Sao Paulo

Sao Paulo
port. *São Paulo*
Sao Paulo; port. São Paulo
	Sao Paulo
	Zastava Grb
Administrativni podaci
Država	Brazil
Savezna država	Sao Paulo
Osnovan	1554.
Stanovništvo
Stanovništvo	‍
— 2010.	11.253.503
— gustina	7.389,04 st./km2
Aglomeracija	22 105 060
Geografske karakteristike
Koordinate	23° 30′ 00″ J; 46° 37′ 00″ Z / 23.5° J; 46.6166666667° Z
Aps. visina	792 m
Površina	1.523 km2
	Sao Paulo Sao Paulo na karti Brazila
Ostali podaci
Gradonačelnik	Žilberto Kasab
Poštanski broj	01000-000
Pozivni broj	05511
Veb-sajt
	capital.sp.gov.br

Sao Paulo (port. São Paulo - Sveti Pavle) je glavni grad istoimene brazilske države. Udaljen je oko 400 km od Rio de Žaneira, a 1.030 km od glavnog grada Brazilije.

Površina gradske zone je 1.523 km² ^[2] na kojoj se nalazi približno 11 miliona stanovnika^[3], što ga čini najvećim i najnaseljenijim gradom na južnoj hemisferi.^[4]. Procena (iz 2005. godine) je da 21 milion ljudi živi u širem području grada, po čemu je Sao Paulo na petom mestu liste najvećih metropola na svetu.

Stanovnici Sao Paula se na portugalskom zovu paulistanos (port. paulistanos), dok se izraz paulista koristi za sve stanovnike iz države Sao Paulo uključujući i paulistanose.

Geografija uredi

Geografski položaj uredi

Satelitski snimak Sao Paula

Sao Paulo se nalazi na platou koji je deo Sera do Mar (portugalski za „planinski lanac mora”). Sera do Mar je deo šireg područja Brazilskih visoravni s prosečnom nadmorskom visinom od 800 m i s udaljenošću od 70 km od Atlantskog okeana. Grad sa okeanom povezuju dva auto-puta preko planinskog lanca i vode do lučkog grada Santosa i turističkog mesta Gvaruža.

Urbanizovanim područjem Sao Paula dominira brežuljkasti teren, a severno prema planinskom vencu Sera da Kantareira povećava se nadmorska visina, pa se ovde mogu videti ostaci atlantske prašume. Područje grada je tektonski vrlo stabilno, pa ovde nikad nisu zabeležene veće seizmičke aktivnosti.

Reka Tiete je nekad bila izvor slatke vode za grad, ali je u drugoj polovini 20. veka veoma zagađena izlivanjem kanalizacije i otpadnih voda iz industrije, kao i njena pritoka Pinjeiros. Reka Tiete je plovna nizvodno od grada i deo je estuara La Plata.

Izvorna flora se sastoji većinom od širokolisnih zimzelenih biljaka. Danas je vrlo uobičajeno razno rastinje, koje vrlo uspešno raste zahvaljujući blagoj klimi i čestim kišama. To omogućava rast raznim biljkama iz tropskih, suptropskih i umerenih krajeva, a najprisutniji je eukaliptus.

Geologija uredi

Park Evropa

Istočna visoravan u kojoj se nalazi Sao Paulo proteže se od južne Baije preko država Minas Žerais, Espirito Santo i Sao Paulo do severnog dela savezne države Parane. Velike visinske razlike i raznolikost reljefa prikazuju se raznolikošću materijala u tlu. Odmah ispod površine starih brazilskih planina mogu se naći škriljac, intruzivne stene i kvarc.

Klima uredi

Prema Kepenovoj klasifikaciji klime Sao Paulo ima vlažnu suptropsku klimu. Temperature retko dosežu 30 °C u leti, dok je zimi mraz vrlo redak. Najviša zabeležena temperatura je 35.3 °C, 15. novembra 1985, a najniža -2.1 °C, 2. avgusta 1995. Obe ove temperature zabeležene su na meteorološkoj stanici Mirante de Santana u severnoj zoni. U brdima oko grada (Orto Florestal), 2. avgusta 1955, neslužbeno je zabeležena temperatura od -3.9 °C. Naleti snega službeno su zabeleženi samo jednom, i to 25. juna 1918. Kiša je vrlo obilna, pogotovo tokom toplijih meseci, ali je retka između juna i avgusta. Ni Sao Paulo niti obližnju obalu nikad nisu pogodili uragani kao ni tornada.

