FK Radnički Sombor
FK Radnički Sombor je fudbalski klub iz Sombora. Klub je osnovan 1912. godine i takmiči se u MFL Sombor, šestom nivou srpskog fudbala. Navijači Radničkog iz Sombora se nazivaju Vojvode Sombor.
| FK Radnički Sombor | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Puno ime | FK Radnički Sombor | ||
| Osnovan | 1912. | ||
| Stadion | Gradski stadion u Somboru | ||
| Kapacitet | 5.000 | ||
| Predsednik |  Stevan Koril [1] | ||
| Trener | Srđan Karalić | ||
| Liga | MFL Sombor | ||
| 2020/21. | Vojvođanska liga Sever, 16. ( ) | ||
| |||
Iako trenutno prolazi kroz veoma težak period u svom dugotrajnom fudbalskom životu, FK Radnički je i danas daleko najuspešniji živi fudbalski klub u opštini Sombor. A da bi ga kojim slučajem neko "pomerio" sa te pozicije "najuspešnijeg u opštini Sombor", mora proći više od pola veka! U fudbalskom periodu od 1945.-2020. godine (75 god.), čak 65 puta Radnički je bio najuspešnije plasirani fudbalski klub opštine Sombor (šest puta drugi, četiri puta treći)!
Na večnoj tabeli Druge savezne fudbalske lige Jugoslavije 1947-1992, somborski Radnički zauzima 62 mesto sa osvojenih 263 bodova iz 284 odigranih utakmica (100 pobeda, 63 nerešena rezultata i 121 poraz).[2]
Naziv kluba kroz istoriju uredi
- 1912 - Somborsko radničko telovežbačko udruženje - Radnički
- 1921 - Vojvodina Somborsko Radeničko Šport Udruženje
- 1926 - Somborsko radničko telovežbačko udruženje - Radnički
- 1941 - ZMTE Zombori Munkas testedzö egyesület
- 1945 - FD Radnički Sombor
- 1946 - FD Polet Sombor
- 1951 - FK Radnički Sombor
Istorija uredi
1911. - 1941. uredi
Fudbalska istorija somborskog Radničkog započela je 1911. godine kada se ni nakon 25 godina postojanja Somborskog Sportskog Udruženja (SSU) njegova pravila nisu menjala, naročito u onom delu koji govori o prijemu novih članova. To je bila garancija da će se u SSU sportom moći baviti uglavnom oni iz imućnih porodica. Željni sporta, a nezadovonjni što su im vrata SSU zatvorena, mladi radnici, zanatlije i kalfe počeli su u leto 1911. godine sa okupljanjem, a godinu dana kasnije, 26. maja 1912. i zvanično je osnovano Somborsko radničko telovežbačko udruženje, kraće zvano Radnički. Osnovali su ga: Štrempl Šamu, kamenorezac, Josip Bošnjak, štamparski radnik, Mihajlo Šnajder, krojački pomoćnik, Karlo Vidaković, berberski radnik, Mihajlo Šnajder, tapetar, Julije Miler, stolarski radnik, Mihalj Galjac, bravar, Jođef Sekelj, stolarski radnik, Nandor Helenberger, četkarski radnik, Đorđe Konjović i drugi.[3]
Prema zabeleženim sećanjima Nandora Helenbergera, jednog od prvih članova ovog udruženja, Ministarstvo za unutrašnje poslove odobrilo je pravila i rad udruženja 27. ili 28. decembra 1912. godine. Tako da je te godine počeo legalni i zvanično odobren rad Somborskog Radničkog Telovežbačkog Udruženja (A Zombori munkas testedzö egyesület - ZMTE).[4]
Na inicijativu fudbalera koji su se tokom 1917, 1918. i 1919. godine okupljali na trkalištu kod Kalvarije i pod imenom Radničkog igrali fudbal sa povremenim "divljim" fudbalskim ekipama pristupilo se u leto 1920. godine obnovi rada Radničkog Sportskog Udruženja. Okupili su se ne samo ljubitelji fudbala, nego i atletike, kuglanja i rvanja. Prvo je formirana fudbalska ekipa "Radničkog", zatim atletičari, rvači, kuglaši, ... Krajem 1920. godine, posle dugih priprema i napora konstituisala se i uprava "Somborskog Radničkog Sportskog Udruženja". Donešena su i nova osnovna pravila koja su 15. januara 1921. godine potpisali advokat dr Pavle Blaževac i Karlo Cviršić, predsednik Udruženja i poslali Ministarstvu unutrašnjih poslova Kraljevine SHS na uvid i odobrenje. Posle dva meseca Ministarstvo je pod br. 3043, od 14. marta 1921. godine odobrilo Pravila i rad društva. Pod ovim Pravilima društvo je dobilo nov "naslov", koji je u celosti glasi: "Vojvodina Somborsko Radeničko Šport Udruženje". U Pravilima stoji da je boja udruženja crveno-bela. Član 2 Pravila kaže: "Cilj udruženja je širenje i razvijanje svih društvenih sportova".[4]
Prvo fudbalsko prvenstvo posle Prvog svetskog rata, takmičenje Subotičkog nogometnog podsaveza (tadašnjeg fudbalskog sedišta Bačke i Banata) u sezoni 1920/21. proteklo je i sa fudbalerima Vojvodine. Somborci su nastupali u II/B razredu zajedno sa Vrbaškim SC, Bajmočkim AC, Somborskim TK te miletićkim Sokolom. Poslednju takmičarsku sezonu Vojvodina iz Sombora odigrala je u sezoni 1922/23. kada je u konkurnciji šest klubova [5] zauzela peto mesto na tabeli, sa osvojenim jednim bodom. Pauza u takmičarskom nastupanju kluba, ne i njegovom radu, usledila je narednih sedam godina. Ponovo vraćanje kluba u takmičarski "pogon" uslediće u sezoni 1930/31. II/C razreda - Dunavske grupe ali pod novim/starim imenom Radnički. Sve do 1940. godine, fudbaleri somborskog Radničkog, takmičili su se u drugom razredu Subotičkog nogometnog podsaveza (SNP), da bi zajedno sa ostalim fudbalskim klubovima iz Sombora i okoline, napustili SNP i u leto 1940. godine pristupili novooformiranoj Somborskoj župi [6]. U okviru novonastale "Somborske župe" klub je u konkurenciji još dva kluba monoštorskog "Dunava" i gakovačke "Elektre" (SK Krnjajski (Krnjaja) i Riđički SK (Riđica) su odustali na početku prvenstva) odigrao dve utakmice u jesenjoj sezoni (poraz od Dunava 0:3, pobeda protiv Elektre 3:0). Zbog početka Drugog svetskog rata, prolećni deo nije ni igran.[7]
