Википедија

Điro d’Italija 2018.

Điro d’Italija 2018 bilo je 101. izdanje etapne biciklističke trke, jedne od tri Grand tur trke — Điro d’Italije. Start Đira 2018 bio je u Jerusalimu, u Izraelu, u čast proslave 70 godina od stvaranja države Izraela.[1] To je prvi put u istoriji da je Điro startovao van Evrope, a ukupno 13 put je startovao van Italije.[2] U Izraelu su vožene tri etape: individualni hronometar u Jerusalimu i dvije ravne etape, Hajfa — Tel Aviv i Biršeba — Eilat.[3] Điro 2018 imao je osam etapa sa ciljem na usponu i dva hronometra, dok je bio manji broj sprinterskih etapa nego obično.[4] Ukupna dužina trke bila je 3.546 km.[4]

Điro d’Italija 2018.
Trka 21. od 37. u UCI vorld turu 2018.
Informacije o trci
Datumi4—27. maj 2018.
Etape21
Distanca3.546 km
Pobjedničko vrijeme89 č 2 m 39 s
Rezultati
Majica koja se dodjeljuje sveukupnom pobjedniku Pobjednik  Kris Frum (UK) (Skaj)
  Drugi  Tom Dimulen (HOL) (Sanveb)
  Treći  Migel Anhel Lopez (KOL) (Astana)
Poeni  Elija Vivijani (ITA) (Kvik—Step Flors)
Planine  Kris Frum (UK) (Skaj)
Mladi  Migel Anhel Lopez (KOL) (Astana)
  Tim Skaj
← 2017
2019 →

Nakon prezentacije rute, 29. novembra 2017, četvorostruki pobjednik Tur de Fransa — Kris Frum izjavio je da će voziti Điro 2018, u pokušaju da ostvari Điro — Tur dabl.[5] Krajem decembra, pobjednik Đira 2017 — Tom Dimulen, potvrdio je da će voziti Điro 2018,[6] sa ciljem da odbrani titulu.[7]

Điro 2018. osvojio je Kris Frum, koji je na etapi 19 napao na 80 km do cilja i došao do solo pobjede;[8] Pobijedio je 46 sekundi ispred Holanđanina Toma Dimulena, pobjednika Đira 2017.[9] Prije etape 19, Frum je bio četvrti u generalnom plasmanu, tri minuta i 22 sekunde iza Sajmona Jejtsa.[10] Jejts je ostvario tri etapne pobjede i nosio je roze majicu 14 dana, dok je na etapi 19 otpao od grupe već na početku Kole dele Finestrea i etapu je završio 38 minuta iza Fruma.[11] Na etapi 19, Tibo Pino je došao do podijuma, trećeg mjesta u generalnom plasmanu, ali je na etapi 20 ostao bez snage, završio je 45 minuta iza grupe, nakon čega je odvezen u bolnicu i napustio je Điro uoči poslednje etape.[12] Frum je pobjedom na Điru objedinio titule na sve tri grand tur trke, nakon osvajanja Tur de Fransa i Vuelta a Espanje 2017; postao je tek treći vozač koji je u istom trenutku bio pobjednik sve tri grand tur trke.[13]

Pored Fruma, Điro je obilježio Elija Vivijani sa četiri etapne pobjede i osvojenom klasifikacijom po poenima, kao i Ričard Karapaz, koji je postao prvi Ekvadorijanac koji je osvojio etapu na Điru.[14]

Promjene uredi

Organizatori Đira — konzorcijum RCS Sport, pokrenuli su zajedno sa organizatorima Tura i Vuelte (Amori sportska organizacija) inicijativu o smanjenju broja vozača na Grand tur trkama sa devet na osam,[15] što UCI prvobitno nije prihvatio[16] i broj vozača je ostao isti za 2017 godinu.[17] UCI je kasnije prihvatio prijedlog i broj vozača je smanjen na osam počevši od 2018, što znači da će umjesto 198 na Điru i drugim grand tur trkama, učestvovati 176 vozača.[18][19]

Zanimljivosti uredi

Điro 2018 imao je 21 etapu i tri dana odmora, na tri ponedeljka; sa tri etape u Izraelu i tri na Siciliji na povratku u Italiju. Preostalih 15 vodili su vozače sjeverno do Monte Zonkolana, a zatim zapadno do Alpa, blizu Francuske i završne uspone Prato Nevozo, Žafero i Červinija. Vozači su avionom prevezeni iz Izraela do Italije, a zatim su prevezeni avionom do Rima, pred poslednju etapu.[20]

Rim je bio domaćin poslednje etape po četvrti put, prethodna tri puta bio je domaćin 1911, 1950 i 2009.[20]

  • Ukupna dužina trke bila je 3.546 km, dok je prosječna dužina etapa bila 168,9 km.[20]
  • Vožena su dva hronometra, ukupne dužine 44,2 km (prva etapa: 9.7 km, etapa 16: 34.5 km).[20]
  • Ukupno je voženo 39 kategorisanih uspona, sa ukupnom nadmorskom visinom 44.000 m.[20]
  • Najduža etapa bila je deseta, od Pene do Gvaldo Tadine, u dužini od 239 km. Najduža etapa ikada vožena je od Luke do Rima 1914, u dužini od 430 km.[20] Najkraća etapa bio je hronometar na prvoj etapi, dug 9,7 km.[20]

Etape su bile zvanično klasifikovane po stepenu težine da bi se odlučilo o vremenskom limitu i drugim organizacionim aspektima:[20]

  • Hronometri: 2
  • Lakše etape: 7
  • Srednje teške etape: 6
  • Veoma teške etape: 6

Istorijski trenuci uredi

Điro 2018 je obilježio nekoliko značajnih momenata iz istorije trke i Italije:

  • Nagrada Čima Kopi, nazvana po petostrukom pobjedniku Đira — Faustu Kopiju, dodjeljuje se prvom vozaču koji pređe preko najvećeg uspona na Điru.[21] Najveći uspon 2018 bio je Kole dele Finestre, vožen na etapi 19, sa nadmorskom visinom 2.178 m.[20]

Kontroverze uredi

Organizacija Ljudska prava, sa sjedištem u Evropi, uputila je pismo RCS Sportu, u kome traže da se pomjeri start Đira iz Izraela.[22] Pored međunarodne organizacije ljudskih prava, etničke turističke organizacije, sportskih i vjerskih grupa koje su potpisale pismo, bili su i Američki lingvista i autor — Noam Čomski, bivši advokati Ujedinjenih nacija za palestinsko pravo — Džon Digard i Ričard Falk, italijanski dramski pisac Moni Ovadija, članovi Evropskog parlamenta — Eleonora Forenca i Serđo Koferati, kao i bivša zamjenica predsjednika Evropskog parlamenta — Luiza Morgantini.[22]

"Održavanje 'velikog početka' trke 2018 u Izraelu, neće samo pokriti vojnu okupaciju izraelske vojske i rasističku politiku protiv Palestine, takođe će pogoršati izraelski smisao nekažnjenosti i ohrabriti ih u svom poricanju prava palestinskog naroda propisanih Ujedinjenim nacijama." Navodi se u pismu ECCP-a.[22] RCS Sport je objavio 18 septembra da će Điro 2018 startovati individualnim hronometrom u Jerusalimu, nakon čega će se voziti još dvije etape u Izraelu, u Tel Avivu i Eilatu u južnom dijelu države. Etape u Jerusalimu i Eilatu su naročito bile problematične za ECCP.[22] Etape planirane u Južnom Izraelu prolaze kroz desetine palestinskih sela koje Izrael odbija da prizna.[22] U pismu je takođe navedeno da trka sarađuje sa najmanje jednom kompanijom aktivnom u ilegalnom izraelskom naselju.[22]

Na prezentaciji rute u Milanu, 29. novembra 2017, RCS Sport je za prvu etapu u Jerusalimu upotrebio izraz "zapadni Jerusalim" za dio grada gdje će se voziti hronometar, za koji i Izrael i Palestina imaju potraživanja.[23] Izrael je zauzeo istočni Jerusalim nakon Šestodnevnog rata 1967. godine.[23] Kasnije su ga aneksirali, iako međunarodne organizacije nisu priznale taj potez. Izrael sada navodi cijeli grad kao jedinstvenu prijestonicu, dok Palestinci smatraju da je istočni Jerusalim nelegalno okupiran.[23] Ministarka sporta Izraela — Miri Regev i ministar turizma — Jariv Levin izjavili su da će država otkazati podršku Điru ako se referenca zapadni Jerusalim ne promijeni, istakavši "U Jerusalimu, glavnom gradu Izraela, nema istočnog i zapadnog."[23] RCS Sport je nakon toga uklonio referencu zapadni Jerusalim sa mape i zvaničnih informacija o Điru 2018.[24] U obavještenju naveli su da se "zapadni Jerusalim" odnosilo na geografsku odrednicu mjesta gdje će se voziti hronometar, bez ikakve veze sa politikom.[24][24]

Nakon potvrde da će Kris Frum voziti Điro, pojavile su se informacije da će RCS Sport platiti Frumu i timu Skaj 2 miliona evra za učešće, što je opovrgao direktor Đira — Mauro Venji.[25] UCI je 13. decembra 2017. godine objavio da je Frum bio pozitivan na doping testu, na salbutamol, lijek koji se koristi za astmu; pozitivni su bili i A i B uzorci.[26] Pozitivan je bio na testu urađenom 7. septembra, tokom 18 etape Vuelta a Espanje;[26] u organizmu je imao duplo više od dozvoljene doze salbutamola.[26] Dozvoljena doza je 1.000 ng/ml (dosl. nanogram/mililitar),[26] dok je prema pravilniku UCI-ja, maksimalna kazna suspenzija na dvije godine.[26] Frum je vozio Điro, dok je čekao da se slučaj riješi; direktor Đira — Mauro Venji, izjavio je da Frumov rezultat neće biti izbrisan bez obzira na ishod istrage.[27] Presuda je donesena devet mjeseci nakon pozitivnog rezultata, pet dana prije Tur de Fransa; Frum je oslobođen svih optužbi.[28]

Favoriti uredi

 
Ričard Karapaz, prvi Ekvadorijanac na Điro d’Italiji.

Prvi favorit na Điru 2018. bio je Britanac Kris Frum, koji je prije Đira osvojio četiri puta Tur de Frans i Vuelta a Espanju 2017.[29] Drugi favorit trke bio je Tom Dimulen, pobjednik Đira 2017, koji je i jedini vozač u borbi za generalni plasman koji može na hronometar da ide bolje od Fruma.[30] najveći konkurenti trebalo je da budu Fabio Aru, koji je osvojio drugo mjesto 2015, Tibo Pino, koji je završio četvrti 2017. i Esteban Čavez.[30] Uzdanica Italijana u borbi za podijum pored Arua bio je Domeniko Pocovivo, koji je prethodno 11 puta vozio Điro i pet puta ga završio među prvih 10, dok mu je najbolji rezultat bilo peto mjesto 2014. godine.[31] Sajmon Jejts je bio lider Mičelton—Skot tima, zajedno sa Estebanom Čavezom, koji je osvojio drugo mjesto na Điru 2016, dok je Kanađanin Majkl Vuds bio lider Kenondejl—Drapak tima, u namjeri da donese novu radost Kanađanima, nakon što je 2012. Điro osvojio Rajder Hesedal.[32] BMC su predvodili Roan Denis i Nikolas Rouč, u namjeri da završe u top 10,[33] dok je sa istim ciljem LotoNL—Jumbo predvodio Džorc Benet.[30] Astanu je predvodio Migel Anhel Lopez, koji je postao profesionalac 2015. i po mišljenju mnogih, budući grand tur pobjednik.[34] Bora—Hanzgro tim došao je na trku sa dva lidera: Davide Formolo, koji je u top 10 završio 2017. i Patrik Konrad;[30] dok je Movistar predvodio Karlos Betankur, uz Paragvajca Ričarda Karapaza.[35] Dimenžen Data tim predvodio je Luis Mentjens, koji je završio u top 10 na Tur de Fransu dvaput.[36]