Klima (Sao Paulo)
Pokazatelj \ Mesec	.Jan.	.Feb.	.Mar.	.Apr.	.Maj.	.Jun.	.Jul.	.Avg.	.Sep.	.Okt.	.Nov.	.Dec.	.God.
Apsolutni maksimum, °C (°F)	31 (88)	35 (95)	30 (86)	30 (86)	28 (82)	27 (81)	27 (81)	32 (90)	33 (91)	33 (91)	34 (93)	32 (90)	35 (95)
Srednji maksimum, °C (°F)	27,4 (81,3)	28 (82)	27,3 (81,1)	25,1 (77,2)	23 (73)	22,8 (73)	22,8 (73)	23,3 (73,9)	23,9 (75)	24,8 (76,6)	25,9 (78,6)	26,3 (79,3)	24,5 (76,1)
Prosek, °C (°F)	22,2 (72)	22,4 (72,3)	21,7 (71,1)	19,8 (67,6)	17,4 (63,3)	16,3 (61,3)	15,8 (60,4)	17,1 (62,8)	17,9 (64,2)	19 (66)	20,2 (68,4)	21,2 (70,2)	18,5 (65,3)
Srednji minimum, °C (°F)	18,7 (65,7)	18,8 (65,8)	18,2 (64,8)	16,3 (61,3)	13,9 (57)	12,3 (54,1)	11,7 (53,1)	12,8 (55)	13,9 (57)	15,3 (59,5)	16,5 (61,7)	17,8 (64)	14,5 (58,1)
Apsolutni minimum, °C (°F)	10 (50)	11 (52)	9 (48)	8 (46)	1 (34)	−1 (30)	−3 (27)	−2 (28)	1 (34)	5 (41)	9 (48)	12 (54)	−3 (27)
Količina padavina, mm (in)	290 (114,2)	272 (107,1)	190 (74,8)	88 (34,6)	72 (28,3)	70 (27,6)	57 (22,4)	47 (18,5)	78 (30,7)	140 (55,1)	120 (47,2)	190 (74,8)	1,454 (572,4)
^{[traži se izvor]}

Istorija uredi

Selo Sao Paulo dos Kampos de Piratininga osnovali su jezuitski misionari Manuel da Nabrega i Hoze de Ančijeta 25. januara 1554. godine. Oni su osnovali i jezuitsku misiju Koležio de Sao Paulo de Piratininga između reka Anjangabau i Tamandvatei. Svrha ove ustanove je bila pokrštavanje lokalnog Tupi-Gvarani stanovništva. Selo se nalazilo iza uzvišenja Sera do Mar u blizini Santosa i reke Tiete, te je time bilo na putu između jugoistočne obale i prostranog i bogatog platoa na zapadu, koji je kasnije postao država Sao Paulo. Selo je dobilo ime po Pavlu iz Tarza, jer Katolička crkva 25. januara slavi njegovo preobraćenje. Godine 1560. glavni guverner Mem de Sa, zahtevao je od stanovništva sela Santo Andre da Borda do Kampo preseljenje u područje misije, čime je Sao Paulo službeno postao selo. Sao Paulo ostao je iduća dva veka izolovano selo u središtu kolonije kojeg je održavala poljoprivreda.

Domingos Žorž Veljo, jedan od prvih saopaulskih bandeirantesa

U 17. veku javljaju se u ovom području bandeirantesi, tj. istraživači koji su istraživali nova područja, te lovili Indijance i tražili zlato i dijamante. Oni se smatraju zaslužnima za teritorijalno proširenje Brazila i za otkrivanje mnogo rudnika plemenitih metala i dragog kamenja. Otkriće zlata u području Minas Žeraisa, privuklo je pažnju portugalskog kralja prema Sao Paulu, koji je 1711. godine postao grad. Krajem 18. veka zlato je iscrpljeno, a započela je trgovina šećerom koja se širila iz unutrašnjosti provincije kroz grad prema luci u Santosu.

