Ante Raštegorac
Ante Raštegorac (Zlosela, kod Kupresa, 8. septembar 1923 — Beograd, 17. decembar 1986), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ i narodni heroj Jugoslavije.
| ante raštegorac | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ante Raštegorac | |||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||
| Datum rođenja | 8. septembar 1923. | ||||||||||
| Mesto rođenja | Zlosela, kod Kupresa, Kraljevina SHS | ||||||||||
| Datum smrti | 17. decembar 1986. (63 god.) | ||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | ||||||||||
| Profesija | vojno lice, društveno-politički radnik | ||||||||||
| Delovanje | |||||||||||
| Član KPJ od | 1941. | ||||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | ||||||||||
| Čin | pukovnik u rezervi | ||||||||||
| Heroj | |||||||||||
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. | ||||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||||
Biografija uredi
Rođen je 8. septembra 1923. godine u selu Zlosela, kod Kupresa. Potiče iz siromašne seljačke porodice. U rodnom selu završio je četiri razreda osnovne škole, dva razreda gimnazije u Travniku, a Srednju zanatsku školu i elektromehaničarski zanat, u Železničkoj ložionici u Sarajevu.
Družeći se s radnicima u Ložionici, vrlo mlad se opredelio za radnički pokret. Kao šesnaestogodišnjak, 1939. godine primljen je u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a 1941. u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Zbog revolucionarnog rada više puta je hapšen i zatvaran tokom 1940. i 1941. godine.
Aktivno je učestvovao u pripremama za podizanje ustanka u Bosni i Hercegovini. Oktobra 1941. godine stupio je u Igmanski partizanski odred. Po zadatku Partije, dolazio je nekoliko puta u Sarajevo, gde je izvršavao brojne zadatke. U Prvu proletersku udarnu brigadu stupio je 5. marta 1942. godine.
Sa Prvom proleterskom brigadom je učestvovao u mnogim borbama, a posebno se istakao — 9. maja 1942. godine, na Večerinovcu, kod Mojkovca; 3. juna, u Dobrom Dolu na Durmitoru, u sukobu sa četnicima Pavla Đurišića; tokom pohoda proleterskih brigada u Bosansku krajinu; tokom zauzimanja Konjica; u borbama za Duvno, Šćit, Bugojno; u borbama na Borovoj glavi, nedaleko od Šujice, gde je njegov bataljon osam dana vodio borbe s ustaškom „Crnom legijom“ i u borbama za Livno, Ključ, Bosansko Grahovo i Jajce.
Decembra 1942. godine postao je puškomitraljezac. U toku Četvrte neprijateljske ofanzive posebno se istakao u borbama na Ivan-planini, kod Čičeva i Glavatičeva. U bici na Drini, aprila 1943, prvi je prešao nabujalu reku, sa svojim „šarcem“ i omogućio je prelaz ostalih boraca Prvog bataljona preko hladne reke. U borbama tokom Pete neprijateljske ofanzive, istakao se: kod Brodareva, na Zlatnom boru, Vučevu, Sutjesci, Balinovcu, i u borbama u istočnoj Bosni posle ove velike operacije.
Tri puta je bio ranjen, a 1. avgusta 1943. godine, pri prelazu reke Bosne kod Nemile (okolina Zenice), izgubio je oko. Posle oporavka, upućen je u Prateći bataljon Vrhovnog štaba, u kojem je ostao do aprila 1944. godine, kada je, s četom prikupljenih avijatičara i mornara, kao politički komesar čete, upućen na ostrvo Vis. S Visa odlazi u Komandu baze NOVJ u Bari, u Italiji, gde je raspoređen na dužnost komandanta bataljona, s kojim je, krajem oktobra 1944. godine, stigao u Beograd i ušao u sastav Gardijske brigade, a februara 1945. godine postavljen je za komandanta brigade Treće beogradske divizije KNOJ-a. Kao starešina jedinice Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ), istakao se u uništenju zaostalih neprijateljskih jedinica u Beogradu i bližoj okolini.
Posleratni period uredi
Posle oslobođenja Jugoslavije, završio je Vojnu akademiju JNA i vršio razne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), gde je bio komandant brigade i komandant Šeste divizije KNOJ-a. Za vreme sukoba sa Informbiroom, bio je komandant logora na Golom otoku.[1]
Potom je radio kao viši savetnik u Saveznom sekretarijatu za unutrašnje poslove Jugoslavije (SSUP). Kasnije je postao privrednik i bio generalni direktor konfekcije „Kluz“ i generalni direktor Poslovne zajednice pruge Beograd–Bar.
Umro je 17. decembra 1986. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, dva Ordena bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, dva Ordena za hrabrost i Orden partizanske zvezde sa puškama. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.[1] Imao je čin pukovnika JNA u rezervi.
Reference uredi
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