1941. - 1944. uredi
_Sombor.jpg)
I pored teških ratnih uslova za vreme okupacije Radnički je nastavio sa sportskim radom, kao i ostala sportska društva u Somboru ali pod novim, mađarizovanim, imenom ZMTE (Zombori Munkas testedzö egyesület) ili popularno Munkaš (mađ. Radnik). Do tada kompletna crvena oprema im je zabranjena od strane okupacionih vlasti pa su nosili crvene dreseve, bele šorceve i zelene štucne. Trenirali su na poljani kod ciglane na Apatinskom putu ili na starom igralištu Slavije koje su uzeli u zakup. Za razliku od predratnog perioda kada je u fudbalskom timu Radničkog igrala pretežno radnička omladina, i to najviše mađarske naconalnosti, za vreme okupacije fudbalski tim ZMTE bio je sastavljen pretežno od Srba, mahom srednjoškolaca i ponekog studenta, koji su zbog svoje nacionalne pripadnosti, neobezbeđene egzistencije i neznanja mađarskog jezika morali prekinuti školovanje.[4]
U prvoj okupacionoj ligi pored ZMTEa nastupali su još: somborski MAV (današnji ŽAK), Bajmočki AK, Munkaš TE (Baja), Miletićko Sportsko Društvo (Svetozar Miletić) i SU Apatin.
Početkom 1944. godine došlo je do reorganizacije takmičenja pa je Munkaš igrao sa klubovima iz Baje, Kiškereša, Horgoša, Kaloče, Kelebije, Bajmoka, Šoltvadkerta i još nekih mesta, no takmičenje je prekinuto usled ratnih prilika.[3]
Ekipu su u ratnom periodu trenirali Toni Sabo, Branko Odobašić, a najduže Ivica Car.
1945. - 2018. uredi
U tek oslobođenom Somboru nosilac celokupnog sportskog života bilo je Somborsko Radničko Sportsko Udruženje. Oko njega su se početkom 1945. godine, počeli okupljati brojni sportski entuzijasti: fudbaleri, kuglaši, atletičari, rvači, plivači, vaterpolisti, teniseri i ribolovci, kao sportski politički aktivisti. Ostala predratna sportska udruženja nisu obnavljala svoj rad.
Tog proleća došlo je do prvih javnih fudbalskih utakmica u Somboru. Jedna nezaboravna utakmica bila je susret između beogradskog Radničkog i somborskog Radničkog. Bilo je to tačno dva dana pre no što je stigla vest o pobedi nad fašizmom, 7. maja 1945. godine. Pobedio je domaći tim sa 4:1 (3:1).
Tokom leta i jeseni 1945. godine počele su prve kvalifikacione fudbalske utakmice za ulazak u novooformiranu Vojvođansku fudbalsku ligu. Ekipe koje su se u lokalnim takmičenjima postigle najbolji uspeh stekle su pravo da učestvuju u Vojvođanskoj fudbalskoj ligi. Iz Somborskog okruga u Vojvođansku ligu ušao je somborski "Radnički". Start Radničkog u prvoj godini takmičenja u Prvoj vojvođanskoj ligi bio je skroman, Igralo se po duplom bod sistemu. Od deset utakmica "Radnički" je dobio samo tri, a sedam izgubio.
U leto 1946. godine došlo je do reorganizacije somborskog "Radničkog". Takmičenje za kvalifikacije za ulazak u Vojvođansku ligu pokazalo je da bi valjalo da "Radnički" ima jaču ekipu koja bi mogla uspešno predstavljati somborski fudbal u oštroj konkurenciji vojvođanskih klubova. Stoga je u leto 1946. godine izvršena fuzija somborskog "Radničkog" i somborskog "Železničara". Klub je dobio novo ime: Fiskulturno Društvo Polet.
_-_Dinamo_(Zagreb)_4-4.jpg)
U toku leta 1951. godine došlo je do nove reorganizacije somborskog FD "Polet". Iz društva se izdvojio ŽAK, koji će 1951. godine nastaviti fudbalsko takmičenje u nižem rangu. Na skupštini FD "Poleta" donesena je odluka da se naziv FD "Polet" zameni starim nazivom FK "Radnički". Iz FK "Radnčkog" izdvojile su se i neke druge sekcije i stvorile za sebe klubove. Tako su rvači osnovali svoj samostalni klub pod imenom Rvački klub "Radnički". Izdvojili su se i dizači tegova i formirali svoj Klub dizača tegova "Radnički". No ime "Polet" zadržali su plivači i vaterpolisti kao samostalni klub, zatim kuglaši, takođe kao samostalan Kuglaški klub "Polet". Atletičari su se izdvojili još 1949. godine. Tako da je "Radnički" ostao čisto fudbalski klub. Sa svojim starim imenom FK "Radnički" je 1951. godine nastavio da se takmiči u Vojvođanskoj fudbalskoj ligi u kojoj je, za sve vreme svoga postojanja, nastupala i fudbalska ekipa "Poleta" (treći rang Jugoslovenskog fudbala).
