Mijalko Todorović

Mijalko Todorović Plavi (Dragušica, kod Kragujevca, 25. septembar 1913 — Beograd, 3. mart 1999) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ i SR Srbije, junak socijalističkog rada i narodni heroj Jugoslavije. U periodu od 1971. do 1974. obavljao je dužnost predsednika Savezne skupštine SFRJ.

mijalko todorović
Mijalko Todorović Plavi
Lični podaci
Datum rođenja	(1913-09-25)25. septembar 1913.
Mesto rođenja	Dragušica, kod Kragujevca, Kraljevina Srbija
Datum smrti	3. mart 1999.(1999-03-03) (85 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	društveno-politički radnik
Porodica
Supružnik	Milica Todorović
Delovanje
Član KPJ od	1938.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1941 — 1948.
Čin	general-potpukovnik u rezervi
U toku NOB	član Vrhovnog štaba NOV i POJ
Predsednik Savezne skupštine
Period	1971 — 1974.
Prethodnik	Milentije Popović
Naslednik	Kiro Gligorov
Heroj
Narodni heroj od	5. jula 1952.
Odlikovanja	jugoslovenska odlikovanja: inostrana odlikovanja:

Biografija

Rođen je 25. septembra 1913. godine u selu Dragušici, kod Kragujevca. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, a gimnaziju u Kragujevcu, gde je došao u dodir s radničkim pokretom. Već u višim razredima gimnazije učestvovao je u akcijama radničkog pokreta i napredne omladine u Kragujevcu.

Posle završetka Kragujevačke gimnazije, upisao se na elektromašinski odsek Tehničkog fakulteta u Beogradu, koji je završio 1940. godine. U toku studija pripadao je revolucionarnoj studentskoj organizaciji i učestvovao u akcijama studenata Beogradskog univerziteta. Kao predstavnik studenata Beogradskog univerziteta, učestvovao je u radu Međunarodne omladinske konferencije za pomoć izbeglicama i žrtvama rata u Remsu, i Međunarodne konferencije studenata socijalista i komunista u Parizu, u leto 1937. godine. Početkom 1938. godine izabran je za člana Centralnog odbora Ujedinjene studentske omladine, a iste godine je postao i član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).

Od 1939. godine je bio na političkom radu u unutrašnjosti Srbije. Bio je sekretar Mesnog komiteta KPJ za Kragujevac i član Oblasnog komiteta KPJ za Šumadiju. Sredinom 1940. godine izabran je za sekretara Okružnog komiteta KPJ za Kragujevac, a na Petoj zemaljskoj konferenciji KPJ, održanoj oktobra 1940. godine u Zagrebu, bio je delegat partijske organizacije Kragujevačkog okruga. Do Aprilskog rata 1941. godine radio je na formiranju novih i učvršćivanju postojećih partijskih organizacija i rukovodstava u Šumadiji. Aprilski rat ga je zatekao na partijskom radu u Kragujevačkom okrugu.

Narodnooslobodilačka borba

Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, kao sekretar Okružnog komiteta KPJ, radio je na povezivanju i učvršćenju partijskih organizacija i rukovodstava, pripremanju ustanka i razvoju oružane borbe u Kragujevačkom okrugu.

Posle neprijateljske ofanzive na slobodnu teritoriju zapadne Srbije, u jesen 1941. godine, povukao se s partizanskim snagama u Sandžak, i 21. decembra 1941. postavljen je za zamenika, a kasnije i za političkog komesara Prve proleterske udarne brigade.

Tokom rata nalazio se stalno na dužnostima političkog rukovodioca u jedinicama NOV i POJ, bio je politički komesar Prve proleterske divizije, politički komesar Prvog proleterskog korpusa i, na kraju rata, politički komesar Prve jugoslovenske armije. Na ovoj dužnosti nalazio se do završetka rata.

Pored političkog rada u jedinicama NOVJ, bio je i većnik Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), član Predsedništva AVNOJ-a, većnik i član Predsedništva Antifašističke skupštine narodnog oslobođenja Srbije (ASNOS).

Posleratni period

Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je razne odgovorne državne i partijske funkcije. Bio je: načelnik Vojnoindustrijskog odeljenja Ministarstva narodne odbrane i upravnik Izvanredne uprave za snabdevanje, zatim pomoćnik ministra narodne odbrane (do 1948), ministar za poljoprivredu Vlade FNRJ i ministar-predsednik Saveta za poljoprivredu i šumarstvo Vlade FNRJ (1948—1953). Od 1953. godine bio je član Saveznog izvršnog veća (SIV), zatim potpredsednik Odbora za privrednu koordinaciju SIV-a (1958—1966). Godine 1963. izabran je za potpredsednika Savezne skupštine i predsednika Saveznog veća Savezne skupštine (1963—1967), a 1971. godine za predsednika Savezne skupštine SFRJ.

Na prvim posleratnim skupštinskim izborima, izabran je za poslanika velike Antifašističke skupštine narodnog oslobođenja Srbije, člana njenog Predsedništva i poslanika Privremene narodne skupštine DFJ. Od tada do 1967. godine biran je za narodnog poslanika Savezne skupštine svih saziva.

Bio je član Centralnog komiteta Komunističke partije Srbije, odnosno Saveza komunista Srbije, od Osnivačkog kongresa, maja 1945, do 1959. godine. Za člana CK KPJ (SKJ) biran je neprekidno od Šestog do Devetog kongresa. Od 1965. do jula 1966. godine bio je sekretar CK SKJ, a od oktobra 1966. godine sekretar Izvršnog komiteta CK SKJ. Na Devetom kongresu SKJ, 1969. godine, izabran je u Predsedništvo i Izvršni biro Predsedništva SKJ. Bio je član Saveta narodne odbrane, član Izvršnog odbora Savezne konferencije SSRNJ i član Saveta federacije od njegovog osnivanja. Imao je čin rezervnog general-potpukovnika JNA. Jedan je od osnivača Fudbalskog kluba „Partizan”.

Preminuo je 3. marta 1999. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Odlikovanja

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden jugoslovenske velike zvezde, Orden narodnog oslobođenja, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Od inostranih, odlikovan je 1972. godine, Ordenom Britanskog carstva u rangu velikog krsta. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 5. jula 1952, dok je Ordenom junaka socijalističkog rada odlikovan 27. aprila 1961. godine.

Dela

Bavio se publicističkim i teorijskim radom iz oblasti ekonomske teorije socijalizma. Objavio je knjige:

• „Oslobađanje rada“, 1965. godine,
• „Preobražaj Saveza komunista Jugoslavije“, 1968. godine,
• „Ka zajednici slobodnih proizvođača“, 1980. godine i
• „Političko biće društvene krize“, 1984. godine.

Galerija

• 
  Mijalko Todorović tokom obraćanja narodu u Bosni, 1943. godine
• 
  Mijalko Todorović, prvi sleva, sa Kočom Popovićem i Krcunom Penezićem na Sutjesci, 1958. godine
• 
  Mijalko Todorović sa Nikolajem Čaušeskuom, 1969. godine
• 
  Grob Mijalka Todorovića i njegove supruge Milice u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu
• 
  Todorović je nosilac najvišeg jugoslovenskog odlikovanja, Ordena jugoslovenske velike zvezde
• 
  Orden narodnog heroja

Literatura

• Vojna enciklopedija (knjiga deset). Beograd 1975. godina.
• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975. 
• Acović, Dragomir (2013). Slava i čast — Odlikovanja među Srbima: Srbi među odlikovanjima. Beograd: Službeni glasnik. ISBN 978-86-519-1750-2.