Od sprinera na Điru su bili Elija Vivijani, Sem Benet, Jakub Marečko, Nikola Bonifacio, Saša Modolo, Dani van Popel, Jens Debušire i Rajan Gibons.[37] Od drugih vozača za praćenje na Điru, tu su bili Dijego Ulisi, pobjednik nekoliko etapa na Điru; Tim Velens, iz Loto Sudala, koji je bez lidera za generalni plasman, sa namjerom da osvoji što više etapa; Sem Omen, kome je primarni cilj da radi za Toma Dimulena; Harlinson Pantano iz Treka, koji takođe nemaju lidera za generalni plasman, kao i mladi Maksimilijan Šahman u potrazi za etapnom pobjedom.[37]

Timovi uredi

Na Điru 2018. učestvovala su 22 tima, sa po osam vozača. 18 vorld tur timova imalo je automatsku pozivnicu, dok organizatori trke — RCS Sport dodjeljuje četiri vajld kard pozivnice.[20] Očekivalo se da će biciklistički klub Izrael sajkling akademi dobiti pozivnicu, dok su sve četiri pozivnice objavljene 20. januara.[20] Pored tima iz Izraela, najveće šanse za dobijanje pozivnice imao je Androni—Sidermek—Botekja, zahvaljujući osvajanju Siklosimo kupa 2017.[38] Što je značilo da se za preostala dva mjesta bore Nipo—Vino Fantini, Viler—Sele Italija i Bardijani—CSF.[38] Direktor Đira — Mauro Venji izjavio je da će prilikom davanja pozivnica pažnja biti usmjerena na timove iz Italije, ali će voditi računa i o trenutnim i budućim interesima trke.[38] Prethodnih godina, pozivnice su dobijali Gasprom i CCC Sprandi tim, koji su dobili prednost ispred italijanskih timova.[38]

Sve četiri vajld kard pozivnice objavljene su 20. januara 2018, pozivnice su dobili: Izrael sajkling akademi, Androni—Sidermek—Botekja, Bardijani —CSF i Viler Trijestina—Sele Italija.[39] Tako je bez pozivnice ostao Nipo—Vini Fantini, za koji vozi pobjednik Điro d’Italije 2004 — Damijano Kunego, koji je ranije izrazio želju da završi karijeru na Điru 2018.[39]

UCI vorld tur timovi:

Kontinentalni timovi:[39]

Ruta i etape uredi

 
Jerusalim, gdje je startovao Điro 2018.

Điro 2018 startovao u je u Jerusalimu, u Izraelu,[1] gdje je su vožene tri etape: individualni hronometar u Jerusalimu u dužini 9,7 km[40] i dvije ravne etape, Hajfa — Tel Aviv i Biršeba — Eilat.[3] RCS Sport je zaradio 10 miliona evra, što ih je ubijedilo da start Đira bude u Izraelu, bez obzira na kritike zbog palestinskog problema i potencijalnih bezbjedonosnih problema.[4] Nakon etapa u Izraelu, uslijedio je dodatni dan odmora i transport vozača u Italiju.[4] Prve dvije etape u Italiji vožene su u Siciliji;[4] Lakše brdske etape od Katanije do Kaltađironea i od Kaltađironea do Santa Ninfe, nakon čega je vožena prva etapa sa ciljem na usponu. Uspon Etna bio je cilj šeste etape; dug je 14,1 km, uz 4 km sekcije po 8 procenata nagiba,[41] gdje su vođene prve borbe za generalni plasman.[4] Sedma etapa vožena je po ravnom, od Pica do Praja a Mare,[42] a nakon nje i prolaska brodom kroz Mesinu, Điro je otišao sjeverno preko Kalabrije i Kampanije, sa još jednim brdskim ciljem u Monteverđine di Merkoljanu.[4] Prva nedelja završena je na usponu Kampo Imperatore u sjenkama Gran Sasoa,[43] 19 godina nakon što je Marko Pantani trijumfovao na toj etapi.[4]

 
Monte Zonkolan na Điro d’Italiji 2010; Zonkolan je vožen na etapi 14 na Điru 2018.

Druga nedelja počela je sa dvije lakše brdske etape; deseta etapa, vožena od Pene do Gvaldo Tadine, sadržala je tri brdska uspona, od kojih je najteži, brdski cilj druge kategorije Fonte dela Kreta, vožen na početku etape.[44] Na etapi 11, voženoj od Asizija do Ozima, ukupne dužine od 156 km, vožena su dva brdska cilja treće kategorije.[45] Điro je nastavljen sa dvije ravne etape, vožene sjeverno do Nerveza dela Batalje, kroz Imolu i Feraru, pored jadranske obale i rijeke Po.[4] Obje etape su imale kratak uspon u finišu, da bi sprinteri morali da se pomuče do pobjede. Cilj je posvećen žrtvama Prvog svjetskog rata i bio je poslednja šansa za oporavak favorita u borbi za generalni plasman prije odlučujuće nedelje.[4] Velike planine počele su sa 181 km dugom etapom 14 do Monte Zonkolana na sjeveroistoku Italije.[4] Etapa je sadržala četiri kratka, ali strma uspona prije poslednjeg uspona na Zonkolan, sa prosječnim nagibom 14.9 procenata.[46] Etapa 15 vožena je od Tolmeca do Sapadr, ukupne dužine od 176 km. Etapa je išla u Dolomite, gdje su vožena četiri uspona.[47] Brdski cilj treće kategorije Paso dela Maurija na početku etape i tri brdska cilja druge kategorije: Paso tre Kroči dug 12,5 km i kratki ali strmi usponi u finišu Paso di Sant Antonio i Kostalisojo.[48] Nakon etape 15 uslijedio je poslednji dan odmora.[4]

 
Kole dele Finestre, najviši uspon na Điro d’Italiji 2018 — Čima Kopi, vožen je na etapi 19.