Sticanjem nezavisnosti Brazila, Sao Paulo je dobio status carskog grada (port. Imperial Cidade), koji je dodelio car Pedro I, 1823. godine. Godine 1827. godine, u Manastiru svetog Franje, osnovana je pravna škola (preteča današnjeg pravnog fakulteta u Sao Paolu), i ona predstavlja prvu akademsku instituciju u Brazilu. Škola je osnovana zbog sve veće potrebe za pravnicima i političarima koji su do tada išli na školovanje u Evropu. Akademska funkcija grada privukla je brojne nove studente i profesore u grad, te je zbog toga i zbog rastuće proizvodnje kafe u regijama Kampinjas, Rio Klaro, Sao Karlos i Ribeirao Preto, grad dobio naziv Imperijal Sidade e Burgo dos Estudantes de Sao Paulo de Piratininga (port. Imperial Cidade e Burgo dos Estudantes de Sao Paulo de Piratininga). Od sredine do kraja ovog veka traje razdoblje useljavanja velikog broja imigranata, većinom Italijana, koji su većinom radili na plantažama kafe. Tokom ovog perioda dolazi do razvoja industrije.

Sredinom 19. veka, grad se počinje ubrzano razvijati zahvaljujući železnici koja je povezala unutrašnjost države Sao Paulo s lukom u Santosu. Lakoća izvoza kafe omogućila je veliki ekonomski rast i grada i države. Do najvećeg ekonomskog razvoja grada dolazi nakon pada Drugog kraljevstva, kada dolazi do najvećeg rasta stanovništva, čemu je pomogla i politika kafe-kom-leite (kafa s mlekom).

Rua do Komersio, 1887. godine

Vrhunac razdoblja dominacije kafe predstavlja izgradnja druge železničke stanice Estasao da Luz (današnja zgrada) krajem 19. veka. U ovom razdoblju, finansijsko središte grada je premešteno iz istorijskog središta grada (područje poznato kao istorijski trougao) više ka zapadu. Područje doline reke Anjangabau postaje novo središte grada. Gradonačelnici Žoao Teodoro i Antonio Prado značajno su doprineli razvoju Sao Paula, pa je tokom njihovog upravljanja napravljena velika obnova grada. Industrijskim razvoj grada u 20. veku uticao je na povećanje gradskog urbanizovanog područja. Zbog situacije u industriji za vreme Drugog svetskog rata, koja je uzrokovana krizom industrije kafe i zabranama u međunarodnoj trgovini, došlo je velikog povećanja poreza.

Danas je zbog velikog industrijskog razvoja u ostalim delovima Brazila, Sao Paulo napustio svoju industrijsku ulogu i okrenuo se prema trgovini, tehnologiji i uslugama, u čemu se smatra najvažnijom metropolom u Latinskoj Americi.

Politika uredi

Palácio dos Bandeirantes - sedište državne vlasti

U brazilskoj politici, mesto gradonačelnika Sao Paula uvek je imalo veliku ulogu. Između 1989. i 2004. gradsku politiku određivale su dve stranke, to su socijalistička Radnička partija (port. Partido dos Trabalhadores) i desničarska Napredna partija (port. Partido Progressista) .

Politička podela uredi

Karta četvrti Sao Paula

Grad Sao Paulo deli se na 31 gradsku četvrt, tj. podprefekture. To su:

Ove podprefekture dele se na okruge. Svaka podprefektura ima većinom dva ili tri okruga, dok podprefekture Se, Butanta, Lapa, Penja i Moka imaju po jedanaest okruga. Podprefekture službeno su grupisane u devet regija (ili zona), uzimajući u obzir njihov geografski položaj i istorijat. Ipak, u nekim agencijama i institucijama (telefonske kompanije, izborne zone) koristi se drugačija podela od službene.

