Ilija Antunović

Ilija Antunović (Drvenik, kod Makarske, 20. jun 1919 — Zagreb, 10. januar 2005), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, potpukovnik JNA, društveno-politički radnik SR Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.

ilija antunović
Ilija Antunović
Lični podaci
Datum rođenja	(1919-06-20)20. jun 1919.
Mesto rođenja	Drvenik, kod Makarske, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	10. januar 2005.(2005-01-10) (85 god.)
Mesto smrti	Zagreb, Hrvatska
Profesija	vojno lice, društveno-politički radnik
Delovanje
Član KPJ od	septembra 1941.
Učešće u ratovima	Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1956.
Čin	potpukovnik
Heroj
Narodni heroj od	23. jula 1952.
Odlikovanja

Biografija

Rođen je 20. juna 1919. godine u Drveniku, kod Makarske, u siromašnoj seljačkoj porodici. Dok je pohađao osnovnu školu u Drveniku, pomagao je roditeljima u obradi zemlje. Kada je porastao, radio je i kao nadničar kod imućnih seljaka i bavio se ribolovom. Rano se uključio u radnički pokret u Makarskom primorju.

Kapitulacija Jugoslavije zatekla ga je kao mornara na razaraču „Dubrovnik“ u Boki kotorskoj. Tada se vratio u Drvenik, pridružio se organizatorima Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP) i učestvovao u pripremama ustanka. Kada je, avgusta 1941. godine, dobio poziv da stupi u domobransku vojsku, pobegao je od kuće i prešao u ilegalnost. Uskoro su mu se pridružili i drugi dezerteri iz Drvenika, s kojima je prikupljao oružje i pripremao oružanu borbu. U septembru je primljen u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ), a u novembru prisustvovao sastanku komunista u Baćini kod Ploča, na kome je odlučeno da se počne oružani ustanak.

Januara 1942. godine učestvovao je u razoružanju, a u februaru se pridružio biokovskim partizanima i učestvovao u svim borbama koje je vodila Prva južnodalmatinska (Biokovska) četa protiv Italijana i ustaša. Ubrzo je postao desetar i istakao se u borbama za Vrgorac, Staševicu i Grnčenik. Kada je, juna 1942. godine, formiran bataljon „Josip Jurčević“, Ilija je bio postavljen za zamenika komesara čete. U borbama koje je vodio njegov bataljon protiv Italijana, od 16. avgusta do 2. septembra, istakao se u umešnom rukovođenju četom. Pri formiranju Četvrte dalmatinske brigade, januara 1943. godine, postao je komandir čete, a u martu zamenik komandanta, pa komandant Prvog bataljona Biokovskog odreda. S bataljonom je Ilija vodio teške borbe protiv ustaša u Imotskoj krajini i nanosio im gubitke. Za postignute uspehe bataljon je bio proglašen udarnim. Pod njegovom komandom bataljon je, početkom juna 1943. godine, napao Zagvozd u kome se branilo oko 150 ustaša. Posle dvosatne ogorčene borbe ubijeno je 35, a zarobljeno 37 ustaša sa stožernikom.

Početkom avgusta 1943. godine, formirana je Grupa udarnih bataljona Dalmacije, pa je u njen sastav ušao i bataljon Ilije Antunovića. U septembru, Grupa udarnih bataljona je prerasla u Treću dalmatinsku brigadu, nakon čega je Ilija sa svojim bataljonom učestvovao u svim borbama koje je brigada vodila u dolini Cetine, od Sinja do Knina. Posebno se istakao kod Vrlike, vodeći borbu prsa o prsa protiv neprijatelja. Posle kapitulacije Italije, njegov bataljon je ušao u sastav Prve dalmatinske brigade i istakao se u borbama na srednjodalmatinskim ostrvima. U borbi na Korčuli uništio je petnaest, a zarobio sedamdeset nemačkih vojnika. Na Mljetu je ubio devedeset, a zarobio više od sto Nemaca.

Tokom rata je više puta bio ranjavan, ali se posle ozdravljenja uvek vraćao u svoj bataljon. U maju 1944. godine teško je bio ranjen u borbama na Šolti, pa je prebačen na lečenje u Italiju. Posle povratka u zemlju, decembra 1944. godine, bio je postavljen za komandanta grada Dubrovnika, a pred kraj rata za komandanta Dopunske brigade u Trogiru.

Posleratni period

Posle završetka rata, sve do 1956. godine, nalazio se na odgovornim dužnostima u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), kada je, kao težak ratni invalid, penzionisan u činu potpukovnika JNA. Posle toga je diplomirao na Pravnom fakultetu u Zagrebu. Kao aktivan društveno-politički radnik, 1969. godine biran je za narodnog zastupnika Republičkog veća Sabora SR Hrvatske i tu je funkciju obavljao sve do 1974. godine.

Umro je 10. januara 2005. godine u Zagrebu. Sahranjen je u rodnom Drveniku.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i mnogih drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 23. jula 1952. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.