Hronometar dug 34,5 km između Trenta i Rovereta, vožen je po ravnom na etapi 16[49] i odgovarao je Krisu Frumu, koji se ne bi odlučio da vozi Điro bez ove etape.[4] Cilj etape 17 bio je u Izeu, u srcu vinskog regiona Frankjakorta.[4] Etapa je sadržala samo jedan uspon na početku, što je bila poslednja ravna etapa i poslednja šansa za sprintere prije Rima.[50] Etapa 18 išla je istočno u Alpe, sa ciljem u Prato Nevozou, usponu dugom 13,9 km, sa prosječnim nagibom od 7 procenata i prva je od tri završne brdske etape. Pavel Tonkov i Stefano Garceli su trijumfovali na ovoj etapi 1996 i 2000.[4] Na Điru 2017, Tom Dimulen je na sličnom usponu Oropa preuzeo roze majicu.[4] Etapa 19 bila je najteža na Điru 2018.[4] Duga 181 km, sadržala je četiri velika uspona, sa zemljanim putem. Takođe Kole dele Finestre je najveći uspon na Điru — Čima Kopi. Uspon je dug 17 km, sa 9.2 procenta prosječnog nagiba.[51] Nakon Finestrea, uslijedio je blaži uspon — Sestrijere, a zatim 7,2 km dug uspon Žafero.[51] Mauro Santambrođo je 2013 trijumfovao na ovoj etapi, ali je zatim diskvalifikovan zbog dopinga; dok je Vinčenco Nibali tu etapu završio drugi, na putu do osvajanja Đira 2013.[4] Brdske etape završene su u subotu, sa 214 km dugom etapom 20 do Červinije. Etapa je sadržala tri uspona: Kol Tsekure i Kol de Sant Pantaleon, oba su duga po 16 km, dok je poslednji uspon, na kome je i bio cilj, dug 19 km.[52] Điro je završen sa ravnom etapom u Rimu. Etapa je bila duga 118 km, voženo je 10 krugova po 11 km.[53] Etapa nije išla do Vatikana, ali je išla oko Koloseuma, dok je cilj bio u centru, u ulici Via dei Fori Imperijali.[4]

Karakteristike etapa i pobjednici:[54]
Etapa Datum Ruta Distanca Tip Pobjednik
1 4. maj Jerusalim — Jerusalim 9.7 km   Individualni hronometar Tom Dimulen[55]
2 5. maj Hajfa — Tel Aviv 167 km   Ravna etapa Elija Vivijani[56]
3 6. maj Biršeba — Eilat 226 km   Ravna etapa Elija Vivijani[57]
7. maj Dan odmora
4 8. maj Katanija — Kaltađirone 191 km   Lakša brdska etapa Tim Velens[58]
5 9. maj Agriđento — Santa Ninfa 152 km   Lakša brdska etapa Enriko Bataljin[59]
6 10. maj Kaltaniseta — Etna 163 km   Srednje teška brdska etapa Esteban Čavez[60]
7 11. maj Pico — Praja a Mare 159 km   Ravna etapa Sem Benet[61]
8 12. maj Praja a Mare — Monteverđine di Merkoljano 208 km   Lakša brdska etapa Ričard Karapaz[62]
9 13. maj Pezko Sanita — Gran Saso d’Italija 224 km   Teška brdska etapa Sajmon Jejts[63]
14. maj Dan odmora
10 15. maj Pene — Gvaldo Tadino 239 km   Lakša brdska etapa Matej Mohorič[64]
11 16. maj Asizi — Ozimo 156 km   Lakša brdska etapa Sajmon Jejts[65]
12 17. maj Ozimo — Imola 213 km   Ravna etapa Sem Benet[66]
13 18. maj Ferara — Nerveza dela Batalja 180 km   Ravna etapa Elija Vivijani[67]
14 19. maj San Vito al Taljamento — Monte Zonkolan 181 km   Teška brdska etapa Kris Frum[68]
15 20. maj Tolmeco — Sapada 176 km   Srednje teška brdska etapa Sajmon Jejts[69]
21. maj Dan odmora
16 22. maj Trento — Rovereto 34 km   Individualni hronometar Roan Denis[70]
17 23. maj Riva del Garda — Izeo 155 km   Ravna etapa Elija Vivijani[71]
18 24. maj Abijategraso — Prato Nevozo 196 km   Srednje teška brdska etapa Maksimilijan Šahman[72]
19 25. maj Venarija Reale — Bardonekija 181 km   Teška brdska etapa Kris Frum[73]
20 26. maj Susa — Brej-Červinija 214 km   Teška brdska etapa Mikel Nieve[74]
21 27. maj Rim — Rim 118 km   Ravna etapa Sem Benet[75]

Klasifikacije uredi

Na Điro d’Italiji, kao i na druge dvije grand tur trke, dodjeljuju se četiri različite majice — za četiri klasifikacije. Pored četiri glavne, postoje i manje klasifikacije, za koje se ne dodjeljuju majice.