Godinu dana kasnije, 1952. godine usledila je reorganizacija jugoslovenskog fudbala pa će se fudbaleri "Radničkog" naći u Somborskoj zoni koju će sa bodom prednosti (24) osvojiti ispred bezdanskog Sporta. Kao prvak svoje zone "Radnički" je morao da igra kvalifikacione utakmice sa Sentom. u Oba susreta "Radnički" je pobedio, u Senti 2:1, a u Somboru 4:0. Tako je "Radnički" postao član Jedinstvene vojvođanske lige (treći rang).
_Mi%C5%A1anji,_S._Eustahio,_Risti%C4%87,_Nestorovi%C4%87,_Brdarevi%C4%87.jpg)
U sezoni 1952/53. "Radnički" iz Sombora završio je na kraju jake Jedinstvene vojvođanske lige (JVL) na drugom mestu, tri boda iza prvoplasiranog Dinama iz Pančeva (33). Naredne takmičarske sezone somborski "crveno-beli" su takođe kraj prvenstva dočekali na drugom mestu, ovoga puta pet bodova manje od prvoplasirane Bačke (33). Na kraju treće sezone u JVL fudbaleri iz Sombora zabeležili su najlošiji rezultat, plasiravši se na šesto mesto (od 12 klubova) sa osovojenih 25 bodova. Međutim, to će biti dovoljno da se klub plasira u novoformiranu Drugu ligu - III rang (Drugi rang Jugoslovenskog fudbala igran u tri grupe), jer je te godine bila reorganizacija Jugoslovenskog fudbala pa je prvih šest ekipa iz Treće lige sticalo pravo da od narednog leta za bodove se bori u Drugom rangu.
U debitanstkoj sezoni somborski Radnički zauzima sigurno šesto mesto u konkurenciji četrnaest klubova [8]. Naredne 1959/57. sezone klub je na kraju prvenstva na četvrtom mestu, sedam bodova iza prvoplasirane ekipe iz Borova (37), pet iza drugoplasiranog zrenjaninskog Proletera a bodom iza trećeplasiranog Proletera iz Osijeka.
Somborci su bili veoma uspešni u sezoni 1957/58. završivši sezonu na visokom trećem mestu Druge lige - III rang sa osovojenih 35 bodova, isto kao i drugoplasirani Proleter iz Osijeka. Prvak je te godine bila ekipa zrenjaninskog Proletera sa osovojenih 40 bodova. Veliki uspeh te takmičarske godine fudbaleri Radničkog beležili su i u "najmasovnijem" takmičenju dospevši do osmine finala Kupa Jugoslavije, gde su izgubili na penale 3:4 (2:2, 0:2) od Hajduka iz Splita. Fudbalska javnost Sombora i okoline sa nestrpljenjem je očekivala taj duel, i celo pre podne tog sumornog maglovitog i zimskog dana pristizale su kolone navijača iz okolnih mesta.
Godinu dana kasnije u šesnaestini Kup takmičenja somborci su eliminisali prvoligašku ekipu Vardara iz Skoplja 3:1, da bi u narednom kolu pred domaćim navijačima doživeli poraz od zvaničnog državnog prvaka ekipe FK Crvena zvezda 2:5 (2:1). Danima pred utakmicu jedina tema među brojnim ljubiteljima sporta u Somboru bio je taj događaj koji se s ogromnim interesovanjem očekivao na Gradskom stadionu. Po svemu, bilo je jasno da će Gradski stadion u Somboru biti pretesan za sve one koji budu želeli da prate ovu utakmicu. U ekipi Crvene zvezde nastupalo je tada pet državnih reprezetantivaca: Beara, Durković, Popović, Šekularac i Kostić.[9] Zapaženi rezultati u Kupu i ove takmičarske godine pratili su i sjajni rezultati u prvenstvu. U još jačoj konkurenciji Druge lige (od 1958. godine Druga liga igrana je u 2 grupe "Istočna" i "Zapadna" sa po 12 klubova. U "istočnoj" grupi nalazili su se klubovi Srbije, Crne gore i Makedonije, a u "zapadnoj" iz Slovenije, Hrvatske i Bosne i Hercegovine) somborci su opet zauzeli treće mesto sa osovojenih 28 bodova. Ispred njih bili su subotički Spartak (29) i OFK Beograd (34).
Treće takmičarske godine u Drugoj ligi (sezona 1959/60), somborski Radnički je na kraju na sedmoj poziciji tabele, da bi već naredne "crveno-beli" iz Sombora završili na trećem mestu sa 27 bodova. Ispred njih su sa dva boda više drugoplasirana Budućnost (iz tadašnjeg Titograda) i prvoplasirani novosadski "kanarinci" - RFK Novi Sad (32).
