Википедија

Pero Kosorić

Pero Kosorić (Sokolac, 5. februar 1918 — Beograd, 7. jul 1969), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

pero kosorić
Pero Kosorić
Lični podaci
Datum rođenja(1918-02-05)5. februar 1918.
Mesto rođenjaSokolac, kod Sarajeva, Austrougarska
Datum smrti7. jul 1969.(1969-07-07) (51 god.)
Mesto smrtiBeograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesijapravnik, vojno lice
Delovanje
Član KPJ odmaja 1941.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
Jugoslovenska narodna armija
1941 — 1969.
Čingeneral-pukovnik
Heroj
Narodni heroj od20. decembra 1951.
Odlikovanja
Orden narodnog heroja
Orden ratne zastave Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.

Biografija uredi

Rođen je 5. februara 1918. godine u Sokocu, kod Sarajeva. Osnovnu školu je pohađao u rodnom mestu, a gimnaziju u Bosanskoj Gradiški i Sarajevu. Posle završene mature, 1937. godine, upisao je Pravni fakultet u Beogradu. Ubrzo po dolasku u Beogradu, kao mladi student se priključio studentskom revolucionarnom pokretu. Pripadao je grupi zemljoradničke omladine, gde je imao velikog uspeha u okupljanju omladine u Sokocu i na Romaniji.[1]

Posle okupacije Jugoslavije, 1941. godine, Pero je napustio Beograd i vratio se u Sokolac, gde se odmah uključio u pripreme za ustanak. Maja 1941. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). U leto 1941. godine bio je jedan od organizatora ustanka na Romaniji i na Jahorini. Najpre je bio postavljen za komandira Romanijske grupe, a sredinom avgusta je s grupom boraca sa Romanije prešao na teren Jahorine i Kalinovika, gde je imao zadatak da pruži pomoć u organizovanju ustanka.[1]

Ubrzo potom je bio postavljen za zamenika komandanta Jahorinskog partizanskog odreda, a februara 1942. godine je postao član Operativnog štaba NOP za istočnu Bosnu. Kad je u avgustu formirana Šesta istočnobosanska udarna brigada, bio je postavljen za zamenika komandanta brigade. Od marta 1943. godine bio je komandant Prve majevičke udarne brigade, a od juna 1943. godine zamenik komandanta 17. istočnobosanske udarne divizije. Od septembra 1944. godine je bio komandant 27. istočnobosanske udarne divizije, a od oktobra 1944. godine komandanta Trećeg bosanskog korpusa.[1][2]

U toku rata je pored vojnih, obavljao je i političke dužnosti. Na Prvom kongresu Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Jugoslavije (USAOJ), održanom decembra 1942. godine u Bihaću, bio je izabran za člana Zemaljskog odbora USAOJ-a. Na prvom zasedanju Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Bosne i Hercegovine (ZAVNOBiH), održanom 25. novembra 1943. godine u Mrkonjić Gradu, bio je izabran za većnika ZAVNOBiH-a.[1]

Još od prvih borbi, na Romaniji 1941. godine, isticao se velikom hrabrošću, zbog čega je bio jedan od najpoznatijih partizanskih boraca na Romaniji, a kasnije jedan od poznatijih partizanskih komandanata u Bosni i Hercegovini. Jedna od prvih borbi, u kojoj se istakao bila je borba sa Nemcima, na Romaniji 18. avgusta 1941. godine, kada je kao bombaš jurišao na neprijatelja. Potom se istakao u napadu na žandarmerijsku kasarnu u Mokrom, kod Pala; borbama sa ustašama i domobranima na Jahorini; borbama Šeste istočnobosanske udarne brigade u Sremu, krajem 1942. godine; borbama sa četicima na Majevici; u borbama tokom Pete neprijateljske ofanzive, juna 1943. godine; borbama sa četnicima na Glasincu, kada je razbijen ustanak Dragoslava Račića, na Romanovcu u toku Šeste neprijateljske ofanzive, kao i u drugim borbama.[1]

Posleratni period uredi

Posle oslobođenja Jugoslavije, bio je upućen na školovanje u Sovjetski Savez, gde je završio Višu vojnu akademiju „Vorošilov“. Potom se vratio u zemlju, gde je završio i Višu vojnu akademiju JNA. U Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA) se nalazio na dužnostima pomoćnika komandanta armije, načelnika Štaba vojne oblasti, komandanta Vojnog područja, predsednika Stalne ispitne komisije za čin pukovnika, komandanta armije i pomoćnika Državnog sekretara za poslove narodne odbrane SFRJ, generala Nikole Ljubičića. Imao je čin general-pukovnika JNA.[1][2]

Pored vojnih dužnosti bio je biran za poslanika Savezne narodne skupštine, a na Osmom kongresu SKJ, 1964. godine bio je izabran za člana Centralnog komiteta SKJ.[1][2]

Umro je 7. jula 1969. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.[1][2]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem i Orden za hrabrost.[3] Ordenom narodnog heroja je odlikovan 20. decembra 1951. godine.[1][4]

Reference uredi

  1. ^ a b v g d đ e ž z Narodni heroji Jugoslavije 1975.
  2. ^ a b v g Vojna enciklopedija 1972.
  3. ^ Ko je ko u Jugoslaviji 1958.
  4. ^ Vojna enciklopedija 1973.

Literatura uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Перо_Косорић&oldid=26972647”