Gustav Vlahov

Gustav Vlahov (Istanbul, 18. septembar 1912 — Beograd, 16. januar 1991) bio je učesnik Velikog otadžbinskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, inženjer, diplomata i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Makedonije.

gustav vlahov
Gustav Vlahov
Lični podaci
Datum rođenja	(1912-09-18)18. septembar 1912.
Mesto rođenja	Istanbul, Osmansko carstvo
Datum smrti	16. januar 1991.(1991-01-16) (78 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	inženjer, diplomata
Delovanje
Član KPJ od	1944.
Učešće u ratovima	Veliki otadžbinski rat Narodnooslobodilačka borba
Služba	Crvena armija NOV i PO Jugoslavije 1941—1945.
Odlikovanja

Biografija

Rođen je 18. septembra 1912. godine u Istanbulu, kao sin revolucionara Dimitra Vlahova. Putovao je zajedno sa ocem po Varni, Sofiji, Prištini, Odesi, Kijevu i Ženevi. Osnovnu školu završio je u Varni 1923, a srednju školu u Beču 1932. godine. Posle toga je živeo u Parizu, gde je postao član KP Francuske (1933–1934).

Preko Londona i Lenjingrada stigao je u Moskvu 1935, gde je upisao Vojnohemijsku akademiju. Nakon što mu je otac stavljen u jednomesečni pritvor 1938, bio je isključen sa akademije, nakon čega je upisao Hemijsko-tehnološki fakultet. Završio ga je u roku od dve godine, posle čega je radio kao inženjer-tehnolog u moskovskoj fabrici.

Drugi svetski rat

Kao član Svesavezne komunističke partije (boljševika), nakon napada Nemačke na SSSR 1941, prijavio se kao dobrovoljac u Crvenu armiju. Kao pripadnik Specijalnog odreda za posebne zadatke i politički zamenik komandanta Internacionalne brigade Crvene armije, učestvovao je u odbrani Moskve.

Zajedno sa ocem otišao je, 5. oktobra 1944, iz Moskve u Krajovu, gde su imali pregovore sa Josipom Brozom Titom i Trpeševim. Posle kratkog boravka u Beogradu, Gustav je 17. novembra 1944. otišao u Skoplje. Tamo je narednih osam meseci vršio odgovorne funkcije. Bio je direktor prve Partijske škole KP Makedonije u Skoplju, član Agitpropa i instruktor Centralnog komiteta KPM za skopsku partijsku organizaciju, te direktor Centrale za raspodelu poljoprivrednih proizvoda.

Posleratna karijera

Zbog razmirica s makedonskim rukovodstvom, otišao je na rad u Beograd, gde je vršio mnoge funkcije:

• politički sekretar u Kabinetu Vrhovnog komandanta Oružanih snaga FNRJ
• opunomoćeni ministar u Ministarstvu spoljnih poslova
• pomoćnik ministra poljoprivrede
• predsednik Komiteta za socijalno staranje Vlade FNRJ
• Savezni sekretar za socijalnu politiku FNRJ
• šeg Stalne delegacije FNRJ u Evropskom birou Organizacije ujedinjenih nacija (OUN) u Ženevi, od 1954. do 1956.
• ambasador FNR Jugoslavije u Pakistanu, od 1954. do 1957.
• ambasador SFR Jugoslavije u Meksiku, od 1957. do 1964.
• opunomoćeni u Hondurasu, od 1962. do 1965. i u Austriji, od 1973. do 1977.
• član Saveznog izvršnog veća (SIV)
• Savezni sekretar za socijalnu politiku i rad SFRJ
• Savezni skeretar za informacije SFRJ, od 1965. do 1967. godine
• poslanik (maj 1967) i potpredsednik Savezne skupštine SFRJ
• član Saveta federacije

Umro je 16. januara 1991. u Beogradu.

Publicistika i odlikovanja

Autor je knjiga „Na presvrtnica. Kako ja vidov i doživeav 1948.“ (1990), „Pakistan, v očite mi, v srceto mi“ (1990) i biografske knjige o svom ocu, „Spomeni za tatko mi“ (1968).

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden rada sa crvenom zastavom, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima i dr.

Literatura

• Jugoslovenski savremenici: ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina.
• Makedonska enciklopedija (knjiga prva). „MANU“, Skoplje 2009. godina.

Spoljašnje veze

• Gustav Vlahov „Spomeni za tatko mi“