Posle ispadanja u osmini finala od strane splitskog Hajduka, četiri godine kasnije, somborci u šesnaestini finala izbacuju iz Kup takmičenja domaću ekipu Čelika iz Zenice (2:4). Kao što se i očekivalo Radnički je u osmini finala Kupa dočekao ponovo splićane. Somborcima se, tako, 14. februara 1962. godine ponovo ukazala prilika da se u jednoj takmičarskoj borbi gledaju prvoligaša Hajduka. Bilo je hladno sa snežnom vejavicom. Utakmica se ovaj put završila pobedom domaćina 1:0. U četvrtfinalu Jugoslovenskog Kup-a, ekipa Radničkog je poražena od Crvene zvezde 2:1.[9]
Tadašnji uspeh u Kup takmičenju ovaj put nije pratio uspeh u prvenstvu. Posle sedam godina igranja u Drugom rangu jugoslovenskog fudbala, fudbaleri iz "grada zelenila" morali su se vratiti u rang niže. Naime, na kraju prvenstva "Druge lige - istočna grupa" u sezoni 1961/62. somborski "Radnički" završio je na jedanaestoj poziciji sa 19 bodova, isto toliko bodova imali su i desetoplasirana Priština i devetoplsirani Spartak iz Subotice. Poslednji na tabeli bila je ekipa Radničkog iz Kragujevca (18).
Odmah nakon što je ispao u Srpsku ligu - severna grupa (Vojvodina i Beograd) Radnički iz Sombora je zahvaljujući boljoj gol razlici (84:37) u odnosu na odžački Tekstilac (65:40) [10] osvojio prvo mesto u konkurenciji 16 klubova i ekspresno se vratio u Drugi rang. Povratak u Drugu ligu - istočna grupa (sezona 1963/64) nije bio lep. Na kraju prvenstva fudbaleri iz Sombora su na poslednjem mestu sa osovojenih 16 bodova u konkurenciji isto toliko klubova. Nakon ispdanja u niži rang, fudbaleri Radničkog ponovo osvajaju treći rang Srpsku ligu - severna grupa (Vojvodina i Beograd), ovaj put ubedljivije, i ponovo "vade kartu" za drugoligaški karavan. Ovaj put povratak u društvo drugoligaša bio je uspešniji. Somborski Radnički se zadržao četiri godine. U prvoj su zauzeli peto mesto sa osovojenih 37 bodova, u drugoj visoko treće mesto, takođe sa osvojenih 37 bodova. Treća sezona (1967/68) završena je na šestom mestu (34 boda), dok su se u četvrtoj sezoni (1968/69) fudbaleri iz Sombora našli ispod crte tj na poslednjem mestu tabele (16 bodova). Treba istaći da sve godine kada se fudbalski klub "Radnički" takmičio u Drugu saveznu ligu Jugoslavije fudbalski stadion u Somboru bio je uvek pun, dok su se karte prodavale nekoliko dana pre utakmice.
Leta 1969. godine klub ispada u Vojvođansku ligu (treći rang), u kojoj nastupa naredne tri sezone. U sezoni 1971/72. fudbaleri somborskog "Radničkog" prvi prolaze kroz cilj Vojvođasnke lige i ponovo se vraćaju u Drugu ligu Jugoslovenskog fudbala. Somborci su u konkurenciji 18 klubova širom Vojvodine sa 47 bodova zaposeli vrh tabele, šest bodova manje plasirao se FK "Vrbas", dok su treće mesto delili Sloven (Ruma) i Slavija (Novi Sad) (40 bodova). U Drugoj ligi klub se zadržava samo jednu sezonu (1972/73). Na kraju takmičenja somborci su sa 27 bodova na petnaestom mestu ali pošto je te godine bila reorganizacija jugoslovenskog fudbala, pa je te godine od 18 klubova devet poslednjih išlo u rang niže, nije bilo spasa za somborske "crveno-bele". Ispadanjem u niži rang somborski fudbalski klub u međuvremenu ulazi u besparicu.
Narednih pet sezona "Radnički" iz Sombora se takmiči u trećem rangu (Vojvođanska liga), ne beleživši zapažene rezultate. Uglavnom je prvenstva završavao u sredini tabele (najbolje plasirano bilo je dva puta osovojeno deveto mesto). Agonija je dostigla svoj vrhunac kada je u sezoni 1977/78. klub u konkurenciji 18 klubova završio na 17. mestu sa osvojenih 19 bodova [11]. Trinaest bodova manje od šesnaestoplasiranog Vršca.
Povratkom u četvrti rang (Jedinstvenu ligu Somborskog podsaveza) posle mnogo godina odsustva klub je sve četiri godine proveo u borbi za prvo mesto. U toku zimskog odmora (sezone 1978/79.) "Radnički" je u Somboru bio sparing-partner olimpijskoj fudbalskoj reprezentaciji SSSR, posle povratka sovjetskih reprezentativaca u Makarskoj. Somborski "crveno-beli" bili su dostojni partneri gostima, ali su ipak poraženi sa 1:3 (0:2). Susret je privukao ogroman broj ljubitelja fudbala, čak i onih, koji godinama ne dolaze na fudbalski stadion [12]. U prvoj sezoni (1978/79) rivali su bili apatinska Mladost i somborski Radnički. Prvi kroz cilj, sa bodom više (51) prošli su apatinci i izborili plasman u kvalifikacijama za veći rang, gde su na kraju poraženi u dvomeču od fudbalera novosadske Slavije [13]. U drugoj sezoni četvrtog ranga rivali su bili isti, kao i prošle godine, ali je takmičarska trka za prvo mesto bila još žešća. Klubovi su na kraju prvenstva zajedno imali po 49 bodova, ali su apatinci (gol razlika: 95:29) u međusobnom odmeru snaga [14] bili bolji od somboraca (78:19) i zasluženo otišli na megdan imenjaku iz Bačkog Jarka [15].
