Španski građanski rat izbio je 17. jula 1936. kada su se trupe, predvođene generalom Franciskom Frankom pobunile protiv Vlade Španske republike, na čijem čelu se nalazila koalicija Narodnog fronta. Od početka rata Frankove trupe su imale podršku fašističkih zemalja — Italije i Trećeg rajha, pa je u septembru 1936. Vlada Španske republike pozvala sve antifašiste da se u redovima Internacionalnih brigada pridruže španskom narodu u borbi protiv fašizma.
Ovom pozivu odazvao se veliki broj antifašista širom sveta — preko 40.000 muškaraca i žena. Apelu se odazvala i Komunistička partija Jugoslavije, koja je od novembra 1936. godine vodila akciju slanja jugoslovenskih dobrovoljaca na bojištima Španije. Među borcima Internacionalnih brigada borilo se preko 1.700 Jugoslovena, koji su učestvovali na ratištima kod Brunete, Saragose, u Aragonu, San Mateu, na barikadama Madrida i dr. Njih preko 700 je poginulo u Španiji, dok su ostali posle rata bili zatvarani u koncentracione logore u Francuskoj. Veliki broj španskih dobrvoljaca je po povratku u Jugoslaviju, učestvovao i u Narodnooslobodilačkoj borbi, dok su neki učestvovali u pokretima otpora u drugim evropskim zemljama, a pre svega Francuskoj.
Među jugoslovenskim dobrovoljcima nalazile su se istaknute ličnosti radničkog pokreta i KP Jugoslavije, a u jugoslovenskoj istoriografiji oni su nazivani — španski borci i jugoslovenski Španci.
Studirao je agronomiju u Pragu, gde se družio sa jugoslovenskim studentima, koji su pripadali omladinskom revolucionarnom pokretu i preko njih se zainteresovao za komunističke ideje. U jesen 1936. godine je postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a januara 1937. godine, zajedno sa grupom jugoslovenskih studenata iz Praga, je otišao u Španiju, gde se u redovima Internacionalnih brigada borio protiv fašizma.
Tokom rata je stekao čin kapetana i nalazio se na raznim odgovornim dužnostima u 129. internacionalnoj brigadi. Januara 1939. godine je polomio nogu, pa je s grupom ranjenika bio prebačen na lečenje u Francusku. Nakon ozdravljenja, Branko je bio zatvoren u koncentracionim logorima, koje su francuske vlasti formirale u leto 1939. godine za španske dobrovoljce. Početkom 1941. godine je uspeo da se vrati u Jugoslaviju, ali je odmah bio uhapšen. Nakon mesec dana je bio proteran u Paraćin, gde je bio pod policijskim nadzorom. Nakon okupacije Jugoslavije, maja 1941. godine postao je član Vojnog komiteta pri Pokrajinskom komitetu KPJ za Srbiju. Aktivno je radio na organizovanju ustanka, obilazeći mnoga mesta u Pomoravlju. Krajem juna 1941. postao je član Štaba NOP odreda Srbije i učestvovao je u formiranju prvih partizanskih odreda u Srbiji.