Ove regije su:

Centar - središnja podprefektura, unutar ove zone nalazi se samo podprefektura Se
Severoistok - stambena zona za srednju klasu, blizu grada Gvaruljosa.
Severozapad - siromašno područje, ovde prolazi železnica i put za Kampinas i druge gradove u državi.
Zapad - univerzitetska i kulturna zona. U ovoj regiji nalazi se Avenija Paulista i druge luksuzne četvrti.
Centar-Jug - zona s najvećim dohotkom po stanovniku u gradu. Ovde se nalaze veliki broj središta međunarodnih kompanija.
Jugoistok - bivša industrijska zona, danas je naseljavaju „novopečeni” bogataši. Tu su smeštene neke istorijski važne četvrti kao što su Ipiranga i Moka.
Istok 1 - ovo je zona u razvoju koju naseljavaju radnici, te ljudi s manjim primanjima.
Jug i Istok 2 - najsiromašnije područje grada, gde većina ljudi živi u favelama, te područje sa visokom stopom kriminala.

U širem području grada (Grande Sao Paulo) živi oko 19 miliona stanovnika. Ovo područje koje gravitira Sao Polu uključuje 39 opština.

Privreda uredi

Avenija Berini: novi finansijski centar Sao Paula

Građevina Altino Arantes

Sao Paulo je jedno od najvažnijih finansijskih središta u Latinskoj Americi. U gradu se nalaze sedišta velikog broja nemačkih preduzeća, te je ovo grad s najvećim brojem nemačkih preduzeća izvan Nemačke. Ukupni BDP u Sao Paulu je u 2006. godini iznosio oko 260 milijardi dolara.^[5]

U Sao Paulu je smeštena berza BM&F Bovespa (port. BM&F Bovespa), koja je najveća u Latinskoj Americi. Poslovno središte grada je okolina avenije Paulista u starom središtu grada (Sentro Veljo). Druga važna poslovna područja su u četvrtima Pinjeiros i Santo Amaro, te u aveniji Faria Lima.

U gradu se održava veliki broj sajmova i ostalih privrednih manifestacija, koji privlače razne posetioce iz Brazila i iz inostranstva. Neka od važnijih događanja u gradu su:

Međunarodni sajam cipela i sportske opreme - COUROMODA
Međunarodni sajam tekstilne industrije - FENIT
Međunarodni građevinski sajam
Međunarodni modni sajam - FRANCAL
Međunarodni kozmetički sajam - COSMETICA
Međunarodni stambeni sajam - EQUIPOTEL
Međunarodni automobilski sajam - Salão do Automóvel
Međunarodni sajam knjiga - Bienal Internacional do Livro

U zadnjoj deceniji privreda se sa industrijskog sektora okrenula uslužnom i IT sektoru. Tako su staru industriju zamenila uslužna preduzeća, posebno u oblasti zabave, građevinarstva i turizma, a otvoreni je i veliki broj trgovačkih centara.

Saobraćaj uredi

Železnička stanica „Estasao da Luz“ – iz 19. veka

Sao Paulo je važno vazdušno, železničko i putno sedište. Grad ima dva velika aerodroma, međunarodni Sao Paulo – Gvaruljos (port. Aeroporto Internacional de São Paulo/Guarulhos – Governador André Franco Montoro) i Kongonjas (port. Aeroporto de São Paulo/Congonhas) koji služi za letove unutar Brazila.

Sao Paulo je grad s najvećim brojem helikoptera po stanovniku na svetu. Po helikopterskom prevozu je u rangu Njujorka i Tokija. Korisnici su većinom gradska elita koja ovim načinom izbegava kriminal i gužve na gradskim putevima. U gradu se nalazi oko 200 heliodroma.

Grad je dobio železnicu 1. januara 1867. Pruga Santos–Žundiaj i danas postoji, te premošćuje tada teško prolazne reke i brda, te spaja grad sa obalom.

Rodovija dos Imigrantes

Dva auto-puta (vias expressas) presecaju grad i povezuju ga s drugim brazilskim državama, to su Marginal Tiete i Marginal Pinjeiros. U grad je moguće ući i drugim putevima, od kojih su najvažniji:

Javni prevoz uredi

Glavninu javnog prevoza u Sao Paolu čine autobusi i podzemna železnica. Metro sistemom grada upravlja država Sao Paulo, dok autobuskim prevozom, koji obavljaju brojni prevoznici, upravlja javno gradsko preduće CPTM.