.jpg)
Plasiranjem apatinaca u veći rang fudbaleri somborskog Radničkog nisu imali dostojnog rivala u četvrtom rangu pa su u sezoni 1980/81. ubedljivo osvojili prvo mesto, devet bodova ispred prvog pratioca "Graničara" iz Riđice (38). Prvo mesto i dalje tih godina u četvrtom nije donosilo izravni plasman u treći rang, pa su "prvaci" ostalih zonskih liga igrali dodatne kvalifikacije za popunu "Vojvođanske lige" (trećeg ranga). U njima se Radnički iz Sombora susreo protiv prvaka Jedinstvene lige vršačkog podsaveza, ekipom FK Vršac. Već prvi meč baraža u Somboru rešio je pitanje ko će u veći rang. Gosti iz Vršca su sigurnom igrom slavili na Gradskom stadionu u Somboru rezultatom 2:4, da bi nedelju dana minimalnom pobedom (1:0) na svom terenu "overili" kartu za Treću ligu. Kao i prošle sezone tako i u sezoni 1981/82. somborski "crveno-beli" nemaju približno kvalitetnog rivala u borbi za prvo mesto, pa je i spomenute sezone Radnički "pobegao" sa 53 boda ovoga puta drugoplasiranom Tekstilcu iz Odžaka (44). Rival u kvalifikacijama ovoga puta bio je daleko slabiji LSK iz Laćarka koga su somborci ukupno u dvomeču savladali 9:1 [16] i nakon četriri godine pauze vratili se u treći rang fudbalskog takmičenja Jugoslavije.
Na kraju povratničke sezone Vojvođanske lige u sezoni 1982/83. Radnički je na skromnom 12. mestu sa osovojenih 32 boda, da bi u naredne dve godine sezonu završavao na drugoj poziciji, veoma blizu povratka u Drugu ligu. U prvoj sezoni FK Crvenka je bila uspešnija za dva boda (49) u odnosu na Radnički (47), da bi sledeće (1984/85.) nekadašnji AIK [17] iz Bačke Topole prvi prošao kroz cilj sa 46 bodova, dok su se somborci zaustavili na bodu manje (45). Nakon drugog neuspelog povratničkog plasmana u Drugi fudbalski rang, osetno je primećen blagi pad somboraca. Četvrta sezone (1985/86.) u Vojvođanskoj ligi završena je na petom (36 bodova), dok je peta (1986/87.) na osmom mestu. Sezona 1987/88. značila je reorganizaciju Jugoslovenskog fudbala (formirana je Jedinstvena Druga liga sa dvadeset klubova na teritoriji čitave Jugoslavije) pa su samo četiri prvoplasirane ekipe iz Vojvođanske lige sticale pravo nastupanja od sledeće sezone u novooformiranom trećeligaškom rangu Međurepubličkoj ligi - sever (formiraće se još tri trećeligaška fudbalska ranga u SFRJ. "Međuopštinsku ligu - sever" sačinjavali su klubovi iz Vojvodine, Slavonije, severno-istočne BiH, Beograd, Šabac, Valjevo, Smederevo). U spomenutoj sezoni reorganizacije (1987/88.) somborci na kraju završavaju na "tragičnom" petom mestu tabele sa samo jednim bodom manje (47) od četvrtoplasiranog Dinama iz Pančeva, koji zajedno sa trećeplasiranim Vrbasom (49) i drugoplasiranim AIK-om (50 bodova) iz Bačke Topole stiče pravo daljeg takmičenja u jakom trećem rangu.[18]
Novooformirana "Vojvođanska liga" od sezone 1988/89. postaje veoma jaki četvrti rang Jugoslovenskog fudbala. U njoj nastupaju i somborski "crveno-beli" [19]. U prvoj sezoni Radnički je završio na 12. mestu dok je u drugu "stao" na drugom mestu, tri boda manje (42) od prvoplasiranog Hajduka iz Kule.
Nakon početka ratnih zbivanja silom prilike od leta 1991. godine uslediće nova reorganizacija fudbala na Jugoslovenskim prostorima. Četiri prvoplasirana tima u Vojvođanskoj ligi (IV rang, koji je trajao samo tri sezone) izboriće plasman u novooformiranu Treću ligu - sever. Dinamo iz Pančeva kao prvoplasirani sa 48 bodova, Agrounija (41), Srem (38) i Radnički iz Sombora (34) ostvarili su plasman u viši rang. Prve dve godine u trećem rangu Radnički je oba puta na kraju na trinaestom mestu, u trećoj sledi pomak za jedno mesto. U naredne dve sezone klub se stabilizovao u četvrtoj godini na "trećeligaškom nebu" (sezona 1994/95.) na sedmoj poziciji, dok je sledeće (1995/96) na visokom petom. Naredne dve takmičarske sezone klub završava na dvanaestom odnosno trinaestom mestu. dok će ga u sezoni 1998/99. agresija na Jugoslaviju od strane NATO pakta "spasiti" selidbe u niži rang. Nakon 19 odigranih kola Srpske lige Vojvodina, fudbaleri Radničkog iz Sombora bili su na predposlednjem mestu sa 17 bodova, ali je ratno stanje u državi (počelo 24. marta 1999. g.) prekinulo sva sportska dešavanja u državi. Prekinute sezone niko nije ispao dok je prvoplasiranim klubovima dozvoljen plasman u veći rang. Loš rezultat fudbaleri Radničkog ponovili su i naredne sezone (1999/00.) zauzevši devetnaesto mesto na tabeli (od dvadesetjednog kluba) sa osvojenih 34 boda, petnaest bodova manje od "luke spasa".