 
Tom Dimulen, pobjednik hronometra na prvoj etapi na Điro d’Italiji 2018.
  • Prva i najvažnija klasifikacija je generalni plasman; pobjednik generalnog plasmana je i pobjednik Đira. Plasman se računa tako što se na vremena vozača ostvarena na prvoj etapi, dodaju vremena ostvarena na svakoj narednoj. Tri prvoplasirana vozača na svakoj etapi dobijaju vremensku bonifikaciju (10, 6 i 4 sekunde). Vozač sa najmanjim vremenom u toku trku nosi roze majicu i smatra se pobjednikom Đira.[76][77][78]
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija na Điru je Klasifikacija po poenima. Vozači dobijaju poene na svakoj etapi, dok broj poena koji se dodjeljuje zavisi od tipa etape. Do 2014, broj poena koji se dodjeljuje bio je isti na svim etapama (po 25 za pobjednika), zbog čega su klasifikaciju osvajali i vozači koji se bore za generalni plasman. Od Đira 2014, sistem je promijenjen, da bi sprinteri dobili više šansi za osvajanje klasifikacije.[77] Broj poena koji se dodjeljuje i broj vozača koji dobijaju poene zavisi od tipa etape:
    • na ravnim etapama poene dobija prvih 15 vozača (50, 35, 25, 18, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1);
    • Na srednje teškim brdskim etapama poene dobijaju [24] desetorica prvoplasiranih vozača (25, 18, 12, 8, 6, 5, 4, 3, 2, 1);
    • Na teškim brdskim etapama poene dobijaju desetorica prvoplasiranih vozača (15, 12, 9, 7, 6, 5, 4, 3, 2 i 1).[76] Lider klasifikacije po poenima od 2017 nosi ljubičastu majicu (ital. Maglia Ciclamino).[79] Od 1970 do 2010, takođe je korištena ljubičasta majica (boje sleza); dok je u periodu od 2010 do 2016 majica za lidera klasifikacije po poenima bila crvena.[80]
  • Jedna od drugostepenih klasifikacija je i brdska klasifikacija. Za brdsku klasifikaciju, poeni se dodjeljuju prvim vozačima koji pređu preko naznačenih uspona. Usponi su kategorizovani u pet kategorija:
    • Čima Kopi: dodjeljuje se samo na najvišem usponu na Điru, 2018 je to Kole dele Finestre, sa 2.178 metara nadmorske visine.[20] Poeni se dodjeljuju devetorici prvoplasiranih vozača preko uspona (45, 30, 20, 14, 10, 6, 4, 2, 1);[77]
    • Prva kategorija: na usponima prve kategorije poene dobija osam prvoplasiranih vozača (35, 18, 12, 9, 6, 4, 2, 1);[77]
    • Druga kategorija: poeni se dodjeljuju za šestoricu prvoplasiranih vozača preko uspona (15, 8, 6, 4, 2, 1);[77]
    • Treća kategorija: poeni se dodjeljuju samo četvorici prvoplasiranih vozača (7, 4, 2, 1);[77]
    • Četvrta kategorija: poene dobijaju tri prvoplasirana vozača (3, 2, 1).[77] Lider brdske klasifikacije nosi plavu majicu.[76]
 
Sajmon Jejts, nosio roze majicu na 14 etapa
  • Četvrta majica koja se dodjeljuje je za najboljeg mladog vozača. Lider se odlučuje po ostvarenom vremenu, isto kao i za generalni plasman; u klasifikaciji se takmiče samo vozači mlađi od 25 godina. Lider klasifikacije nosi bijelu majicu.[77]
  • Pored klasifikacija za koje se dodjeljuju majice, na Điru su prisutne i druge, manje klasifikacije; jedna od njih je timska klasifikacija, odnosno dvije timske klasifikacije. Glavna, Trofej brzi tim, računa se tako što se sabiraju vremena prva tri vozača iz svakog tima, na svakoj etapi posebno; vremena se dodaju na prethodna i sabiraju se, Lider je tim sa najmanjim vremenom. Trofej super tim računa se tako što prvih 15 vozača na svakoj etapi dobija poene; lider je tim sa najviše poena.[77]

Dodjeljuju se nagrade i za nekoliko manjih klasifikacija:

  • Jedna od manjih klasifikacija je klasifikacija prolaznih ciljeva. Svaka drumska etapa ima dva sprinta, prvi je prolazni cilj, na kojem se dobijaju poeni za klasifikaciju po poenima, ali je takođe i posebna klasifikacija. Vozači dobijaju poene i vozač sa najviše poena osvojenih na prolaznim ciljevima je pobjednik klasifikacije.[77]
  • Druga manja klasifikacija je klasifikacija za borbenost. Poeni se dodjeljuju pobjednicima etapa, vozačima koji pređu prvi preko označenih uspona i prolaznih ciljeva.[77]
  • Treća manja klasifikacija je klasifikacija za bijeg (ital. Premio della Fuga). U ovoj klasifikaciji poeni se dodjeljuju svakom vozaču koji je proveo barem 5 km u bijegu u kome je bilo manje od deset vozača. Vozačima se dodjeljuje po jedan bod za svaki kilometar koji provedu u takvom bijegu; vozač sa najviše skupljenih poena je pobjednik klasifikacije.[77]
  • Poslednja klasifikacija je fer plej za timove. Timovi dobijaju kaznene bodove za kršenje bilo kakvog pravila:
    • Upozorenje — 0,50 poena;
    • Novčana kazna je 1 poen;
    • Vremenska kazna je 2 poena;
    • Deklasifikacija vozača ili timskog auta je 100 poena;
    • Diskvalifikacija vozača je 1.000 poena;
    • koliko neki vozač bude pozitivan na doping testu tim dobija 2.000 poena. Tim sa najmanje poena na kraju trke je pobjednik klasifikacije.[77]
Lideri klasifikacija po etapama
Etapa Pobjednik Generalni plasman
  		Klasifikacija po poenima
  		Brdska klasifikacija
  		Najbolji mladi vozač
  		Timska klasifikacija
1 Tom Dimulen Tom Dimulen Tom Dimulen Nije dodijeljena Maksimilijan Šahman Kaćuša
2 Elija Vivijani Roan Denis Elija Vivijani Enriko Barbin
3 Elija Vivijani
4 Tim Velens Mičelton—Skot
5 Enriko Bataljin
6 Esteban Čavez Sajmon Jejts Esteban Čavez Ričard Karapaz
7 Sem Benet
8 Ričard Karapaz
9 Sajmon Jejts Sajmon Jejts
10 Matej Mohorič
11 Sajmon Jejts
12 Sem Benet
13 Elija Vivijani
14 Kris Frum Migel Anhel Lopez Skaj
15 Sajmon Jejts
16 Roan Denis
17 Elija Vivijani
18 Maksimilijan Šahman
19 Kris Frum Kris Frum Kris Frum
20 Mikel Nieve
21 Sem Benet
Kraj Kris Frum Elija Vivijani Kris Frum Migel Anhel Lopez Skaj