Metro uredi

Metropolitano de Sao Paulo ili samo Metro je sistem javnog prevoza železnicom u gradu, i najstariji je u Brazilu. Relativno je mali u poređenju sa sličnim takvim sistemima u većim gradovima širom sveta. Čini ga 61,3 km železnica, od kojih su 34,6 km u potpunosti ispod zemlje. Sastoji se od četiri linije, te 57 ćelija (33 ispod zemlje). Sistem je povezan sa 261,7 km CPTM (Companhia de Trens Metropolitanos) kojim se odvija saobraćaj u širem području Sao Paula. CPTM-om i metroom nedeljno se preveze oko 3,5 miliona putnika. Trenutno je u izgradnji proširenje metro sistema.

Linija	Smer	Otvoreno	Dužina	Ćelije
Linija 1	Žabakvara ↔ Tukuruvi	1968.	20,2 km	23
Linija 2	Alto do Ipiranga ↔ Vila Madalena	1991.	10,7 km	11
Linija 3	Korintijans-Itakera ↔ Bara Funda	1979.	22 km	18
Linija 4	Luz ↔ Vila Sonija	oko 2010.	12,8 km	11
Linija 5	Kapao Redondo ↔ Largo Treze	2002.	8,4 km	6

Gradski trolejbus

Autobusi uredi

Gradom dominira autobuski prevoz sa oko 17.000 autobusa za koje je karakteristično da su obojeni u skladu sa oblašću u kojoj saobraćaju, npr. svetlozelenom bojom su obojeni autobusi u području centar-jugozapad, tamnoplavom u severnom području itd.

Zbog brzog rasta grada, većina saobraćajnica nije planski napravljena što danas rezultuje velikim zastojima na putevima. Kako bi se rešio ovaj problem u fazi izgradnje je kružni sistem puteva oko grada, tj. zaobilaznica nazvana Rodoanel Mario Kovas, kojom bi uglavnom trebalo da saobraćaju autobusi i kamioni koji samo prolaze kroz grad.

Stanovništvo uredi

Demografija
1991.	2000.	2010.
9.626.894	10.405.867	11.253.503

Na osnovu podataka Brazilskog instituta za geografiju i statistiku port. Instituto Brasileiro de Geografia e Estatística, stanovništvo Sao Paula čine: belci (69,9%), melezi koje Brazilici zovu pardo (24,0%), crnci (4,0%), azijati, u Brazilu poznati kao amarelo (2,0%), te domoroci, tj. indiosi (0,1%).

Etnička struktura stanovništva uredi

Sao Paulo je grad sa najvećim brojem etničkih zajednica u Brazilu, te jedan od kulturno najraznovrsnijih gradova u svetu. Od 1870. godine, oko 2,3 miliona useljenika se doselilo u ovu državu iz svih krajeva sveta.

Evropljani uredi

Italijanska zajednica je najveća u gradu i prisutna je u svim njegovim delovima. Od oko 10 miliona stanovnika Sao Paula, 55% (5,5 miliona) potomci su Italijana. Italijani su u početku bili grupisani u etničke četvrti kao Bišiga i Moka u kojima se i danas vidi italijanski uticaj. Početkom 20. veka, u gradu se više koristio italijanski od portugalskog jezika, te su italijanski dijalekti veoma doprineli oblikovanju današnjeg dijalekta Sao Paula tzv. dialeto paulistano. Osim Italijana, u Sao Paulu su u većem broju prisutni i potomci portugalskih (oko 3.000.000), španskih (oko 2.000.000) i nemačkih (oko 1.000.000) useljenika.

U Sao Paulu živi od 60.000 do 130.000 Jevreja. Oni u najvećem broju žive u Igijenopolisu i u Bom Retiru.

Od drugih naroda sa šireg područja Evrope brojniji su Jermeni, Litvanci, Grci i Poljaci.

Arapi uredi

U gradu živi veći broj stanovnika arapskog porekla, većinom libanskog i sirijskog. Najveći broj njih se doselilo u periodu od 1900. do 1930. Posebno je značajna libanska zajednica, koja broji oko 850.000 pripadnika i predstavlja najveću libansku zajednicu izvan Libana.

Azijati uredi

Japanska gradska četvrt „Liberdade“ u Sao Paulu.