Naredne dve godine klub nastupa u četvrtom rangu takmičenja Vojvođanska liga - sever [20], da bi se treće, nakon ponovnog reorganizovanja jugoslovenskog fudbala, klub našao u petom rangu - Druga vojvođanska liga - sever. U prvoj sezoni (2002/03) Radnički je na četvrtom dok je sledeće sezone (2003/04) na osmom mestu što će biti dovoljno da se vrati u Vojvođansku ligu - sever.[21]
Sezone 2004/2005. godine Radnički zauzima 11. mesto na tabeli u Vojvođanskoj ligi Sever, u predposlednjem kolu somborci su u Sentu odputovali sa samo deset fudbalera i doživeli poraz od domaće istoimene ekipe rezultatom 3:1. Po završetku sezone na osnovu dogovora Nikole Eleza, predsednika FK Polet iz Rastine i uprave somborskih "crveno-belih" o fuziji dva kluba, Radnički je postao član Srpske lige - grupa Vojvodina.
U prvoj sezoni trećeligaške konkurencije, 2005/06. osvojeno je odlično šesto mesto, dok je naredne godine jedva sačuvan status (13. mesto), 2007/08. nešto bolje 11. mesto da bi konačno u sezoni 2008/09. osvajanjem trećeg mesta omogućeno da se kroz baraž sa ekipom Radnički Stobeks iz sela Klupci kod Loznice izbori za mesto u Prvoj ligi Srbije.[22]
Prolaskom u baražu protiv imenjaka iz Klupaca [23], Radnički je posle više od 35 godina ponovo stigao do nivoa druge savezne lige - zvanično postao je član Prve lige Srbije. Šef stručnog štaba postao je Zoltan Sabo, nekadašnji prvotimac i poznati internacionalac. Privikavanje na nove protivnike i suđenje imalo je svoju cenu. U sezoni 2009/10. Radnički je zauzeo 11. mesto, da bi konačno na kraju prvenstva 2010/11. ostvario jedan od najboljih plasmana u istoriji - sedmo mesto. Od 34 utakmice, 13 su rešili u svoju korist, 10 puta igrali nerešeno i 11 utakmica izgubili. Teško su davali ali i teško primali golove pa je na kraju gol razlika 30:29 . Osvojeno je rekordnih 49 bodova i da u završnici prvenstva nisu malo posustali, saldo bi bio još mnogo bolji.[24]
Fudbaleri Radničkog ugostiće u Somboru 18. oktobra 2004. godine u prijateljskom meču reprezentaciju Srbije i Crne gore do 19 godina (1:3).
Godine 2012. somborski Radnički ispada u Srpsku ligu Vojvodina tri godine kasnije 2015. godine klub se seli u Vojvođansku ligu sever a 2021. u Područnu ligu Sombor.[25]
Stadion uredi
Gradski stadion u Somboru svečano je otvoren sredinom 1953. godine u prijateljskoj utakmici Radnički je pobedio Polet iz Sivca 3:0. Od februara 2021. godine FK "Radnički" Sombor svoje treninge i prvenstvene domaćinske utakmice odigrava na fudbalskom stadionu u Kupusini.
Nakon dvadesetsedam meseci izgnanstva sa svog stadiona FK Radnički se januara 2023. godine vratio na Gradski stadion u Somboru i počeo neometano da trenira i odigrava svoje utakmice. [26]
Radnički danas uredi
U junu 2018. godine dolazi do lažiranja skupštine FK Stanišić [27], koji se preimenjuje u FK "Radnički 1912" i premešta u Sombor. Bezpravnim useljavanjem nekadašnjeg fudbalskog kluba iz Stanišića na Gradski stadion u Sombor dolazi do problema koji eskaliraju februara 2021. godine, kada odlukom direktora Sportskog Centra "Soko", Darka Kosanovića, fudbalerima najstarijeg fudbalskog kluba u opštini, zabranjuje ulazak na Gradski stadion, na kome fudbaleri Radničkog nastupaju od kad je ovaj fudbalski teren u Somboru i izgrađen [28][29]. Posle pauze od nekoliko dana fudbaleri su nastavili trenirati u obližnjoj Kupusini [30], dok su prvenstvene fudbalske utakmice Vojvođanske lige "sever" odigravali "kao domaćini" u Bačkom Brestovcu, Gajdobri, Odžacima, Kupusini, Čonoplji.[31].
U međuvremenu (marta 2021) sprovedena je akcija "sakupljanja potpisa" direktora SC "Soko". Naime, svi sportski klubovi u gradu Somboru (izuzev Atletskog i Biciklističkog kluba) potpisali su inicijativu protiv jednog od najstarijih klubova na teritoriji Srbije, koji godinama u nazad nije korisnik novca iz budžeta grada Sombora i ne ugrožava ih ni na jedan način. Najnovija akcija nije potekla od klubova, već je isprogramirana i pripremljena u redovima onih koji žele nasilno iseljenje Fudbalskog kluba Radnički sa Gradskog stadiona na kome se nalazi gotovo sedamdeset godina [32].
Memorijal Milan Vrcelj uredi
U spomen preminulom bivšem igraču "Radničkog", Milanu Vrcelju, "Radnički" Sombor od 1976. godine organizuje "Memorijal Milan Vrcelj" u malom fudbalu. Na prvom turniru učestvovalo je 215 ekipa. Ovaj turnir postaće stalna smotra fudbalera i fudbalskih nada Sombora i okoline.
Uspesi uredi
- Druga liga Jugoslavije (13 sezona)
- trećeplasiran (4): 1957/58; 1958/59; 1960/61; 1966/67.
- 1955 - 1962.
- 1963 - 1964.
- 1965 - 1969.
- 1972 - 1973.
- Druga liga Srbije (3 sezone)
- sedmoplasiran (1): 2010/11.
- 2009 - 2012.
- Srpska liga Vojvodina (treći rang)
- Osvajač (2): 1962/63; 1964/65.
- Somborska zona (treći rang)
- Osvajač (1): 1952.