Rezultati uredi

Legenda
  Označava pobjednika generalnog plasmana   Označava pobjednika brdske klasifikacije
  Označava pobjednika klasifikacije po poenima   Označava pobjednika klasifikacije za najboljeg mladog vozača

Generalni plasman uredi

 
Kris Frum, pobjednik Điro d’Italije 2018.
Generalni plasman (1–10)
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1   Kris Frum (GBR)     Skaj 89h 02' 39"
2   Tom Dimulen (NED) Sanveb + 46"
3   Migel Anhel Lopez (COL)   Astana + 4' 57"
4   Ričard Karapaz (ECU) Movistar + 5' 44"
5   Domeniko Pocovivo (ITA) Bahrein—Merida + 8' 03"
6   Peljo Bilbao (ESP) Astana + 11' 50"
7   Patrik Konrad (AUT) Bora—Hanzgro + 13' 01"
8   Džordž Benet (NZL) LotoNL—Jumbo + 13' 17"
9   Sem Omen (NED) Sanveb + 14' 18"
10   Davide Formolo (ITA) Bora—Hanzgro + 15' 16"

Klasifikacija po poenima uredi

 
Elija Vivijani, pobjednik klasifikacije po poenima.
Klasifikacija po poenima (1–10)
Pozicija Vozač Tim Poeni
1   Elija Vivijani (ITA)   Kvik—Step Flors 341
2   Sem Benet (IRL) Bora—Hanzgro 282
3   Davide Balerini (ITA) Androni—Sidermek—Botekja 147
4   Saša Modolo (ITA) EF Edukation First—Drapak 122
5   Sajmon Jejts (GBR) Mičelton—Skot 113
6   Marko Fraporti (ITA) Androni—Sidermek—Botekja 111
7   Deni van Popel (NED) LotoNL—Jumbo 107
8   Nikola Bonifacio (ITA) Bahrein—Merida 93
9   Eugert Župa (ALB) Viler Trijestina—Sele Italija 84
10   Tom Dimulen (NED) Sanveb 73

Brdska klasifikacija uredi

 
Đulio Čikone, drugoplasirani u brdskoj klasifikaciji.
Brdska klasifikacija (1–10)
Pozicija Vozač Tim Poeni
1   Kris Frum (GBR)     Skaj 125
2   Đulio Čikone (ITA) Bardijani—CSF 108
3   Sajmon Jejts (GBR) Mičelton—Skot 91
4   Mikel Nieve (ESP) Mičelton—Skot 79
5   Tibo Pino (FRA) Grupama—FDJ 70
6   Ričard Karapaz (ECU) Movistar 65
7   Tom Dimulen (NED) Sanveb 49
8   Esteban Čavez (COL) Mičelton—Skot 47
9   Valerio Konti (ITA) UAE tim Emirejts 42
10   Domeniko Pocovivo (ITA) Bahrein—Merida 40

Klasifikacija za najboljeg mladog vozača uredi

 
Migel Anhel Lopez, pobjednik klasifikacije za najboljeg mladog vozača.
Klasifikacija za najboljeg mladog vozača (1–10)
Pozicija Vozač Tim Vrijeme
1   Migel Anhel Lopez (COL)   Astana 89h 07' 36"
2   Ričard Karapaz (ECU) Movistar + 47"
3   Sem Omen (NED) Sanveb + 9' 21"
4   Valerio Konti (ITA) UAE tim Emirejts + 1h 18' 07"
5   Fausto Masnada (ITA) Androni—Sidermek—Botekja + 1h 21' 16"
6   Feliks Grosšartner (AUT) Bora—Hanzgro + 1h 23' 50"
7   Matej Mohorič (SLO) Bahrein—Merida + 1h 35' 21"
8   Maksimilijan Šahman (GER) Kvik—Step Flors + 1h 36' 39"
9   Džek Hejg (AUS) Mičelton—Skot + 1h 58' 09"
10   Đulio Čikone (ITA) Bardijani—CSF + 2h 03' 58"

Timska klasifikacija uredi

 
Davide Belerini, pobjednik sprint i klasifikacije za najagresivnijeg vozača
Timska klasifikacija (1–10)
Pozicija Tim Vrijeme
1 Skaj 267h 48' 47"
2 Astana + 24' 58"
3 Bora—Hanzgro + 43' 32"
4 Sanveb + 1h 14' 35
5 AG2R la Mondijal + 1h 30' 32"
6 Movistar + 1h 39' 45"
7 LotoNL—Jumbo + 1h 47' 01"
8 Mičelton—Skot + 2h 31' 52"
9 UAE tim Emirejts + 2h 33' 27"
10 Grupama—FDJ + 2h 34' 04