Sao Paulo je grad s najvećom azijatskom (amarelos tj. „žuti”) zajednicom u Brazilu. Oko 200.000 ljudi ili 2,1% stanovništva je poreklom sa Dalekog istoka. Japanska zajednica u gradu je najveća izvan Japana. Japanski useljenici su počeli da dolaze 1908. godine, njihova masovna imigracija trajala je sve do 1950-ih. Najveća koncentracija Azijata je u gradskoj četvrti Liberdade. U ovoj četvrti natpisi su na japanskom, a trgovine su tipičnog japanskog izgleda, te je jezik koji se govori na ulicama i u domovima takođe japanski, ali u školi i na poslu uče i govore portugalski.

Takođe je dosta brojna i korejska zajednica u gradu. Oko 60 hiljada stanovnika je korejskog porekla, a većinom se nalaze u Bom Retiru. Kinezi većinom žive u četvrti Kambuci.

Crnci uredi

Grad je već u 19. veku imao značajnu crnačku populaciju, ali njihov broj je znatnije počeo rasti u drugoj polovini 20. veka doseljavanjem iz drugih brazilskih država, posebno iz priobalnog područja Baije. Smatra se da u gradu živi oko 1.500.000 ljudi afričkog porekla.

Nordestinos uredi

„Nordestinos” je naziv za doseljenike iz Severoistočne brazilske regije. Padom doseljavanja Evropljana i Azijata u 1930-im, počelo je doseljavanje iz drugih brazilskih država u Sao Paulo. Najveći broj ovih doseljenika su iz država: Pernambuko, Paraiba, Alagoas, Baija i severnog dela Minas Žeraisa. Zbog velikog rasta stanovništva, te smanjenja mogućnosti za sve, danas se beleži suprotan efekt ovome, tj. stanovništvo se počelo vraćati u mesta odakle su došli.

Jezici uredi

Kao i u ostatku Brazila, portugalski je dominantan jezik kojim se koristi većina stanovništva. Ipak, koriste se i neki drugi jezici kao što su: nemački, japanski, arapski, španski, kineski i korejski kojim se služi još prva ili druga generacija doseljenika. Italijanski, te pogotovo njegovi južni dijalekti su nekad bili vrlo rašireni, dok danas većina Brazilaca italijanskog porekla slabo govori jezik svojih predaka. Ipak, italijanski je ostavi snažan trag na gradskom dijalektu.

Razvoj stanovništva uredi

Ovi podaci predstavljaju broj stanovnika u određenom razdoblju. Do 1929. navedene su procene, a od 1940. do 2000. okvirni podaci popisa stanovništva. Podaci za 2006. godinu su procene Brazilskog instituta za statistiku i geografiju.

Godina	Stanovništvo
1554.	100
1776.	2.026
1790.	8.000
1817.	23.760
1840.	12.000
1856.	15.000
1866.	20.000
1872.	31.385
1884.	40.000
1890.	64.900
1900.	239.800
1911.	346.000

Godina/Datum	Stanovništvo
1920.	579.033
1929.	880.000
1934.	1.060.120
1. septembra 1940.	1.326.261
5. septembra 1950.	2.198.096
1. septembra 1960.	3.666.701
1. septembra 1970.	5.924.615
1. septembra 1980.	8.493.226
1. septembra 1991.	9.646.185
1. avgusta 1996.	9.839.436
1. avgusta 2000.	10.434.252
1. jula 2006.	11.016.703

Kultura uredi

Pozorišta uredi

Gradsko pozorište

Jedno od najpoznatijih pozorišta u Sao Paulu je Gradsko pozorište. Ovo pozorište u blizini Anjangabaua izgrađeno je početkom 20. veka, i jedno je od retkih ostataka iz tog vremena. Gradnja u neobaroknom stilu je započela 1903. godine inspirisana izgledom Pariske opere. Otvoreno je 12. septembra 1911. godine, operom „Hamlet“ Ambroaza Tome.

U 20. veku ovde su nastupili mnogi svetski umetnici kao Marija Kalas, Enriko Karuzo, Izadora Dankan, Benjamino Gigli, Vaclav Nižinski, Ana Pavlova, Artur Rubinštajn, Magdalena Taljafero, Arturo Toskanini i mnogi drugi.

Od drugih pozorišta poznatija su: Pozorište katoličkog univerziteta, Pozorište Sao Pedro, Brazilsko pozorište komedije itd.