- Vojvođanska liga (treći rang)
- Osvajač (1): 1971/72.
- Drugoplasirani (3): 1983/84; 1984/85; 2008/09.
- Vojvođanska liga (četvrti rang)
- Drugoplasirani (3): 1989/90; 1983/84; 1984/85.
- Područna liga Sombor (četvrti rang)
- Osvajač (2): 1980/81; 1981/82.
- Drugoplasirani (2): 1978/79; 1979/80.
- Područni Kup - Sombor
- Osvajač (1): 1970, 1984.
- Podmladak:
- Prvak Vojvodine
- Osvajač (1): 1971.
- Pioniri:
- Prvak Jugoslavije
- Osvajač (1): 1998.
Prijateljske međunarodne utakmice uredi
- 21. avgust 1973. Radnički (Sombor) - AEL (Larisa) 4:3 (3:0)
- 1978. Radnički (Sombor) - Olimpijska fudbalska reprezentacija SSSR 1:3 (0:2)
- 18. jul 1993. Radnički (Sombor) - Pobeda (Prilep) 0:1 (0:1)
- 18. oktobar 2004. Radnički (Sombor) - Srbija i Crna Gora U19 1:3
Klupske legende uredi
Đura Bogdanov (1911-1975)- Stevan Kovač (1914-2006)
- Stipan Eustahio
- Josip Eustahio
- Sava Stojkov (1925-2014) [33]
- Živojin Simin (1927-2014) [34]
- Stevan Pozder (1929-2008)
- Dušan Buzadžić
- Mata Mišanji (1932-2021) [35]
- Radivoj Popović (1933-2010) [36]
- Pavle Vrga (1935-2004)
- Mileta Vujković
- Radivoj Prosenica (1939)
- Đorđe Zarić (1940)
- Franja Lukić (1941-2022) [37]
- Josip Molnar
- Dušan Bugarin (1948-2020) [38]
- Laslo Karačoni (1949)
- Velimir Šargić (1950)
- Dušan Alempić (1952)
- Miroje Pavličić (1954-2020) [39]
Vladimir Zorica (1971)- Dalibor Mrđenović (1973)
- Slaven Lakić (1983)
- Milorad Resanović (1986)
- Strahinja Lučić (1986)
Poznati bivši igrači uredi
- — Ilija Pantelić
- — Ljubiša Tumbaković
- — Dragoljub Bekvalac
- — Dušan Alempić (trener)
- — Zoltan Sabo
- — Dragan Trkulja
- — Gojko Trivić
- — Miroslav Opsenica
- — Srđan Žakula
- — Saša Tomanović
- — Mladen Kovačević
Treneri uredi
- 1946—47 Toni Sabo
- 1952—57 Ivan Ivančević
- 1959—60 Joška Takač
- 1960—61 Aleksandar Petrović
- 1961 Nikica Josić
- 1960—62 Jovan Marjanović
- 1962—63 Franja Pazmanj
- 1964—66 Edo Plac
- 1966—67 Aleksandar Petrović
- 1968—69 Đorđe Jovanović
- 1969-70 Pavle Vrga
- 1970—72 Dragan Bojović
- 1972 Rajko Medenica
- 1973 Branko Roksandić
- 1973 Mata Mišanji
- 1973—76 Ratomir Čabrić
- 1976—77 Mata Mišanji
- 1977—78 Stevan Pozder
- 1978—80 Radivoj Popović
- 1980 Velimir Šargić
- 1981 Rade Maravić
- 1981—82 Đorđe Zarić
- 1982 Velimir Šargić
- 1983 Miloš Cetina
- 1987 Velimir Šargić
- 1987—88 Josip Zemko
- 1988 Dušan Alempić
- 1988 Ilija Dimoski
- 1989 Žarko Bulatović
- 1989 Ilija Dimoski
- 1989 Josip Zemko
- 1990 Milan Đuričić
- 1991 Radivoj Popović
- 1991—92
Franja Lukić - 1993 Josip Zemko
- 1993 Slavko Antić
- 1993 Milan Sekulić
- 1994—95 Milutin Karas
- 1996—97 Božidar Markuš
- 2000 Emil Džinović
- 2000-01 Albert Hernaus
- 2001 Branko Vučković
- 2002 Aleksandar Smiljanić
- 2002 Zoran Ćulum
- 2006 Dragojlo Stanojlović
- 2008 Petar Jeftić
- 2009-10 Milan Tintor i Petar Dulić
- 2010-11 Zoltan Sabo
- 2012 Trivo Ilić
- 2012 Milan Tintor
- 2012 Slavko Antić
- 2013—14 Željko Račić
- 2014 Milan Tintor
- 2014 Sašo Đurasović
- 2015 Simo Milić
- 2015—18 Srđan Karalić
- 2018—19 Damir Vuković
- 2019-20 Sreten Vilotić
- 2020 Srđan Karalić
- 2020— Branislav Smiljanovski
- 2022 Srđan Karalić
Hronologija FK Radnički Sombor po sezonama uredi
| Istorija po sezonama (u zagradi je stepen takmičenja) | |||
|---|---|---|---|
| |||
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/26110/novi-predsednik-stari-izazovi-za-klupsko-rukovodstvo/
- ^ http://www.rsssf.com/tablesj/joeg2alltime.html#yug/
- ^ a b Dušan Kolundžija — Vek u 100 utakmica
- ^ a b v Stevan Vasiljević i Ljudevit Velicki - „Fudbalski klub Radnički Sombor 1912-1982“ (1982)
- ^ Vrbaški SC, Soko (Stari Bečej), KAFK (Kula), Sloga (Palanka) i Somborsko GD
- ^ Osnovana 9. septembra 1940. godine u prostorijama "Gradske kasine".