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ a b „Giro d’Italia route 2018: RCS unveils Jerusalem start”. cyclingweekly.com. 18. 9. 2017. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  2. ^ „Big start 2018”. giroditalia.it. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  3. ^ a b Ryan, Barry (18. 9. 2017). „Giro d'Italia 2018 will begin with Jerusalem individual time trial”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  4. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p Farand, Stephen (29. 11. 2017). „2018 Giro d'Italia route revealed”. cyclingnews.com. Pristupljeno 30. 11. 2017. 
  5. ^ „Chris Froome confirms Giro d'Italia participation”. cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 30. 11. 2017. 
  6. ^ „Team Sunweb confirm Dumoulin will return to Giro d'Italia in 2018”. cyclingnews.com. 28. 12. 2017. Pristupljeno 20. 1. 2018. 
  7. ^ Barry, Ryan (4. 1. 2018). „Tom Dumoulin: I'm going to the Giro d'Italia to win again”. cyclingnews.com. Pristupljeno 20. 1. 2018. 
  8. ^ „Chris Froome on brink of miracle Giro d'Italia victory after stunning solo attack seals remarkable turnaround”. theguardian.com. 25. 5. 2018. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  9. ^ Ingle, Sean (27. 5. 2018). „Chris Froome wins Giro d’Italia in Rome to join cycling’s exclusive club”. theguardian.com. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  10. ^ Cary, Tom (24. 5. 2018). „Simon Yates tries to stay calm after seeing his lead cut in half with two days remaining of Giro d’Italia”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  11. ^ Ryan, Barry (25. 5. 2018). „Simon Yates: I was just really tired and exhausted”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  12. ^ Ryan, Barry (26. 5. 2018). „Giro d'Italia: Exhausted Pinot endures longest day”. cyclingnews.com. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  13. ^ „Chris Froome wins Giro d'Italia to claim historic Grand Tour treble”. bbc.co.uk. 27. 5. 2018. Pristupljeno 27. 5. 2018. 
  14. ^ „Carapaz – an Ecuadorean first-timer. Yates retains his Maglia Rosa.”. giroditalia.it. 12. 5. 2018. Arhivirano iz originala 28. 05. 2018. g. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  15. ^ „ASO, RCS Sport, Flanders Classics reduce team sizes for 2017 races”. cyclingnews.com. 25. 11. 2016. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  16. ^ „UCI to race organisers: You cannot decide to reduce team sizes”. cyclingnews.com. 26. 11. 2016. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  17. ^ Farand, Stephen (7. 12. 2016). „Tour de France team sizes to remain the same in 2017”. cyclingnews.com. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  18. ^ „Grand Tour teams to be reduced from nine to eight riders from 2018 - Cycling Weekly”. 22. 6. 2017. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  19. ^ „UCI reduces Grand Tour teams to 8 riders for 2018”. Cyclingnews.com. 22. 6. 2017. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  20. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m Farand, Stephen (30. 11. 2017). „The 2018 Giro d'Italia by the numbers”. cyclingnews.com. Pristupljeno 30. 11. 2017. 
  21. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „1965 Giro d'Italia”. Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 2. 12. 2017. 
  22. ^ a b v g d đ Malach, Pat; Fletcher, Patrick (23. 11. 2017). „Human rights groups call on Giro d'Italia to move 2018 start from Israel”. cyclingnews.com. Pristupljeno 6. 12. 2017. 
  23. ^ a b v g „Israeli officials threaten Giro d'Italia support over 'west Jerusalem' reference”. cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 6. 12. 2017. 
  24. ^ a b v g „Giro d'Italia removes reference to 'West Jerusalem' following Israeli protest”. cyclingnews.com. 30. 11. 2017. Pristupljeno 6. 12. 2017. 
  25. ^ Farand, Stephen (29. 11. 2017). „'A start fee for Froome? I flatly deny that,' says Giro d'Italia director”. cyclingnews.com. Pristupljeno 6. 12. 2017. 
  26. ^ a b v g d „Chris Froome returns adverse analytical finding for Salbutamol”. cyclingnews.com. 13. 12. 2017. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  27. ^ Ryan, Barry (3. 5. 2018). „Vegni adamant Chris Froome's 2018 Giro d'Italia result will stand regardless of salbutamol verdict”. cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  28. ^ Robertshaw, Henry (2. 7. 2018). „Chris Froome cleared by UCI in anti-doping investigation”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  29. ^ „Giro d’Italia 2018: 10 key contenders for pink”. velonews.com. 3. 5. 2018. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  30. ^ a b v g Fletcher, Patrick (24. 4. 2018). „Top 10 contenders for the 2018 Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  31. ^ „Giro d'Italia 2018: Team-by-team preview”. velon.cc. 3. 5. 2018. Arhivirano iz originala 21. 07. 2018. g. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  32. ^ Fotheringham, Alasdair (28. 4. 2018). „Woods aiming to give Canadians someone to cheer for again at Giro d’Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  33. ^ „Dennis and Roche lead BMC at Giro d'Italia”. cyclingnews.com. 30. 4. 2018. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  34. ^ O'Shea, Sadhbh (29. 4. 2018). „No pressure for Miguel Angel Lopez at debut Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  35. ^ „Movistar Team unveils young roster for 2018 Giro”. movistarteam.com. 27. 4. 2018. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  36. ^ O'Shea, Sadhbh (18. 11. 2017). „Meintjes to target Giro d'Italia in 2018”. cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  37. ^ a b „Giro d'Italia: 10 non-GC riders to watch”. cyclingnews.com. 1. 5. 2018. Pristupljeno 21. 7. 2018. 
