjeske. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. COBISS.SR 48005900