- ^ Nebojša Jakovljević - "Fudbalska takmičenja južnih Slovena 1873-1941" (SaTCIP, 2018)
- ^ Sastav lige: Borovo, Budućnost (Valjevo), Dinamo (Pančevo), Smederevo, Proleter (Zrenjanin), Šumadija (Aranđelovac), BUSK (Beograd), Bačka (Bačka Palanka), Šumadija (Beograd), Dinamo (Vinkovci), Mladi Radnik (Požarevac), Jedinstvo (Stara Pazova), Jedinstvo (Zemun)
- ^ a b Irina Ivančević — „Dvedeset zlatnih godina, FK Radnički Sombor 1952—1972”
- ^ oba kluba su imala po 40 bodova na kraju prvenstva
- ^ isto toliko imalo je i poslednjeplasirano Jedinstvo iz Stare Pazove
- ^ "FK Radnički Sombor, 1912-1982", str: 120.
- ^ Prvi meč u Apatinu završio je u korist gostiju 0:2; u revanšu u Novom Sadu "Slavija" je takođe bila uspešnija 2:1.
- ^ Mladost - Radnički 2:2; Radnički - Mladost 0:1.
- ^ Fudbaleri Mladosti su u dvomeču bili uspešniji od "Mladosti" iz Bačkog Jarka. U prvom meču u B. Jarku domaćini su pobedili 2:1, dok je sedam dana kasnije u Apatinu, domaća Mladost savladala goste 2:0 i plasirala se u Treći rang takmičenja.
- ^ Radnički - LSK 5:0; LSK - Radnički 1:4.
- ^ Klub ugašen, nema nikakve veze sa FK TSC
- ^ Prvoplasirana Bačka iz Bačke Palanke igra dodatne kvalifikacije protiv Zagreba (1:0; 0:0) i Kopera (1:1; 1:0) i plasira se u Jedinstveni Drugi rang takmičenja.
- ^ Konkurencija je bila veoma jaka. Sastav prve sezone: Bečej, Hajduk (Kula), Mladost (Bački Jarak), Crvenka, Srem (Sremska Mitrovica), Radnički (Zrenjanin), Bačka (Subotica), Begej (Žitište), Agrounija (Inđija), Crvena zvezda (Rusko Selo), Vršac, Radnički (Sombor), Mladost (Apatin), Slavija (Novi Sad), Kozara (Banatsko Veliko Selo), Zorka (Subotica), Indeks (Novi Sad), Tekstilac (Odžaci).
- ^ Sastav ostatka lige: FK Palić, Njegoš (Lovćenac), Vinogradar (Hajdukovo), FK Tavankut, FK Stanišić, Radnički (Ratkovo), Obilić (Novi Kneževac), Polet (Rastina), Sever (Subotica), Krivaja, BSK (Bački Brestovac), ŽAK (Sombor), Panonija, FK "Aleksa Šantić" (Aleksa Šantić)
- ^ Opet je izvršena reorganizacija fudbala u državi i prvih devet klubova Druge vojvođanske lige sever, sticalo je "kartu" u novopokrenutoj Vojvođansku ligu - sever
- ^ Dušan Kolundžija — Vek u 100 utakmica (2012), str 23.
- ^ Prva utakmica u Klupcima završena je minimalnom pobedom somboraca, da bi revanš u Somboru odigran bez golova.
- ^ Dušan Kolundžija — Vek u 100 utakmica (2012), str 24.
- ^ FK Radnicki Sombor info Arhivirano 2010-08-14 na sajtu Wayback Machine
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/28502/radnicki-posle-27-meseci-na-svom-stadionu/
- ^ https://www.youtube.com/watch?v=CrCN4tG4Bg4&t=5s&ab_channel=fudbalskamafija
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/24433/direktor-sc-soko-naredio-zakljucavanje-kapije-i-promenu-brava/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/24330/direktor-sc-soko-nastavlja-sa-diskriminacijom/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/24531/fk-radnicki-prestanite-da-zloupotrebljavate-funkcije/
- ^ https://somborsport.org/index.php/2021/03/15/tri-ekipe-na-celu-vojvodanskog-severa/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/24504/ko-je-stvarni-inicijator-peticije-protiv-radnickog/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/13734/preminuo-sava-stojkov/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/tag/%C5%BEivojin%20%C5%BEivica%20simin/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/25596/in-memoriam-mata-misanji-1932-2021/
- ^ https://www.soinfo.org/forumi/tema/7458/in-memoriam-radivoj-rada-popovic/
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/27278/in-memoriam-franja-lukic-1941-2022/
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 03. 10. 2021. g. Pristupljeno 03. 10. 2021.
- ^ https://www.soinfo.org/vesti/vest/24183/in-memoriam-miroje-pavlicic-1954-2020/
- ^ Somborsko RADNIČKO telovežbačko društvo
- ^ VOJVODINA Somborsko Radničko sportsko udruženje
- ^ Zombori Munkas testedzo egyesulet
- ^ U leto 1946. godine izvršena je fuzija somborskog "Radničkog" i somborskog "Železničara". Klub je dobio novo ime Fiskulturno Društvo "Polet".
- ^ U toku leta 1951. godine došlo je do nove reorganizacije somborskog FD "Polet". Iz društva se izdvojio FK "ŽAK", koji će 1951. godine nastaviti fudbalsko takmičenje u nižem rangu. Na skupštini FD "Polet" donesena je odluka da se naziv FD "Polet" zameni starim FK "Radnički".
- ^ Fuzijom sa FK Polet Rastina, iako 11. ti na tabeli Vojvođanske lige - sever, somborski "Radnički" postaje trećeligaš