  38. ^ a b v g „Nippo-Vini Fantini hoping to secure Giro d'Italia wildcard”. cyclingnews.com. 15. 1. 2018. Pristupljeno 20. 1. 2018. 
  39. ^ a b v „Giro d'Italia 2018 wild card teams announced”. cyclingnews.com. 20. 1. 2018. Pristupljeno 20. 1. 2018. 
  40. ^ „2018 Giro d'Italia stage 1 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  41. ^ „2018 Giro d'Italia stage 6 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  42. ^ „Giro d'italia 2018 - Stage 7 prewiew”. Cyclingnews.com. 27. 11. 2017. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  43. ^ „2018 Giro d'Italia stage 9 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  44. ^ „Giro d'italia 2018 - Stage 10th profile”. cyclingstage.com. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  45. ^ „Giro d'italia 2018 - Stage 11th profile”. cyclingstage.com. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  46. ^ „2018 Giro d'Italia stage 14 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  47. ^ „Giro d'italia 2018 - Stage 15th profile”. cyclingstage.com. Pristupljeno 25. 5. 2020. 
  48. ^ „2018 Giro d'Italia stage 15 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  49. ^ „2018 Giro d'Italia stage 16 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  50. ^ „2018 Giro d'Italia stage 17 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  51. ^ a b „2018 Giro d'Italia stage 19 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  52. ^ „2018 Giro d'Italia stage 20 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  53. ^ „2018 Giro d'Italia stage 21 preview”. Cyclingnews.com. 29. 11. 2017. Pristupljeno 1. 12. 2017. 
  54. ^ „Giro d'Italia 2018: stages”. cyclingnews.com. Pristupljeno 14. 11. 2017. 
  55. ^ „Dumoulin starts the Giro where he left off”. giroditalia.it. 4. 5. 2018. Arhivirano iz originala 16. 08. 2018. g. Pristupljeno 9. 5. 2018. 
  56. ^ Lewis, Ori (5. 5. 2018). „Viviani wins Giro stage two as Dennis sprints to overall lead”. reuters.com. Pristupljeno 9. 5. 2018. 
  57. ^ Cary, Tom (6. 5. 2018). „Elia Viviani claims second straight stage win at Giro d'Italia”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 9. 5. 2018. 
  58. ^ „Tim Wellens wins stage four of the Giro d’Italia as Chris Froome struggles again”. theguardian.com. 8. 5. 2018. Pristupljeno 9. 5. 2018. 
  59. ^ Brennan, Michelle Arthurs (9. 5. 2018). „Italian Enrico Battaglin wins Giro d’Italia stage five sprint whilst Dennis holds on to GC lead”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 9. 5. 2018. 
  60. ^ Farrand, Stephen (10. 5. 2018). „Giro d'Italia: Chaves wins on Mount Etna”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. Pristupljeno 10. 5. 2018. 
  61. ^ Benson, Daniel (11. 5. 2018). „Giro d'Italia: Sam Bennett wins stage 7 in Praia a Mare”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. Pristupljeno 11. 5. 2018. 
  62. ^ Ostanek, Daniel (12. 5. 2018). „Carapaz makes history with Giro d'Italia stage win”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. Pristupljeno 14. 5. 2018. 
  63. ^ „Simon Yates wins at Gran Sasso d'Italia”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. 13. 5. 2018. Pristupljeno 14. 5. 2018. 
  64. ^ Farrand, Stephen (15. 5. 2018). „Giro d'Italia: Mohoric wins stage 10”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. Pristupljeno 16. 5. 2018. 
  65. ^ O'Shea, Sadhbh (16. 5. 2018). „Giro d'Italia: Yates wins again in Osimo”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. Pristupljeno 17. 5. 2018. 
  66. ^ „Giro d'Italia: Sam Bennett wins stage 12 in Imola”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. 17. 5. 2018. Pristupljeno 17. 5. 2018. 
  67. ^ O'Shea, Sadhbh (18. 5. 2018). „Giro d'Italia: Viviani wins stage 13 in Nervesa della Battaglia”. cyclingnews.com. Immediate Media Company Ltd. Pristupljeno 19. 5. 2018. 
  68. ^ Fordyce, Tom (19. 5. 2018). „Giro d'Italia: Chris Froome beats Simon Yates for a GB one-two on Monte Zoncolan”. bbc.co.uk. Pristupljeno 20. 5. 2018. 
  69. ^ Fotheringham, William (20. 5. 2018). „Simon Yates increases Giro d’Italia lead with stunning ascent and victory”. theguardian.com. Pristupljeno 20. 5. 2018. 
  70. ^ „Yates Maintains Giro Lead, Dennis Wins 16th Stage Time Trial”. nytimes.com. The Associated Press. 22. 5. 2018. Pristupljeno 23. 5. 2018. 
  71. ^ „Elia Viviani secures awesome foursome of Giro d’Italia 2018 stage wins”. theguardian.com. 23. 5. 2018. Pristupljeno 23. 5. 2018. 
  72. ^ Brewin, John (24. 5. 2018). „Giro d'Italia 2018: Simon Yates has pink jersey lead cut in half - as it happened”. theguardian.com. Pristupljeno 26. 5. 2018. 
  73. ^ Brewin, John (25. 5. 2018). „Điro: Neverovatni Frum preuzeo roze majicu”. sportklub.rs. Pristupljeno 26. 5. 2018. 
  74. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (26. 5. 2018). „Chris Froome holds on to Giro d’Italia pink jersey as Mikel Nieve wins stage 20”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  75. ^ „Froome Joins Elite Club With Historic Giro Triumph”. nytimes.com. 27. 5. 2018. Pristupljeno 28. 5. 2018. 
  76. ^ a b v Garibaldi 2017, str. 11.
  77. ^ a b v g d đ e ž z i j k l „100th Giro d'Italia classifications demystified”. Cyclingnews. com. 2. 5. 2017. Pristupljeno 5. 5. 2018. 
  78. ^ „Giro revamps time bonus and points systems for 2014 edition”. VeloNews. Competitor Group, Inc. 8. 4. 2014. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 5. 5. 2018. 
  79. ^ „Giro d'Italia revives Ciclamino jersey for points classification - News shorts”. cyclingnews.com. 18. 4. 2017. Pristupljeno 5. 5. 2018. 
  80. ^ „2010 Giro Jersey Presented In Florence”. Cyclingnews.com. 15. 1. 2010. Pristupljeno 5. 5. 2018. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Điro d’Italija 2018. na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ђиро_д’Италија_2018.&oldid=26794003”