Stjepan Funarić

Stjepan Funarić — Jota (Slobodnica, kod Sl. Broda, 7. april 1921 — Beograd, 26. avgust 1979) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, pravnik, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i narodni heroj Jugoslavije.

stjepan funarić
Stjepan Funarić Jota
Lični podaci
Datum rođenja	(1921-04-07)7. april 1921.
Mesto rođenja	Slobodnica, kod Sl. Broda, Kraljevina SHS
Datum smrti	26. avgust 1979.(1979-08-26) (58 god.)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	pravnik
Delovanje
Član KPJ od	1940.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1956.
Čin	pukovnik
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Biografija

Rođen je 7. aprila 1921. godine u Slobodnici, kod Slavonskog Broda, u radničkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a gimnaziju u Slavonskom Brodu, 1940. godine. U gimnaziji se povezao sa marksistički orijentisanim đacima. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) postao je školske godine 1935/'36. U Funarićevoj kući tada je bila smeštena tehnika Okružnog komiteta KPH Slavonski Brod. Po završetku gimnazije 1940. primljen je u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ), a na jesen 1940. upisao se na Pravni fakultet u Zagrebu.

Pred rat, Funarić je ostao aktivan u partijskom radu u okolini Slavonskog Broda, a posebno u tehnici Okružnog komiteta. Učestvovao je na Okružnoj partijskoj konferenciji za Slavonski Brod, održanoj 22. juna 1941. godine nedaleko od Broda, kojoj je prisustvovao i sekretar Centralnog komiteta KPH, Rade Končar, a koji je dao direktive za dalje jačanje partijske organizacije. U izvršenju takvih direktiva, Funarić je učestvovao u prvim diverzantskim akcijama kod Broda, u miniranju železničke pruge Zagreb–Beograd, te napadima na ustaške funkcionere i žandare u Slobodnici i Sibinju. Ove akcije vršila je tzv. Zapadna diverzantska grupa Slavonskobrodskog odreda, formirana u šumi Cerovac 5. juna 1941. godine.

Funarić je jedno vreme do kraja 1941. boravio na području Đakova sa zadatkom obnavljanja rada skojevskih organizacija, stvaranja narodnooslobodilačkih odbora i njihovom povezivanju sa partizanima i sa OK u Brodu. U martu 1942. godine, postao je zamenik političkog komesara, a u leto iste godine i politički komesar Drugog slavonskog odreda. Posle formiranja Prve slavonske brigade, postavljen je za sekretara Brigadnog komiteta SKOJ-a. Sa te dužnosti otišao je decembra 1942. godine na Prvi kongres Ujedinjenog saveza antifašističke omladine Jugoslavije (USAOJ) u Bihać, gde je bio predstavnik omladine iz Slavonije. Tamo je bio izabran u Centralni odbor USAOJ-a.

Nakon Četvrte neprijateljske ofanzive i povratka u Slavoniju u martu 1943. godine, Funarić je neko vreme vodio partijske kurseve na Papuku i Dilj gori. Uskoro je postao rukovodilac Politodela Osamnaeste slavonske brigade, a od jeseni 1943. zamenik političkog komesara 25. brodske brigade. Septembra 1944. otišao je na rad u Politički odel 28. udarne divizije, dužnost na kojoj je ostao sve do kraja rata.

Posle rata, bio je na raznim vojnim, partijskim i drugim dužnostima. Najpre je bio raspoređen na rad u Odeljenje za zaštitu naroda (OZN) za Jugoslaviju. Kao pripadnik Ozne, teško je ranjen 1. maja 1945. u obračunu sa jednom od zaostalih četničkih grupa, prilikom čega je smrtno pogođen Đuro Bošković. Zatim je do 1956. godine službovao u službi bezbednosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Demobilisan je u činu pukovnika JNA. Od 1956. do 1961. godine bio je na radu u Centralnom komitetu SKJ. Docnije je bio sekretar Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije, savezni narodni poslanik u Saveznoj skupštini SFRJ za Slavonski Brod, od 1967. generalni sekretar Savezne skupštine, a zatim delegat i predsednik Komisije za izbor i imenovanja u Skupštini SFRJ.

Umro je 26. avgusta 1979. godine, u Beogradu. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu, ali su po želji Funarićeve porodice, njegovi posmrtni ostaci preneseni iz Aleje.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom, Orden za hrabrost i dva Ordena partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Jugoslovenski savremenici: Ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina.
• Pali nepobeđeni 1944—1964. Beograd: Savezni odbor za proslavu dvadesete godišnjice službe unutrašnje bezbednosti. 1964. 
• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.