Muzeji uredi

Muzej MASP, Avenija Paulista

U Muzeju umetnosti u Sao Paulu (port. Museu de Arte de São Paulo) nalazi se najvažnija zbirka umetnina u Južnoj Americi, a u muzeju Ipiranga je stalna postavka o istoriji Brazila.

U Museu de Arte Sacra nalazi se najbogatija zbirka sakralnih umetnina u Brazilu, sa više od 4.000 izložbenih primeraka od kojih su oko hiljadu oltari, slike, krstovi, skulpture i druge umetnine napravljene u razdoblju od 16. do 20. veka. Ova građevina je izgrađena u kolonijalnom stilu, a datira iz 1774. godine.

U Parque do Ibirapuera nalazi se „Museu de Arte Contemporânea“ (Muzej savremene umetnosti), u kojem se nalazi bogata zbirka od oko 3000 dela zapadne i južnoameričke umetnosti, među kojima i dela Pabla Pikasa i Amedea Modiljanija. Tu je i zgrada Bijenala, u kojoj se svake dve godine odvija najveća svetska izložba moderne umetnosti, „Museu de Arte Moderna“ (Muzej moderne umetnosti), „Museu de Aeronáutica“ (Muzej aeronautike) i „Museu do Folklore“ (Muzej folklora).

Obrazovanje uredi

Pravni fakultet – Univerzitet u Sao Paulu 1950. godine

U gradu se nalazi Univerzitet u Sao Paulu (Universidade de São Paulo), jedna od najpoznatijih akademskih institucija u Brazilu. Ovaj univerzitet finansira država Sao Paulo, pa je školovanje besplatno za sve studente. Univerzitet ima brojne istraživačke programe, i jedan je od najprestižnijih obrazovnih centara u zemlji. U gradu se nalazi glavni kampus, kao i medicinska i pravna škola. Širom države nalazi se nekoliko manjih kampusa.

U gradu se nalazi i Nacionalni institut za nuklearna istraživanja IPEN (port. Instituto Nacional de Pesquisas Nucleares), i najveća javna bolnica u zemlji Hospital das Clínicas da Faculdade de Medicina da USP.

Sport uredi

Stadion Pakaibu

Pista u Interlagosu

Fudbal uredi

Kao i u ostatku Brazila, i u Sao Paulu fudbal je najvažniji i najpopularniji sport.

Najveći klubovi u Sao Paulu su FK Sao Paulo, FK Palmeiras i FK Korintijans Paulista. Sva tri igraju u Seriji A. U Seriji B trenutno se takmiči FK Portugeza. Još jedan važan klub u Sao Paulu je FK Santos iz obližnjeg istoimenog obalnog grada Santosa. U gradu postoje i dva manja kluba, to su FK Juventus i Nasional.

Fudbalski klubovi

Klub	Liga	Stadion	Nastanak
FK Korintijans	Serija A	Stadion Park Sao Žorž	1910.
FK Palmeiras	Serija A	Stadion Park Antarktika	1914.
FK Sao Paulo	Serija A	Stadion Morumbi	1930.
FK Portugeza	Serija B	Stadion Kaninde	1920.
FK Juventus	Serija C	Stadion Rua Žavari	1924.
Nasional	Serija C	Stadion Komendador Souza	1919.

Novogodišnji maraton uredi

Novogodišnji maraton se održava svake godine na (31. decembra). Prvi put je održan 1925. godine, kada su učesnici trčali oko 8 km. Od tada se menjala dužina trke, a danas je određena na 15 km.

Velika nagrada Brazila uredi

Velika nagrada Brazila je trka Formule 1 koja se odvija na pisti Žoze Karlos Pase u Interlagosu. Staza je dugačka 4,31 km, a dužina trke je 305,91 km.

Drugi sportovi uredi

Odbojka, košarka i tenis su takođe popularni sportovi. U gradu postoji nekoliko klubova čije su ekipe osvojile veliki broj trofeja. Najvažniji su SD Pinjeiros (odbojka, košarka i rukomet), SD Paulistano (košarka), SD Banespa (odbojka), SD Ebraika (košarka) i SD Sao Paulo (ragbi).