Jefto Šćepanović Čajo
Jefto Šćepanović Čajo (Donji Zagarač, kod Danilovgrada, 25. januar 1911 — Titograd, 7. avgust 1978), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Crne Gore i narodni heroj Jugoslavije.
| jefto šćepanović čajo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Jefto Šćepanović Čajo | ||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||
| Datum rođenja | 25. januar 1911. | |||||||||
| Mesto rođenja | Donji Zagarač, kod Danilovgrada, Kraljevina Crna Gora | |||||||||
| Datum smrti | 7. avgust 1978. (67 god.) | |||||||||
| Mesto smrti | Titograd, SR Crna Gora, SFR Jugoslavija | |||||||||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||||||||
| Porodica | ||||||||||
| Supružnik | Jevrosima Šćepanović | |||||||||
| Delovanje | ||||||||||
| Član KPJ od | 1935. | |||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija | |||||||||
| Heroj | ||||||||||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | |||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||
Biografija uredi
Rođen je 25. januara 1911. godine u Donjem Zagaraču, kod Danilovgrada, u seljačkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, gimnaziju u Podgorici, a Pravni fakultet u Beogradu, 1934. godine. Kao student, učestvovao je u osnivanju studentskih udruženja i u raznim studentskim akcijama i demonstracijama koje je organizovala Komunistička partija Jugoslavije (KPJ).
Posle završenih studija, vratio se u Podgoricu i zaposlio se, početkom 1935. godine, u Finansijskoj direkciji. Do 1941. godine radio je kao službenik. U gradu se povezao s naprednim pokretom i učestvovao u njegovim akcijama. Godine 1935. postao je član KPJ. Odmah posle ulaska u KPJ, bio je izabran za sekretara činovničke partijske jedinice u Podgorici i na toj dužnosti ostao je sve do početka rata 1941. godine.
Za sekretara Okružnog komiteta KPJ za Podgoricu bio je izabran 1936. godine. U jesen iste godine, bio je izabran za člana Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak i Metohiju. Početkom 1940. godine bio je određen za sekretara „Narodne pomoći“ za Crnu Goru, Boku i Sandžak. U toku 1940. godine bio je sekretar tehnike pri Pokrajinskom komitetu KPJ za Crnu Goru. U leto 1940. godine, bio je izabran za člana Mesnog komiteta KPJ za Podgoricu. Krajem 1940. godine, bio je imenovan za rezervnog člana MK KPJ za Podgoricu i za rezervnog člana PK KPJ za Crnu Goru. Krajem iste godine, bio je izabran za člana Biroa PK KPJ za Crnu Goru, Boku i Sandžak. Izvesno vreme, pred izbijanje rata, vršio je u Pokrajinskom komitetu dužnost političkog sekretara. Kada je PK, krajem 1940. godine, obrazovao Vojnu komisiju, Šćepanović je postao njen član.
Kada je, krajem 1940. godine, Vlada Cvetković–Maček zabranila rad URSS Jugoslavije, PK KPJ za Crnu Goru imenovao je Komisiju za sindikalni rad, a za predsednika je bio postavljen Šćepanović.
Pred Trinaestojulski ustanak, nalazio se na dužnosti sekretara OK KPJ u Podgorici. Od jeseni 1941. do februara 1942. godine, bio je sekretar OK u Kolašinu. Posle povlačenja partizanskih jedinica iz Crne Gore za Bosnu, ostao je u ilegali na terenu srezova cetinjskog i podgoričkog, prvo kao član OK u Cetinju, a zatim kao politički sekretar OK u Podgorici.
U toku Pete neprijateljske ofanzive, bio je rukovodilac Politodela Pete proleterske crnogorske brigade. Zatim je vraćen na teren cetinjskog okruga kao instruktor i delegat Pokrajinskog komiteta pri OK u Cetinju. Na dužnosti zamenika političkog komesara Treće sandžačke brigade nalazio se od jeseni 1943. godine, ali je bio teško ranjen, pa je početkom 1944. godine na neko vreme prenesen na lečenje u Italiju. U Bariju je bio načelnik Personalnog odeljenja Štaba baze NOVJ i partijski sekretar Štaba baze.
Posleratni period uredi
Od aprila 1945. godine, bio je politički komesar Komande pozadine Jugoslovenske armije (JA). Posle rata vršio je mnoge odgovorne funkcije:
- član Biroa Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru od 1946. godine,
- predsednik Planske komisije Vlade NR Crne Gore od 1946. godine,
- član Politbiroa Centralnog komiteta KP Crne Gore od 1948. do 1952. godine,
- ministar građevina Vlade NR Crne Gore,
- predsednik Planske komisije Vlade NR Crne Gore (drugi mandat),
- ministar industrije, a zatim finansija Vlade NR Crne Gore i sekretar Izvršnog veća Narodne skupštine NR Crne Gore od 1950. do 1953. godine,
- predsednik Odbora za privredu Republičkog veća Narodne skupštine NR Crne Gore od 1953. do 1957. godine,
- poslanik Saveznog veća Savezne narodne skupštine od 1953. do 1963. godine, kada je izabran za sudiju Ustavnog suda Crne Gore,
- redovni profesor Tehničkog fakulteta u Titogradu od 1965. godine,
- predsednik Ustavnog suda Crne Gore od 1968. do 1974. godine,
- član Saveta federacije od 1975. do 1978. godine.
Šćepanović je važio za skromnog čoveka, ne koristeći privilegije koje su mu u skladu sa funkcijama koje je obavljao pripadale. Nije koristio automobil, ni službeni, ni privatni, na posao je išao peške i primao je samo platu profesora Tehničkog fakulteta u Titogradu.[1]
Umro je 7. avgusta 1978. godine. Sahranjen je na Groblju Donji Zagarač, u rodnom mestu.[1]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Reference uredi
- ^ a b Nije dobro kad se nasljedi đedova hrabrost;stankoradulovickika.blogspot.com, 2016
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
